Hoi allemaal! Vorige week vertelde ik over het gat in mijn zelfvertrouwen, hoe groot het weer eens was. Ik zat in een dipje en ik ben er om eerlijk te zijn nog niet helemaal uit. Maar stapje voor stapje. Ik weet in elk geval wel dat ik niet in dit gevoel wil blijven hangen. Mijn manier is dan om er een oplossing voor te zoeken of erover te gaan praten. Dat heb ik ook gedaan en daar kwamen een paar hele mooie wijsheden uit. Ik dank mijn vertrouwenspersoon nog maar eens voor de peptalk en de wijze lessen. Eentje ervan wil ik graag vertellen aan jullie.
Ik had het nogal lastig met mijn zelfvertrouwen door stage en ik was er weer onderdoor aan het gaan. En ik wilde niet die Nikita van een jaar geleden worden want ik weet hoe ongelukkig dat meisje is geweest. Dus ik besloot deze keer op tijd aan de alarmbel te trekken. Twee weken geleden mailde ik mijn vertrouwenspersoon en een week later kon ik terecht bij hem. Ik vind het nog altijd fantastisch dat ik ondanks ik geen les meer van hem heb nog altijd bij hem mag komen als ik een probleem heb. Dat waardeer ik enorm. Maar het was dus wel eens nodig weer, ik denk dat ik nog nooit zo naar een gesprek met hem gesnakt heb omdat ik gewoon bijna op was. Gelukkig was de week snel om en konden we snel praten.
Ik vertelde over mijn stage en over de problemen die ik daarmee had. En over hoe ik altijd problemen heb met de mening van anderen. Hij heeft daar hele wijze dingen op gezegd, die me eigenlijk echt wel aan het denken hebben gezet. Op een positieve manier welteverstaan. Ik moet nog veel leren, maar iedereen moet dat. Maar een les die ik trok is dat wat anderen over jou zeggen geen feit is, maar een mening. En dus het niet vaststaat dat dat echt zo is. En echt, als ik denk over alle stomme opmerkingen die ik heb gekregen afgelopen tijd en dan die gedachte eraan toevoeg, is het inderdaad helemaal anders. Want het is gewoon een feit. Iemand kan jou dom vinden, iemand kan jou onhandig vinden, iemand kan jou zoveel vinden. Maar dat is nog steeds zijn of haar mening en geen feit. Een feit is dingen zoals dat als het onder de 0 graden is, het vriest. Dat het blad waarop ik nu mijn blogpost aan het uittypen ben wit is. Maar een mening? Die is bij iedereen echt verschillend en daar kan over gediscussieerd worden. En het is belangrijk om dat in je achterhoofd te houden. Over feiten ook natuurlijk, maar daar is altijd een duidelijke verklaring en zo zal er wel een van de twee gelijk hebben. Bij een mening kan je de waarheid niet opzoeken want die is er niet. Dat is namelijk gewoon een bevinding van iemand.
Maar ook een tweede iets wat ik heb geleerd tijdens dat gesprek, is dat als iemand een opmerking maakt over je gedrag, dat vaak geen persoonlijke belediging op je karakter is. Of op wie jij bent. Het is een gedragsopmerking en daar kan je iets aan veranderen. Mijn vertrouwenspersoon is leerkracht, ik heb er zelf les van gehad. En hij gaf voorbeelden zoals dat hij aan leerlingen vraagt om te zwijgen of om die kauwgom in de vuilbak te doen. Maar dat zijn nooit persoonlijke beledigingen. En ik denk dat ik dat ook maar eens moet onthouden. Het is niet omdat iemand een opmerking maakt over je gedrag, je daarom meteen helemaal slecht bent. Het is enkel een opmerking over iets wat je misschien kan veranderen. En dan nog, denk ook na of de persoon die het zei wel echt weet waarover hij of zij spreekt. Als je moeder zegt dat je iets beter wel of niet doet of je klasgenoot die je normaal treitert, dan denk ik dat je zelf wel weet dat de dingen die je moeder je zegt veel meer waarheid zijn of waard zijn om naar te luisteren, dan naar die van je treiterende klasgenoot. En het is ook oke om niet te luisteren en gewoon je eigen zin te doen natuurlijk. Maar besef ook de gevolgen daarvan. Die komen er altijd.
Ik heb gewoon heel veel aan het gesprek gehad, maar ook met de grappen en opmerkingen die hij maakte was het gewoon fijner. Ik kan nu de opmerkingen die ik kreeg veel beter bekijken en accepteren. Het was een goed idee om hem te mailen, maar dat wist ik al voor ik dat had gedaan. En ik kan ze nu met humor bekijken en mezelf stoppen met verwijten erom. Humor is nog altijd het beste medicijn, dat besef ik maar weer eens. Ik kan weer verder en dat zelfvertrouwen heropbouwen. En daar ben ik echt opgelucht om. Het was zeker 5 weken geleden dat ik me nog goed in mijn vel heb gevoeld en goed over mezelf. Dus wat dat betreft is het gesprek zeker geslaagd!
Neem jij meningen van een ander altijd direct serieus?
Wat erg dat je je zo vervelend kan voelen. Maar wat goed dat je iemand hebt waarmee je kan praten en die je kan helpen om sterkte te worden. Er zijn van die fases in het leven dat je je minder waardig kunt voelen, zoals op stages. Maar het komt goed. Straks heb je een leuke baan, leuke collega’s en hoef je je niet meer onzeker te voelen. (Ik vond mijn stages ook echt niet leuk)
Mensen behandelen stagiaires soms echt heel slecht. Dat is punt 1. Juist omdat je in de hierarchie onderaan staat, wordt je het pispaaltje van de mensen die normaal onderaan staan. En de boksbal van leidinggevenden die geen leiding kunnen geven. Als je tijdens je stage fouten maakt ligt dat 99% van de keren aan het feit dat degene die jou begeleidt je geen juiste instructies heeft gegeven. En als je verwijten krijgt over fouten tijdens je stage, dan weten ze niet dat fouten leermomenten zijn en geen momenten om de stagiaire even de grond in te boren om zélf een lekker gevoel te krijgen.
Je bent jong, je leert nog steeds. Ik maak ook nog steeds fouten. En ik doe vast ook dingen die anderen vervelend of irritant vinden. En ik irriteer me ook wel eens aan anderen. Maar je kan elkaar wel met respect behandelen.
Ik neem meningen van anderen serieus als ik door hen met respect wordt behandelt. Dan ben ik ook heel erg voor eerlijkheid: ik hoor liever op een normale manier dat ik beter geen kauwgom kan smakken als ik de telefoon opneem, dan dat me dat wordt verteld alsof ik een domme kleuter ben 😉
(Natuurlijk eet ik geen kauwgom als ik telefoneer … niet meer sinds ik 18 was :S)
Ik ben nooit slecht behandeld op stage, ik zat er gewoon niet op mijn plek. En dat ligt echt aan mezelf en niet aan de stageplaats. Maar ik zat er wel heel erg mee in. Vandaar dat ik erover ben gaan praten. Goeie visie trouwens. Je moet altijd een beetje kijken wie het zegt. Soms hoef je helemaal niet te luisteren naar een persoon. Dankjewel voor je uitgebreide reactie!