Hoi allemaal! Ik zit al een paar jaar in moeilijke tijden, met veel onzekerheden en problemen. Dat zeg ik ook zonder mezelf als een zwak persoon te omschrijven, want ik heb me er altijd doorheen gevochten. Maar ooit gaat de storm liggen en ooit komen er betere dagen. En dan doel ik niet op het weekend dat op je wacht aan het einde van de week. Hoe zwaar het ook mag zijn, er komt een nieuwe morgen. En misschien is die morgen nog erger dan vandaag. Maar er komt een dag dat dat niet zo is. Er komen betere dagen, ooit.
We kennen allemaal het cliché van ‘na regen komt zonneschijn’ en ‘de storm gaat ooit liggen’. Het zijn clichés zo groot als een huis, maar ze zijn wel waar. Soms komen betere dagen gewoon niet meteen. Maar zolang er hoop is, is er leven. Nog niet zo lang geleden vroeg ik me af of ik alles wat ik heb meegemaakt ooit nog volledig te boven ga komen. Dat doe ik nog steeds. Maar ik weet daar wel het antwoord op. Sommige dingen zal ik verwerkt hebben en zal ik achter me laten. Maar er zijn gevolgen die ik voor altijd ga voelen. Dan denk ik vooral aan het feit dat ik bijna een burn-out heb gehad. Qua energie gaat het beter en ik voel dat ook. Maar er zijn dingen die voor altijd verleden tijd zullen zijn. Ik denk aan feestjes tot laat in de nacht. Feestjes tot 2u ’s nachts. Ik ben geen feestbeest, maar er waren wel mensen waarvoor ik een uitzondering maakte. Ze zijn met weinig, maar ze liggen me nauw aan het hart. Maar vanaf nu zal ik feestjes moeten skippen. Gewoon voor mijn gezondheid. Ik heb geen andere keus. Dat klinkt misschien heel stom of zielig, maar het is zo. Er zijn delen van mijn energie die nooit meer zullen terugkeren. En dat is net als klagen over het weer. Je kan wel uren zeuren dat het regent en koud is. Maar je verspilt daar energie mee, en die regen gaat niet weg en de wind gaat niet liggen. Het weer gaat gewoon zijn gang. Ik vergelijk het graag daarmee. Ik kan wel uren zeuren over het feit dat ik soms weinig energie heb, maar daarmee werk ik dat laatste beetje energie wel weg. Ik kan me er beter bij neerleggen en aanvaarden wat wel lukt.
Maar ik voel ook dat er betere dagen op komst zijn. Deze week heb ik tot nu toe best een goeie week en ik voel me ook goed. Wat heel snel is na een overlijden, maar dat betekent niet dat ik nooit meer dalen zal hebben. Integendeel, iemand missen is voor de rest van je leven. Je leert leven met het gemis, maar het is nooit weg. En ik weet dat er nog dagen zullen komen dat ik overvallen zal worden door verdriet. Er zullen nog dagen zijn dat ik op mijn bed lig te huilen omdat ik mijn opa mis. Het hoort er simpelweg bij. Van iemand houden betekent ook erom huilen als die persoon er niet meer is. Mensen zeggen ook altijd dat het goed is dat je terugdenkt aan iemand die overleden is, dat dat mooi is. En dat het nodig is. Stel je voor dat je ze vergeet. In het begin wilde ik dat nooit snappen, want waarom is zoveel pijn nodig? Maar ik besef me stilletjes aan dat die mensen gelijk hebben. Het gemis houdt de mensen die overleden zijn toch nog een beetje in leven. En hoe mooi is het dat je zo’n mooie band had met iemand en dat er iemand is geweest in je leven die je zo graag zag. Het is iets om dankbaar voor te zijn. Rouwen is niet enkel huilen en pijn voelen. Rouwen is ook soms eens glimlachen om mooie herinneringen. Rouwen is meer dan huilen. En rouwen doen we elk op onze eigen manier.
Ik wilde met dit artikel gewoon iedereen die het moeilijk heeft een hart onder de riem steken. Ik heb drie jaar lang gevochten voor veel. Voor een beetje zelfvertrouwen, een beetje minder pijn en problemen. Ik heb hele moeilijke jaren achter de rug en ik ben er nog lang niet. Maar op een dag vermindert die pijn en schuiven die wolken weg. En op een dag, komt er licht aan het eind van de tunnel. Waarmee je dan ook struggelt. Er zal een dag zijn dat het ‘opgelost’ is, dat je het verwerkt hebt, dat je ermee leert leven. Niks is hopeloos in het leven. En zolang er hoop is, is er leven. Ik hoop dat je dat nooit vergeet. Want hoop doet leven. Dus nee, het blijft niet voor eeuwig zwart en grijs. Op een dag komt die blauwe hemel terug. Kijk naar de seizoenen. We zijn december en het weer is grauw, koud en vaak bewolkt. Maar op een dag breekt de lente aan en komt de wereld weer tot leven. Bloemetjes beginnen te bloeien, de bomen krijgen weer blaadjes. De zon laat zich weer wat meer zien. Ik geloof dat dat met ons lichaam ook ooit op een dag gebeurt. Dus blijf vechten en blijf geloven in betere dagen. Want geloof me, ze komen eraan ♥
Geloof jij altijd in betere dagen?
Ik geloof zeker in betere dagen en ook dat alles gebeurd met een reden, ook de nare dingen. Die vormen je toch tot wie je bent<3 Ik hoop dat de fijne dagen maar snel voor je mogen aanbreken.
Ik geloof ook in die dingen, net als jij. Je hebt gelijk. En hoe zwaar het ook soms is, het is wel mooi dat de dingen die je meemaakt je uiteindelijk vormen tot wie je bent. Want het is zo
Mooi artikel en mooi geschreven. Ik heb het zelf ook al een aantal jaren niet makkelijk, en mijn depressie heeft me door een aantal diepe dalen heengesleept. Maar ik vecht me er doorheen, want inderdaad, er komt een moment waarop er betere dagen komen. Althans dat hoop ik. Want waar ben je zonder hoop.
Dankjewel! Ik vind het heel erg om te horen dat je zoveel jaren vecht met een depressie. Dat lijkt me geen gemakkelijke strijd. Maar het feit dat je dag in dag uit vecht door diepe dalen, vertelt eigenlijk al hoeveel kracht je hebt. En hoe krachtig je bent. Ik weet dat dat niet gemakkelijk is, maar keep going. Er komt een dag dat het beter wordt. En ik geef je gelijk, je bent nergens zonder hoop. Stay strong! Hoe lastig dat ook soms is. Ik denk aan je! ♥