Hoi allemaal! Volwassen worden is een heel ding. Je bent ook niet de enige in je leeftijd die daarmee bezig is. We zijn altijd met een hele groep. Volwassen worden is ook niet makkelijk en de weg ernaartoe is soms heel zwaar. Ook je eigen weg zoeken en volgen, is iets wat moed vereist. Maar het zal je uiteindelijk wel het meest opbrengen. Hoewel de titel vandaag heel zwaar en drastisch klinkt, valt ‘t wel mee. Je zal het vanzelf merken als ik mijn punt duidelijk maak.
Ik voel me al mijn hele leven anders. Vaak zag ik dat als iets slechts. Dat ‘buitenbeentje’ zijn of net die persoon zijn die er niet ‘in past’. Maar dat is net een kracht. Het is een kracht om je eigen weg te durven kiezen en pakken. Om te gaan voor de dingen waar jij gelukkig van wordt. Je hoeft helemaal niks in het leven. Ook niet perfect zijn. Het enige wat je ‘moet’ is zorgen dat je leven een fijne tijd is en jij geniet. Op alle gebieden. Het leven is niet altijd leuk en er zullen narigheden op je afkomen. Maar in veel dingen heb je een keuze om je eigen weg te volgen. Ook als jouw pad der leven anders loopt dan dat van anderen. Dat is oke. Jouw pad kan anders zijn, je snelweg zal er misschien met iets meer kronkels uitzien. Oke, ik heb geen idee of die laatste zin klopte.
Blogger zijn is iets wat me bevalt en wat ik het liefst ook zo lang mogelijk blijf doen. Absoluut. Ik was dus niet van plan mijn blog op te doeken. Zeker niet. Maar welk probleem ik wel nog steeds heb, is dat ik mezelf vergelijk met andere bloggers. Waarschijnlijk een zeer algemeen probleem. Op zich is het goed om te vergelijken omdat je zo ook ontdekt wat je zelf wil met je blog. Maar mijn manier van vergelijken is slecht, want ik ondermijn mijn eigen talenten en zie mijn blog als minderwaardig. Omdat hij anders is. Ik wil altijd de meest fantastisch en diepe stukken uitwerken die iedereen inspireren. Maar ik hoor altijd van anderen dat de persoonlijkheid die in mijn blog zit, dat die net mijn blog uniek maakt. Dus waarom zou ik dat veranderen? Ook gewoon maakt deze manier van schrijven me gelukkig. Gewoon losjes schrijven en schrijven wat ik denk. Al hou ik zo nu en dan ook wel van een diepzinnig of zwaarder artikel in de psychologie-stijl. Ik geniet daar ook van. Ik geniet van wat ik doe voor mijn blog. Het probleem is dat ik nogal mijn schrijfstijl onderschat. Ook dat is waarschijnlijk een algemeen probleem. Maar ja, zo is er altijd wel iets denk ik. Ik denk dat dat ook met de jaren wel zal verbeteren.
Op welke manier is jouw weg anders dan die van anderen?
Mensen die mij kennen noemen mij een boekennerd 😂 maar de meeste in boekenbloggers wereld vinden mij aardig. Ben niet eentje op de voorgrond. Verder doe ik op mijn blog eigen ding.
Mij ook hoor. Ondanks ik geen boekenblog meer heb, straalt mijn liefde voor lezen nog heel vaak uit op verschillende manieren. Ik vind het mooi dat jij je eigen ding doet op je blog. Persoonlijkheid op een blog vind ik heel belangrijk. Anders kunnen we net zo goed robotten ontwikkelen die alle blogs onderhouden. Hoe deprimerend dat ook klinkt.
Ja idd klopt helemaal, aan robots hebben we helemaal niks. Voor de persoon achter de blog komen mensen voor.
Het genieten van je blog is onmisbaar hé. Wanneer dat plezier verminderd of verdwijnt gaat het al snel aanvoelen als iets dat je moet doen en dat zou jammer zijn. Voor mij werkt het dat ik er ook van die gekke lijstjes kan delen. De ene keer een boekbespreking, een andere keer een lijstje met bedenkingen bij een film of iets anders ludiek. Net die variatie zorgt ervoor dat ik na al die jaren nog steeds van het bloggen geniet. Nu zelfs nog meer als vroeger. Maar ik merk wel dat ik er op moet letten dat ik mezelf niet teveel forceer. Een tijdje terug merkte ik dat ik me ging afjagen omdat er geen blogposts meer klaar staan op de planning. Nu ja, niet meer zo veel als vroeger. Meestal maar voor één week en dan kreeg ik het gevoel dat ik onder tijdsdruk aan het bloggen was. Toen heb ik mezelf er weer even aan moeten herinneren dat ik zelf kies hoeveel blogposts ik wil delen en wanneer ik ze plaats. Ook bij het bijhouden van mijn blogfeed tracht ik dat te doen. Vroeger voelde ik me schuldig wanneer ik er pas later aan toekwam maar ik ga er vanuit dat je het als blogger sowieso fijn vindt om een reactie binnen te krijgen ongeacht hoelang je blogposts al online staat.
Bloggen moet zeker leuk blijven! Ik heb het moeten jaren geleden de deur uit gegooid en het voelt erg fijn. Ik ben nu al ruim 10 jaar met nog even veel plezier aan het bloggen omdat ik dicht bij mezelf blijf. Dan maar minder reacties of minder samenwerkingen, ik schrijf waarover ik wil schrijven en wanneer. Ik ben meer en meer offline, waardoor ik juist heel wat inspiratie krijg waardoor ik de zin in het bloggen hou.