Hoi allemaal! Regelmatig vertel ik in een weekoverzichtje dat ik The Sims speelde. Een game die ik al sinds mijn elfde speel. En naast veel gameplezier, heeft The Sims me ook veel steun gebracht in mijn leven. Hoe gek ‘t ook klinkt. Het is wel zo. Ik vond dat er net iets van mijn persoonlijkheid ontbrak zonder een vleugje Sims op mijn blog. Het is niet dat ik nu maandelijks hele verhalen uit de doeken ga doen over wat er in mijn game is gebeurd. Maar een artikel over deze game is wel welkom vind ik. Vandaag vertel ik je waarom en hoelang ik het al speel!
Ik weet nog heel goed hoe het begon eigenlijk. En hoe snel het ‘onmisbaar’ werd in mijn leven. Rond mijn 11 jaar mocht ik naar Dreamland om een cadeautje te kiezen voor mijn verjaardag. Ik wist echter wel van het bestaan van The Sims af. Ik wist alleen niet dat het ook bij ons te koop was. Ik was nog te jong om zulke dingen te beseffen denk ik. Tot ik de game daar in de rekken zag blinken. Ik koos als dierenvriend direct voor De sims 2 Huisdieren. Niet wetende dat de basisgame ook nodig was. Dus diezelfde dag nog keerden we terug om de basisgame ook te kopen. Het zit namelijk zo; je hebt het basisspel en daarnaast brengt de fabrikant ook nog uitbreidingspakketten uit en accessoirepakketten. Bij de uitbreidingspakketten zitten extra opties, nieuwe spelmogelijkheden en vaak ook nieuw materiaal om in je spel te gebruiken. In accessoirepakketten zitten enkel nieuwe outfits en meubels voor het huis van je sims.
Want in principe het doel van het spel is, je maakt een sim aan. Een sim is een menselijk figuurtje, eigenlijk gewoon een mens. Je bouwt (of koopt) een huisje en richt het in. Daarna zorg je ervoor dat je sim inkomsten heeft en kan overleven. Eventueel kan je dan een vriendje of vriendinnetje zoeken voor je sim en een gezinsleven starten. Maar zo kan je generaties blijven doorgaan. Ondertussen zijn er ook andere dingen wat je kan doen in het spel. Zo kunnen je sims op reis gaan, huisdieren hebben, allerhande carrieres opbouwen, een zaak runnen. Heel veel eigenlijk. Sinds mijn elfde ben ik trouwe speler van het spel. Toen nog The Sims 2. Uiteindelijk heb ik door de jaren heen de volledige collectie van The Sims 2 bijeen gespaard. En daarna kwam The Sims 3. Hetzelfde principe, gewoon andere graphics en weer andere mogelijkheden. Ondertussen is er zelfs al The Sims 4.
Door de jaren heen heeft The Sims me wel geholpen. Naast dat ik las om pesters te vergeten, heb ik ook vele uurtjes sims gespeeld. Het voelde gek, want ik had het gevoel minder alleen te zijn. Daarnaast is het spel ondertussen ook goed voor mijn creativiteit, want ik bouw inmiddels mijn huizen zelf en richt ze volledig zelf in. Ik heb heel vaak sims gespeeld in dipjes, waardoor ik afleiding had. Ook leerde ik door The Sims een hele goeie vriendin kennen, we zijn in contact gekomen door de game. Ondertussen spelen we beide minder (je groeit daar uit na een tijdje) maar we hebben nog steeds contact. Ik speel geen uren meer na elkaar, maar wel nog vaak. Het is een stukje jeugdsentiment, maar ook hou ik er nog steeds van. Hoewel ik trouwens ook Sims 4 speel, blijft Sims 3 mijn favoriete ‘generatie’ onder de games. Ik ben ervan overtuigd dat daar de meeste opties zitten. Ook zijn er minder laadschermen. Je kan ook met je sims naar het park of naar de bibliotheek of waar dan ook. In de Sims 3 kan je meereizen en je sims erheen zien gaan. In de Sims 2 & 4 krijg je dan een laadscherm. Op zich geen drama, maar het is een van de redenen dat ik de sims 3 nog steeds het leukst vind. Ik heb door de jaren heen ook het meest Sims 3 gespeeld, dus misschien ben ik gewoon gehecht aan dat spel. Dat zou me eerlijk gezegd niet verbazen.
Had jij ooit al van de game gehoord?
