Hi allemaal! Het dateert van begin augustus dat ik nog eens een weekoverzichtje postte hier. Veel weken kwam het er niet van of vergat ik het. Ik ben van plan dit wel terug wekelijks te doen. Niet enkel voor jullie, ook voor mezelf. Ik vind het wel leuk om dat later terug te kunnen lezen. Afgelopen week was een vermoeiende week, het was niet echt zo druk. Maar ik was over het algemeen heel moe en alles kostte me veel energie. Waarschijnlijk omdat mijn lichaam hard moet werken om mijn vingers hersteld te krijgen. Zelfs een stomme verkoudheid kan al een aanslag zijn op mijn lijf. Dus dit ook. Samen met de pijntjes die erger waren deze week. Maar alsnog was het een week met gelukjes. Let’s go!
Zondagavond ging ik iets drinken met mijn vriend en een collega van ons. In mijn geval helaas oud-collega. Ik was al eind augustus van plan te stoppen op mijn huidige werk omdat mijn lichaam het niet meer aankon. Helaas door mijn vingers is het einde van mijn werk nog dichter gekomen. Dit was een van de moeilijkste beslissingen die ik moest maken afgelopen maanden voor mijn gezondheid. En om eerlijk te zijn, we zijn nu iets meer dan een week later vanaf de dag dat ik mijn materiaal heb ingediend. Ik heb het er nog steeds lastig mee. Ik deed mijn job heel graag, had fijne collega’s, heel veel lieve vaste klanten. Na twee jaar bouw je daar ook een soort band mee op. Dit gaat uiteindelijk wel goed komen, ik vind wel iets nieuws. Maar ik heb daar twee jaar gewerkt met heel veel plezier dus het moet verwerkt worden. Je leest het inderdaad goed, ik heb een vriend. Ik heb er nooit een volledig artikel aan gewijd omdat ik mensen hun privacy respecteer. Dat ik blogger ben, betekent niet dat ik iedereen automatisch daarin mee wil sleuren. Het gaat rustig aan en we zien wel hoe het loopt met de tijd. Ondertussen hebben we al bijna een maand een relatie.
Aangezien ik mijn vingers zo veel moet verzorgen en ik dat ook vrij serieus neem, zijn er de afgelopen weken ook al heel wat doosjes buisverband en andere benodigdheden doorheen gegaan. Er zijn genoeg manieren om een vinger in te pakken, maar buisverband is daar het gemakkelijkste voor. En nu ik het al een paar weken zelf doe, gaat het ook vlotjes. De apotheek is de afgelopen weken heel rijk geworden door mij want ik ben er echt al een paar keer binnen gestapt om met veel materiaal naar buiten te gaan. Maar alles voor een goeie genezing. De weken waarin ik geen overzichtje heb gepost had ik telkens controle trouwens, het gaat goed met de wonden. De breuken moeten helaas gewoon genezen, daar is niet zoveel aan te doen.
De dag erna kwam ik dus weer thuis met een vol zakje van de apotheek. Niet enkel voor mij trouwens. Er was veel dat bijna op was, dus ik besloot maar meteen een nieuwe voorraad te gaan halen. Ik denk dat ik nog nooit zoveel van ziekenhuis naar apotheek en dokter ben geweest dan dit jaar. Maar als het moet, dan moet het helaas.
Mijn zusje en ik vinden het heel leuk om soms onbekend snoep te proeven. Bij ons in de winkel ligt er zo nu en dan eens iets nieuws, maar het is nooit echt veel. Dus eens in de zoveel tijd doe ik dan een grote bestelling bij een webshop die dat wel heeft. Er zit van alles tussen, chips, snoep, koekjes. Als je al die Cheetos ziet zou je denken dat alles uit Amerika komt, maar dat is niet zo. Er waren wel veel Cheetos favoriet bij ons. Dus op dinsdagmiddag zaten ik en mijn zus boven deze grote doos om ons hart op te halen. Het was proeven en daarna verder hoor, de meeste zakken zijn nog tot meer dan de helft gevuld en klaar om verder op te eten.
Ik lag ook een paar keer ingeduffeld in mijn bed te lezen of Netflix te kijken, want het was bij momenten ook een pijnlijke week. Ik hou alles bij in een app op mijn telefoon en ik merk dat mijn lichaam meer kuren vertoont dan de weken ervoor. Het is geen straf om zo te liggen want ergens geniet ik ook wel van die tijd voor mezelf. Maar het is nu al bijna de hele week en het wordt lastig. Mensen zeggen dat het went, maar dat doet het niet. Je leert ermee omgaan, dat is het verschil. Gelukkig heb ik nu tijd om te rusten aangezien ik door mijn vingers tijdelijk niet kan werken. Het weer werkte deze week ook niet echt mee, dat is ook een factor.
Dit is hoe het er iedere ochtend en avond aan toe gaat trouwens. Buisverband, kompressen en vetverband. Na een tijd krijg je er wel de handigheid in en ik zorg ook wel ervoor dat alles proper blijft en het steriel gebeurt. Bij zulke wonden is dat nog belangrijker dan anders. En ik wil er ook echt geen ontstekingen op, want het geneest traag en pijnlijk. Ik wil niet weten wat een infectie erop zou doen.
Ik weet ook niet wat het is, maar de laatste tijd vind ik boodschappen doen echt leuk. Ik kook ook terug meer, ontdek dan ook weer nieuwe lekkere dingen. Een teken dat ik volwassen aan het worden ben. Help haha. Nee grapje, ik kan daar soms echt van genieten. Behalve als de mensen echt lak hebben aan de maatregelen en ze echt constant in mijn buurt komen. Op een rustig moment naar de winkel gaan helpt al veel dan. In het algemeen heb ik gemerkt dat ik minder goed tegen drukke plekken kan dan vroeger. En ja, ik ben een klein kind. Meestal kijk ik het meest uit naar de snacks die ik mee heb.
Eind deze week ging ik terug op controle bij het ziekenhuis voor mijn vingers. Zoals ik al vertelde, de bovenkant van een van de twee getroffen vingertoppen is zwart geworden. Omdat de bloedtoevoer is afgesneden door de wonden. Elke week proberen ze een stukje weg te halen. Het grootste deel is nu wel weg, maar het laatste stukje kunnen ze niet zo weghalen omdat dat te veel pijn doet. Dus volgende week wordt dat weggehaald onder plaatselijke verdoving. En dan is het wachten op het verdere herstel. Sowieso zijn de breuken nog niet voldoende geheeld dus waarschijnlijk zal ik nog wel wat langer thuis zitten. Ik maak er het beste van. En hoe dan ook, na al die drukke en stressvolle tijden door de pandemie is de rust wel welkom. Ik geloof dat ik nu pas voel hoe hard ik dat nodig had.
Hoe gaat het met jou?
Wat jammer dat je de job die je graag deed niet langer kan blijven doen. Hopelijk vind je snel iets dat fysiek wel haalbaar voor je is. Ik moet binnenkort eens proberen om zelf Butterbeer te maken met het blikje AW dat ik bij zo’n winkel met Japanse/Amerikaanse voedingswaren kocht. Ben echt benieuwd hoe dat gaat smaken. Eigenlijk was ik het aan het opsparen om mezelf eens te troosten wanneer het echt niet gaat. Die momenten zijn er al voldoende geweest maar op zo’n moment heb ik eigenlijk gewoon de fut niet om iets in elkaar te gaan flansen. Binnenkort dus gewoon maar eens doen zodra het wel gaat.
Ik wist dat het eraan zou komen maar toch doet het daardoor niet minder pijn. Het is nu meer dan een maand geleden dat ik mijn laatste werkdag heb gehad en ik mis het nog steeds. Uiteindelijk zal ik wel iets nieuws vinden, dat weet ik zeker. Maar ik ga het missen. Ik ben benieuwd hoe je Butterbeer gaat smaken! Ik weet wat het is maar ik heb eigenlijk geen flauw idee welke smaak dat heeft. Succes met in elkaar flansen 🙂