Hi allemaal! Laten we zeggen dat de week die voorbij is heel zwaar was. Ik heb heel veel pijn gehad, was bijna dagelijks heel misselijk en duizelig. Ondanks dat had hij wel zijn charmes, er waren ook genoeg gelukjes. Eentje daarvan is dat ik voor het eerst weer op een terrasje heb gezeten. En genoten heb ik zeker! Bijgevolg is ook dat ik echt heel weinig foto’s heb gemaakt, maar ik zal er het beste van maken. Ik herinner me ok echt weinig details, dus ik doe m’n best. Let’s go!
Zondagmiddag was het vrij warm weer, eigenlijk echt al zomerweer. Dus ik besloot met mijn zusje in de stad te lunchen. Ik at quesadilla’s en zijn een croque hawai. Het was een plek waar we al vaker waren geweest dus we wisten sowieso dat het lekker was. Daarbij dronk ik zelf een homemade lemonade met fruit en munt. Het was zeker genieten, alleen al omdat het nu weer kan en mag. Ik hoop ook voor de uitbaters en medewerkers dat het nu zo mag blijven. Ik wilde al veel eerder terug eens lunchen buiten de deur maar iedereen liep als een gek naar de terrasjes dus ik besloot maar eventjes te wachten. En nu was het ook nog eens goed weer dus.
We waren toch al in de stad, ik had nog shortjes nodig. De shortjes die ik had waren allemaal van die skinny jeans gevallen en die doen gewoon te veel pijn tegenwoordig. De shortjes die ik nu heb zijn iets losser en zitten ook comfortabeler. Het is ook lang geleden dat ik echt ben gaan shoppen, ondank de energie dat me dat kost was het wel een toffe uitstap. En ik ben trots op mezelf want ik ben alleen maar met shortjes thuisgekomen en dat was ook alleen wat ik nodig had. Ik kijk nu al uit naar de zomer om ze allemaal te dragen. Vooral het middelste shortje is favoriet. Op de foto is hij heel beige, maar in het echt is het echt een zacht en schattig kleurtje.
Maandagochtend schreef ik wat blogjes, mijn weekoverzichtje kwam ook iets later online en dat is hij deze week ook weer. De reden van vorige week weet ik niet meer, de reden deze week is door de pijn en vermoeidheid. En eigenlijk hoeft het ook niet echt een verklaring te hebben. Bloggen is nog altijd mijn hobby en daar zitten geen verplichtingen aan. Alleen dat ik er plezier moet uit halen. En ik heb hele lieve volgers die dat wel begrijpen. Ik probeer wekelijks twee blogjes te plaatsen, maar dat lukt ook niet altijd. Gewoon ook omdat ik heel veel andere hobby’s heb die ik ook graag doe. En goeie ideetjes goed uitwerken kost veel tijd en energie. Niet dat ik er dan geen plezier meer uithaal, natuurlijk wel. Maar you get it.
Ik denk dat het dinsdagochtend was, maar ik vond wijsheid op de achterkant van het blaadje van de scheurkalender. Het mopje was verder niet zo grappig. Maar de quote wel en eigenlijk is hij wel toepasselijk voor ons allemaal gezien de situatie waarin de wereld zit. Maar je tegenslag altijd met waardigheid en gratie dragen is niet altijd mogelijk, en dat is oke. Ik vond er vooral troost in met mijn eigen rouw rond mijn gezondheid.
Deze week was ik ook echt een paar keer blij toen ik dit beeld voor ogen zag. Ik doe mijn werk nog steeds heel graag, maar het was geen gemakkelijke week. Veel pijn gehad, vaak heel misselijk geweest. Ik weet ook de reden niet, het was nochtans geen week met veel wisselvallig weer. Maar niet alles ligt aan het weer en fibromyalgie is een ingewikkelde ziekte. Soms weet je waarvan aanvallen komen, maar soms komen ze ook echt uit the middle of nowhere. Dat was vooral deze week zo. Ik ben best wel trots dat ik deze week ben doorgekomen, tegelijkertijd had ik ook veel verdriet. Dat doet toch wel echt iets met je hoor, voelen dat je ziekte toeneemt. Maar het is oke. Slechte dagen mogen er ook zijn.
Verder ga ik het denk ik hierbij moeten laten. Ik weet echt weinig af van de week die gepasseerd is. Het is vooral een waas van fibro-aanvallen in allerlei vormen. Er is een nacht geweest dat ik last had van mijn fibro, van migraine en daarbij komend ook spierkrampen waardoor ik heel weinig slaap heb gehad. En dat heb ik ook gevoeld. Ondertussen zijn we al eventjes later, gaat het wel iets beter. Ik blijf positief, maar soms hoort dit er ook bij. Dus ik hoop jullie komende week weer wat meer te verblijden met meer materiaal. Voor nu zullen jullie het hiermee moeten doen.
Hi allemaal! In mijn vorige overzichtje liet ik al weten dat de dokter mij een weekje thuis heeft gezet. Ondertussen ben ik weer aan het werk, wat prima lukt. Het is niet zo dat al mijn klachten op magische wijze verdwenen zijn, want dat gaat nooit gebeuren. Die zullen er altijd zijn. Maar die week rust deed wel heel veel deugd en ik had die nodig. Juist om er nu weer tegenaan te kunnen. Ik heb niet heel veel foto’s gemaakt omdat ik echt heel veel bezig was met rusten. Wat betekent dat ik 90 procent van de tijd lag te lezen of Netflix te kijken. En om daar nu duizend foto’s van te maken. Let’s go!
Zondagochtend begon ik met Animal Crossing. Daar heb ik ook best wel veel tijd gespendeerd deze week. Ik was het uiterlijk van mijn figuurtje weer eens beu dus ik ging een beetje scrollen door custom designs. Dat zijn ontwerpen van andere spelers, over de hele wereld. Daarvoor moet je wel een abonnement hebben, maar dat heb ik dus. Uiteindelijk werd dit mijn nieuwe outfit en die blijft hopelijk wel een tijdje. Ik ben zo’n dingen nogal snel beu haha.
Aangezien ik ook meer tijd had vorige zondag besloot ik ook echt iets te maken van mijn ontbijt. Aardbeitjes en frambozen erbij in mijn yoghurt. Alleen was ik dus vergeten dat die vegan yoghurt vaak een bijsmaak heeft van kokos en daar was ik iets minder blij mee. Ik eet niet volledig plantaardig, dat hou ik niet vol. Maar als ik het afwissel met niet plantaardig merk ik dat mijn lichaam daar wel baat bij heeft. Dus zo heb ik het opgelost. Als ik ook merk dat ik echt mijn dag niet heb lichamelijk dan mijd ik zuivel zoveel mogelijk. En daarvoor is vegan eten dus wel goed.
Ik had geluk met het weer deze week, dus ik zat ook regelmatig buiten in het zonnetje te lezen. Ik probeer vaak met mijn iPad niet in de volle zon te zitten, maar ik wil eigenlijk eens kijken of ik zo’n speciale klep kan aanschaffen voor mijn iPad. Het probleem is dat ik nog niet echt een goeie webshop heb gevonden of een goed product. Want ik lees toch wel het allermeest digitaal. Al denk ik niet dat het een goed idee wordt als ik de hele zomer in de volle zon ga lezen zo. Denk dat dat heel slecht is voor het toestel. Mijn pencil verdwijnt meestal wel gewoon in mijn tas als ik ga lezen want die is me heel dierbaar en waarschijnlijk nog kwetsbaarder dan mijn iPad zelf.
Maandag maakte ik wel een wandeling. Een hele week platte rust ging sowieso een heel slecht effect hebben op de dat dat ik echt weer aan de slag ging. Het plan was om een kleine wandeling te doen, uiteindelijk werd het eentje van 3 kilometer. Maar het was goed weer en ik heb er echt van genoten. Met muziek in mijn oren. Daar kan ik echt heel gelukkig van worden. Uiteindelijk ben ik wel met de tram terug naar huis gegaan want dat stuk terug te voet doen ging een beetje ‘to much’ worden. Hoe graag ik ook wandel en beweeg, ik heb nog altijd te luisteren naar de signalen van mijn lichaam.
Het was lang geleden dus ik ging een broodje halen bij mijn favoriete broodjeszaak. Die zit er ondertussen iets meer dan een jaar denk ik. Ik zou het niet weten, de tijd gaat echt veel te snel. Maar de broodjes zijn altijd lekker, rijkelijk belegd en de eigenaresse is ook altijd heel vriendelijk! Op een rustig moment praat ik soms eens met haar, het is echt een hele lieve vrouw. Nu was het net middag dus praten was onmogelijk want het was druk. Maar ik kan de mensen geen ongelijk geven want haar broodjes zijn echt goed.
Nu ik toch veel tijd had, ik tekende ook een paar keer deze week. Dit is de enige foto die ik gemaakt heb. Mijn broer verzamelt apen en ik had een van zijn knuffels getekend. Hij is er heel blij mee. Ik had hem beloofd om een printje te gaan maken voor aan de muur, maar dat is dus nog steeds niet gebeurd. Whoops… dit soort situaties herinneren me eraan dat ik misschien gewoon eens een planner in huis moet halen. Ook het feit dat ik misschien een houvast heb op stomme dagen is wel een fijn idee. Dus misschien moet ik daar maar eens voor kijken.
Bij Albert Heijn zag ik deze KitKat Pops. Ik ben zelf geen grote KitKat fan, maar deze vond ik wel lekker. Het is niet zo dat ik nu ineens naar de winkel ga rennen speciaal om ze opnieuw te kopen, maar ze waren prima. Ik denk als je iemand bent die heel graag KitKat eet, je dit ook wel lekker vindt.
Ik maakte deze week ook een frisse salade met mozzarella, paprika, pijnboompitten en tomaat. Uiteindelijk gingen er nog gebakken aardappeltjes bij. Was weer eens iets anders maar wel lekker! En ideaal op zulke warme dagen zoals deze week. Al heb ik daar zeker wel van genoten, begrijp me niet verkeerd.
Fysio ging wel nog gewoon door deze week, we hebben het vooral rustig aan gedaan want de dag erna zou ik weer aan de slag gaan en we wilden niks forceren. Wat een goed idee was want zo ging het wel goed.
Op Vinted kwam ik deze pareltjes tegen, ik was meteen verliefd op deze schoenen. Helaas zijn ze te klein, dus ik heb besloten ze door te verkopen. Ik ken niemand die ze wel zou kunnen dragen, dus vandaar. Aan een veel lagere prijs dan dat ik ze zelf heb overgekocht. Dus ik ben met een paar kopers aan het onderhandelen nu. Ik hoop vooral dat ik ze snel kan doorverkopen want alleen al de doos zien doet me eraan herinneren. Het is niet dat ik er kapot van ben, het zijn uiteindelijk maar schoenen. Maar ik vind het wel jammer want ze waren echt heel leuk!
Donderdagmiddag speelde ik toch kort nog eventjes Just Dance omdat ik daar zin in had. Ik heb het rustig gehouden want niet voor niks was mijn sessie bij de fysio rustig. Maar ik heb er wel van genoten. Ik heb echt een paar keer uitgebreid gespeeld en ik merk dat ik het steeds leuker begin te vinden. Vooral omdat ik meerdere dansjes begin te kennen en er ook liedjes zijn die ik vroeger al danste bij vrienden of op school tijdens de turnles.
De laatste tijd zijn er veel dieren op mijn eiland die vertrekken op Animal Crossing. Er is een heel nieuw leven op mijn eiland ondertussen. Zolang mijn favorieten maar blijven. Deze week zei Colton dat hij het eiland wilde verlaten dus ik heb hem laten gaan. Ondertussen heb ik nog niet gespeeld dus ik weet ook niet of er al een nieuwe bewoner is gekozen voor het huisje. Als dat zo is hoop ik dat het een leuke bewoner is. We zullen zien haha.
Hi allemaal! Ik weet niet hoe het bij jullie zat, maar het weer was echt een ramp afgelopen week. Dan weer zon, dan weer regen, dan weer wind. Ik heb zelfs mensen horen zeggen dat het bij hen gehageld heeft… Like what? Tis over een paar weken juni eh mensen. Het weer was ook meteen de oorzaak van mijn pijn. Ik krijg meestal pijnaanvallen als het regent en koud is, maar ook als het weer wisselt. Ge kent dat gevoel wel dat het ineens drie dagen hittegolf is en dan de storm losbarst? Wel, precies op het moment van die wissel krijg ik pijn. En gezien het weer ook niet echt wist wat het wilde deze week… Al heb ik daarnaast wel een fijne week gehad en gelukjes kunnen vastleggen. Ik heb het idee dat mijn overzichtjes heel eentonig aan het worden zijn en dat maakt me een beetje onzeker om ze te blijven brengen, maar ik vind het aan de andere kant ook een van de leukste dingen om te schrijven.
Zondag begon het al gelijk, ik ben door de pijn zes keer wakker geworden. Maar ondanks dat voelde ik me zondagochtend wel vrij goed. Niet schitterend, maar een ‘normale’ mens zou al moe zijn na zoveel keer wakker worden. Ik al helemaal. Ik heb mijn rust zo hard nodig en als het dan zoveel keer wordt onderbroken dan voel ik de gevolgen wel. Maar het lot stond aan mijn kant want het was super rustig in de winkel die dag doordat de horeca pas open was. Wat wel welkom was. Niet alleen voor mij, ook voor m’n collega die praktisch elke zondag werkt. Na al die drukke zondagen van vliegen en rennen voel je dat wel en is zo’n dag wel fijn. Dat zeiden we ook tegen elkaar.
Ondanks het wispelturige weer van de afgelopen tijd waren wel dagen dat het een beetje te doen was. Er was een dag waar het weer toch een beetje meewerkte en ik denk dat dat maandag of woensdag was, maar natuurlijk was ik daar blij mee. Ik heb een paar minuten geleden de weersvoorspellingen gezien en voor de komende twee weken ziet het er niet zo positief uit. Daar word ik niet zo vrolijk van. En dan niet perse voor de gevolgen voor mijn lichaam, maar ook in het algemeen. Het mag stilletjes aan lente worden. Ik kijk er al weken naar uit om nog eens buiten te kunnen zitten om te lezen met een snack en een goed boek. Maargoed, het zal wel een keer beteren zeker? Net als alles in het leven gaat die regen niet blijven duren.
Ik stond ook een keer in de keuken om uitgebreid te koken. Begrijp me niet verkeerd, ik zorg altijd wel dat ik fatsoenlijke maaltijden binnen krijg. Maar als ik echt moe ben dan is dat vaak gewoon een vleesje in de oven of pan en daar dan iets bij. Dat noem ik niet echt koken. Het voelt pas als koken als ik ook effectief alle ingrediënten heb verzameld en dan echt een recept volg. Ik maakte een roerbakschotel met courgette, aardappelen, en nog een paar dingen. Maar ik vond hem niet echt voor herhaling vatbaar. Het ligt absoluut niet aan het recept, dat weet ik zeker. Het was niet mijn ding. Goed om eens geprobeerd te hebben. Als je wel van roerbakschotels houdt denk ik dat je dit wel echt lekker gaat vinden. Of het lag gewoon aan de fetakaas. Maar normaal eet ik dat wel graag. Niet supergraag, maar genoeg om door recepten te draaien.
Afgelopen week was ook weer eentje waar ik enorm veel in las. Ik heb denk ik bijna twee boeken gelezen. En bij die tweede ben ik al bijna klaar met 90 procent van het boek. Hier word ik natuurlijk heel blij van. Lezen is geen wedstrijd en dat besef ik ook. Maar stiekem mis ik de tijden wel van toen ik met gemak 100 boeken per jaar las. Al moet ik wel rekenen dat ik toen wel per week genoeg uren op de bus ook spendeerde waarop ik kon lezen. Deed ik ook niet altijd. Ik merk wel dat Engels lezen me steeds meer bevalt. Ik ben nu in het Nederlands terug bezig, maar op een of andere manier mis ik het Engels. Het kan ook gewoon aan de schrijfster liggen hoor want de vorige twee boeken waren van dezelfde schrijfster. Daar kom ik binnenkort wel achter. Ik moet er ook bij vertellen dat ik middle grade lees, maar het is Engels dus sowieso wordt mijn talenkennis aangescherpt. En besides, iedereen moet gewoon lezen wat hij of zij leuk vindt.
Donderdag was het Hemelvaart, dat is een officiële Belgische feestdag. Normaal heb ik altijd fysio op donderdag, maar die waren dus ook gesloten. Waardoor ik voor een keer op dinsdag ging voor ik ging werken. De praktijk waar ik ga zit echt diep in het centrum en in een hele mooie stadsomgeving. Altijd geniet ik dan van de schoonheid van de stad.
Dinsdag na het werk kwam ik in het station om mijn trein te nemen en had die anderhalf uur vertraging door een informaticafout. Ik ben toen maar in de taxi gesprongen. Dat is altijd een dure rekening, maar ik zag het echt niet zitten om zo lang te wachten. De volgende trein zou wel netjes rijden maar dat was ook nog een halfuur wachten. Maar er waren al latere treinen die vertraging hadden dus wie weet die ook wel. Ik was al moe van de werkdag maar ook omdat ik ’s morgens fysio had gehad. Dat klinkt misschien een beetje overdreven, maar voor mij is dat wel een big deal. Dus taxi it was. Dat doe ik ook niet elke week of elke dag.
Donderdag stond ik op met heel veel pijn. Dus stiekem was ik wel blij dat ik geen fysio had die dag. Maar er moesten wel boodschappen gedaan worden en aangezien het een feestdag was waren de meeste supermarkten ook maar een halve dag open. Het was niet zo druk als verwacht, waar ik wel blij mee was. Achteraf gezien was ik toch wel blij dat ik boodschappen heb gedaan, want ik ben tenminste buiten geweest. Ik probeer dat ook elke dag te doen, behalve als het echt heel stom weer is en ik echt heel veel pijn heb. Gewoon omdat ik weet dat het dan heel hard gaat escaleren. Donderdag deed het wel goed om buiten te zijn.
Vrijdag stond ik op met een kleine dip en ik heb toen gewoon Studio 100 opgezet omdat dat meestal wel wonderen doet voor mijn humeur en stemming. En it did. Tegen de tijd dat ik moest vertrekken om te werken was het al een stuk beter. Soms zit het in de kleine stomme dingen, maar daar ben ik lang geleden al achter gekomen. Vrijdag zat de stad vol toeristen als ik mijn klanten mocht geloven. Het was niet heel druk die dag maar ik had wel het idee dat het drukker was dan andere vrijdagen. Prima, want dat helpt de tijd vooruit.
Zaterdagochtend warmde ik mijn kleine pannenkoeken op, sneed wat fruit en gooide er bloemsuiker over zodat ik kon genieten van een special ontbijtje. Lekker! Achteraf heb ik de rest van de aardbeien gewoon met wat bloemsuiker opgegeten als aanvullen op mijn ontbijt. Ik kan er geen genoeg van krijgen, altijd blij als het seizoen van de aardbeien weer is aangebroken. En het is weekend, dat verdient een speciaal ontbijtje.
Komende week hoop ik op een positievere week, maar aan de andere kant denk ik dat ik het verdriet ook gewoon een tijd ga moeten zijn gang laten gaan. Dat is nu eenmaal zo. Het overzichtje is ook een dag later omdat ik gisteren gewoon geen zin had om te bloggen. En ik weet dat dat bij mij betekent dat ik er me snel vanaf ga maken en het gaat eindigen in een blogpost waar ik niet achter sta. Dus dan liever een dag later. Buiten werken om heb ik geen echte plannen komende week, dus we zullen zien wat hij brengt.
Hi allemaal! De week zit er weer op. Wat een week was het. Ik had meerdere zware aanvallen, eentje was echt niet te geloven. Maar tegelijkertijd heb ik ook heel veel leuke dingen gedaan afgelopen week. Ik weet niet of de pijn een gevolg was van te weinig rust of het weer. Ik heb geen idee, was het verstandig om na een paar dagen vol pijn toch af te spreken met mijn beste vriendin? Geen idee, maar het was heel goed voor mijn mentale gezondheid. De dag dat ik dit uitwerk heb ik een rustdag gepland en ook zat ik weer in het ziekenhuis voor de laatste onderzoeken. Dat liep ook niet van een leien dakje, maar het is voorbij. Nu kan ik alleen maar wachten op het telefoontje voor de uitslag. Let’s go!
Zondagmiddag wilde ik naar de stad om nieuwe oortjes. Ik heb natuurlijk mijn draadloze koptelefoon en die wil ik ook niet vervangen want die doet nog perfect wat hij moet doen. En daarnaast heb ik met die koptelefoon al veel doorgemaakt en ik wil hem eigenlijk ook niet wegdoen. Muziek is mijn kracht. Maar mijn zusje zei toen dat de Kruidvat die open is op zondag geen draadloze oortjes heeft. Dus ik ging met haar naar Media Markt. Het ding is, ik heb steeds vaker pijnaanvallen, ook soms ’s nachts. En dan heb ik gewoon mijn muziek nodig of iets om naar te luisteren om me kalm te houden. Want mezelf opfokken maakt het natuurlijk erger. Een koptelefoon is niet comfortabel genoeg dan, dus ik wilde graag oortjes. Draadloos natuurlijk, als ik dan toch in slaap zou vallen dan is er geen gevaar met de kabel. Ik heb er gescoord, maar de nieuwsgierige gamer in mij wilde ook eens tussen de games kijken. Er was een spel dat ik al een tijdje wou. En ik zet ook elke maand een beetje geld aan de kant speciaal voor games. En gezien ik nog budget over had voor een game, besloot ik mezelf er eentje te gunnen. We gingen naar huis met een nieuwe game en twee paar draadloze oortjes want mijn zusje had ook nog een paar nodig. So it be. Ik denk dat zondag de pijn meeviel, maar ik probeer toch elke dag minsten een kwartier buitenshuis te zijn.
Dit is de game waar ik mee naar huis ging, Balan Wonderworld. Het is een platform-game, een beetje zoals de Mario games maar dan niet van Mario natuurlijk. Ik had de trailer gezien op de Switch en het leek me een toffe game. Het is al een tijdje geleden dat ik echt lang gespeeld heb (afgezien van sommige dagen een uurtje AC) maar het is wel iets wat ik heel graag doe. Momenteel ligt mijn behoefte het meest bij lezen en soms Netflix en daar luister ik dan ook naar. Die games lopen niet weg. Vroeger zou ik me daardoor laten opjagen. Ook series op Netflix die uitkomen, nieuwe boeken die gereleased worden. Ik doe die dingen voor mijn plezier en niet als wedstrijdje. En al die stress kon ik al niet gebruiken want ik ben iemand die heel gevoelig is aan stress. Maar nu mijn lijf daar soms zo heftig op reageert ben ik al helemaal voorzichtig. Gamen komt wel weer, net als al die andere dingen die ik graag doe. Momenteel lees ik heel veel en daar geniet ik ook van! Al kijk ik er wel naar uit om Balan Wonderwold te gaan ontdekken. Ik weet zeker dat ik binnenkort wel een keer iets deel in een weekoverzichtje hierover.
Maandagochtend zat ik in het ziekenhuis, de hele ochtend bijna. Mijn allerlaatste onderzoek. Er zijn redelijk wat dingen gebeurd. Er is bloed getrokken, een echo van mijn nieren, foto’s van mijn longen (gezien ik ooit een vrij zware ontsteking heb gehad daar) en andere tests. Dat heeft een tijd in beslag genomen en er was ook een misverstand onder de artsen waardoor ik een uur langer vast zat. Op zich vond ik dat niet zo heel erg want ik had mijn boek en ik heb hem ondertussen uitgelezen. Daar was het wachten dan wel weer goed voor. De arts was nog verbaasd dat ik zoveel geduld had gehad. Maar eerlijk, ik heb de laatste tijd al heel veel geduld moeten hebben met corona en natuurlijk heb ik wel vaker in ziekenhuizen en wachtkamers gezeten. Dan leer je die skill wel. Wat niet erg is, geduldig zijn is altijd een mooie skill in het leven. Komt dagelijks van pas. Toen ik thuiskwam hoorde ik dat ze nog een staal tekort hadden, dus ik mocht dinsdag voor ik ging werken terugkeren. Dat is heel snel gegaan, gelukkig voor mij.
Ik had maandag een dag verlof gevraagd voor mochten er weer onderzoeken uitlopen. Achteraf gezien ging ik het prima halen op het werk, maar ik was toch blij dat ik naar huis kon. Het waren lichamelijk geen zware onderzoeken maar die onderzoeken zijn wel mentaal vermoeiend. Het herinnert me elke keer er weer aan dat ik chronisch ziek ben. Die emotionele ballast is wel een heleboel om te dragen. En een halve dag ziekenhuis sloopt me altijd. In de namiddag startte ik de Sims 4 nog eens op. Normaal ben ik niet voor het spel, ik ben echt een diehard Sims 3 speler. Maar deze keer heb ik me gek genoeg wel geamuseerd. In de tussentijd zijn er packs bijgekomen (mijn moeder speelt wel redelijk graag sims 4) en daardoor was er een heleboel nieuws om te ontdekken. De kleine dingen die er ook door updates zijn bijgekomen bevallen me wel. Was ook vergeten dat als je in De Sims 4 je huisrekening niet betaalt er geen deurwaarder komt maar ze gewoon het water en de elektriciteit platleggen. Maar als ik me niet vergis is er ondertussen wel een deurwaarder bijgekomen.
Dinsdagochtend werd ik wakker en voelde ik de bui al hangen. Ik stond misselijk en duizelig op. Dus ik heb mijn pijnstiller en iets tegen mijn maag genomen en ik ben nog een uurtje terug in bed gaan liggen. Om iets om handen te hebben speelde ik AC, deze keer ben ik aan de slag gegaan met mijn huis vooral. Ik heb mijn huis een tijd terug uitgebreid, waardoor ik nu een apart kamertje heb voor de slaapkamer. Dat betekent ook dat ik weer meubels moet verzamelen voor een mooie woonkamer, maar zo blijven we in elk geval bezig. Dat vind ik wel leuk aan Animal Crossing, het is een traag spel. Soms werkt dat serieus op mijn systeem, maar vaak zie ik er het voordeel wel van in.
De aanval is uiteindelijk gaan liggen, het was niet echt een pijnaanval. De pijn viel wel mee. Ik had echt een fibro-aanval. Dat betekent dat ik vooral duizelig, misselijk ben. Pijn komt er soms bij maar niet altijd. Soms zijn die twee ook een gevolg van elkaar. In de namiddag besloot ik toch gewoon te gaan werken want ik voelde me beter. Was helaas buiten het weer gerekend. Tegen het einde van mijn werkdag begon het te regenen en daar besloot mijn fibro ook op te reageren. Ik kreeg een hele heftige aanval. Heel veel pijn in een korte tijd die zich opbouwde waardoor ik ook echt misselijk en duizelig werd. Ik dacht dat ik ging flauwvallen. Uiteindelijk gaan zitten, collega was echt heel zorgzaam. Ik weet niet wat er me op dat moment meer raakte, de pijn van mijn aanval of de bezorgdheid van mijn collega. Ik wist al dat ik in een topteam terecht ben gekomen meer dan een jaar geleden, maar het wordt me elke keer weer duidelijker. De reden dat ik niet gevraagd heb om naar huis te gaan was gewoon omdat ik me uiteindelijk beter voelde en het echt tegen het einde van de werkdag was en ik heb daarom gewoon wilde afwerken.
Woensdagochtend stond ik een stuk beter op gelukkig. Er zat weer meer leven in me, nog niet top maar dat zal denk ik deze week ook niet meer gebeuren. Wat ik wel heb gedaan woensdag is onhandig geweest. Ik wilde een bord pakken voor mijn lunch en een ander bordje donderde naar beneden. En het was kapot. Het was zo’n klein onderzetterding, maar nu hebben we er maar eentje meer want er zijn er al twee gesneuveld een tijd terug. Achja. Het zijn maar borden zeker? Zo vaak worden die nu ook weer niet gebruikt. Toch niet door mij.
Geen weekoverzichtjes zonder dat ik vertel dat ik heb genoten van de zonsondergang. Het wordt steeds later donker dus meestal zie ik de zon niet meer volledig onder gaan op de trein, maar het zorgt toch wel altijd weer voor mooie dingen in de lucht. Sowieso vind ik het fijn om na een werkdag naar buiten te kijken met muziek in mijn oren, maar dat heb ik denk ik al duizend keer verteld ondertussen.
Donderdagnamiddag sprak ik af met mijn beste vriendin. We gingen samen de stad in, het was ook al een tijd geleden dat we elkaar hadden gezien. We hielden het wel coronaproof. De winkels waar ik niet naar binnen moest bleef ik buiten staan en in de winkels zelf gingen we vaak onze eigen gang. Ik heb geen nieuwe boeken gekocht gezien ik alleen maar digitaal lees, maar ik kan de boekhandel in stad gewoon niet overslaan. Bovendien is het goed om inspiratie op te doen voor mijn e-books. Want uiteindelijk steun ik nog steeds de schrijver als ik hun e-book koop. Ik heb natuurlijk ook mijn abonnement op Kobo Plus, maar veel boeken koop ik zelf ook aan omdat die nog niet beschikbaar zijn via Kobo. Verder kocht ik een nieuwe broek en trui. De broek zit echt fantastisch, naast de broek die ik een tijd terug van Irene kocht is het mijn favoriet nu. En dankzij mijn vriendin heb ik nu een trui van Animal Crossing. Meer heb ik niet nodig haha. Ja, ik heb een probleem. Daarnaast haalde ik een mandje om mijn medicatie in te verzamelen en nieuw badzout met magnesium omdat dat mij helpt bij de pijn.
Dit is hoe ik uiteindelijk op de bus terug naar huis zat. Het valt eigenlijk wel mee, ik ben al met veel zwaarder geschut thuisgekomen. En uiteindelijk is het ook al een tijd geleden dat ik nog eens echt me heb laten gaan in de stad dus het mocht wel weer eens vond ik zelf. Het zal ook wel weer een tijd duren voor ik weer de stad in ga want uiteindelijk is het nog steeds de bedoeling dat je naar de winkel gaat als je iets nodig hebt. Ik hou me anders altijd netjes aan de regels, maar ik had die tijd met haar gewoon eventjes nodig denk ik en het was niet echt zo’n goed weer om echt te gaan wandelen. En na al die pijndagen was het fijn om te ontspannen. Ik heb die avond ook heel veel pijn gehad, maar zoals ik al een tijdje terug zelf zei. Als je het nodig hebt dan moet je er gewoon eventjes naar luisteren. Ik heb ’s avonds in bed gelegen met mijn warmtekussen en het is goed gekomen.
’s Avonds bestelden we Mc Donalds als avondeten. Dat was al zo afgesproken omdat mijn zusje daar heel veel zin in had. En het was voor mij ook mooi meegenomen want ik hoefde niet voor eten te zorgen. Nu ik die foto zie krijg ik weer heel veel honger haha.
En zo komen we aan bij vandaag. Vandaag stond ik op en voelde ik heel veel pijn. Ik ben opgestaan met een pijnaanval. Eigenlijk had ik gisteren al veel pijn na het werk. Maar het is nog steeds niet over. Wel beter, maar nog niet voorbij. Ik heb toen een pijnstiller genomen en ben blijven lezen in bed tot het beter ging. Toen ben ik iets gaan eten en heb ik mijn boeken van de bibliotheek weggebracht. Ik was helemaal vergeten dat ik die nog had. En het was ook een serieuze boete. Helaas. Maar aan de andere kant, met alle dingen die ik heb meegemaakt de laatste tijd. Ik heb ook besloten om niet meer terug te gaan. Dat is een pijnlijke beslissing na al die jaren. Maar ik lees eigenlijk altijd digitaal. Onze bib heeft een digitaal aanbod, maar dat staat nog in de kinderschoenen en er zit weinig YA bij. Na de middag heb ik een half boek gelezen en heb ik deze blogpost afgewerkt. Ik hoop er straks nog een tweede te schrijven, maar mijn energie is aan het wegzakken. Bloggen is iets wat ik nog steeds heel graag doe, maar ik merk dat de concentratie voor een artikel veel van me vraagt. Zelfs voor een simpel weekoverzichtje. Dus ik doe mijn best. Er zal ooit wel weer een regelmatiger schema zijn in posts, maar ik ben aan het uitzoeken hoe ik dit kan combineren met mijn chronische ziekte. Ook het andere probleem, door corona en mijn ziekte weet ik niet altijd wat ik kan schrijven. En ik weet dat de artikelen over chronisch ziek zijn het goed doen en veel mensen er steun uit halen. Maar ik wil ook zelf andere dingen schrijven want ik wil niet 24/7 met mijn pijn bezig zijn. Het zal een werkje van lange asem worden denk ik. Maar het komt goed.
Hi allemaal! Weer een week voorbij. Eigenlijk is het gek dat ik nu alweer klaar zit om het nieuwe overzichtje te typen. Helaas voor mij ook niet zo’n hele toffe week. Op zich zijn er wel leuke dagen geweest met veel lichtpuntjes, maar ik heb het ook heel lastig gehad. Gelukkig had ik donderdag een sessie bij de psycholoog gepland staan en dat heeft veel opgeklaard waardoor ik me veel beter voel nu. Zelfs de meest positieve mensen zijn niet altijd vrolijk en hier is het bewijs. Ik heb om die reden ook weinig foto’s gemaakt omdat ik ook echt gedemotiveerd was om veel te doen. Naar het einde van de week ging dat wel beter, maar gezien ik op zaterdag mijn foto’s verzamel was dat eigenlijk niet zoveel meer van nut. Het was een lastige week, maar tegelijkertijd zat hij ook vol met leuke dingen. Let’s go!
Zondag was ik weer een hele dag aan het werk zoals meestal. Ik at over de middag een lekkere salade met blauwe kaas, peer, selder en frambozendressing. Hij is kant en klaar van Albert Heijn maar het is wel een van mijn favorieten. Dus ik genoot er wel van. Samen met mijn andere favoriet: oude Brugse kaas.
Als het ’s avonds nog goed weer is en ik nog energie heb, vind ik het zo fijn om te voet naar het station te gaan. Vooral omdat de zon ook onder aan het gaan is dan, wat altijd weer prachtige taferelen oplevert. Als het echt een drukke dag is geweest dan vergeet ik dat echt meteen. Ik weet het, ik vertel dat iedere week. Maar je kan de kleine gelukskes van het leven niet genoeg benadrukken denk ik. Zeker nu ook niet in coronatijden. Altijd eigenlijk. Het maakt niet uit in welke tijd van je leven.
Helaas slaagde ik er ook in om mijn voet om te slaan. In snelheid mijn voet verkeerd gezet afgelopen zondag. Er zit op de foto een brace rond, maar dat was eerder voor sneller herstel omdat ik natuurlijk zo al genoeg pijn ervaar hele dagen. Maar nu voel ik er eigenlijk weinig tot niks meer van, het stond zelfs niet eens blauw. Dus zo erg was het niet. Maar die brace heb ik vijf dagen gedragen gewoon om het herstel te ondersteunen. En dat was een goed idee. Het was niet de eerste keer dat ik die voet in mijn leven omsloeg en het zal ook zeker niet de laatste keer zijn. Lomp geboren he.
Van mooie taferelen na het werk gesproken, dit was er eentje. Deze foto is ook op Instagram verschenen als ik me niet vergis.
Donderdagnamiddag waagde ik me voor het eerst in langere tijd nog eens in de winkelstraten. Wel met afspraak natuurlijk. Ik was ’s morgens naar mijn psycholoog geweest, en in de namiddag keek ik op de site van de Casa en er waren nog een paar gaten vrij om een afspraak vast te leggen en dat heb ik ook gedaan. Uiteindelijk kwam er iets tussen waardoor ik hem een uurtje later heb laten zetten, maar ik ben er alsnog geraakt. Ik had namelijk nog een kussen nodig voor op mijn bed, als ik een rustdag heb. En ik wilde een mooi kussen, dus vandaar dat ik voor Casa ging. Ik ben ook geslaagd. Nadien ging ik meteen door om boodschappen en zo naar huis.
Vrijdagochtend ruimde ik het een en ander op, deed waarschijnlijk nog een paar andere dingen en daarna ging ik nog eventjes Shadowhunters kijken voor het tijd was voor de lunch. Het wordt steeds spannender! Ik ben ook bijna klaar met Shadowhunters trouwens, dus dan kan ik gaan uitkijken voor een nieuwe serie. Al denk ik dat ik er twee ga combineren. Dus ik ben benieuwd! Al ga ik mijn serie nu ook wel missen. Het was leuk en ondertussen na zoveel seizoenen heb je wel een binding met de personages. Althans, ik toch. Ik ga vooral Magnus Bane missen en zijn sarcasme en wijsheid.
Ik deed ook gezond en stak wraps in elkaar. Normaal hou ik niet van de groenten tortilla’s maar ik besloot ze nog een keer een kans te geven en nu vind ik ze dus wel lekker. Ik hield het simpel maar gezond en het was heel lekker dus ik had meteen een goeie lunch.
Zaterdag was ik druk aan het spelen met Animal Crossing. Een van mijn bewoners ging verhuizen van mijn eiland en ik vind het dan leuk om zelf naar een nieuwe bewoner op zoek te gaan. Na veel sukkelen en soms echt hele slechte dieren tegenkomen, kwam ik Raymond tegen. Raymond is oorspronkelijk geen bewoner die ik wilde, maar hij is wel schattig. Dat betekent wel dat ik een van mijn dreamies moet schrappen. Want je mag maar tien dieren op je eiland hebben. Voor mochten er Animal Crossing spelers mijn blog lezen en nieuwsgierig zijn: Molly & Ketchup zijn mijn twee grote droompersonages om ooit te hebben op mijn eiland, daarnaast heb ik nog een lijstje met onder andere Shep en Olive.
Op dit moment zit het mentaal vrij goed, als dat blijft komende week ben ik heel gelukkig want dan ga ik volgens mij een hele fijne week tegemoet. Hangt er natuurlijk ook weer van af welke gekkigheden er gebeuren in mijn omgeving. Waarom ik zei in het begin dat het een lastige week was. Ik had het vooral de eerste drie dagen enorm gehad. Met de vermoeidheid vooral. Ik had er gewoon eventjes geen zin meer in. Die bui hing al een beetje van de week ervoor, ook al heb ik er niet echt iets over verteld in mijn vorige weekoverzichtje. Er is ook een avond geweest dat ik met mijn nichtje aan het chatten was op de trein en ben beginnen huilen omdat ik het gewoon eventjes niet meer zag zitten. Hoe positief ik ook ben en hoe een grote vechter, ook ik heb mijn breekmomenten. As I said, ik ben aan het rouwen om mijn gezondheid. En dat gaat met vallen en opstaan, met lachen en huilen. Ook hier. Ik zag eventjes niet meer in hoe ik dit de rest van mijn leven ging doen, zo doorvechten door moeilijke dagen heen. Het idee dat dat voor altijd is beangstigt me nog steeds om eerlijk te zijn. Maar ik denk dat het in mijn geval goed is om niet op de tijd vooruit te lopen en te leven van dag tot dag. En bij sommige dagen van minuut tot minuut of een aanval per keer.
