Hoi allemaal! Iedereen kent inmiddels de term ‘FOMO’. Fear of Missing Out. Altijd actief willen zijn op sociale media, op ieder uitstapje ingaan en elke afspraak in je agenda zetten. Want stel je voor dat je iets zou missen. Ik denk dat het wel vrij herkenbaar in de oren ligt, het is ook een afkorting die helaas heel hard in onze maatschappij ligt. Maar vandaag wil ik het niet hebben over FOMO, maar over JOMO.
Zoals ik al zei, we kennen allemaal de afkorting FOMO. Ik geef eerlijk toe dat dat ook iets is wat op mijn voorhoofd zou kunnen kleven. Sociale media spelen wel meer dan eens een belangrijke rol in mijn leven, en sommige dagen net iets te veel. Ik wil te vaak weten wat iedereen aan het doen is maar daar word ik zelf niet altijd vrolijk van. Niet alleen omdat ik een hele rits aan prikkels over me heen krijg, maar ook omdat ik mezelf dan vergelijk met anderen. Veel te vaak. Daarnaast speelt het niet alleen op digitale wereld. Ook gewoon in het echte leven merk ik dat. Ik wil altijd overal bij zijn om maar niks te missen, maar ook om mensen niet teleur te stellen. Wat wel meer dan eens ten koste gaat van mijn eigen gezondheid of welzijn. Enorm. Eigenlijk zou ik me helemaal niet moeten verantwoorden om wat ik wel of niet doe. Natuurlijk kan ik niet zomaar doen en laten wat ik wil, ik heb ook verantwoordelijkheden. Zo kan ik niet ineens weglopen van huis en doen alsof het me allemaal niet meer boeit. Had ik ook helemaal niet in mijn hoofd. Maar als ik zin heb om mijn volledige zondag in bed te spenderen al lezend (wat eigenlijk het oorspronkelijke plan was vandaag, maar ik kreeg een ongelooflijke zin om te bloggen die ik niet gestild kreeg) dan hoef ik dat niet uit te leggen. ’t Is mijn vrije zondag en als ik op die zondag een hele boekenreeks uitlees op een dag is dat mijn zaak. Niet dat dat gaat gebeuren, want zo’n vaart loopt mijn leestempo nu ook weer niet.
Toen ik afgelopen tijd op sociale media (’t zal enorm tegenstrijdig klinken, dat weet ik) stuitte op een onbekende term, was ik meteen nieuwsgierig. JOMO. Joy Of Missing Out. Het betekent dat het je niet zoveel uitmaakt wat die buitenwereld doet, zolang jij maar gelukkig bent. Of ja, het is niet zo drastisch eigenlijk. Maar wel dat je er oke mee bent dat bijvoorbeeld je vrienden op cafe zitten terwijl jij film kijk thuis in een comfy pyjama met een bak chips op je schoot. En dat je af en toe je berichtjes aan de kant laat. We leven zo’n druk leven en hoe dan ook moet het allemaal gebeurd zijn. Ik word enorm ongelukkig van zoveel drukte om me heen. Altijd al zo geweest. Soms ben ik jaloers als vrienden zeggen dat ze zoveel dingen hebben gedaan in hun vrije week. Maar tegelijk weet ik donders goed dat als je mij elke dag op uitstap zet tussen de mensen, ik stilletjes aan gek word. Werken is ergens ook wel zo, maar dat zie ik anders. Dat is een verantwoordelijkheid die je niet kan laten vallen (en gelukkig maar ook trouwens). Maar in mijn vrije tijd vind ik het fijn om op adem te komen, eventjes een boek te lezen. Of net een film te kijken. Alleen. Ik ben een keiharde huismus, dat zal ik niet ontkennen. Maar af en toe een sociale gelegenheid ben ik prima mee. Gewoon niet dagelijks. Ik heb geen dagelijks evenement nodig om gelukkig te zijn. Meer nog, als ik merk dat ik een aantal dagen niet lag te lezen of kon tekenen, voel ik me heel ongelukkig. Ook omdat dat net de dingen zijn die me gelukkig maken. Sociale media maakt me ergens ook wel blij, maar op een heel andere manier. Dus ik heb liever JOMO, dan FOMO.
Had jij al van JOMO gehoord?
Daarom ga ik maar al te graag kamperen.. naar de bergen, rust en lekker van elkaar en de natuur genieten. We maken het onszelf ook allemaal te druk, helaas..
Kamperen is inderdaad een goeie om meer offline te zijn. Dan ben je ook verbonden, maar gewoon met de natuur. En ik geef je helemaal gelijk. We maken het onszelf inderdaad veel te druk en dat is niet altijd goed.
JOMO is een soort levens motto van mij denk ik geworden. Al jaren doe ik daaraan en boeit het me niet als ik dingen mis. Zowel in de social media wereld, als nieuws op tv (wat ik al jaren niet meer kijk) en ik ben geregeld offline. Ik merk dat m’n leven hierdoor een stukje rustiger is geworden en daar hou ik wel van. Ik plan regelmatig offline dagen in en doe dit ook als ik met vriendinnen e.d. afspreek, lekker bezig zijn in het hier en nu en niet met mijn telefoon of andere dingen. Daarbij maak ik graag wandelingen in de natuur of ga skaten. Beide nu weinig door mijn zwangerschap aangezien ik van een trap in huis al moe ben 😉 Maar het is zeker iets wat ik weer wil gaan oppakken, helemaal met de kleine erbij. Lekker vaak wandelen en genieten van de kleine dingen!
Ik besefte gewoon niet dat het kon, maar nu leef ik meestal ook wel zo. Mijn sociale media is niet meer het belangrijkste in mijn leven, en het nieuws volg ik half.
Ik kan me wel voorstellen dat je leven daardoor rustiger wordt. Je beseft ineens welke druk we onszelf opleggen door altijd overal aanwezig te willen zijn. Als ik afspreek met vrienden zal ik soms wel eens online zetten dat ik met vrienden weg ben, maar ik zit niet het hele uitje op mijn telefoon. Ik hoop van harte dat je geniet van de wandelingen met je kleine erbij. Lijkt me inderdaad wel genieten! Super!
Alles proberen bij te houden is zo iets als water naar de zee dragen. Onbegonnen en overbodig werk. Ik krijg doorgaans veel meer energie van gewoon even tot rust komen en in het nu te leven. Niet stil te staan bij wat nog moet komen of wat al achter me ligt maar gewoon even een wandeling doen, een briefje schrijven naar iemand, wegduiken in een boek, gezellig bijpraten met iemand en daar ook echt van genieten … dat soort zaken geven me veel meer energie.
Inderdaad. Ik merk ook zelf dat ik sociale media een stuk minder serieus neem. Ik ga het nog wel gebruiken maar ik kan het beter loslaten. Leven in het nu is zo belangrijk! Ik ben ook veel te vaak bezig met andere dingen dan het nu. Ik vind het mooi om te horen dat jij zo goed in het ‘nu’ kan leven en natuurlijk geeft dat heel veel energie. Dankjewel voor je uitgebreide reactie 🙂