Hoi allemaal! Net als iedere enthousiast wezen heb ik ook dingen waar ik niet tegen kan of gek van word. Ik ben echter wel dankbaar dat het ‘firstworld problems’ zijn. Voor de meeste dingen ben ik dankbaar dat ik die probleempjes heb, want dat betekent dat ik ze heb en er gebruik van kan maken. Sommige dingen uit mijn lijstje heeft iedereen, maar sommige dingen hebben we niet allemaal. Vandaag ga ik mijn frustraties uiten, als je hetzelfde wil doen in de reacties, ga je gang!
- Vertragingen met het openbaar vervoer
Ondanks dat ik dankbaar ben dat we bussen, treinen en trams hebben in België, kan ik er ook wel eens op vloeken. Vooral als ik ergens stipt op tijd wil zijn, komt de bus te laat of de trein heeft vertraging. Dat voorkom ik vaak door een bus vroeger te nemen, ook als ik ga werken of als ik een belangrijke afspraak heb. Ik neem meestal niet de bus waarmee ik zo ‘net op tijd’ ben. Want als die niet komt opdagen of te laat is, heb ik een probleem. Ik heb geen rijbewijs en dat is iets waar ik in de toekomst wel voor wil gaan. Ik geniet wel van busritjes, gewoon de rust en de tijd om te lezen en tot mezelf te komen is iets waar ik enorm van opkikker altijd. Ook met stakingen weet ik er vaak wel een mouw aan te passen dat ik toch op mijn afspraak raak.
- Rommel
Hoewel ik zelf ook niet altijd de netste ben, ben ik dat meestal wel. Ik heb graag dat mijn spullen netjes liggen, mijn kast opgeruimd is en dat mijn bed opgemaakt is. Ik ben gewoon een enorme perfectionist, ook al zou je dat niet altijd zeggen. Ook ik heb wel eens een rommeltje liggen en ruim niet altijd alles op. Niemand is perfect natuurlijk. Maar als ik tijd en energie heb, dan ruim ik het wel op. Ik ben nu eenmaal zo, in een rommelige kamer krijg ik ook heel vaak stress.
- Wanneer mijn mobieltje uitvalt op ongepaste momenten
Dit was tot voor kort een irritatiepuntje, nu niet meer. Ik heb namelijk de batterij laten vervangen, waardoor hij gewoon niet meer uitvalt. Enkel wanneer de batterij leeg is, maar dat doet ieder toestel op een oplaadbare batterij. Mijn batterij was gewoon versleten, en hij viel uit op 80% en gaf dan aan dat de batterij leeg was. En dat deed hij op het laatste zeker zo’n 10 keer per dag, en altijd wanneer ik mijn telefoon nodig had. Nu zorg ik beter voor mijn batterij, dus nu komt het goed. Ik ben niet verslaafd aan mijn telefoon, maar soms is het gewoon fijn om bereikbaar te zijn. Toen ik mijn zusje reservekledij ging brengen een paar weken terug viel hij ook uit. En het was na 22u ’s avonds en als er iets gebeurde kon ik niks doen. Dat bedoel ik. Ook als ik iets later ben is het fijn om mijn vrienden te kunnen verwittigen, zodat ze zich niet ongerust hoeven te maken. Vrij logisch denk ik. Ja, vroeger deden we alles zonder telefoon. Maar tijden zijn veranderd, en dit hoort er gewoon bij denk ik.
- Blogideetjes krijgen wanneer ik ze niet kan opschrijven
Soms krijg ik ideetjes voor een nieuw artikel op momenten wanneer ik ze niet kan opschrijven. Toen ik nog op school zat, was dat soms midden in de les. Vaak in een les waar je je het niet kon permitteren om niet op te letten omdat de leerstof vrij ingewikkeld was. Nu heb ik vrijwel altijd mijn telefoon bij om het eventjes in mijn notities te zetten. Of wanneer ik net in slaap aan het vallen ben springt er een idee binnen. Ik kan dan wel een notitieboekje bij me leggen, maar ik weet ook dat ik daarna terug klaarwakker ben voor een halfuurtje. Dus dan laat ik mijn idee vaak schieten in de hoop dat ik het me de volgende ochtend nog herinner.
- Mijn eigen geheugen
Volgens mij heb ik hier al vaker over verteld. Ik kan me perfect herinneren wat er in welke les gebeurd is in het middelbaar en wie welke grappige uitspraak gedaan heeft. Ook liedjes van Marco Borsato kan ik bijna foutloos meezingen of herkennen. Net zoals gebeurtenissen uit mijn favoriete soap. Maar ik kan me amper herinneren wat ik met mijn mobieltje heb gedaan. Of beter nog, ik zocht laatst mijn koptelefoon in het huis. Ik heb er twintig minuten achter gezocht. Nu kan ik er wel mee lachen, maar het moment zelf was dat toch wat lastiger.
- Mijn hersenen
Ik ben blij dat ik ze heb, want ik kan daardoor slimme oplossingen bedenken of een nieuw artikel fabriceren voor op mijn blog. Maar ik kan er ook gek van worden. Mijn hersenen hebben het talent om problemen te maken waar er geen problemen waren, of om alles te overdenken. Ik word daar wel meer dan eens gek van, vooral omdat ik ook donders goed weet dat je het verleden niet kan veranderen. Hoe vaak je er ook over piekert. Toch krijg ik vaak de maalstroom in mijn hersenen niet gestopt.
- Wanneer ik mijn laptop vergat op te laden
Soms trek ik mijn laptop open en ben ik klaar voor een sessie bloggen, en krijg ik de melding dat mijn accu bijna leeg is. Ik kan op zich dan niet zo moeilijk doen en hem gewoon opladen terwijl ik aan het schrijven ben. Maar de plek waar ik graag zit om te bloggen, heeft geen stopcontact in de buurt. Wat betekent dat ik de verlengkabel van mijn broers moet pakken, die niet altijd beschikbaar is. Ik werk ook gewoon graag vrij, zonder kabels die rondslingeren of me kunnen belemmeren. Gelukkig ben ik al dankbaar dat ik een laptop heb, want vroeger schreef ik mijn artikels uit in de woonkamer. Waar het luid en druk is, wat niet zo goed is voor mijn blogvibes. Bloggen in mijn eigen kamer, in rust is wel een voordeel voor me.
Waar erger jij je aan de laatste tijd?
Terwijl ik dit aan het lezen ben, denk ik alleen maar: ja, ja, ja! Laten we diplomatisch zeggen dat het openbaar vervoer in België veel zou kunnen leren van sommige buurlanden. En ideeën krijgen waneer je ze niet kunt opschrijven is vreselijk! Ik heb dat vaak als ik in bed lig, omdat ik dan tot rust kom en dan kan ik oftewel uit mijn bed komen en het opschrijven of het is verdwenen de volgende ochtend. Lastig!
Yes, ik ben niet de enige haha! Ik geef je helemaal gelijk wat betreft ons openbaar vervoer. Ik ben dankbaar dat het er is. Maar er is soms wel plaats voor verbetering. Ook dat van de blogideetjes herken ik. Ook door tot rust te komen krijg ik ideetjes. Mijn slaap heeft helaas voorrang, jammer voor mijn blog.
Herkenbare puntjes 🙂
Mijn ergernissen op dit moment zijn de duiven die in de moestuin mijn erwtenplanten vernielen! En daarmee erger ik me ook wel wat aan onze kat, die achter alles aan gaat wat beweegt, maar die beesten wel lekker hun gang laat gaan!
Nog een ergernis: schoonbroer en schoonzus die voor de communie van hun zoon dure cadeaus (geld voor laptop en citytrip naar Londen) vragen, maar niet de moeite nemen om iets van glutenvrij eten voor mij te voorzien (medische reden dus kan echt niet een keer zondigen). Maar deze hebben we opgelost, door niet te gaan… 😉 Na zoveel keer toekijken hoe anderen eten en er voor mij niets is, beslist om er niet meer heen te gaan.
Dus daar probeer ik ook naar te kijken, als ik een ergernis kan oplossen, dat proberen doen zodat er geen energie meer in gaat 🙂
Ai, die duiven die aan je planten zitten zijn niet echt fijn. Dat kan ik me voorstellen. Gekke kat heb je ook. Zul je zien dat als het nodig is, hij niet beweegt.
Ook je ergernis over je schoonbroer en schoonzus snap ik wel. Ik denk dat ik in jouw plek net hetzelfde zou reageren. Want ja, als het door medische redenen is heb je gewoon geen andere keuze dan je eten aan je lichaam aan te passen. Dat is niet anders. Maar ik vind het wel top om te horen dat je ergernissen probeert op te lossen. Ergernissen kosten inderdaad energie, soms te veel gewoon. Knap!
Zeker wel wat herkenbare puntjes, vooral de rommel. Ik kan daar ook erg slecht tegen. Mijn ergernis op dit moment is dat ik minder kan door mijn zwangerschap. In mijn hoofd is het dan meer een rommeltje, omdat dingen langer dan normaal op zich laten wachten.
Ik snap het wel. Als ik minder kan doen door mijn gezondheid (wat de afgelopen tijd wel meer dan eens zo was) ben ik ook heel gefrustreerd. Maar gelukkig gaat dat niet eeuwig duren. Ik snap je heel goed, geloof me!
Zitten zeker herkenbare punten in. Vooral die vertraging met het openbaar vervoer is erg herkenbaar. En wat betreft de blogideeën, ik heb altijd een notitieboekje/telefoon bij me zodat ik ideeën voor o.a. het bloggen op kan schrijven. Ik heb ook bijna overal wel een boekje liggen of in zitten, haha.
Ik ben precies niet de enige met deze irritaties. Ik heb op zich ook wel altijd iets liggen om het in op te schrijven. ’t Probleem is dat tegen dat ik het opgeschreven heb, ik terug klaarwakker ben. En dan raak ik niet meer in slaap en dat is vervelend natuurlijk. Misschien dat ik het nog leer met de jaren 😉
Oh, dat van die bloginspiratie terwijl je in slaap tracht te vallen is zo herkenbaar. Ik heb ook een notitieboekje in mijn nachtkastje liggen maar dan moet ik het licht aandoen en ben ik weer klaarwakker waardoor het nog langer duurt vooraleer ik in slaap val. Iedere keer denk ik dan dat ik het de volgende ochtend nog wel zal weten maar nee hoor. Dat is nog nooit zo geweest.
Bij mij net hetzelfde probleem. Slapen is niet altijd vanzelfsprekend bij mij (mijn slaaproutine heeft een serieuze deuk gekregen na die stress) en als ik het licht aandoe om een blogideetje op te schrijven is mijn slaap ook weg. Slaap is toch echt wel prioriteit hier. Soms heb ik het geluk dat ik het nog weet de volgende dag, maar dat is zelden