Want het kan zomaar voorbij zijn…

Hoi allemaal! Een jaar geleden was er iets gebeurd waar ik nogal van geschrokken ben. Dankzij mijn dagboek werd ik daar ook een keer aan herinnerd. Toen ik vorige week onderweg was naar de trein naar stage, besefte ik wat die gebeurtenis mij deed beseffen. En hoe kwetsbaar we als mens in het leven eigenlijk zijn. Ik denk dat we daar ook zo weinig bij stilstaan, dat het elke minuut kan gedaan zijn. Het is ook jammer dat ik dat pas besef na een gebeurtenis, maar beter laat dan nooit toch?

Photo by Jake Thacker on Unsplash

Ongeveer een jaartje geleden was ik namelijk onderweg naar school. Iets later dan een normale schooldag want ik had een mondeling examen en moest maar rond 10u op school zijn. Zoiets. Maar gelukkig reed mijn trouwe bus ook op een later tijdstip dan normaal, dus ik besloot hem gewoon te nemen! Dus ik besloot me nog eventjes te ontspannen en haalde mijn leesboek erbij. Tot een beetje later, keek ik uit het raam en ineens remde de bus in volle rit. Iedereen vloog naar voor en gelukkig is er weinig gebeurd. Met mij is er niks gebeurd, had alleen pijn aan mijn voet die ergens tegen was geramd door de remming van de bus. Maar wat bleek? Er was een moeder die met haar kind overstak en de bus niet had zien aankomen. Het kind liep voor, en de bus was twee centimeter van het kindje verwijderd. Het was lang geleden dat ik nog zo in shock was. Twee centimeter. Dat is echt niet veel. Dat kind kon op slag dood zijn. En de ambulance is gebeld want er waren mensen in de bus gevallen en die hadden wel pijn. Met mij mankeerde niks. Behalve een serieuze portie schrik en een paar woorden minder op mijn examen zelf dan. Mijn leerkracht had er gelukkig begrip voor. Maar er was niks gebeurd met mij, er waren geen zwaargewonden. Maar een bus, en dat kind kon dood zijn. Een weerloos kind dat gewoon van de dag genoot. De moeder ook. Het kon wel eens bij beide hun laatste zijn. Ook van de mensen die in de bus zaten.

En dat is het hem eigenlijk. Je weet nooit wanneer je oversteekt en er ineens een auto achter een hoek komt gescheurd en je elkaar niet meer kan ontwijken. Je weet nooit wanneer er in je school brand uitbreekt die je niet overleeft. Je weet nooit of er ergens een aanslag wordt gepleegd en jij bij de slachtoffers zit. We zijn altijd maar bezig met wat we over zoveel jaar gaan doen of welke dromen we gaan waarmaken. Dat is mooi, ergens heb je ook wel een plan nodig. Maar ik denk dat het goed is om van dag tot dag te leven en te genieten van alle kansen en leuke dingen die je meemaakt. En dat geldt eigenlijk niet alleen voor het leven. Dat geldt voor zoveel. Als jij een blog elke dag leest of volgt, geniet ervan. Want voor je het weet besluit de blogger om zijn of haar blog stop te zetten (nee, ik geef GEEN subielte hints trouwens). Misschien volg jij al maanden een serie op Netflix. Geniet ervan, want op een dag zullen ook de seizoenen daarvan stoppen. We zijn altijd maar bezig met later en wat nog komt. Maar het is goed om te genieten van de dingen die vandaag op je pad komen. Want het zal echt al snel genoeg gaan. Geloof me. Ik studeer in juni af, en de maanden vliegen voorbij. Ze vlammen. En ik geniet van elke schooldag, want binnenkort is het echt de laatste. Genieten is de boodschap! Want echt, soms wilde je dat je de tijd kon bevriezen.

Ben jij een toekomstdenker of leef je in het nu?