Deze keer weer een lijstje met kleine gelukjes. Ik probeer steeds meer op de kleine alledaagse dingetjes te letten, want we hebben dat nu gewoon nodig. En dus dacht ik, laat ik er weer een lijstje van maken. Heel veel meer kan ik hier ook niet over vertellen denk ik, het spreekt vanzelf.
★ Zingen met mijn zusje op kamer
Laat ik duidelijk zijn. Ik kan niet zingen, mijn zusje ook niet. Maar toch doen we het. Soms liggen we mee te kwelen op liedjes die we kennen van toen we zelf klein waren, soms met de nieuwe hits die we allebei leuk vinden. Maar hoe dan ook maakt me dat blij. En van zingen komen er effectief endorfines vrij dus give me more zou ik zeggen. Het gaat ook niet om onze zangkunsten want we kunnen geen toon houden allebei en we zingen vals. Maar het gaat om leute maken.
★ Mensen om me heen hebben die me steunen
Ik vind zoals velen de crisis en lockdown niet altijd gemakkelijk. Ik zie veel bloggers die er het beste van maken en er wel goed doorheen komen. Ik probeer er ook het beste van te maken, want we kunnen niet anders. En ik heb een essentiële job te vervullen dus. Maar er zijn altijd mensen om me heen die me nieuwe moed inspreken als ik die kwijt ben, hoop geven. En af en toe om eens goed tegen te zagen. Soms is dat een keer nodig. We all need it sometimes.
★ De slappe lach hebben om mezelf
Ik kan soms echt mezelf uitlachen. Niet gemeen bedoeld, maar ik doe gewoon soms echt domme dingen. Alleen al als ik er aan denk tijdens het typen krijg ik alweer een grijns op mijn gezicht. Zelfs mijn dromen slaan door soms. Al doet dat bij iedereen wel. Maar ik weet niet wie er ooit in Brugge is geweest, daar staat een gebouw. Het Belfort. Een heel hoog gebouw. Ik droomde een keer dat er iemand kwam vragen hoe de derde toren van het Belfort heet. Het punt is, die heeft maar een toren. En ik weet het, ik heb er mijn diploma-uitreiking gehad. Niet in de toren zelf trouwens. Maar ook in mijn dagelijks leven doe ik domme dingen, en ik zou er een boek over kunnen schrijven. Misschien wel een ideetje voor een nieuwe blogpost. Kunnen jullie meelachen met me.
★ Een iPad met Apple Pencil overkopen
Dit is een duur gelukje. Maar ik vertelde al vaker dat ik last heb met mijn pols. Bij het tekenen voornamelijk. We zitten in Corona-crisis en iedereen heeft stress. Velen maken er het beste van. Maar ik heb mijn hobby nodig, vooral nu. De Apple Pencil is daar een oplossing voor want die ligt lichter in de hand en ik hoef ook geen duizend stiften open en dicht te doen. Mijn iPad is te oud daarvoor, en ineens een nieuwe iPad kopen was me een beetje te veel. Tot mijn collega afgelopen tijd kwam dat haar vader een iPad plus de Pencil verkocht voor een hele mooie prijs. Inclusief hoesje, oplader. Ik kon dit gewoon niet laten schieten en vooral omdat dat zou betekenen dat ik weer meer kan tekenen. Ik heb hem al heel veel gebruikt en ik ben zo blij ermee. Die opluchting en rust die ik voelde toen ik in mijn flow zat was geweldig. Die heb ik gemist. Jullie gaan wel eens dingen zien passeren op mijn blog, als ik de techniek wat in de hand heb. Ik had een stylus, maar die is minder goed. De Apple Pencil wel en hij vereist ook een andere aanpak. Maar dat vind ik helemaal niet erg.
★ Blotebenen weer
Het was al heel vaak warm weer waarin je in blote benen buiten kon en ik hou daar ook van. Maar vaak als het warm genoeg was voor een short moest ik werken. Ik heb alleen maar korte shortjes en daarin werken is not done. En toen kwam er eindelijk een dag dat ik wel vrij was en ik in short naar buiten kon. Ik was zo blij. We mogen dan nog niet buiten zitten, maar zelfs gewoon in short boodschappen doen was heel fijn.
★ De bibliotheek die terug open mag
Op het moment van schrijven is hij nog niet open. Maar ze zijn zich wel aan het voorbereiden op de heropening. En ik ben blij. Dat betekent niet dat ik nu constant naar de bib ga lopen. Maar ik lees nu via Kobo en ik ben ook heel dankbaar dat dat bestaat. Maar ik mis dat wel, dat snuisteren tussen de boeken, de sfeer van de bib. Natuurlijk zal alles anders zijn door de maatregelen, maar dat maakt me niet uit. Ik ben dankbaar voor de technologische oplossingen. Maar het is gewoon zo dat sommige dingen nu eenmaal niet door een apparaat kunnen vervangen worden. Simpel.
★ Netflix
Ik ben altijd dankbaar voor Netflix. Maar nu tijdens Corona extra. Omdat ik heel vaak na een werkdag eventjes Netflix opzet om mijn hoofd leeg te maken. En weet je, dat is vaak alles wat je nodig hebt nu. Ik ervaar veel stress door mijn werk, en ik doe mijn werk nog steeds heel graag. Maar ik moet kunnen ontstressen. En in combinatie met Netflix en mijn iPad en Pencil komt dat hopelijk wel in orde.
★ Op mijn gemak een spelletje spelen
Ik ben 22 maar soms vind ik het zalig om een spelletje te spelen op mijn telefoon of op mijn iPad. Voornamelijk op mijn iPad eigenlijk. Dan ben ik net als met tekenen of Netflix gewoon eventjes niet bezig met heel de crisis en het virus. Ik denk dat je zelf wel kan invullen hoe zalig dat is.
Met welke actie van jezelf had jij laatst de slappe lach?
Wat een fijn artikel en mooi om mensen om je heen te hebben die je steunen. Leuk ook dat je een iPad met Apple pen over hebt gekocht, staat ook nog op mijn verlanglijstje 😉
Dankjewel! Ik kan de Apple Pencil trouwens wel aanraden, hij is zo fijn. Ik ben er echt constant mee bezig. Maar de iPad zelf is natuurlijk ook een geweldig product, al kende ik die al. Dus voor mij is een iPad niet meer nieuw. Zeker wel de moeite waard om voor te sparen, zeker ook voor een tekenaar als jij 😉
Ik lach ook regelmatig om mezelf omdat ik zo onhandig ben en vaak struikel. Maar tegenwoordig moet ik vooral lachen als ik weer eens ergens met mijn babybuik tegen bots :p Moet nog wat wennen en kan ook totaal niet goed inschatten, haha :p
Ik ook, je kan er ook maar beter mee lachen. Anders wordt het wel een heel serieus leven. Ik kan me wel voorstellen dat het lastig in te schatten is of je ergens door kan of ver genoeg staat om niet te botsen met je buik. Ik hoop in elk geval dat je je niet te veel pijn doet als je weer eens botst 😉
Ik moest meteen aan jou denken toen ik hoorde dat de bibliotheken weer open gingen. Eigenlijk heb ik vrij vaak van die zotte zaken voor. Eerder deze week nog heb ik mijn teen nogal hard gestoten tegen een kast. Dat was echter meer pijnlijk dan grappig. Ik vraag me nadien ook altijd af hoe ik zoiets in hemelsnaam voor elkaar kreeg. Blijkbaar kan ik bepaalde zaken niet goed inschatten.
Dat is zo leuk om te horen dat je aan mij moest denken! Maar ik ben inderdaad wel heel blij dat ik terug kan gaan. En tenen stoten tegen kasten is heel herkenbaar en pijnlijk. Daar circuleren altijd van die memes rond op internet haha. Maar we kunnen altijd eens goed met onszelf lachen denk ik dan 🙂
Absoluut! Al ben ik wel blij dat hier geen Lego-blokjes liggen want daar zou ik dan ongetwijfeld ook nog eens de hele tijd opstappen. 🙂
Het oefenen van mijn lachspieren heb ik vooral te danken aan mijn kleine kereltje van 2 jaar die met de gekste bekken trekken mama helemaal doet gieren.
Wat fijn dat je door je zoontje zoveel kon lachen. Kinderen kunnen inderdaad een lichtpuntje zijn met hun enthousiasme en speelsheid