Hoi allemaal! Hoe vaak ik al niet gehoord heb dat ik maar eens wat harder moet worden, ik kan ze niet op mijn twee handen en voeten meer tellen. Het is nu eenmaal zo dat je het als sensitief persoon niet gemakkelijk hebt op onze aardbol. Dat ervaar ik ook hoor, elke dag. Maar toch zou ik het niet anders willen. Soms denk ik dat gevoeligheid of zacht zijn in het algemeen een teken van zwakte is. Eigenlijk ik niet, de maatschappij. Mensen denken dat en misschien ergens is het niet gemakkelijk om je weg te slaan met een zacht karakter. Toch heb ik mijn bedenkingen hierover. Want ik ben een trots hoogsensitief persoon!
Vorige week vrijdag besefte ik het weer eens. Mijn zusje en ik waren aan het praten over hoe mensen soms elkaar beoordelen en pakken op elkaars fouten. Of over hoe we zo goed zijn in anderen de grond inboren. Het lijkt soms een beetje dagelijkse kost geworden. En ik vond het gek dat ik mezelf dan anders voelde. De wereld bekijkt mij soms geschift omdat ik mensen niet volledig de grond in kan boren. Dat ik over iedereen wel iets positiefs kan zeggen. Eigenlijk hoort dat niet geschift te zijn. Eigenlijk zou dat iets zijn wat we allemaal zouden moeten kunnen.
Ik hoor wel eens dat het zwak is dat ik niet voor mezelf kan opkomen of ik een ander niet een minstens even gepeperde mening kan geven over zijn of haar karakter. Als iemand mij beledigt zal ik daar gewoon niet op reageren. Waarom? Ik heb geen zin om zoveel negativiteit te besteden aan een persoon. En bovendien zal ik me door mijn grofheid rotter voelen dan door die grove opmerking die ik van de ander kreeg. Dat is het mij ten eerste niet waard. Maar ook denk ik dat die persoon zichzelf nog wel tegenkomt. Ik zei het ooit een keer onderweg naar school met mijn zusje: ‘ik ga geen wraak nemen op mensen, karma zal dat wel in mijn plaats doen’.
Zelfs de mensen die mij vroeger hebben gekleineerd, de grond in hebben geboord en de reden zijn dat ik bijna elke dag onzeker rondloop op die aardbol, kan ik zelfs het ergste niet toewensen. Ook voor die mensen hoop ik dat ze op een dag hun dromen kunnen waarmaken en gelukkig worden. Soms voel ik me echt raar. Maar dat is niet raar. Dat is juist sterk denk ik. Ook wil ik hun niet belonen voor hun rottig gedrag, maar juist zorgen dat ik dan toch tenminste degene ben die de vriendelijkste is geweest. Ik wil niet dat mijn mooie karakter doodgaat door anderen. Ik weet niet eens wie ik ben zonder mijn zachtheid of gevoeligheid. Dit is Nikita gewoon.
Ik voelde me ook wel trots vorige week toen ik het een en ander aan mijn vertrouwenspersoon vertelde en ik vervolgens zijn reactie hoorde. Het kwam er onder andere op neer dat ik perongeluk iemand had afgesnauwd (verdere omstandigheden vertel ik liever niet, het blijft internet) en ik kon me samen met andere omstandigheden dat niet van me afzetten waardoor ik me telkens maar rotter ging voelen. Hij zei dat hij zich het niet eens kon voorstellen dat ik iemand een snauw zou verkocht hebben. Vond ik echt een prachtig compliment, en die zat echt wel.
Ik vind het ook lastig om compleet negatief te praten over een ander. Ook de mensen die fouten maken of dingen doen die niet horen kan ik gewoon niet kleineren. We maken allemaal fouten en niemand is perfect. Maar waarom is het nodig om die persoon dan op alle gebieden te veroordelen of de grond in te boren? Ik vind dat niet normaal, en als ik gek ben, dan ben ik maar gek. Liever gek dan normaal. This is me! 😉
Hoe denk jij hierover?
Ik volg je hierin! Ik kan gewoon niet super negatief doen tegen iemand. Plus ik vind dat ook nutteloos. Ik vraag mij soms af hoe het komt dat het bij andere mensen wel zo makkelijk gaat. Niemand wordt daar toch gelukkig van? Ik vind dat ook helemaal geen zwakte en als iemand over mijn grens gaat, dan zal ik dat ook wel aangeven, maar dan ook op een beschaafde manier 🙂
Super! Ik geef je ook helemaal gelijk hoor trouwens. Je bereikt er niks mee, je maakt alleen mensen ongelukkig. Ik zal het ook wel aangeven, maar ook op een beschaafde manier. Dankjewel voor je reactie!