Wat je meemaakt in je leven, ligt meestal niet in je eigen handen. Dat geldt voor sommige zaken, maar andere heb je geen controle over. Ik heb het vooral over gebeurtenissen die later een trauma blijken te zijn. Voor veel mensen zit dat al diep in het leven geworteld in de jeugd, maar er zijn helaas ook genoeg volwassenen die een nieuw trauma ontwikkelen. Zoals ik wel eens vaker zeg (en gepikt heb van iemand op internet waarschijnlijk): je bent niet verantwoordelijk voor je trauma. Maar je bent wel zelf verantwoordelijk voor het helingsproces. En dat is heel moeilijk, ik weet het. Het is lastig om geconfronteerd te worden met alles wat je hebt meegemaakt, met de emoties, de angsten, de paniek. Je zit er misschien middenin als je dit leest. Ga ervoor, ik ben trots op je.
Regelmatig loop ik te peinzen over wie ik nu eigenlijk ben en het is een beetje het thema van dit jaar aan het worden in mijn leven. Soms ontdek ik patronen of weet ik direct waarom ik ben wie ik ben en reageer waarom ik reageer. Ik ben de persoon die altijd probeert vriendelijk te zijn en zacht voor anderen. Want ik weet hoe hard het je mentaal kan upfucken als mensen dat niet doen. En het is niet altijd makkelijk om mezelf te zijn want ik word nog regelmatig met angst geconfronteerd of met de stemmen uit mijn verleden. Maar aan de andere kant kan ik ook niet ontkennen dat ik trots ben. Ik heb jaren gevochten met zoveel dingen, waarvan mezelf zeker eentje was. Maar toch, ik heb het wel elke keer gedaan. En tussen de groeven van mijn trauma groeiden er kleine dingetjes die me nu maken wie ik ben. Ik ontdekte nieuwe hobby’s, nieuwe muziek, nieuwe boeken en leerde nieuwe mensen kennen. En nu is er tussen de spleetjes van elke plank die ik leg in mijn helingsproces weer zoveel aan het groeien. De fundering wordt elke dag weer een beetje steviger, en die wordt versterkt door kracht, vechterslust en zachtheid. Op dit moment ben ik vooral mijn kledingstijl aan het ontdekken, want ook dat hoort er een beetje bij. Het is een belangrijk onderdeel van dit alles denk ik. Het is zeker geen gemakkelijk onderdeel. Maar ik kijk er wel steeds op terug met trots. Zeker toen ik ook terug op school was met de opendeurdag. Het meisje dat er toen stond is een volwassen vrouw geworden en ik kan alleen maar terugblikken op iemand die zo een mooi persoon is geworden. Zelfs door de pijn ♥️