Hoi allemaal! Hoewel ik pas uit blogpauze ben en daar heel blij mee ben merk ik ook dat er steeds meer iets aan me knaagt. Iets wat niet zo goed is voor mijn blogplezier. Ook gewoon dit allemaal schrijven voelt zo tegenstrijdig maar ik weet ook dat als ik er niet iets aan ga doen, het mijn blogplezier gewoon zal wegnemen en dat wil ik niet. Ik hou daar te veel voor van bloggen en ik zou het oprecht missen. Dus laat ik mijn ei maar eens leggen. Spreekwoordelijk dan.
Bloggen is iets waar ik na twee jaar nog steeds heel veel plezier uit haal. Ik heb nooit echt aangegeven dat mijn blog jarig was. Voornamelijk omdat hij tijdens zijn tweede verjaardag op pauze stond en zijn eerste verjaardag was ik vergeten. Goeie moeder ben ik. Maar ik hoop over x aantal jaren te vertellen dat hij vijf jaar is geworden. Ik weet alleen dat ik niet met deze onzekerheid verder wil bloggen. Het maakt me ongelukkig en ik heb het idee dat het op mijn content gaat zitten. Dus nee, hier wil ik niet mee verder. Niet met de onzekerheid althans. Maar ook omdat ik van de overtuiging ben dat de perfecte zekere blogger niet bestaat. Hier is maar weer eens bewijs. Want weet je, tussen al mijn raadgevingen, adviezen en verhalen ben ik ook gewoon maar een vrouw die maar wat doet. En zo zijn we volgens mij allemaal.
Waar ik onzeker over ben
- Vertel ik wel interessante dingen of val ik niet in herhaling?
Als je op mijn blog komt om een wild leven vol evenementen en nieuwste gebeurtenissen te lezen, ben je wel degelijk aan het verkeerde adres. Ik denk dat je dat wel al doorhebt. Ik ben geen populaire blogger die elke dag de gekste dingen meemaakt. Vijf dagen per week sta ik achter de kassa van de supermarkt en de andere dagen ben ik gewoon in rust. Niet dat daar iets mis mee is trouwens. Ik ben oprecht gelukkig met mijn job.
Ik ben soms bang dat het allemaal maar saai en gewoontjes is. Een vrouw uit België die amper iets meemaakt maar toch zoveel schrijft. Is dat geen slechte combinatie? En soms heb ik ook het idee dat ik een artikel laat vallen omdat ik het gevoel heb toch weer te zeuren over datzelfde onderwerp. En ja, zo begint het. Dan schrap ik een artikel, maar het blijft nooit bij eentje. Plots zijn het er vijf omdat ze niet door mijn ‘strenge selectie’ raken. Helaas.
- Praat ik niet te veel over mezelf?
Hier heb ik ooit een volledig artikel over geschreven. Toch is dit iets waar ik altijd bang voor ben. Maar dat heb ik in het echte leven ook. Soms denk ik echt dat anderen denken (lekker ingewikkeld!): ‘daar gaat ze weer over zichzelf…’. De reacties op dat artikel waren in elk geval wel mooi en bewezen het tegendeel. Maar aan de andere kant, ik probeer niet perse medelijden op te wekken. Vaak steek in mijn persoonlijke verhalen ook een wijze touch. Dus in de meeste dingen die ik deel zit een les of wijsheid. Zo hebben anderen er ook weer iets aan. Zelf vind ik het trouwens wel inspirerend om te lezen hoe iemand anders zich door problemen heen werkt en toch overwint. Het geeft hoop. Ik wil dat ook met mijn volgers doen, maar ik ben altijd bang dat ik net het tegenovergestelde bereik.
- Is mijn blog wel goed genoeg?
Ik kan me soms echt verliezen in gedachten als deze. Of ik wel goed genoeg ben, of mijn blog goed genoeg is. Het komt wel eens voor dat ik me afvraag waarom iemand überhaupt op mijn blog zou blijven plakken als er nog duizenden beter zijn. Gelukkig zijn dit soort gedachten de laatste maanden vaak weggebleven. Nu ben ik inderdaad onzeker, maar mijn gedachten zijn niet zo erg of dramatisch. Ik denk dat ik me af en toe ook gewoon te vaak vergelijk met andere bloggers, en dat is niet zo gezond voor mijn blogplezier. Tijd om daar dus mee te stoppen.
- Doe ik anderen niet te veel na?
Ik lees zelf ook blogs natuurlijk. Omdat ik het superleuk vind om te lezen wat m’n collega-bloggers schrijven. En omdat vriendschap onder bloggers fantastisch is. Ik kan daar gelukkig van meespreken. Ik haal ook wel eens inspiratie uit anderen hun blog en vaak is dat goed voor een mooi artikel. Ik steek er natuurlijk altijd een eigen draai in, zodat het binnen mijn blog en persoonlijkheid past. Maar soms ben ik wel eens bang dat ik anderen te vaak nadoe. Ook om deze reden heb ik al eens artikels laten vallen. Zonde.
Op welk gebied ben jij soms onzeker?
Ik vind dat allemaal heel herkenbare onzekerheden! Ik heb ook geen probleem met een idee van iemand anders gebruiken trouwens, zo lang je geen hele dingen gewoon kopieert zonder er een eigen twist aan te geven. Alles is wel al een keer gedaan volgens mij.
Blij dat ik niet de enige ben. Zo voelt het toch wel iets draagbaarder. Maar een idee van iemand pikken en helemaal nadoen zou ik nooit doen. Als ik ergens inspiratie uithaal dan vermeld ik het meestal al en ten tweede geef ik er inderdaad een eigen twist aan. ’t Is zoals Laurine zei, je hoeft ’t warm water niet opnieuw uit te vinden.
Ik snap heel goed wat je zegt! Zelf twijfel ik vaak of ik wel iets bijdraag met mijn blog, omdat ik geen wonderbaarlijke ontdekkingen of tips deel waarvan iedereen zijn/haar leven plots beter wordt, maar vaak gewoon luchtig leesvoer. Maar dan probeer ik me te herinneren dat ik dat ook graag lees bij anderen, dus dat dat helemaal niet erg is. Je hoeft het warm water niet opnieuw uit te vinden. En over wat je zegt van dat je teveel hetzelfde zou doen als iemand anders, volgens mij is je blog automatisch anders omdat je blog zoiets persoonlijks is en dus net als alle mensen verschillend is. Dus druk die negatieve gedachten de kop maar in en wees maar trots op die leuke blog van jou! 🙂
Ik ben bezig met een tussenweg te zoeken tussen luchtig en serieus. Omdat ik dat heel fijn vind, maar mijn blog is nog in de groei. Net als ik. Ik denk ook niet dat er een dag komt dat die groei stopt. En inderdaad, je hoeft het warm water niet opnieuw uit te vinden. Mooie zegswijze die helemaal op zijn plaats is hier. Ik zal mijn best doen om die gedachten weg te werken en trots te zijn. Dankjewel! 🙂
Jep, héél herkenbaar, hier ook! Wat kan helpen is een keer een blogenquête doen, om te polsen wat er rondgaat bij je lezers, wat ze nog meer (of juist minder) van jou willen weten & lezen, wat voor soort mensen er komen lezen…
Trouwens, uiteraard maken de échte bloggers niet veel mee. Bloggers wiens blog overloopt van de content en de spannende gebeurtenissen en de tripjes en de feestjes en de kleding enzovoorts, die hebben duidelijk geen fulltime job naast het bloggen en worden betaald voor wat ze bloggen! En dat is niet het soort blogs dat ik graag lees. Ik kom voor de authenticiteit en ik lees het liefst blogs over mensen die op zoek zijn naar zichzelf en wat ze willen van het leven. Blogs van mensen die over zichzelf schrijven dus 🙂