Week in beeld 70 | Heel veel lezen!

Hi allemaal! De week die gepasseerd is was heel rustig. Ik verwachtte het al toen ik de weer app op mijn gsm bekeek, maar het ging een hele week regenen en waaien. Met af en toe een paar zonnestraaltjes. De herfst is nu eenmaal in het land, maar dat weer nodigt ook niet echt uit om buiten rond te lopen. Daarnaast had ik ook veel pijn en dat kost me energie. Dus het was geen wilde week. Wat wel positief was, was dat lezen wel een stuk beter lukte. Ik ga niet te vroeg juichen want wie weet is het van korte duur, maar van elke minuut dat ik kan lezen geniet ik. Lezen is geen wedstrijdje maar wel iets waar ik zoveel van hou. Dus dat het een tijdje niet lukte was best wel verdrietig voor mij. Een ander memorabel moment was dat er een einde kwam aan de zoektocht van het nieuwe K3’tje. Voor veel mensen misschien gewoon iets wat gewoon passeert, maar aangezien ik K3 altijd opzet als het moeilijk gaat voor mij wel iets wat ik volgde. Spoiler alert: ik ben heel blij met de winnares. Voor de rest was het een frustrerende week. Normaal laat ik me zo niet neerslaan door frustraties of die kleine negativiteit. Maar dinsdag is het bergaf gegaan en tis precies ook niet meer weggegaan. Zo’n weken zijn er ook. Dit was niet de beste.

Zondagavond werd mijn lief onverwachts opgebeld om te komen werken waardoor ik een paar uur alleen was. Ik heb de finale helaas niet live kunnen kijken, dus ik keek achteraf. Natuurlijk wist ik al wie de winnaar was en zelfs in welke volgorde de anderen afgevallen waren. Maar ik vond het nog steeds heel leuk om te kijken, zeker omdat er nieuwe liedjes werden gezongen. Mijn ultieme favoriet was eigenlijk Kato, maar daarna werd het Julia. En ik ben dus heel blij met wie gewonnen heeft.

Omdat mijn lief moest werken gingen we ‘s avonds uit eten want geen een van ons had zin om te koken. We aten in een restaurant niet zo ver van de winkel. De mensen die daar werken zijn klanten van ons, dus dat is altijd leuk. Het was heel lekker, maar de porties zijn echt enorm. En ik ben geen gigantisch grote eter dus er kon een portie mee naar huis. Daarna zijn we nog iets gaan drinken en daarna bedtijd want we waren allebei moe. Ik moest niet werken die dag, maar gewoon functioneren en bestaan op dagen dat de regen met bakken uit de lucht valt is vermoeiend. Het kost me zoveel meer energie.

Dinsdagochtend ging ik boodschappen doen. Nu ik achteraf kijk lijkt het alsof ik alleen maar snacks mee heb, maar dat is niet zo haha. Onder die snacks lag ook echt eten. Ik wilde ook chocolade meebrengen voor mijn broers en zus voor hun Sinterklaas. Ze hebben het al gekregen want ik ben een sucker in wachten om dingen te geven. Alleen al het idee dat ik een ander blij kan maken met een kleinigheidje maakt me blij. Allemaal vonden ze het heel leuk dat ik chocolade had meegebracht. En dat maakte mijn dag ook weer beter. Wat nodig was trouwens, want in de namiddag ging ik werken en het was niet ‘s werelds beste werkdag. Die zijn er nu eenmaal ook.

Feestdagen betekent ook dat Ferrero Rondnoir weer in de winkelrekken ligt. Ik weet niet hoe het in andere winkels zit, maar deze vind ik dus alleen rond december. Dus toen ik ze vond was ik als een kind zo blij. Ik zette ze op mijn story en kreeg veel verbaasde reacties van mensen, dus blijkbaar kennen heel weinig mensen deze versie. Het zijn bijna dezelfde chocolaatjes, alleen van pure chocolade en rond de chocolade zitten nog hele kleine pure bolletjes. Wat ik het allerlekkerste vind aan de hele bol trouwens. En de vulling is zacht en rijk van smaak. We zijn een dag later en de halve doos is al weg. Dus volgens mij is dit niet de laatste doos die in huis komt deze maand.

Zoals ik al zei, ik las iets meer deze week en dat maakte me heel blij! Op de trein zaten er een paar drukke mensen dus ik was bang dat dat slecht ging zijn voor mijn leesconcentratie. En eventjes later kreeg ik ook controle of ik wel een geldig vervoersbewijs had en normaal haalt dat me ook uit mijn flow. Maar nee, beide maakten geen verschil. Ik heb echt een kwartiertje goed kunnen lezen en dat alleen al was zo fijn!

In de namiddag ging ik dus werken, en op zich was het niet zo’n hele stomme shift. Tot ik later tegen de tijd van mijn pauze heel veel pijn kreeg. Normaal verzacht mijn pauze dat wel een beetje omdat ik dan tien minuten kan zitten, maar dat was ook vandaag niet het geval. Meer nog, doordat ik stil zat kreeg ik koud en dat maakte het nog erger. Dus ik ben maar mijn trui gaan halen van het werk. Het was een mooi zicht, een dikke hoodie en daarboven op nog een fleece trui. Alles voor warmte. Tegen de avond kreeg ik ook nog een hele boze klant. Ik ga niet in detail treden want privacy. Maar hij was niet echt beleefd. Normaal kan ik daar tegen en zeker na alle lockdowns die we gehad hebben want mensen waren echt onbeleefd toen. Maar ik had al pijn, vrij veel zelfs. En dat kon er niet meer bij. Mijn collega zag het wel want hij kwam kassa overnemen zodat ik kon kalmeren in het bureau. Dus ik heb toen eventjes mijn hart gelucht bij mijn beste maat en dat maakte weer een heleboel goed. Een halfuurtje later kreeg ik dan een hele lieve klant terug die mijn glimlach terug op mijn gezicht toverde. Voor elk moeilijk of stom moment in het leven is er als tegengewicht meestal een lichtpuntje. Je moet het enkel willen zien en omarmen.

Woensdagmiddag had ik ook shift, er was levering dus dat betekent dat de tijd goed vooruit gaat want er is veel werk te doen. En door interne problemen was het de laatste tijd ook wel knokken met de leveringen, maar vandaag viel het goed mee. Toen ik aankwam op het werk merkte ik dat die klant van dinsdag nog hoog zat, dat ik nog steeds niet honderd procent in orde was. Het is een beetje zo’n week denk ik. En als kers op de taart kondigden ze donderdagavond aan dat er vrijdag een nieuw overlegcomité is. Anyways, ook woensdag las ik eventjes op de trein, maar ik wilde ook eventjes tonen hoe ik mijn e-reader heb opgepimpt met de stickers die ik een tijdje terug heb getoond. Ik ben er heel blij mee. Ze zijn allemaal fantastisch maar een e-reader is niet groot dus het waren een paar zware knopen om door te hakken haha. Ook nu las ik weer een paar pagina’s. Ik ben na de helft van de week ook op de helft van mijn boek en daar ben ik zo blij mee!

Woensdagmiddag vloog voorbij, we hadden werk genoeg om handen. Toen ik ‘s avonds mijn social media bekeek bleek dat de Spotify Wrapped van dit jaar klaar was. Ik kijk altijd uit naar dat moment. Eigenlijk kon ik dit jaar wel een beetje voorspellen welke liedjes er in mijn top zouden staan en het is geen verrassing. Vooral die eerste niet, ik heb hem echt duizend keer opgezet als ik weer eens in tranen was om mijn gezondheid. Oke, volgens Spotify maar 95 keer maar shttt. Ik moest ook opzoeken wat Nederpop betekende trouwens, maar ik kan me er wel in vinden. Ik luister heel veel Nederlands. Minder dan vroeger, maar zoals je ziet is er maar een Engelse artiest in mijn lijst te vinden. Het verbaast me echt dat K3 er dit jaar niet in stond want vorig jaar stonden ze op nummer een. Echt in heel mijn Wrapped, geen woord. Misschien volgend jaar haha. Er zijn altijd mensen die dat irritant vinden als mensen dat delen in hun story en ik denk ook niet dat er veel mensen echt zitten te wachten op mijn overzicht, maar ik vind het leuk om te delen en te zien van anderen. Zoveel verschillende muzieksmaken! En altijd grappig om te zien als iemand dezelfde resultaten had als ik.

Aangezien het ondertussen al december is hangt er overal al decoratie en lichtjes. Wij gaan niet echt vieren, maar ik vind de lichtjes wel altijd gezellig. Zeker ‘s avonds in het donker naar huis, het maakt de donkere winter toch iets beter. Ik vind het wel gezellig.

Herinner je je die volle doos met Fererro Rondnoirs nog aan het begin van mijn overzichtje? Dit was donderdag. In drie dagen was hij leeg. Erger nog, ‘s avonds had ik gevraagd aan mama of ze een nieuwe doos wilde meebrengen voor me (ik had echt de energie niet voor boodschappen te doen) en die staat halfleeg naast me. Ik ben echt erg. Ik eet veel chocolade maar dit is zelfs voor mij extreem. Maar ze staan maar beperkte tijd in de winkel dus ik moet ervan profiteren. En aan de andere kant, het is een kutjaar. Treat yourself 🙂

Donderdag was het echt keihard aan het hagelen. En echt luid. Ik was ook verbaasd dat er zoveel viel, heel eventjes zag het voetpad en de straat er wit uit. Het was van korte duur want erna is het gaan regenen en smolt alles weg. Later was de lucht ook aan de ene kant blauw en aan de andere kant grijs. Het Belgisch weer. Al denk ik dat het bij de buurlanden niet veel beter is. Ik wacht vol liefde op een beetje sneeuw, zo net genoeg dat je erdoor kan stappen en genieten van de witte pracht. En net niet te veel want ik heb mijn trein nodig haha.

Donderdag was ik moe en had ik ook wel pijn, dus ik heb eigenlijk een hele dag in pyjama gezeten. Tegen de avond las ik ook weer een stukje. Ondertussen zit ik al over de 200 pagina’s. Ik kijk ernaar uit want na dit deel komen de twee laatste delen en die heb ik nog niet eerder gelezen. De vorige delen las ik al in het Nederlands. Maar lang geleden, vandaar dat ik ze herlees. Zodat ik kan volgen als ik aan de nieuwe delen begin. En tegelijkertijd kan ik me ook voorbereiden op afscheid nemen van de boeken want Ransom Riggs heeft aangekondigd dat er geen nieuwe boeken meer komen in de reeks. Maar na zes boeken van meer dan 400 pagina’s is het ook wel mooi geweest eigenlijk. Als ik me niet vergis ging hij een compleet nieuwe serie of verhaal schrijven, dus ik ben eigenlijk wel benieuwd. Ransom Riggs is een held want door zijn boeken heb ik ingezien dat anders zijn ook een kracht is.

Van de week publiceerde ik ook een postje over mijn liefde voor K3 muziek, omdat dat ooit een plekje moet krijgen op mijn blog. Dit is een plek waar ik mezelf uit, waar ik ook mezelf ben. En er zou een dag komen dat K3 daar ook een plekje zou krijgen. Afgelopen week brak die dag aan. Ik bestelde de nieuwe K3-trui en ging erin werken. Ik werk voor het moment zonder uniform dus het was zichtbaar. Trots op mezelf dat ik het gedaan heb want ik ben zolang bang geweest om de dingen die ik echt leuk vind te tonen. Verstoppen voor commentaar, om maar normaal te zijn. Na een paar jaar is dat gewoon een overlevingsmodus geworden. Maar dat wil ik niet meer. En eigenlijk, als mensen ernaar vragen en ik vertel het is er niemand die het gek vond. Meeste mensen vinden het mooi wat K3 voor mij betekent. Dit was wel een grote stap vooruit voor mij. Past Nikita zou echt juichen voor me.

Hoe was jouw week?