Hi allemaal! T’is gene vette deze week qua beelden. Ik ben heel weinig bezig geweest voor mijn blog, zo ook met foto’s maken en met notities. Begin van de week dacht ik nog: yes, wordt een heel mooi vol overzichtje. Misschien moet ik mezelf eens leren dat enthousiasme aan te houden. Of gewoon niet zo vroeg juichen. Ik ben heel erg bezig met hierboven in het hoofd van alles te sorteren. Sorting it out zoals ze zo mooi zeggen in het Engels. Dat is niet perse negatief want ik ben dingen aan het verwerken en het werpt oprecht vruchten af. Maar dat betekent dat mijn aandacht voor andere dingen soms verslommert. Wil ik niet mee zeggen dat bloggen niet belangrijk is voor me, maar soms heb je eventjes geen ruimte in je hoofd voor andere dingen. Zo is het leven nu eenmaal.
Het was mentaal een wisselvallige week, niet perse goed of slecht maar er zaten wel moeilijkheden tussen. Trauma’s verwerken, het is een hele boterham. Ik denk dat mensen dat onderschatten soms. Aan het einde van mijn overzichtje heb ik ook nog eventjes een issue die ik wil delen. Het zit vooral in mijn hoofd denk ik, maar hoe meer kansen ik het geef om te broeden hoe groter het wordt. En het is mijn blogplezier niet waard dus.
MAANDAG 2 MEI 2022
Voor een keer werden er geen boodschappen geleverd, want ik had perongeluk pas op dinsdag laten leveren. Verkeerd geklikt dus. Wat nu eenmaal gebeurt soms. Ik herinner me bitter weinig van maandag, alleen dat het mooi weer was en ik een hele lange wandeling maakte door het park waar ik heel vaak kom. Er stond nog meer in bloei en met muziek in mijn oren was het een hele fijne wandeling. Toen ik thuiskwam vroeg mama of ik boodschappen wilde doen want ze voelde zich ziek, dus dat heb ik ook gedaan. Ik werd ook verliefd op een nieuw knuffeltje en die ging mee!
DINSDAG 3 MEI 2022
Vandaag kwam de nieuwe single van Abe Parker uit. Self Sabotage. Hij maakt soms vrij ‘deprimerende’ muziek maar de dingen die hij schrijft zijn altijd heel herkenbaar en vanuit vol gevoel. Vandaar dat ik fan ben van hem. Self Sabotage gaat over onzekerheid, over hoe je soms jezelf in de weg kan zitten. Het is heel herkenbaar. Als tiener Nikita dit lied toen had gehad, ik denk dat ik me heel erg begrepen zou voelen. Vandaag ging ik voor husky sokken! Lekker vrolijk. Ik las wat en ging werken! En bij de levering van mijn boodschappen had ik een nieuwe reep Tony’s Chocolonely laten leveren. Witte chocolade framboos met discodip en biscuit. Hij is mierzoet, maar wel heel lekker! En door de discodip ziet hij er ook heel kleurrijk uit. Ik herinner me niet zo heel veel meer van dinsdag, behalve dat het denk ik een kalme werkdag was.
WOENSDAG 4 MEI 2022
Het was tegelijkertijd een fijne maar ook confronterende dag. Mijn lijf had er namelijk een nieuw kwaaltje bij uitgevonden. Eentje waar ik niet zo blij mee ben. Er was levering die dag in de winkel maar de volledige levering zat er al in waardoor het eigenlijk alleen maar de normale taken waren. Ook fijn met het nieuwe kwaaltje. Ondanks dat bleef mijn humeur wel heel goed en kon ik me er wel doorheen slaan. In de avond werkte ik aan mijn konijn en kuiken en begon ik aan Niko de aap. De Animal Crossing liefhebbers zullen hem waarschijnlijk herkennen uit de nieuwe uitbreiding (alhoewel nieuw, ik spreek van ergens in november). Hij zit op het eiland waar je dus de vakantiehuisjes kan bouwen. Hij is gewoon zo lief dat ik hem wilde tekenen. Het nieuwe kwaaltje van mijn lijf is trouwens dat de aanraking van kleding ook pijn doet soms. Ken je zo dat spierpijn gevoel als je de griep hebt? Ik heb dat zo’n beetje de hele tijd als ik pech heb. Voor de rest was het een prima dag, maar ik moet het wel verwerken. Wat ook logisch is.
DONDERDAG 5 MEI 2022
Mijn vrije dag! Ik had wel al plannen vandaag. Eerst ging ik ‘s morgens naar de fysio, waar ik een uur te vroeg was. Terwijl het toch echt wel juist stond in mijn telefoon. Gelukkig kon mijn fysiotherapeut een beetje improviseren waardoor ik niet moest wachten. Ik had daar ook wel begrip voor gehad als dat zo was. Maar het was opgelost. In de namiddag ging ik naar mijn beste vriendin, die helaas in het gips zit. Dus ze kon wel wat gezelschap gebruiken. We hebben eigenlijk de hele middag op de Wii gespeeld. Geen intense dingen natuurlijk, maar we hebben wel enorm veel gelachen. We hebben bijna alle spelletjes uit Wii Party gehad. Ik bleef daar eten en ging uiteindelijk naar huis en tekende verder aan Niko. De kleurtjes komen niet helemaal overeen, maar met stiften heb je dus geen oneindig kleurenpallet. Doet me eraan herinneren dat tekenwinkels dus ook niet meer veilig zijn voor mijn portemonnee. Oh well. Ik ben al heel gelukkig dat op papier tekenen weer lukt, want dat heb ik toch echt wel gemist. Het viel me bij Niko eigenlijk ook op hoe vlot ik schets en een vorm op papier weet te zetten in mijn eigen stijl. Dat besef maakte me heel erg blij!
VRIJDAG 6 MEI 2022
De voorlaatste werkdag van de week! Ik merkte vrijdag ook al dat ik weinig foto’s maakte deze week. Het was een goeie werkdag, maar er is kermis geopend in de buurt waardoor het wel drukker werd naar de avond toe. Daar heb ik op zich geen problemen mee, maar dat zorgde er ook wel voor dat mijn energie op was aan het einde van de dag. Op de trein naar huis besefte ik ook dat ik deze week weer positiever stond op gebied van pijn en ziekte. Ook altijd fijn. Ik ken moeilijke periodes door mijn ziekte, maar ik ga me er nooit klein door laten krijgen. In de avond haalde ik The Voice Kids in van vorige week, omdat ik zaterdag een uurtje vroeger moest opstaan heb ik niet gekeken. Het was een prachtige aflevering en ik heb ervan genoten!
ZATERDAG 7 MEI 2022
Ik moest een hele dag werken, vandaar dat ik ook geen foto heb gemaakt. We verwachtten een hele drukke dag door de kermis, dat viel uiteindelijk wel mee. Enkel in de ochtend was er wel wat drukte en we hebben een paar spitsen gehad, maar het was een prima werkdag in mijn ogen. Dus dat viel beter mee dan verwacht. ‘s Avonds had mijn trein weer vertraging, iets van zeven minuten maar een trein van ver voor ik klaar ben met werken had al een half uur vertraging en die kwam niet veel later binnen rijden. Ik moest nog van perron wisselen met mijn step, dus ik was bang dat ik hem alsnog ging missen. Gelukkig heb ik hem gehaald en zat ik netjes op de trein naar huis. Na het eten begon ik aan mijn weekoverzichtje van vandaag en toen ik mijn slaapkamerdeur dicht wilde doen zat Jacqueline met zijn vleugel tussen de deur. Dus ik heb eventjes heel veel stress doorstaan want hij was ook compleet aan het hijgen en trillen. Van de schrik waarschijnlijk. Daardoor was ik dus heel boos op mezelf. Toen hij gekalmeerd was begon hij meteen weer lief te doen en kusjes te geven. Gelukkig maar. Maar ik merkte dat hij nog heel erg overstuur was. Zijn vleugel is oke, hij vliegt ondertussen weer rond zonder pijn of iets.
ZONDAG 8 MEI 2022
Moederdag! Wij vieren thuis nooit echt uitgebreid moederdag of vaderdag. Ik geef wel altijd een cadeautje maar dat doe ik eigenlijk het hele jaar door wel eens. Sinds mijn oma er niet meer is, is dat ook geen gemakkelijke dag meer voor mijn moeder. Ze kreeg dit jaar twee plantjes en chocolade die ze heel lekker vindt. Helaas voelde ze zich ook niet zo goed vandaag, dus zij ging rusten en mijn zus en ik gingen de stad in. Ik had het een en ander nodig dus daar ben ik ook voor gegaan. En ik kocht nieuwe sokken! Het was een actie dus ik had een excuus. Onderweg naar de stad stond er een boom in bloei waarvan ik niet wist dat hij in bloei stond, dus dat was een gelukje. Toen ik thuiskwam vloog Jacqueline me rond de oren uit geluk. Doet hij altijd als ik zelfs maar een kwartier ben weg geweest. Een mooie reminder dat fouten maken er niet voor zorgt dat je geen liefde meer verdient. Ik voel me er nog altijd schuldig over, maar hij heeft het me wel vergeven denk ik. Na het eten werkte ik mijn overzichtje af en nu is het op naar de nieuwe week.
Goed, ik sprak nog over een kleine zorg hierboven. Ik merk heel erg dat mijn weken routineus zijn. Dat is voor een groot deel zo door mijn werkrooster. En ik ben ook niet werelds meest avonturistische persoon. Het liefst heb ik mijn eigen veilige cocon en doe ik de dingen die ik graag doe. Ik ben daardoor alleen bang dat mijn overzichtjes heel saai zijn en veel herhaling bevatten. Waarschijnlijk is dat iets dat in mijn hoofd zit, maar door het in mijn hoofd te laten zitten gaat het niet verbeteren en in het ergste geval zelfs schade brengen aan mijn passie voor bloggen. En dat wil ik niet. Dus als iemand me een beetje liefde wil sturen of wat geruststelling.
Hoe was jouw week?
Oh nee, de vleugel tussen de deur! Gelukkig was het niet ernstig. Is Jacqueline trouwens een hij, haha?
En qua overzichten: ik snap wel wat je bedoelt qua routine, maar dat is juist heel normaal. Bijna iedereen heeft een routine in zijn of haar week door werk/studie/wat je ook maar doet en veel dingen herhalen nou eenmaal steeds. Ik zou me daar niet te druk over maken, want er zijn ook altijd dingen die de week uniek maken en waardoor het leuk is om erover te lezen. Plus ik vind het zelf nooit een bezwaar dat er veel routine is, want dat is juist realistisch. Natuurlijk is het tof om het leven van iemand te zien die continu op reis is of iedere week bijzondere avonturen beleeft, maar ik denk dat de meeste mensen juist in hun routine zitten en af en toe naar een nieuwe plek in de omgeving gaan en dat is het. En dat is juist leuk om te lezen, omdat het veel realistischer is dan dat hele avontuurlijke leven – dat is leuk, maar voor de meesten niet haalbaar.
Oh, dat moet verschieten zijn geweest. Gelukkig had Jacqueline geen blessure nadien. Wat die wekelijkse posts betreft dat merk ik bij mijn eigen Foto-update’s ook hoor. Veel mensen hebben een vrij routineus leven dus bij mij komen er ook vaak dezelfde zaken in terug. Ik heb er nog nooit iemand op horen reclameren dus ik vermoed dat lezers er niet mee inzitten.