Afgelopen week

Hi allemaal! De week zit er weer op. Wat een week was het. Ik had meerdere zware aanvallen, eentje was echt niet te geloven. Maar tegelijkertijd heb ik ook heel veel leuke dingen gedaan afgelopen week. Ik weet niet of de pijn een gevolg was van te weinig rust of het weer. Ik heb geen idee, was het verstandig om na een paar dagen vol pijn toch af te spreken met mijn beste vriendin? Geen idee, maar het was heel goed voor mijn mentale gezondheid. De dag dat ik dit uitwerk heb ik een rustdag gepland en ook zat ik weer in het ziekenhuis voor de laatste onderzoeken. Dat liep ook niet van een leien dakje, maar het is voorbij. Nu kan ik alleen maar wachten op het telefoontje voor de uitslag. Let’s go!

Zondagmiddag wilde ik naar de stad om nieuwe oortjes. Ik heb natuurlijk mijn draadloze koptelefoon en die wil ik ook niet vervangen want die doet nog perfect wat hij moet doen. En daarnaast heb ik met die koptelefoon al veel doorgemaakt en ik wil hem eigenlijk ook niet wegdoen. Muziek is mijn kracht. Maar mijn zusje zei toen dat de Kruidvat die open is op zondag geen draadloze oortjes heeft. Dus ik ging met haar naar Media Markt. Het ding is, ik heb steeds vaker pijnaanvallen, ook soms ’s nachts. En dan heb ik gewoon mijn muziek nodig of iets om naar te luisteren om me kalm te houden. Want mezelf opfokken maakt het natuurlijk erger. Een koptelefoon is niet comfortabel genoeg dan, dus ik wilde graag oortjes. Draadloos natuurlijk, als ik dan toch in slaap zou vallen dan is er geen gevaar met de kabel. Ik heb er gescoord, maar de nieuwsgierige gamer in mij wilde ook eens tussen de games kijken. Er was een spel dat ik al een tijdje wou. En ik zet ook elke maand een beetje geld aan de kant speciaal voor games. En gezien ik nog budget over had voor een game, besloot ik mezelf er eentje te gunnen. We gingen naar huis met een nieuwe game en twee paar draadloze oortjes want mijn zusje had ook nog een paar nodig. So it be. Ik denk dat zondag de pijn meeviel, maar ik probeer toch elke dag minsten een kwartier buitenshuis te zijn.

Dit is de game waar ik mee naar huis ging, Balan Wonderworld. Het is een platform-game, een beetje zoals de Mario games maar dan niet van Mario natuurlijk. Ik had de trailer gezien op de Switch en het leek me een toffe game. Het is al een tijdje geleden dat ik echt lang gespeeld heb (afgezien van sommige dagen een uurtje AC) maar het is wel iets wat ik heel graag doe. Momenteel ligt mijn behoefte het meest bij lezen en soms Netflix en daar luister ik dan ook naar. Die games lopen niet weg. Vroeger zou ik me daardoor laten opjagen. Ook series op Netflix die uitkomen, nieuwe boeken die gereleased worden. Ik doe die dingen voor mijn plezier en niet als wedstrijdje. En al die stress kon ik al niet gebruiken want ik ben iemand die heel gevoelig is aan stress. Maar nu mijn lijf daar soms zo heftig op reageert ben ik al helemaal voorzichtig. Gamen komt wel weer, net als al die andere dingen die ik graag doe. Momenteel lees ik heel veel en daar geniet ik ook van! Al kijk ik er wel naar uit om Balan Wonderwold te gaan ontdekken. Ik weet zeker dat ik binnenkort wel een keer iets deel in een weekoverzichtje hierover.

Maandagochtend zat ik in het ziekenhuis, de hele ochtend bijna. Mijn allerlaatste onderzoek. Er zijn redelijk wat dingen gebeurd. Er is bloed getrokken, een echo van mijn nieren, foto’s van mijn longen (gezien ik ooit een vrij zware ontsteking heb gehad daar) en andere tests. Dat heeft een tijd in beslag genomen en er was ook een misverstand onder de artsen waardoor ik een uur langer vast zat. Op zich vond ik dat niet zo heel erg want ik had mijn boek en ik heb hem ondertussen uitgelezen. Daar was het wachten dan wel weer goed voor. De arts was nog verbaasd dat ik zoveel geduld had gehad. Maar eerlijk, ik heb de laatste tijd al heel veel geduld moeten hebben met corona en natuurlijk heb ik wel vaker in ziekenhuizen en wachtkamers gezeten. Dan leer je die skill wel. Wat niet erg is, geduldig zijn is altijd een mooie skill in het leven. Komt dagelijks van pas. Toen ik thuiskwam hoorde ik dat ze nog een staal tekort hadden, dus ik mocht dinsdag voor ik ging werken terugkeren. Dat is heel snel gegaan, gelukkig voor mij.

Ik had maandag een dag verlof gevraagd voor mochten er weer onderzoeken uitlopen. Achteraf gezien ging ik het prima halen op het werk, maar ik was toch blij dat ik naar huis kon. Het waren lichamelijk geen zware onderzoeken maar die onderzoeken zijn wel mentaal vermoeiend. Het herinnert me elke keer er weer aan dat ik chronisch ziek ben. Die emotionele ballast is wel een heleboel om te dragen. En een halve dag ziekenhuis sloopt me altijd. In de namiddag startte ik de Sims 4 nog eens op. Normaal ben ik niet voor het spel, ik ben echt een diehard Sims 3 speler. Maar deze keer heb ik me gek genoeg wel geamuseerd. In de tussentijd zijn er packs bijgekomen (mijn moeder speelt wel redelijk graag sims 4) en daardoor was er een heleboel nieuws om te ontdekken. De kleine dingen die er ook door updates zijn bijgekomen bevallen me wel. Was ook vergeten dat als je in De Sims 4 je huisrekening niet betaalt er geen deurwaarder komt maar ze gewoon het water en de elektriciteit platleggen. Maar als ik me niet vergis is er ondertussen wel een deurwaarder bijgekomen.

Dinsdagochtend werd ik wakker en voelde ik de bui al hangen. Ik stond misselijk en duizelig op. Dus ik heb mijn pijnstiller en iets tegen mijn maag genomen en ik ben nog een uurtje terug in bed gaan liggen. Om iets om handen te hebben speelde ik AC, deze keer ben ik aan de slag gegaan met mijn huis vooral. Ik heb mijn huis een tijd terug uitgebreid, waardoor ik nu een apart kamertje heb voor de slaapkamer. Dat betekent ook dat ik weer meubels moet verzamelen voor een mooie woonkamer, maar zo blijven we in elk geval bezig. Dat vind ik wel leuk aan Animal Crossing, het is een traag spel. Soms werkt dat serieus op mijn systeem, maar vaak zie ik er het voordeel wel van in.

De aanval is uiteindelijk gaan liggen, het was niet echt een pijnaanval. De pijn viel wel mee. Ik had echt een fibro-aanval. Dat betekent dat ik vooral duizelig, misselijk ben. Pijn komt er soms bij maar niet altijd. Soms zijn die twee ook een gevolg van elkaar. In de namiddag besloot ik toch gewoon te gaan werken want ik voelde me beter. Was helaas buiten het weer gerekend. Tegen het einde van mijn werkdag begon het te regenen en daar besloot mijn fibro ook op te reageren. Ik kreeg een hele heftige aanval. Heel veel pijn in een korte tijd die zich opbouwde waardoor ik ook echt misselijk en duizelig werd. Ik dacht dat ik ging flauwvallen. Uiteindelijk gaan zitten, collega was echt heel zorgzaam. Ik weet niet wat er me op dat moment meer raakte, de pijn van mijn aanval of de bezorgdheid van mijn collega. Ik wist al dat ik in een topteam terecht ben gekomen meer dan een jaar geleden, maar het wordt me elke keer weer duidelijker. De reden dat ik niet gevraagd heb om naar huis te gaan was gewoon omdat ik me uiteindelijk beter voelde en het echt tegen het einde van de werkdag was en ik heb daarom gewoon wilde afwerken.

Woensdagochtend stond ik een stuk beter op gelukkig. Er zat weer meer leven in me, nog niet top maar dat zal denk ik deze week ook niet meer gebeuren. Wat ik wel heb gedaan woensdag is onhandig geweest. Ik wilde een bord pakken voor mijn lunch en een ander bordje donderde naar beneden. En het was kapot. Het was zo’n klein onderzetterding, maar nu hebben we er maar eentje meer want er zijn er al twee gesneuveld een tijd terug. Achja. Het zijn maar borden zeker? Zo vaak worden die nu ook weer niet gebruikt. Toch niet door mij.

Geen weekoverzichtjes zonder dat ik vertel dat ik heb genoten van de zonsondergang. Het wordt steeds later donker dus meestal zie ik de zon niet meer volledig onder gaan op de trein, maar het zorgt toch wel altijd weer voor mooie dingen in de lucht. Sowieso vind ik het fijn om na een werkdag naar buiten te kijken met muziek in mijn oren, maar dat heb ik denk ik al duizend keer verteld ondertussen.

Donderdagnamiddag sprak ik af met mijn beste vriendin. We gingen samen de stad in, het was ook al een tijd geleden dat we elkaar hadden gezien. We hielden het wel coronaproof. De winkels waar ik niet naar binnen moest bleef ik buiten staan en in de winkels zelf gingen we vaak onze eigen gang. Ik heb geen nieuwe boeken gekocht gezien ik alleen maar digitaal lees, maar ik kan de boekhandel in stad gewoon niet overslaan. Bovendien is het goed om inspiratie op te doen voor mijn e-books. Want uiteindelijk steun ik nog steeds de schrijver als ik hun e-book koop. Ik heb natuurlijk ook mijn abonnement op Kobo Plus, maar veel boeken koop ik zelf ook aan omdat die nog niet beschikbaar zijn via Kobo. Verder kocht ik een nieuwe broek en trui. De broek zit echt fantastisch, naast de broek die ik een tijd terug van Irene kocht is het mijn favoriet nu. En dankzij mijn vriendin heb ik nu een trui van Animal Crossing. Meer heb ik niet nodig haha. Ja, ik heb een probleem. Daarnaast haalde ik een mandje om mijn medicatie in te verzamelen en nieuw badzout met magnesium omdat dat mij helpt bij de pijn.

Dit is hoe ik uiteindelijk op de bus terug naar huis zat. Het valt eigenlijk wel mee, ik ben al met veel zwaarder geschut thuisgekomen. En uiteindelijk is het ook al een tijd geleden dat ik nog eens echt me heb laten gaan in de stad dus het mocht wel weer eens vond ik zelf. Het zal ook wel weer een tijd duren voor ik weer de stad in ga want uiteindelijk is het nog steeds de bedoeling dat je naar de winkel gaat als je iets nodig hebt. Ik hou me anders altijd netjes aan de regels, maar ik had die tijd met haar gewoon eventjes nodig denk ik en het was niet echt zo’n goed weer om echt te gaan wandelen. En na al die pijndagen was het fijn om te ontspannen. Ik heb die avond ook heel veel pijn gehad, maar zoals ik al een tijdje terug zelf zei. Als je het nodig hebt dan moet je er gewoon eventjes naar luisteren. Ik heb ’s avonds in bed gelegen met mijn warmtekussen en het is goed gekomen.

’s Avonds bestelden we Mc Donalds als avondeten. Dat was al zo afgesproken omdat mijn zusje daar heel veel zin in had. En het was voor mij ook mooi meegenomen want ik hoefde niet voor eten te zorgen. Nu ik die foto zie krijg ik weer heel veel honger haha.

En zo komen we aan bij vandaag. Vandaag stond ik op en voelde ik heel veel pijn. Ik ben opgestaan met een pijnaanval. Eigenlijk had ik gisteren al veel pijn na het werk. Maar het is nog steeds niet over. Wel beter, maar nog niet voorbij. Ik heb toen een pijnstiller genomen en ben blijven lezen in bed tot het beter ging. Toen ben ik iets gaan eten en heb ik mijn boeken van de bibliotheek weggebracht. Ik was helemaal vergeten dat ik die nog had. En het was ook een serieuze boete. Helaas. Maar aan de andere kant, met alle dingen die ik heb meegemaakt de laatste tijd. Ik heb ook besloten om niet meer terug te gaan. Dat is een pijnlijke beslissing na al die jaren. Maar ik lees eigenlijk altijd digitaal. Onze bib heeft een digitaal aanbod, maar dat staat nog in de kinderschoenen en er zit weinig YA bij. Na de middag heb ik een half boek gelezen en heb ik deze blogpost afgewerkt. Ik hoop er straks nog een tweede te schrijven, maar mijn energie is aan het wegzakken. Bloggen is iets wat ik nog steeds heel graag doe, maar ik merk dat de concentratie voor een artikel veel van me vraagt. Zelfs voor een simpel weekoverzichtje. Dus ik doe mijn best. Er zal ooit wel weer een regelmatiger schema zijn in posts, maar ik ben aan het uitzoeken hoe ik dit kan combineren met mijn chronische ziekte. Ook het andere probleem, door corona en mijn ziekte weet ik niet altijd wat ik kan schrijven. En ik weet dat de artikelen over chronisch ziek zijn het goed doen en veel mensen er steun uit halen. Maar ik wil ook zelf andere dingen schrijven want ik wil niet 24/7 met mijn pijn bezig zijn. Het zal een werkje van lange asem worden denk ik. Maar het komt goed.

Hi allemaal! Weer een week voorbij. Eigenlijk is het gek dat ik nu alweer klaar zit om het nieuwe overzichtje te typen. Helaas voor mij ook niet zo’n hele toffe week. Op zich zijn er wel leuke dagen geweest met veel lichtpuntjes, maar ik heb het ook heel lastig gehad. Gelukkig had ik donderdag een sessie bij de psycholoog gepland staan en dat heeft veel opgeklaard waardoor ik me veel beter voel nu. Zelfs de meest positieve mensen zijn niet altijd vrolijk en hier is het bewijs. Ik heb om die reden ook weinig foto’s gemaakt omdat ik ook echt gedemotiveerd was om veel te doen. Naar het einde van de week ging dat wel beter, maar gezien ik op zaterdag mijn foto’s verzamel was dat eigenlijk niet zoveel meer van nut. Het was een lastige week, maar tegelijkertijd zat hij ook vol met leuke dingen. Let’s go!

Zondag was ik weer een hele dag aan het werk zoals meestal. Ik at over de middag een lekkere salade met blauwe kaas, peer, selder en frambozendressing. Hij is kant en klaar van Albert Heijn maar het is wel een van mijn favorieten. Dus ik genoot er wel van. Samen met mijn andere favoriet: oude Brugse kaas.

Als het ’s avonds nog goed weer is en ik nog energie heb, vind ik het zo fijn om te voet naar het station te gaan. Vooral omdat de zon ook onder aan het gaan is dan, wat altijd weer prachtige taferelen oplevert. Als het echt een drukke dag is geweest dan vergeet ik dat echt meteen. Ik weet het, ik vertel dat iedere week. Maar je kan de kleine gelukskes van het leven niet genoeg benadrukken denk ik. Zeker nu ook niet in coronatijden. Altijd eigenlijk. Het maakt niet uit in welke tijd van je leven.

Helaas slaagde ik er ook in om mijn voet om te slaan. In snelheid mijn voet verkeerd gezet afgelopen zondag. Er zit op de foto een brace rond, maar dat was eerder voor sneller herstel omdat ik natuurlijk zo al genoeg pijn ervaar hele dagen. Maar nu voel ik er eigenlijk weinig tot niks meer van, het stond zelfs niet eens blauw. Dus zo erg was het niet. Maar die brace heb ik vijf dagen gedragen gewoon om het herstel te ondersteunen. En dat was een goed idee. Het was niet de eerste keer dat ik die voet in mijn leven omsloeg en het zal ook zeker niet de laatste keer zijn. Lomp geboren he.

Van mooie taferelen na het werk gesproken, dit was er eentje. Deze foto is ook op Instagram verschenen als ik me niet vergis.

Donderdagnamiddag waagde ik me voor het eerst in langere tijd nog eens in de winkelstraten. Wel met afspraak natuurlijk. Ik was ’s morgens naar mijn psycholoog geweest, en in de namiddag keek ik op de site van de Casa en er waren nog een paar gaten vrij om een afspraak vast te leggen en dat heb ik ook gedaan. Uiteindelijk kwam er iets tussen waardoor ik hem een uurtje later heb laten zetten, maar ik ben er alsnog geraakt. Ik had namelijk nog een kussen nodig voor op mijn bed, als ik een rustdag heb. En ik wilde een mooi kussen, dus vandaar dat ik voor Casa ging. Ik ben ook geslaagd. Nadien ging ik meteen door om boodschappen en zo naar huis.

Vrijdagochtend ruimde ik het een en ander op, deed waarschijnlijk nog een paar andere dingen en daarna ging ik nog eventjes Shadowhunters kijken voor het tijd was voor de lunch. Het wordt steeds spannender! Ik ben ook bijna klaar met Shadowhunters trouwens, dus dan kan ik gaan uitkijken voor een nieuwe serie. Al denk ik dat ik er twee ga combineren. Dus ik ben benieuwd! Al ga ik mijn serie nu ook wel missen. Het was leuk en ondertussen na zoveel seizoenen heb je wel een binding met de personages. Althans, ik toch. Ik ga vooral Magnus Bane missen en zijn sarcasme en wijsheid.

Ik deed ook gezond en stak wraps in elkaar. Normaal hou ik niet van de groenten tortilla’s maar ik besloot ze nog een keer een kans te geven en nu vind ik ze dus wel lekker. Ik hield het simpel maar gezond en het was heel lekker dus ik had meteen een goeie lunch.

Zaterdag was ik druk aan het spelen met Animal Crossing. Een van mijn bewoners ging verhuizen van mijn eiland en ik vind het dan leuk om zelf naar een nieuwe bewoner op zoek te gaan. Na veel sukkelen en soms echt hele slechte dieren tegenkomen, kwam ik Raymond tegen. Raymond is oorspronkelijk geen bewoner die ik wilde, maar hij is wel schattig. Dat betekent wel dat ik een van mijn dreamies moet schrappen. Want je mag maar tien dieren op je eiland hebben. Voor mochten er Animal Crossing spelers mijn blog lezen en nieuwsgierig zijn: Molly & Ketchup zijn mijn twee grote droompersonages om ooit te hebben op mijn eiland, daarnaast heb ik nog een lijstje met onder andere Shep en Olive.

Op dit moment zit het mentaal vrij goed, als dat blijft komende week ben ik heel gelukkig want dan ga ik volgens mij een hele fijne week tegemoet. Hangt er natuurlijk ook weer van af welke gekkigheden er gebeuren in mijn omgeving. Waarom ik zei in het begin dat het een lastige week was. Ik had het vooral de eerste drie dagen enorm gehad. Met de vermoeidheid vooral. Ik had er gewoon eventjes geen zin meer in. Die bui hing al een beetje van de week ervoor, ook al heb ik er niet echt iets over verteld in mijn vorige weekoverzichtje. Er is ook een avond geweest dat ik met mijn nichtje aan het chatten was op de trein en ben beginnen huilen omdat ik het gewoon eventjes niet meer zag zitten. Hoe positief ik ook ben en hoe een grote vechter, ook ik heb mijn breekmomenten. As I said, ik ben aan het rouwen om mijn gezondheid. En dat gaat met vallen en opstaan, met lachen en huilen. Ook hier. Ik zag eventjes niet meer in hoe ik dit de rest van mijn leven ging doen, zo doorvechten door moeilijke dagen heen. Het idee dat dat voor altijd is beangstigt me nog steeds om eerlijk te zijn. Maar ik denk dat het in mijn geval goed is om niet op de tijd vooruit te lopen en te leven van dag tot dag. En bij sommige dagen van minuut tot minuut of een aanval per keer.

Hoe was jouw week?

Hi allemaal! Mijn weekoverzichtje is laat, mijn excuses. Je kan vanzelf wel zien waarom denk ik. En ook een beetje omdat ik zaterdag me had voorgehouden om aan mijn blog te werken maar toen lag ik in mijn bed en besefte dat ik het toch vergeten was. Geen idee hoe dat kon gebeuren, maar kom. Het is gebeurd en vandaag krijgen jullie toch nog mijn overzichtje. Ik was eigenlijk ook bezig aan een andere blogpost over de boeken die ik las de laatste maanden, maar ik ben er qua energie nog niet aan toegekomen om die af te schrijven. Dus dat is een beetje mijn uitleg. De vorige week was op zich wel prima, iets minder goed dan de week daarvoor. Maar ik was gewoon extreem moe, ondertussen gaat het wel weer beter dus we zien het wel. Ondanks dat heb ik nog veel fijne momenten weten vast te leggen. Onder andere de eerste keer terug buiten lezen! Daar was ik zo blij mee! Dus let’s go!

Ik blijf erbij dat de zonsondergangen ’s avonds onderweg naar huis de mooiste dingen zijn aan mijn dag. Zelfs al zie ik ze elke avond, ik kan daar zo gelukkig van worden. Als ik nu naar buiten kijk zie ik vooral mist dus vandaag zal het wel niet zo zijn. Ik kan hier ook echt heel rustig van worden na mijn werk.

Ik maakte ook een paar keer zelf mijn broodjes of salades in plaats van ze kant en klaar te halen of kopen. Dat betekent natuurlijk niet dat ik de lokale handelaren niet meer wil steunen, natuurlijk wel. Maar als ik elke keer dat ik goesting heb in een broodje naar de broodjeszaak moet lopen ben ik zelf failliet na een tijd. Dus ik haal nu geregeld zelf de ingrediënten in huis. Dinsdag lunchte ik met een homemade broodje geitenkaas.

Natuurlijk speelde ik ook weer een paar keer Just Dance, al moet ik zeggen dat beweging er afgelopen week een paar keer bij ingeschoten is zoals ze dat in Nederland zeggen. Hoe zeggen we dat in België? Dat de gewoonte een beetje verwaarloosd is? Zoiets. Dus ik wil het komende week zeker weer wat meer oppakken want ik dans heel graag met Just Dance. Maar mijn prioriteit ligt op dit moment wel een beetje bij die extreme vermoeidheid wegwerken. En nee, dat zal nooit meer als vroeger worden. Maar ik heb al meer energie gehad dan dit. Dus daar wil ik terug wat op letten.

Geen weekoverzichtjes zonder Animal Crossing! Ik begon deze week met terraformen in het spel, dus met het vormgeven van mijn eiland. Ik kan al een tijdje terraformen, maar ik durfde er steeds niet aan te beginnen door mijn perfectionisme en ook omdat ik heel veel andere eilanden heb gezien die zo mooi zijn. Het is misschien een beetje dwaas om dat ook zo’n grote rol te laten spelen want het is maar een spel. Maar ja, ik ben nu eenmaal perfectionistisch. Ben er wel aan begonnen ondertussen.

Een tijdje terug haalde ik al aardbeien, maar dat waren geen echt verse. Dat zijn deze wel en het waren dus ook de eerste echte aardbeien van het jaar. Voor mij is dat altijd een klein gelukje. Aardbeien geven voor mij echt het signaal dat de lente en zomer er zijn of aan komen. Ik krijg er nu terug zin in nu ik die foto zie. Maar gelukkig voor mij is er nog een klein overschotje in huis en die ga ik straks oppeuzelen denk ik.

Zaterdag had ik ook meer pijn dan anders, dus ik heb een groot deel van de dag liggen lezen in bed met mijn maatje. Dat konijn is ondertussen belangrijk voor me geworden. Altijd als ik moet rusten ligt hij dicht bij me, en hij is zo schattig waardoor ik het iets makkelijker vind om te rusten. Toen ik in januari voor mijn slaaponderzoek in het ziekenhuis moest overnachten heb ik hem ook meegenomen. Als ik een halve dag in bed moet rusten door pijn of vermoeidheid maakt deze vriend het voor some reason beter. Ik las trouwens ‘Did I Mention I Love You’ van Estelle Maskame en ik las hem ook uit. Het is een re-read, maar hij las even vlot en goed als vorige keer.

Zaterdag merkte ik tijdens het boodschappen doen dat het niet zo heel koud was buiten, dus gewapend met een fleece ging ik proberen of het mogelijk was om buiten te lezen. En it was! Ik heb maar een uurtje buiten gezeten want toen kreeg ik koud, maar toch genoten ervan! Dat was ook echt een groot geluksmoment in mijn week. Dit zijn de dingen die ik mis in de koude winter. Winter is leuk en ik hou van sneeuw, maar ik ben in de essentie toch meer een zomermens. In hart en nieren.

En met dit fijne uitzicht en de zon! Hier word ik automatisch heel blij van!

Wat waren jouw gelukjes afgelopen week?

Hi allemaal! Afgelopen week kwam de veiligheidsraad weer samen want de cijfers waren al een tijd de lucht in aan het schieten. Ik had ze al een tijdje niet meer gehoord omdat ik me er anders gewoon te druk in maak. Maar ineens hoorde ik ze weer eens en ik verschoot wel eigenlijk. Er zijn sowieso landen waar het veel slechter is, dat besef ik ook. Dus we gingen terug in lockdown. Gisteren (zaterdag dus) zijn de maatregelen in werking gegaan, voorlopig zijn ze voor vier weken van kracht en dan zien we wel weer verder. We hebben al veel lockdowns doorstaan dus dit komt ook wel goed. Maar ik moet eerlijk zijn dat ik het er wel moeilijk mee had en nog steeds. Net als veel mensen heb ik genoeg van corona en wil ik mijn normale leven terug. Maar we moeten door, hoe dan ook. Voor some reason fotografeer ik de laatste tijd heel veel eten, maar zoveel beleef ik ook gewoon niet de laatste tijd. Wat niet zo raar is, en voorlopig gaat het ook niet echt veranderen.

Zoals ik vorige week al zei, ik had vrij weekend. Op zaterdag deed ik boodschappen, maar zondagochtend ook. De supermarkt was verbouwd, en het is echt heel mooi geworden en een hele verbetering. Terwijl ik daar was scoorde ik een ontbijtje en het was even lekker als het eruit ziet. Ik heb er zeker van genoten. Op een zondag mag het al eens wat meer zijn. Koffie was ook lekker. Ik weet niet wat het is, maar de laatste tijd hou ik steeds meer van koffie, maar graag met een zachte koffie smaak. De bittere zwarte koffie vind ik minder lekker. Frappucino’s vind ik prima. Verder deed ik zondag niet zoveel meer, ik heb vooral liggen gamen en ik heb een halfuurtje gevideobeld met mijn beste vriendin. In oktober wilden we naar de Efteling gaan samen, maar dat heb ik een jaartje uitgeteld. Niet perse vanwege corona, maar gewoon omdat het voor mij gewoon niet praktisch is. Met verlofdagen, maar ook met andere zaken. Tegen die tijd heb ik hopelijk van het ziekenhuis wel mijn einddiagnose, waardoor ik waarschijnlijk nog vaker naar het ziekenhuis zal moeten. Ik wil eerst wennen aan dat leven, voor ik echt zotte dingen ga doen. En wie weet is corona dan ook al minder of in het beste geval voorbij en dan hebben we daar ook geen last meer mee. Want het was een uitstap gepland voor vier dagen, vandaar.

In de namiddag ging ik gamen, ik wilde eindelijk eens de kans hebben om knollen te kopen op Animal Crossing. Net als altijd was ik gecharmeerd door de schattigheid van Bill, die guy is echt mijn favoriete bewoner op mijn eiland. Ik weet dat ik waarschijnlijk een van de enigen ben, want veel mensen vinden andere dieren veel schattiger. Die katten en honden zijn enorm populair. Maar ik vind van niet dus. Ik vind ieder diertje wel zijn charmes hebben trouwens, maar de eenden zijn mijn favoriet. Naast Bill wil ik nog heel graag Ketchup en Molly op mijn eiland maar die zijn allebei echt heel lastig om te pakken te krijgen. Dus ik ben nu tickets aan het verzamelen zodat als er een villager vertrekt ik heel veel eilanden kan bezoeken om hopelijk een van die twee te pakken te krijgen. Misschien moet ik maar een keer een wishlist maken van alle dieren die ik leuk vind, dan kan ik wat gerichter zoeken.

Later op de dag kreeg ik een kleine pijnaanval en ik wilde niet dat hij zich ging vermeerderen dus ik ben toen snel terug in pyjama gekropen en ik ben gaan lezen op mijn bed. Ik was ‘Wie ik gisteren was’ van Pamela Sharon aan het lezen. Het was een fijn boek, vol herkenbaarheid. Yara – het hoofdpersonage- moet uiteindelijk ook leren leven met de gevolgen van haar CVS. Nogmaals, ik heb niet hetzelfde maar we hebben wel veel overeenkomsten. Yara gebruikt de spekjestheorie, waarmee ze berekent hoeveel ze op een bepaalde dag kan doen. Zo’n systeem heb ik niet, maar er is ook zoveel nieuw dat erbij komt kijken. Net als ik vind Yara het heel moeilijk om hulp te vragen en wil ze alles alleen doen. En daar begrijp ik haar wel in. Het is niet dat wij geen hulp willen of het alleen willen oplossen. Het is gewoon best wel confronterend als je ineens hulp nodig hebt bij dingen die anders altijd vanzelf gingen. En dat heeft Yara denk ik ook. Dat maakt het hulp vragen soms zo moeilijk. Net als Yara zou ik liever blijven doorkrabbelen en het alleen oplossen. Maar ik heb later deze week ingezien dat dat niet mogelijk is en ik best hulp mag vragen. Dus werkpuntje!

Maandagochtend ging ik naar de stad voor ik ging werken omdat ik zelf een paar dingen nodig had. Paaseitjes van Leonidas onder andere. Maar ook wilde ik eigenlijk een nieuw glaasje laten leggen op mijn telefoon, maar die winkel was dus weg. Dus ik ben zonder nieuw glaasje naar huis gegaan. Wel met paaseitjes! En ook voor mijn collega, want zij had gevraagd om voor haar ook een lading mee te brengen. Die heeft ze gekregen als cadeautje dus ik had ook weer iemand blij gemaakt. En daar word ik ook weer blij van. Verder was het geen hele uitputtende dag, tot ik een pijnaanval kreeg ik het midden van mijn werkdag. Het is een van de langste pijnaanvallen ooit geweest, want hij is pas gestopt dinsdagnamiddag. Het was heftig. Vooral dinsdag.

Mijn vriend Gulliver kwam ook nog eens aangespoeld op mijn eiland deze week. Gulliver is iemand die ik eerst echt haatte, maar nu heb ik er een soort liefde voor ontwikkeld. Hij spoelt altijd na zoveel tijd eens aan (of zijn broer Gullivar) met een kapotte walkietalkie. De bedoeling is dan dat je de vijf missende onderdelen gaat opgraven in het zand en een dag later zit er een cadeautje in je brievenbus van hem. Sommige dingen verkoop ik, sommige dingen zijn schattig en krijgen een plekje in mijn huis.

Woensdag had ik voor vijf minuten de hele bus voor mezelf, yay! Ik vind dat altijd een soort van gelukje, ik weet niet waarom. Waarschijnlijk voor de rust.

Donderdag had ik een sessie bij de psycholoog terug. Waar ik twijfelde of ik wilde gaan want ik had de nacht voordien niet zo best geslapen. Maar ik heb het toch gedaan, want ik had het nodig. Het was een fijn gesprek, ik heb weer stof waar ik verder mee kan. Ik denk dat ik de komende tijd ga leren kijken naar mogelijkheden wat wel kan en kleine hulpmiddelen om het toch iets makkelijker te maken. Voor ik naar huis ging passeerde ik langs Starbucks voor twee stukken cake. Eentje voor mij en mijn zusje, en ik haalde yoghurt met fruit en noten voor bij de lunch. Hij was lekker! Verder kwam mijn moeder die dag thuis in het gips. Ze is gevallen en de artsen weten voorlopig nog niet of er een breuk is, daarvoor is de zwelling te groot. Dus nu heeft ze een open gips, om de zwelling te doen afzwakken. Volgende week weten we meer over hoe en wat. Ik hoop heel erg voor haar dat het geen gips hoeft te zijn, want het wordt binnenkort warmer en dat suckt wel denk ik die combinatie. En sowieso wens ik niemand gebroken botten toe eigenlijk. Het is ergens in haar hand/pols waar ze pijn heeft

Weekend! Ik heb net als vorige week volledig weekend, wat fijn is. Rusten. Zaterdagochtend kwam ik uit mijn bed en checkte ik mijn social media samen met een koffietje en dit was ook mijn gezelschap. Jacqueline is zo schattig! En het was ook lang geleden dat ik een foto had gedeeld van hem, dus bij deze.

Hoe was jouw week?

Hi allemaal! Afgelopen week was als ik mijn foto’s bekijk best wel chill. Ik heb weinig uitgestoken naast werken, waardoor ik veel thuis was. Maar dat had ik denk ik nodig. Helaas was het mentaal niet altijd een gemakkelijke week. Er kwam zondag al een postje online over het rouwen met mijn gezondheid, het heeft allemaal daarmee te maken. Op zich had ik enkel vrijdag heel veel last, dus dat viel nog wel mee. De dagen zonder pijn zijn voorgoed verleden tijd, of ik moet echt heel veel chance hebben dat ik een keer een goeie dag heb. Die was er niet helaas deze week. Wel andere kleine gelukjes, ik ontdekte mijn liefde voor Mario-games en verkende de rest van de games op mijn Switch. En ik las heel wat. In februari heb ik geen boek uitgelezen omdat ik bezig ben in een joekel van een boek, maar het einde is in zicht. Tis geen stom boek, anders had ik het allang opgegeven. Maar nu zo op het laatste kijk ik er naar uit om hem uit te lezen, want ik ben al iets van een maand erin bezig. Tis mooi geweest. Maar ik denk dat ik hem deze week wel uit krijg. Voor mijn doen heb ik redelijk wat foto’s gemaakt, dus let’s go!

Maandagochtend had ik ineens zin om een mario-game uit te proberen. Ik had mijn broer zien Super Mario Galaxy spelen en de manier van dat spel spreekt me enorm aan. Ik had gelijk, want nu heb ik echt heel veel plezier en rust in dit spel gevonden. Je zou het gek vinden dat ik rustig wordt daarvan, maar het is echt zo. Nu de dag van vandaag leven we in corona-tijd en ik heb mijn eigen demonen om mee te vechten. Het feit dat ik dan eventjes bezig ben met op vleesetende planten hun kop te springen en vechten tegen Bowser (grapje, zoveel talent heb ik niet) dat leidt me af en dat heb ik soms nodig. Eventjes mijn kop leegmalen. En ik heb al een paar grote vijanden zelf verslagen, dus ik stond best wel versteld van mijn skills. Ik dacht dat ze namelijk niet bestonden. Ik zit nu wel bij Bowser, das die gigantische dino/draak. Maar die mag mijn kleine broer verslaan, want dat kan ik niet. Ja, ik speel vals en dat weet ik :p

Ik had deze week heel veel zin om te lezen op de trein, wat goed was om dat joekel van een boek uit te lezen. Of toch bijna, zit aan 81 procent volgens Kobo. Al een geluk dat ik geen fysiek boek lees, want mijn spieren gingen enorm geprotesteerd hebben. Want volgens mij is de fysieke versie van dit boek een hardcover dus das nog zwaarder. Plus als ik een boek van 600 pagina’s mee moet nemen in mijn schoudertas, dat ga ik wel voelen denk ik. Dus, lezen op de trein op mijn iPad. Dat ding is echt zo handig! Ik heb hem in eerste instantie overgekocht zodat ik zorgeloos kon tekenen, maar ik heb al jaren een iPad en ik weet dat ik die heel veel gebruik voor allerlei dingen. Ik ben mijn collega haar vader nog altijd heel dankbaar dat ik deze kon overkopen voor een mooi prijsje, want het vergemakkelijkt mijn leven op zoveel gebieden. Vroeger moest ik niet weten van ebooks, maar nu ben ik dankbaar dat ze bestaan. Ze geven me de kans om te blijven lezen, ook nu met zoveel pijn.

Van tegenwoordig wandel ik naar het werk, als ik niet te veel pijn heb tenminste. Anders is het alsnog bus. Maar afgelopen week was er een paar keer een heel fijn zonnetje waardoor ik nog eventjes in het zonnetje zat en soms zelfs nog tien minuutjes las in het zonnetje. Ik ben door mijn trein vaak te vroeg en daardoor heb ik dus dit soort momentjes nog. Het zonnetje deed deugd en het deed me beseffen hoe hard ik naar de lente en zomer verlang. Sneeuw heeft ook mooie dingen en de winter heeft absoluut ook zijn charme. Maar zo eind februari begin maart heb ik het gehad en verlang ik naar warmere temperaturen. Ik ben en blijf een zomermens denk ik. Dat ik dan ook jarig ben helpt mee. Maar dit was wel echt mijn kleine gelukje, het zonnetje dat er vaak was. Als ik nu tussen de spleten van het rolgordijn spiek, dan ziet het er vandaag een stuk minder gezellig uit.

Het zonnetje bleef ook niet meer de hele week, dit was woensdagmiddag het zicht op het station. De gebouwen die je normaal ziet en de kerk (die nu niet op de foto staat) waren gewoon compleet weg door de mist. Ik was echt verbaasd, lang geleden dat ik zoveel mist heb gezien. Ik was nog aan het bedenken om als grap een foto naar mijn vrienden te sturen en te zeggen dat ik mijn trein niet terugvond door de mist. Het was echt zot. Maar tegelijkertijd ook wel speciaal. Het kan niet altijd zonnetje zijn.

Ik bestelde pyjamabroeken bij C&A want daar heb ik blijkbaar een tekort aan. Allee ja, eigenlijk niet. Maar de meeste zijn versleten en aan vervanging toe. Onder het motto dat als ik dan toch soms een hele dag moet chillen in bed, ik dat beter in een fancy pyjama kan doen. Ik had vorige week al een pyjamabroek van Bambi gehaald, omdat ik toevallig in de buurt van een van de winkels was. En nu dus deze twee. Ze zitten zo goed! Ze zitten zelfs zo goed dat het ’s morgens pijn doet aan mijn hart als ik mijn normale kleren moet aandoen. Dan weet je dat je een comfortabele pyjama hebt haha. De grijze met Stampertje is een dikkere broek, met fleece vanbinnen terwijl die met hartjes eigenlijk al bijna een zomerse broek is want die is van een heel dun maar wel zacht stofje. Heel blij! Nooit gedacht dat ik zo blij zou worden van nieuwe pyjama’s haha, maar kijk. Tis toch gebeurd. Ge moet u klein gelukskes ergens uithalen in deze tijd he.

Van de week bestelden we ook nog eens iets via Deliveroo. Van een restaurant waar ik nog nooit iets had gehaald, want ik wilde een taco. En er is een heel goed restaurant in de stad, maar die leveren niet thuis en zelf gaan afhalen is te ver weg. Toch zonder auto. Ik was wel blij verrast want het was lekker! Alleen was de taco aan de kleine kant waardoor ik eigenlijk nog heel veel honger had toen hij op was. De burrito van mijn zusje was te groot en te gevuld voor haar, dus ik heb me opgeofferd en een helft opgegeten. Maar die burrito was wel echt rijkelijk en zwaar gevuld, dus ik snap haar wel. Zou hem zelf ook niet volledig binnen krijgen. Dus ja, ik ga zeker een tweede keer bestellen. Maar dan meerdere taco’s, zodat ik volgende keer wel genoeg gegeten heb. Twas voor herhaling vatbaar. We aten ook op mijn zusje haar bed waardoor het een kleine tête-à-tête werd tussen ons en het was gezellig.

Na het eten ging ik nog eventjes op de Switch, niet voor Animal Crossing maar wel voor Mario. Zaterdag heb ik zelfs een paar spelletjes Mario Kart gespeeld met mijn kleine broer en daar heb ik ook van genoten. En ik deed het niet zo slecht als gedacht. Ik begin echt plezier te halen uit mijn Switch, al heel lang wel. Maar ik begin de dingen naast Animal Crossing ook te ontdekken en daardoor haal ik er nog zoveel meer leute uit. Ik had het nooit verwacht. Stardew Valley ben ik ook aan het beginnen spelen, al gaat het nu heel traag omdat ik de eerste dagen heel veel moet doen wat het spel vraagt. Maar het wordt blijkbaar later beter zeggen veel mensen. Dus ik ben benieuwd! De game was maar 11 euro dus als het echt niks word is het nu ook weer niet zo’n ramp.

Vrijdag stond ik op en deze ‘meme’ kwam als eerste in me op omdat het gewoon zo voelde. Deze keer was ik vrijdagavond wel gewoon op tijd in mijn bed gekropen, dus geen idee waar het vandaan kwam. Ik heb toen een pijnstiller genomen en ben er terug ingekropen voor een uurtje, en dat heeft wel effect gehad gelukkig. Maar het was verder niet echt mijn dag eigenlijk, alles liep mis en ik kon bij alles wel huilen. Gelukkig vliegen vrijdagen voorbij op het werk, dus het was ook vrij snel weer tijd om naar huis te gaan. Dit soort dagen horen er ook bij en daar ga ik niet over liegen. Ik ben een keiharde optimist en ik ben ook een vechter. Maar dat neemt niet weg dat ik dit soort dagen ook heel zwaar vind. En daarom deel ik dit ook, want dit is ook een kant van mij die in het leven is. Ook ik ben niet altijd vrolijk en lach ook niet altijd. En dat is dik oke.

Wel een klein gelukje van vrijdag was dat ik een melding kreeg van de Bpost app dat mijn pakketje was geleverd. Normaal moest het met DHL komen maar die hebben het dus doorgegeven aan Bpost. En toen ik de brievenbus opentrok zag ik inderdaad een plastic zakje. Een maand of twee geleden had ik bij ZOX een armbandje besteld. ZOX maakt elastieken armbandjes met bemoedigende tekstjes of reminders op. Volledig ecologisch ook. En dit is een boodschap die ik wel kon gebruiken. Ze hebben hele mooie designs en iedere maand komen er ook nieuwe bandjes bij en gaan er bandjes weg uit het assortiment. Ik vind het een fantastisch leuk idee en er gaan sowieso meer bandjes van hen in huis komen. Het bandje zit heel fijn ook, want natuurlijk ook goed is. Door DHL raakte mijn eerste pakketje vermist, maar dat hebben ze heel snel opgelost toen ik een berichtje stuurde met bewijs. Dus nu heb ik mijn bandje, en ik ben blij!

Met dat ik vrijdag een vrije stomme dag had, heeft die me ook veel energie gekost. Dus ik heb zaterdag bijna een hele dag in bed gelegen om te rusten. Ik had niet perse zware pijn, maar ik voelde wel dat ik wat rust kon gebruiken. Dus ik heb heel veel gelezen, met een kleine pauze om dus Mario Kart te spelen met mijn kleine broer. Wat heel leuk was en hij genoot er ook wel van. Hij wilde al een tijdje een keer met iemand samen spelen maar er was nooit echt iemand die tijd of zin had, dus ik heb toen tijd vrijgemaakt voor hem. Niet alleen voor hem, ik heb er ook wel van genoten. Tzijn uit deze dingen dat we nu ons geluk moeten halen. Ik heb wel gehoord dat in mei de horeca weer open mag en daar kijk ik ook naar uit. Verder was zaterdag geen hele speciale of boeiende dag.

Wat ik wel heb gedaan is pannenkoekjes bakken. Ik had daar al een hele week zin in (en dat is Romy haar schuld) maar nooit echt tijd gehad om ze te bakken. Dus op zaterdagochtend stond ik al om 8u in de keuken beslag te kloppen en te bakken. Het zijn van die mini’s geworden omdat die sneller bakken en makkelijker om te draaien zijn. En ik dat gewoon leuker vind om klaar te maken. Ik moet dan ook geen stunten uithalen om ze te draaien, want dat wil ook wel eens verkeerd lopen. Toen de eerste pannenkoek echt helemaal mislukt uit de pan kwam dacht ik dat ik iets verkeerd had gedaan met het beslag, maar toen herinnerde ik me dat de eerste pannenkoek meestal mislukt. De rest was wel gelukt en ze waren lekker! Ik had er vrij veel, dus dit was ook mijn lunch.

Aangezien het zaterdag was, was K.K Slider op bezoek in mijn game op Animal Crossing. Het was lang geleden dat ik hem nog eens gezien had. Maar na een bepaald aantal keer zijn optreden meemaken krijg je beloningen, dus ik probeer het wel in de gaten te houden. Eigenlijk is hij er elke zaterdag, maar de afgelopen tijd heb ik vrij veel zaterdagen ook gewerkt dus dan kon ik ook niet echt spelen.

Wat waren jouw gelukskes deze week?