Dit ben ik! – Hoogsensitieve Held

Dit ben ik! · 2 november 20191 november 2019

Ik lees geen volwassen literatuur of zelfhulpboeken

Hoi allemaal! Lezen, ik heb het idee dat het steeds meer circuleert in de wereld. Sommige mensen lezen e-books en sommige lezen fysieke exemplaren. Ik was echter voor die hele circulatie al een lezer, het feit dat het overal wordt aangewakkerd is natuurlijk leuk. Maar het beïnvloedt mijn interesse niet. Ik heb een eigen genre wat ik graag lees en ik hou me daar ook aan. Ook als dat genre buiten mijn leeftijd valt. Daar schaam ik me ook niet voor. Lezen is pas leuk als je leest wat jij leuk vindt.

Ik lees graag en veel. Zoals ik al eerder zei, ik lees iets van 75 boeken gemiddeld. Dit jaar zit ik nog niet aan die 75 door vele gebeurtenissen. Mijn concentratie heeft ook best wel een deuk gehad. Maar ik merk dat het verbetert en zeker nu ik geen social media gebruik. Er is geen gepingel meer dat me kan afleiden nu. Of toch een stuk minder. Ik merk dat wel, want in de tijd dat ik aan het detoxen ben (wat nu op moment van schrijven iets van anderhalve week is) heb ik al 3 boeken gelezen. Ik maak er geen wedstrijdje van, maar ik hou wel het lijstje bij. Ik ben echt eens benieuwd op hoeveel de teller zal staan na een jaartje.

Maar ik ben volwassen. Ik ben een volwassen vrouw die haar eigen centjes verdient. En toch lees ik YA. YA is de afkorting van Young Adult. Een genre dat doorgaans binnen de 15-17 jaar valt. En sommige van mijn boeken vallen zelfs nog onder die leeftijd. Ik lees geen ingewikkelde literatuur of de meest verhelderende zelfhulpboeken zoals mijn medebloggers. Ik heb het geprobeerd, omdat ik graag bijleer. Maar ik merk hoe lastig die boeken er altijd door gaan. En waarom zou ik me moeten forceren om boeken gelezen te krijgen die ik eigenlijk niet leuk vind? Als er ooit een boek me echt enorm aanspreekt dan zal ik het wel lezen. Maar forceren om te lezen, dat is geen goed idee. Lezen is tof en lezen is leuk. Maar niet als je tegen je zin leest. Iedereen heeft in de middelbare wel eens een boek moeten lezen die hem of haar totaal niet aanstond en dat is geen leuk gevoel. En een boek duurt precies extra lang als je hem tegen je wil in aan het lezen bent. Nu ja, voor iemand die voor de les Nederlands een boek moet lezen is dat eenmalig. Maar ik ben een lezer als hobby. En hobby’s zijn het allerleukste als je ze op jouw manier doet. En dat geldt niet voor lezen alleen.

Ik heb hier een tijdje over nagedacht en bedacht me dat het heel gemakkelijk is dat ik zo snel lees als ik boeken lees die onder mijn leeftijd vallen. Maar weet je, eigenlijk zou ik me daar zo druk niet in moeten maken. Eigenlijk zou ik die verwachting van hoge literatuur gewoon moeten loslaten en lekker gaan genieten van wat ik lees. Ook als dat buiten mijn leeftijd valt. De voordelen van lezen heb ik toch al mee. Want ik schrijf juist graag (en goed) doordat ik zoveel lees en een mooie woordenschat heb. Maar ook heb ik daarnaast al zoveel verschillende verhalen, bedenkingen en situaties meegemaakt in boeken waardoor ik geen enkele situatie te raar of gek vind. En daardoor kan ik mensen net beter accepteren. Er zijn nog ontelbaar veel lessen die ik uit boeken heb gehaald waar ik in mijn eigen leven ook iets aan heb. Mijn leesgedrag is niet compleet nutteloos dus. En al was het dat wel, een hobby moet ontspannen en hoeft niet per definitie nuttig en leerrijk te zijn. Een favoriete bezigheid is meestal om stoom af te laten, niet om je stressniveau nog een tandje hoger te krijgen. Dus laat ik maar gewoon blijven lezen wat ik leuk vind. Ik denk dat ik daar zelf ook beter van word dan mezelf dwingen het nieuwste boek met de meest heldere inzichten en ingewikkelde psychologie uit te krijgen. Ik ben ook slim en goed genoeg zonder al die boeken te hebben gelezen 😉

Lees jij veel zelfhulpboeken?

Dit ben ik! · 27 september 201926 september 2019

Een reeks gekke feitjes over mij

Hoi allemaal! Mensen zijn net als sneeuwvlokjes. Geen enkele is hetzelfde en allemaal samen zijn we zo mooi. Iedereen heeft zijn gekkigheden, zijn eigen trekjes. Vaak zijn we daar wat beschaamd over, maar dat hoeft eigenlijk niet. Het zijn net die gekke trekjes die jou, jou maken. En niemand zou willen dat ze veranderen, alleen jijzelf wil dat. Af en toe vind ik het leuk om die gekke feitjes bij mezelf te ontdekken en op een rijtje te zetten. Vandaag volgt zo’n lijstje

Muziek van K3 kalmeert mij

Ik ben een 22-jarige werkende vrouw. Geen leeftijd meer voor K3 zou je denken. Ik heb ook al vaak gehoord dat K3 kindermuziek is en ik eigenlijk echt eens volwassen zou moeten worden. Het feit is, ik ben daarnaast wel prima volwassen. En ik ben ook van de mening dat op doen wat je gelukkig maakt geen leeftijd staat. Als ik overstuur ben of in paniek ben of de moed kwijt ben, zet ik die bordeauxrode koptelefoon van me op mijn hoofd met K3. In no time ben ik gekalmeerd of heb ik nieuwe energie. En dat K3 kindermuziek is? Daar trek ik me lekker niks van aan.

Ik lees gemiddeld 75 boeken per jaar

Voor de vaste volgers is dat geen verrassing, ik praat ook best vaak over lezen en als ik een weekoverzichtje online zet staat er wel elke keer een foto in van een open of gesloten boek. Toch is dit een gek feitje aan me. Mensen zijn ook altijd verbaasd als ik ze vertel dat ik zoveel lees. Maar ik vind het heerlijk, met mijn hoofd in de boeken en genieten. Lezen is ook iets waar ik heel veel rust uit haal en daarnaast wijsheid. Ik heb ook een groot inlevingsvermogen juist doordat ik zoveel lees, maar ergens heb ik dat van mezelf altijd al gehad.

Ik vergeet altijd mijn blogverjaardag

Ik blog ondertussen twee jaar, iets wat heel snel is gegaan naar mijn gevoel. En tijdens het tweejarig bestaan van mijn digitaal kindje was ik in blogpauze, en het jaar daarvoor ben ik hem grandioos vergeten. Iets met vergeetachtigheid, een slecht geheugen en niet op de kalender geschreven. Zoals je ziet, een samenloop van omstandigheden. Niks persoonlijks, want ik was dit jaar bijna mijn eigen verjaardag vergeten. Dus tjah… En nee, ik ben niet aan het lachen of grappen aan het maken. Ik meen ’t.

Ik verander heel vaak mijn profielfoto op social media

Er zijn mensen in mijn vriendenlijst die echt jaren dezelfde profielfoto hebben, ik snap niet hoe ze het doen. Zelf ben ik mijn profielfoto meestal na een maand of twee weken al beu en wil een nieuwe. Aan de andere kant, ik neem niet genoeg selfies om zo vaak mijn foto te veranderen. Dit jaar zal mijn profielfoto wel een jaartje blijven. Geen sociale media, dus ook geen verandering van profielfoto of omslagfoto.

Zelfs met meer dan 1300 liedjes heb ik nog muziek tekort op Spotify

Zoals jullie wel weten ben ik een fervente Spotify-gebruiker. Terecht ook, ik vind het echt een heel fijn systeem en alle muziek die ik leuk vind staat erop. Samen met mijn iPad heb ik zo alle muziek bij de hand die ik wil. Ik heb inmiddels een vrij lange afspeellijst en toch kom ik nog muziek tekort. Ik heb het gevoel dat er nog zoveel toffe muziek is die ik kan ontdekken en wil ontdekken. Dus ik denk dat dat een gevalletje wordt zoals mijn boeken die ik nog wil lezen; raakt nooit op.

Mijn toestand ‘de slappe lach’ stopt bijna niet

Ik ben iemand die overleeft op humor en positiviteit. Het is mijn eigen manier om in het leven te staan en ook eentje die me veel geluk en plezier brengt. Ik lach dan ook heel graag. Maar o wee als ik de slappe lach heb. Je kan gerust een kop thee gaan maken want het stopt niet. Ooit een keer -zal het nooit vergeten- moesten ik een stuk uit een dialoogje in Engels voorlezen voor de klas samen met een klasgenoot. Door een grappig accent van mijn tegenspeler had ik dus de slappe lach. Het was zo erg dat mijn leerkracht gewoon iemand anders heeft mogen aanduiden er ging niks meer van dat dialoogje terecht komen.

Ik vergeet altijd dat mijn thee staat te ’trekken’

De laatste tijd drink ik heel vaak thee, maar ik heb altijd een probleem. Ik zet dan mijn tas klaar, suiker erin en ik zet de waterkoker in gang. En uiteindelijk giet ik dan mijn water bij mijn theezakje en dan ga ik iets anders doen tijdens het wachten. Vaak herinner ik me nog wel dat er thee staat te wachten. Er zijn ook echter momenten dat ik in de keuken kom en een volle tas thee aantref. Koud natuurlijk.

Ik heb de slechte gewoonte mijn eigen blog te vergelijken met die van anderen

Als blogger bezoek ik natuurlijk ook heel veel andere blogs. Althans, ik probeer daar altijd wat tijd voor te maken. Maar het nadeel is dat ik mijn eigen blog dan ga vergelijken. Een gekkig maar waarschijnlijk wel herkenbaar feitje. Ik onderschat mijn eigen blog altijd, maar vooral mijn eigen capaciteiten en talent in het schrijven van artikels, ideetjes bedenken en alles errond. Ik onderschat dus niet alleen mijn blog, maar ook mezelf op dat gebied. Het idiote is ook dat ik mezelf vergelijk met bloggers die echt al vijf jaar of langer bezig zijn. Mijn blog is nog groeiende en die van anderen ook. Maar ik moet ook wel eens mezelf een schop onder mijn kont geven en realiseren dat mijn blog ook al heel veel gegroeid is in vergelijking met het begin. En dat een blog nooit perfect zal zijn. En dat dat ook echt niet het belangrijkste is 😉

Heb jij een gek feitje van jezelf? Barst los!

Dit ben ik! · 14 september 201913 september 2019

Ik waag me maar beter niet aan vloggen

Hoi allemaal! Elke dag voeg ik nieuwe video’s toe aan het ellenlange lijstje met video’s die ik graag wil kijken. Ik ben naast lezen ter ontspanning dus ook een fan van Youtube. Toch ben ik blij dat andere mensen die filmpjes in mijn plaats maken en ik ze niet zelf maak. Laat mij maar hier op mijn laptop schrijven. Ieder zijn passie en talenten natuurlijk, daar ben ik voorstander van. Toch denk ik dat het in mijn geval gewoon beter is dat ik vrolijk blijf vertellen op mijn blog dan op Youtube.

Veel te ongemakkelijk!

Het idee alleen al dat mijn hoofd wekelijks op Youtube staat maakt me vrij ongemakkelijk. Natuurlijk post ik heel vaak een selfie op mijn blog of op sociale media. Maar dat is toch net iets anders dan een video van pakweg tien minuten die online staat. Het verschil is er wel. Daarnaast ben ik in het dagelijks leven zonder camera in de buurt al onhandig genoeg. Dus ik wil niet weten wat er gebeurt MET camera. Waarschijnlijk scenario’s als deze: struikelen, stotteren, tegen dingen aanlopen. Ik ben al vrij onhandig zonder dat ik gefilmd word. Nee, dat is geen haat naar mezelf. Dat is gewoon zo en dat heb ik geaccepteerd. Dus nee, ik hou het gewoon bij bloggen denk ik.

Ik kan nadenken achter mijn laptop

Ik ben een verschrikkelijke controlefreak. Zal ik ook altijd blijven vrees ik. Maar dat terzijde. Als ik aan het filmen ben, dan moet het vlot gaan, terwijl ik juist graag nog eens nadenk voor ik iets online zet. Omdat ik me besef dat internet groot is, iedereen je kan zien en het vaak nog jaren later teruggevonden wordt. Op mijn blog kan ik zinnen herformuleren, stukken schrappen en blogartikels simpelweg achter een wachtwoord zetten als ik dat wil. Kan met Youtube ook, maar dat is gewoon veel meer gedoe. Ook denk ik dat een video waar je duidelijk ziet dat er in de beelden geknipt is, gewoon niet meer leuk is om naar te kijken. Wat bij mij dus wel het geval zou zijn

Een veel te gewoon leven

De meeste vloggers die ik volg, hebben een leven waar van alles in gebeurt. Hoewel dat wel meevalt, want ik ken ook heel veel jongeren met een normaal leven die filmpjes maken. Maar ik vind mijn leven net interessant genoeg om weekoverzichtjes te maken, en daar zelfs twijfel ik al eens. Daarnaast denk ik ook gewoon niet dat mijn werkgever het zou appreciëren als ik ineens al vloggend op de werkvloer kom gewandeld. Ik ben niet wekelijks op de wildste feestjes te vinden en ga ook niet maandelijks naar een pretpark. Mijn weekdagen bestaan meestal gewoon uit werken van ’s morgens tot ’s avonds en af en toe een uitje. Dus nee, ik denk niet dat ik zo’n bijster interessant leven heb dat ik iedere seconde op film moet vastleggen. Weekoverzichtjes zijn genoeg.

Onzekerheid?

Ik denk ook gewoon dat ik veel te onzeker en ongemakkelijk voor de camera zou zitten. De afgelopen tijd heb ik wel enigszins zelfvertrouwen ontwikkeld en dat voel ik ook (yay me!), maar niet genoeg om voor een camera video’s te maken. Waarom? Omdat ik daar niet op mijn plek zit en mijn talenten gewoon ergens anders liggen. En dat is prima, want iedereen heeft zulke momenten in zijn of haar leven. Ik hoor niet thuis voor een camera op een Youtube-kanaal en daar ben ik helemaal oke mee. Er komen nog genoeg generaties die dat wel leuk vinden. Ik zie het platform nog niet zo snel leeglopen.

Totaal geen verstand van editen

Oke, dit reken ik niet echt als een puntje waarom ik ’t niet doe. Want ik had vroeger ook geen verstand van WordPress en bloggen. Niet dat ik mezelf nu als de grootste expert zie trouwens. Ik doe ook maar wat. Maar als ik video’s maken echt leuk zou vinden, zou ik me daar niet door laten tegenhouden. Integendeel, ik zou het met heel veel liefde leren ervoor. Als mijn passie daar zou liggen. En daar ligt hij simpelweg niet. Volgens mij zouden mijn filmpjes de eerste keer er echt amateuristisch en raar uitzien. Maar aan de andere kant, iedereen moet leren. Elke expert was ooit een beginner en elke wijze uil, was ooit een uilskuiken.

Bloggen maakt me rustiger dan praten

Ik geef toe, als ik compleet opgefokt ben en een slechte dag heb gehad dan lukt een prachtig artikel schrijven me ook niet. Maar ik merk wel dat als ik een goeie dag heb en ik begin met tokkelen op mijn toetsenbord, ik daar vanzelf rustig van word. Zeker als ik in mijn flow zit. Schrijven is nu eenmaal een van mijn grootste passies. Duh, anders was ik zeker geen blog begonnen. No shit sherlock zou mijn beste vriendin nu zeggen. Ik kan enorm kalmeren van schrijven, ook naast mijn blog. Als ik te veel nadenk dan gooi ik het allemaal in een Word-bestandje en krijg ik overzicht in mijn gedachten. Meestal toch. Soms komt er daardoor inspiratie vrij voor een artikel, soms is het te persoonlijk. Maar schrijven kalmeert me dus echt wel.

Ik kan me beter uiten al schrijvend

Ook dit is waar. Vraag me om een artikel te schrijven met volle gevoel en eentje die raakt, en ik ga er vol voor. Maar datzelfde doen hardop in woorden, is iets anders. Hoewel ik prima kan uitleggen wat er scheelt of prima kan vertellen. Maar toch lijkt het alsof ik al schrijvend nog makkelijker de woorden vind die kunnen duidelijk maken wat ik bedoel. Ook gewoon omdat ik tijdens het bloggen tijd heb om betekenissen en woorden op te zoeken. Dus als ik heel slim lijk door dure woordenschat, overschat mij niet. Google is mijn beste vriend. Nee grapje, ik zoek niet zo vaak andere woorden op. Als ik in mijn flow zit voor een artikel, dan lijkt het vaak vanzelf op het scherm te verschijnen wat ik probeer te vertellen. En dat vind ik een heerlijk gevoel. Ik denk dat dit ook wel iets is wat vele collega-bloggers zullen herkennen.

Wat vind jij zo fijn aan bloggen?

En voor de niet bloggers: lees je liever blogs of kijk je liever filmpjes?

Dit ben ik! · 21 juli 201920 juli 2019

Duurzaamheid, speelt het een rol in mijn leven?

Hoi allemaal! Tegenwoordig gooit iedereen het woord duurzaamheid rond je oren. Het is ook wel belangrijk dat we goed voor onze planeet zorgen, dat zal ik niet ontkennen. Want het is hard nodig. Onze aarde gaat eraan kapot. Gelukkig komt dit woord ook steeds vaker in de media en zijn er daar ook middelen voor. Moderne middelen. Maar ik vraag mezelf soms wel af of ik zo duurzaam ben. Ik onderzoek het voor je vandaag.

De dag van vandaag wordt er (gelukkig) meer aandacht aan besteed. Goed voor de wereld en een duurzaam leven. Vaak denk ik bij mezelf dat dat grote middelen vraagt, maar eigenlijk valt dat wel mee. En als ik eens nadenk, zijn veel van mijn gewoontes heel goed voor onze planeet. Dus op mijn eigen manier draag ik wel mijn steentje bij. Maar vaak is het onbewust. Er zijn ook dingen die beter kunnen, maar niemand is perfect. En elk steentje dat wordt bijgedragen, is al goed. Hoe klein ook! Onderschat kleine gebaren nooit in het leven. Voor jou zijn ze misschien klein, maar ze kunnen voor een ander het einde betekenen. Maar dat is misschien wel een ander artikel.

Busritten, yay!

Wie mij goed kent weet hoe heerlijk ik lange busritten vind. En zeker alleen. Heel veel mensen kan je straffen door ze een uur op de bus te zetten. Mij niet. Hoofdtelefoon op en door het raam staren. Ik hou daar zo van! Of lezen. Ook om te gaan werken neem ik de tram. Ik heb geen auto of rijbewijs, waardoor ik afhankelijk ben van het openbaar vervoer. Dat is niet perse een bewuste keuze, ik wil het wel nog halen. Een auto hebben is wel handig. Maar ik geniet heel erg van mijn ritjes met het openbaar vervoer. En dat is nu eenmaal milieuvriendelijk gezien je met een grote groep mensen tegelijk samenreist. Heel wat minder auto’s op de weg! Al zou fietsen nog beter zijn. Maar voor sommige bestemmingen heb je nu eenmaal een beter vervoersmiddel nodig.

Kleding geef ik door

Ik ben nogal makkelijk overgehaald als ik nieuwe kleding zie. Dat is niet zo goed voor het milieu. Maar ik merk wel dat dat mindert. Gewoon vanwege mijn volle kast, en ook omdat ik anders gewoon dingen niet meer aandoe. Ik ben ook slecht in kleding weggooien. Dat betekent dat de kleding die ik koop wel heel wat jaren gedragen worden en niet zo makkelijk weg gaan. En als ik dat wel doe, gaan ze naar mijn zusje (als ze het mooi vindt natuurlijk) of gaan ze bij de stapel voor de kringloopwinkel. Dus op zich is het niet allemaal slecht. Er is ook kleding die ik overkoop van iemand, of zoals mijn All Stars die ik in februari over heb gekocht van Irene. Waar ik nog steeds heel erg blij mee ben!

Ik neem altijd mijn eigen fles mee

Toen ik nog naar school ging nam ik altijd mijn eigen waterfles mee, van plastic. Maar ook als ik ga werken doe ik dat. Ten eerste omdat hij groter is dan de standaard flesjes water. Maar ook omdat het mij geld bespaart. En ook omdat als het warm gaat worden, ik ‘m een nachtje in de koelkast kan zetten. Daarnaast gebruik ik Bach Bloesems, dat zijn natuurlijke druppels met een kalmerend effect. Ik doe er daar elke ochtend van in mijn water, waardoor ik wel verplicht ben een eigen fles te gebruiken. Dus ook dat is een goed puntje voor het milieu.

Ik heb genoeg canvas tassen om te gebruiken

Altijd als ik ergens naartoe ga heb ik een stoffen zak bij. Meestal toch. Of zoals het nu zo hip heet: canvas tassen. Waardoor ik tijdens shoppen of winkelen geen plastic zak nodig heb. Bespaart mij vaak ook gewoon die tien cent die ze altijd vragen, maar ik heb zelf twee geweldige tassen van Harry Potter die ik veel te leuk vind om thuis te laten. Dus waarom zou ik ze dan niet gebruiken. Ik vind het ook wel fijn mijn spulletjes in zo’n tas te steken. Het is gemakkelijk en er zijn genoeg motiefjes en soorten. Vaak moet ik me inhouden om er niet nog eentje te kopen als ik er zie in de winkels.

Minder vlees eten of vleesvervangers eten

Hiermee zit ik al een tijdje in mijn hoofd. Niet enkel voor het milieu, ik ben een enorme dierenvriend. Ik heb een schat van een vogeltje en ken hele lieve dieren in mijn omgeving. Dus ik wil gewoon ook diervriendelijker gaan eten. Volledig veganistisch eten is een stap te ver, dat is niet haalbaar voor mij. Maar ik kan wel iets doen. Zonder daar zelf ook onder te lijden en zonder vitamines te kort te hebben. Stap voor stap!

Ik print weinig tot niet

We hebben ook geen printer in huis en dat mis ik ook niet. Als ik echt iets nodig moet printen, ga ik naar een printzaak daarvoor. Maar ik heb bijna alles digitaal staan of schrijf gewoon met de hand. Het meeste papier bij mij wordt gevuld met een tekening. En die gooi ik niet weg, waardoor het ook niet hoeft verbrand te worden. Daarnaast vind ik het ook gewoon makkelijk om alles op mijn laptop te hebben, want ik vind het dan altijd terug.

Wat kan beter?

Douche en waterverbruik Ik sta veel te lang onder de douche, en dat besef ik zelf ook. Vaak een halfuur tot drie kwartier.

Lichten en stroomverbruik Ik vergeet heel vaak mijn licht uit te doen of stekkers uit te trekken. Mijn telefoon ligt echter geen hele nacht meer op te laden. Mijn batterij ging ervan kapot een tijdje terug, is vervangen. Ik wil dat geen tweede keer meemaken want ’t was zo irritant.

Kleinere porties ‘uitscheppen’ Nee, ik bedoel daarmee niet dat ik minder ga eten. Ik heb echter het probleem dat ik altijd een veel te grote portie voor mezelf uitschep. Waardoor ik later het kan weggooien. Ook niet echt goed. Dus gewoon kleinere porties scheppen en densnoods gewoon een tweede keer een portie gaan scheppen op mijn bord

Vaker tweedehands kopen Heel veel van mijn kast is nieuw. Ik ben ook snel gezwicht voor een schattige blouse of een lief printje. Ik ben dan ook een vrouw. Maar soms gewoon twee keer nadenken of ik dat bloesje of shirtje nu echt nodig heb is niet verkeerd. Soms moet een keer trakteren best kunnen trouwens. En eens vaker binnengaan in tweedehands zaken en kijken of daar iets hangt wat ik tof vind. ’t Zal ook fijn zijn voor mijn loon trouwens.

Maar…

Ik besef ook wel dat het niet mogelijk is om 100% ecologisch en milieuvriendelijk te leven. We kunnen wel allemaal ons eigen steentje bijdragen. Ieder van ons. Je hoeft niet alles te doen, maar er zijn wel dingen in je levensstijl die je kan veranderen. Zolang je er zelf niet ongelukkig onder wordt natuurlijk. Als jij gek wordt van uren op de bus zitten, blijf vooral je auto gebruiken. Je kan op je eigen manier je steentje bijdragen op andere gebieden. Samen sterk!

Welke van jouw gewoontes zijn goed voor het milieu?

Dit ben ik! · 16 juli 2019

Bloopers! | Onhandigheden en Nikita-momentjes

Hoi allemaal! Net zoals ieder ander mens op deze planeet ben ik ook niet perfect. Ik heb natuurlijk ook talenten, dingen die ik goed kan. Dingen waar ik in uitblink. Maar er is ook een eigenschap die mij kenmerkt: ik ben ongelooflijk onhandig. Vroeger zag ik dat als een negatief iets, maar nu zie ik het als iets dat me maakt tot wie ik ben. Hoe stom situaties dan ook wel eens uitlopen. Vaak genoeg kan ik er mee lachen. Soms is een portie zelfspot zo slecht nog niet. Het leverde in elk geval genoeg content op om een volledig artikel te vullen. Dus dat ben ik dan ook van plan!

Popcorn laten aanbranden in de microgolfoven/magnetron

Ik heb zowel Belgische als Nederlandse lezers, dus ik dacht ik maak mijn artikel eventjes taalvriendelijk. Of hoe je dat ook zegt. Je snap me wel denk ik. Maar een paar zomers geleden hadden we popcorn in de kast. In van die zakjes die je moest plooien en op een bepaalde manier in de magnetron of microgolf moest leggen. En als je het dan juist deed, blies het zakje op en hoorde je pop-geluiden. En had je popcorn. Alleen liep dat niet zoals het hoorde te lopen. Ik vergat het aantal Watt naar beneden te doen. Resultaat? Zwarte, harde popcorn. Ik heb mezelf heel lang uitgelachen daarna hoor. Mijn vader heeft vervolgens een nieuw zakje opgewarmd voor me, zo had ik alsnog mijn popcorn. Ik dacht al dat die rookpluim die uit de magnetron kwam toen we hem opentrokken niet normaal was… Het verklaarde echter veel.

De verkeerde bus naar huis nemen

Ik ging drie jaartjes in Brugge naar school. Een beslissing die me veel moed kostte maar heel goed is uitgedraaid. Ik deed dat echter niet met de trein, maar met de bus. Omdat ik kalmeer van lange busritten. Maar in mijn eerste jaar in die school ontdekte ik dat er een bus was die rechtstreeks reed naar een halte dicht bij huis. Met de bus die ik normaal nam, moest ik overstappen op het station. Wat stom was, want die overstappen liepen nooit vlekkeloos. De bus reed altijd te vroeg weg. Een bus die de hele rit deed was dus zoveel makkelijker. Alleen wist ik niet dat er twee bussen met dat nummer reden. Eentje ging maar tot aan Gistel, en de andere reed effectief door naar mijn gemeente. Ik nam de verkeerde, niet wetende dat hij dus maar tot Gistel reed. Ik had het niet door. Ineens stond ik terug in Brugge. Ik heb ook eens goed gelachen. Tegenwoordig kijk altijd goed naar de voorkant van de bus voor de bestemming. En als er toch twijfels zijn, vraag ik het nog eens na bij de chauffeur. Als ik nu ontdek dat ik toch op de verkeerde bus zit, weet ik inmiddels wel waar ik moet afstappen en overstappen. Weer een les geleerd dus.

Mijn halte missen tijdens het lezen

Ik lees heel graag tijdens lange busritten. Althans, dat was vroeger een gewoonte. Eentje die ik wel terug wil en daar ga ik ook aan werken. Maar ik kon vroeger heel vaak zo in het verhaal zitten en dan vervolgens opkijken en ontdekken dat we net de halte zijn voorbij gereden. Bij korte busritten lees ik niet omdat het de moeite niet is, en ik dan sowieso mijn halte mis. Maar bij busritten van anderhalfuur dan lees ik graag veel. De tijd gaat ook vrij snel als je leest. Maar ja, dat besef je niet als je met je hoofd in een andere wereld zit. En dan heet je Nikita, en mis je je halte.

De verkeerde bus nemen naar school

Oke, bij deze geef ik mezelf een beetje compassie. Het was de eerste dag dat ik naar de hogeschool ging en doordat ik in de namiddag les had, kon ik niet met de schoolbus gaan. En daar kwam bij dat de normale bushalte buiten dienst was, want er waren werken aan het station. Maar ik vond de reservehalte niet. Of ja, ik dacht ‘m te hebben gevonden. Bleek het de verkeerde te zijn. Ik heb er niet opgezeten, ik stond aan de verkeerde halte. Gelukkig merkte ik dat wel op tijd op.

Op het verkeerde liftknopje drukken

Wanneer ik in een appartement naar beneden moet, neem ik vaak de lift. Daarvoor is hij gemaakt. Ik druk echter altijd op het verkeerde knopje. Dan ben ik verbaasd dat de lift niet in gang schiet. Tjah, als je op de vierde verdieping staat en blijft op die vier drukken, zal er inderdaad niet zoveel gebeuren. Misschien moet je het cijfertje nul eens proberen Nikita?

Mijn laptop proberen aan te steken terwijl ‘ie niet opgeladen is

De laatste tijd heb ik inspiratie genoeg om iets neer te zetten. Of heb ik mijn Word-documentje waar ik eens in kan snuisteren. Dan heb ik er zin in en wil ik met frisse moed aan het bloggen slaan. En wanneer ik dan blijf drukken op die ‘power-knop’ van mijn laptop, blijft het scherm zwart. En dan realiseer ik me dat ik hem niet in het stopcontact heb gestoken en hij dus waarschijnlijk niet opgeladen is. Meestal steek ik hem dan in de oplader, en ineens doet hij het dan wel. Wonderbaarlijk.

Oke, genoeg bloopers voor vandaag. Welke onhandigheden of bloopers heb jij de laatste tijd meegemaakt?