Afgelopen week | 26

Hoi allemaal! Afgelopen week was een zware mix aan emoties, ik ga er niet over liegen. Toch heb ik mijn best gedaan er een toffe week van te maken. Ik ging werken en ontspande daarnaast. Het was ook een best rustige week, maar dat vind ik niet zo erg. Let’s go!

Maandag 28 oktober 2019 | Gek genoeg kan ik me amper nog iets herinneren van het begin van de week, maar ik doe mijn best. Ik was van plan terug een ontbijtje te gaan scoren bij de Panos. Zoals vorige week. Dus ik gebruikte de fiets van mama en ging rijden. Toen ik bij de Panos aankwam, bleken ze met verlof te zijn. Dus ik ben dan maar doorgereden naar de andere Panos aan het station. Uiteindelijk mijn ontbijtje gehad, in de namiddag ging ik werken. Het was een rustige shift zoals altijd op maandag. ’s Avonds sloot ik de dag af met soep en Familie. Op naar morgen.

Dinsdag 29 oktober 2019 | Vroege morgen! Deze keer had ik wel terug de vroege shift en ik was het helemaal niet meer gewend. Ik ging er vol goeie moed voor, maar het was best lastig. Mijn bioritme was helemaal in de war. Maar I did it. Uiteindelijk ging ik naar huis en in de namiddag heb ik niet veel meer gedaan. Logisch, want ik was doodmoe. Voornamelijk geluierd en liggen chillen in de zetel. ’s Avonds keek ik Netflix, maar ik gaf het al snel op want ik was veel te moe.

Woensdag 30 oktober 2019 | Ik begon de dag met een nieuwe outfit en wat voor eentje! Ik keek er al naar uit om mijn nieuwe shirt van Lady & The Tramp te kunnen aandoen, omdat dat als kind echt mijn favoriete film was. Nu nog steeds stiekem, ze zijn veel te schattig! In de namiddag ging ik werken en het was echt een hele toffe shift! Ik heb echt veel gelachen en mijn collega en ik waren elkaar constant aan het uitlachen. Waardoor het best wel leuk was. Een vlotte shift. De dag kon niet meer stuk zou je denken, dus wel. Hij liep met een enorme sisser af. Ik kwam namelijk thuis en mama zei dat onze dierbare in het ziekenhuis in een slag achteruit was gegaan. Hij was verplaatst naar de revalidatie dus het ging allemaal de goede kant op. Nu niet meer dus, en de toestand is een stuk slechter.

Donderdag 31 oktober 2019 | Donderdag was een hele dubbele dag. Laat ik het zo zeggen. Ik keek er al een week naar uit, omdat ik wist dat ik vrij was en ik mijn iPhone ging halen. Dus sinds donderdagochtend ben ik trots eigenaar van een nieuwe telefoon en ik ben er heel blij mee natuurlijk. De dag had echter ook een hele zwarte rand. In de namiddag ging ik mijn dierbare opzoeken in het ziekenhuis en dat was best confronterend. Hij was er nog slechter aan toe dan voordien en het was echt heel akelig om dat te zien. Het is een beeld dat ik nooit meer van mijn netvlies krijg, sowieso niet. Iemand waar je van houdt zo te zien afzien, het is echt niet gemakkelijk. Thuis zocht ik troost bij Jacqueline en ons konijn Bonny. Ze eet graag uit mensen hun hand, dus ik gaf haar een radijsje. Door hun liefde voelde ik me iets beter. Gek hoe dieren dat toch kunnen. Uiteindelijk ging ik tekenen om de pijn te verzachten. Want dat is mijn normale reactie.

Vrijdag 1 november 2019 | Helaas brak de werkdag ook aan. Ik moet zeggen dat de afleiding van mijn werk me wel deugd heeft gedaan. Met sommige klanten kun je nu eenmaal goed lachen. En sommige klanten ken ik gewoon ook al heel goed. Maar ik keek ook heel hard uit naar het moment dat ik op de trein terug naar huis zou zitten. Mijn kop stond gewoon niet naar werken, maar helaas roept de plicht wel. In de ochtend speelde ik eerst een level ‘Papa’s Cupcakeria’ om wakker te worden en dat deed ik met kaarsjes aan. ’s Avonds deed ik niet zoveel meer, ik was doodmoe. En gelukkig ben ik de volgende dag gewoon vrij.

Zaterdag 2 november 2019 | De pittigste dag van de week, en niet omdat er iets spannends op de planning stond. Helaas niet. Het ging over mijn dierbare. Ik had al niet zoveel zin om op te staan, het heeft me een uur gekost. Letterlijk. De dag vorderde en het werd een beetje beter. Uiteindelijk ben ik mijn dierbare gaan bezoeken in het ziekenhuis, wat ook best zwaar was. ’s Avond werd er heel wat heen en weer gebeld tussen familie en ziekenhuis, want toen werd het heel erg drastisch. De avond is heel moeilijk en zwaar verlopen. Ik weet dat ik heel vaag klink, maar vanwege privacy kan ik nog niks zeggen. Het zou wel kunnen dat ik er iets over ga schrijven in een ander artikel, maar dat weet ik allemaal nog niet zeker. Momenteel zit mijn hoofd wel bij andere dingen dan mijn blog om eerlijk te zijn.

Zondag 3 november 2019 | Het einde van de week brak ook weer aan. Er valt niet zoveel te vertellen over vandaag. Doordat mijn dierbare er zo slecht aan toe is was mijn dag al niet te best. Ik denk dat ik dat niet echt hoef uit te leggen. Ik merk ook aan mezelf dat ik best wel gefrustreerd en emotioneel loop. Normaal ben ik al gevoelig en na een werkdag heel prikkelbaar. Maar vandaag was het nog iets erger. Volgens mij zit ik best wel dicht bij mijn breekpunt. Again. Ik begon de dag rustig met een kop thee en Youtube, op de trein keek ik een stukje Netflix. Uiteindelijk kwam ik aan in Brugge en ging ik werken. Hoewel ik het gevoel had dat het een lange dag ging worden, is hij best snel gegaan. Gelukkig heb ik lieve collega’s. Uiteindelijk ging ik naar huis en speelde Slither.io met mijn kleine broer. Dat is een simpel spelletje voor de smartphone, zowel verkrijgbaar op Android of iOs. We speelden tegen elkaar en het was best grappig. De ideale afleiding. De werkdag was niet compleet slecht, maar ik merkte wel dat ik opgelucht was toen de voordeur van de winkel dicht was. Op naar een nieuwe week. Er zal nog wel een tijdje een donkere wolk boven mijn kop hangen vrees ik. En hoe graag ik ook wil vechten voor beter, ik denk dat ik mijn verdriet maar gewoon moet aanvaarden en doorstaan. Cause that’s the only way trough it.De dierbare in het ziekenhuis is niet gestorven deze week trouwens, maar het ziet er niet echt goed uit. We zijn ons aan het voorbereiden op het ergste.

Had jij wel een toffe week?