Hoi allemaal! Vakantie betekent ook tijd voor elkaar, voor familie. Onder het mom van kiezen voor mezelf en ontspanning, ging ik met mijn zusje naar de film! We gingen dat al een tijdje doen, maar nu is het gebeurd! De keuze was al snel gemaakt, we besloten naar Poeh te gaan! Jeugdsentiment, maar het leek me ook gewoon een hele mooie film. Met een mooie boodschap. Dat heb ik geweten! Ik ben zo blij dat we geweest zijn!
Janneman Robinson & Poeh is vooral een modernere verfilming van onze bekende honingbeer. Maar het verhaal is niet echt hetzelfde. We kijken namelijk in de toekomst. In het begin van de film zie je hoe Janneman afscheid neemt van zijn vriendjes in het Honderd Bunderbos. Het echte leven begint en hij moet naar de kostschool. Dat merk je wel, de film speelt zich niet af in het nu. Maar echt vroeger, en dat merk je ook aan de sfeer van de film. Ook aan het decor en bepaalde gebeurtenissen. Maar ik denk niet dat ik dat zo erg vind. Het zou verkeerd gevoeld hebben als Poeh ineens in een moderne wereld terechtkomt. Maar uiteindelijk wordt Janneman volwassen en hoewel hij belooft om zijn vriendjes terug op te zoeken, gebeurt dat niet. Helaas. Janneman groeit veel te snel op en moet carriere maken. Ten koste van alles.
En wat vond ik ervan? Fantastisch. De film heeft me vastgehouden van het de eerste seconde tot de laatste. Het verhaal zat enorm goed in elkaar, maar ging vrij snel. Hoewel er in het verhaal zelf niet zo veel diepgang zit, zit dat in de film zelf wel. In het omgaande. Poeh-beer vindt namelijk dat hij alleen maar kortzinnige en idiote opmerkingen maakt. Maar ik vind dat niet. Als we er eens goed naar zouden luisteren, zouden we ons zelf en ons innerlijke kind veel gelukkiger maken. Het gaat er ook om dat Poeh heel graag zijn vriend Janneman wil helpen, hoewel hij een beer in een bos is. Toch kan hij heel wat op zijn eigen manier. Zijn Poeh-manier.
De figuren vond ik geweldig. Ik zei tijdens de pauze tegen mijn zusje dat ik Poeh gewoon van het scherm ging plukken en meenemen naar huis. Serieus. Wat had ik zin om die beer te knuffelen! Niet normaal! En dat voor een 21-jarige. De mensen waren gewoon zoals jij en ik, maar de karakters waren echt pluizig en lief uitgewerkt. Je had echt zin om ze te ontvoeren. Allemaal. En als kind wist ik ook wel een beetje wie welk karakter had, en ook dat is niet veranderd. Poeh is die schattige, dikke honingbeer. Teigetje die hyperactieve en springende tijger. En Ejoor is nog steeds de sombere en pesimistische ezel. Die herkenbaarheid vond ik wel leuk en dat maakt de film net ook sterk denk ik. Dat van vroeger met een goede boodschap over het leven. Dat er zoveel meer is dan werken, carriere of schoolcijfers. Ik denk dat we dat allemaal maar eens goed in ons achterhoofd moeten knopen. Ik ben letterlijk de zaal uitgegaan met een glimlach op mijn gezicht. En ik kan er zelfs geen reden op plakken. Alleen maar dat de film me geraakt heeft op een manier die ik niet kan beschrijven. Ik vind hem geweldig. Ik denk dat ik de komende tijd tegen iedereen ga fangirlen en zeggen dat ze naar Poeh moeten gaan kijken. Serieus. Aanrader!
Was jij al benieuwd naar deze film?
Oh, dit klinkt echt als een geweldige film! Wat mooi ook dat er prachtige boodschappen in de film verstopt zitten. Mijn aandacht werd laatst al getrokken door de filmposter, maar ik kon me er niet zo snel een voorstelling bij maken waar de film over zou gaan. Het klinkt in ieder geval zeker als een film die ik nog een keer zou willen zien 🙂
Ik ook niet, maar de aanblik van Winnie De Poeh was genoeg om mij te laten smelten. En toen ik vervolgens met mijn zusje de trailer keek waren we beide verkocht. Zeker zonder spijt! Ik vind het gewoon een hele mooie film omdat de visie van Poeh gewoon eentje is die we allemaal veel meer zouden moeten toepassen. De wereld zou er een stuk mooier (en simpeler) uitzien. Dankjewel voor je reactie!
Hoe leuk dat je die foto zo hebt gemaakt, ik ben nieuwsgierig geworden!
Dankjewel! Ik hoop dat je er evenveel van geniet als ik 🙂