Reizen – Uitstapjes

Hi allemaal! Als je een van mijn blogcollega’s volgt of meerdere zul je wel al gehoord hebben dat we een meeting hebben gehouden afgelopen weekend. Mijn blog was wat stil, kopje zat een beetje te vol vorige week. Vandaar. Ik hoop gewoon terug te bloggen zoals voor die week, maar dat zal mijn kop uitmaken. Merk dat te veel social media me wel irriteert dus dat blijft waarschijnlijk stil. Let’s go!

Al een tijdje lag het plan op tafel. Irene en Robin (ik link later in deze post alle blogs bij de mensen) hadden de organisatie op zich genomen. Al snel werd ook duidelijk dat Gent de gemakkelijkste plek zou worden aangezien dat het meest centraal lag voor iedereen. Het deed heel raar om in Gent terug te zijn na twee jaar. Ik heb een half jaar in Gent aan de hoge school gezeten, maar die studie zette ik stop omdat het me ongelukkig maakte. Sinds mijn uitschrijving ben ik niet meer in Gent geweest. Dus het deed raar om daar weer te zijn. Al kreeg ik wel het besef cadeau erbij dat ik nu heel veel gelukkiger ben. Beter in mijn vel zit, het leven beter gaat en ik echt gelukkig ben. Daar was onze meeting dus ook goed voor.

Irene en Robin reden zelf naar de zaal als ‘welkomstcomité’. Ik reisde samen met Shirley en Amber naar het zaaltje, wat gelukkig nog gemakkelijk te vinden was. Het was spannend, maar zo leuk! Voor mij voelde het op geen enkel moment ongemakkelijk of akward, dus dat was fijn. Het hielp natuurlijk wel mee dat we allemaal bloggers zijn en die hobby schept meteen al een soort band. Al zijn er sommige van ons die al heel lang niet meer netjes geblogd hebben. De bloggers op pensioen zoals we ze noemden. Grapje, het was heel gezellig. De meeste mensen waren ook gewoon precies zoals ik me voorgesteld had. Niet iedereens blog ken ik al jaren of heel lang, maar ik heb de blogs van de mensen die ik minder goed kende wel opgezocht voordien. Het klopte. Dat vind ik ook zo mooi aan bloggen, het is anders dan Youtube maken. Het was ook grappig om te horen dat Amber me blijkbaar al kende van toen ik vroeger boekblogger was. Voor wie het niet weet, ik heb zeven jaar een boekenblog gehad. Ik had niet verwacht dat er nog iemand die blog zou kennen want zo groot en bekend was hij niet. Hoogsensitieve Held is dat ook niet, maar ik heb hier wel iets meer bereik dan vroeger op Sensitive Booknerd.

Ik heb zoveel geleerd door de jaren heen van andere bloggers. Over bloggen zelf, wat ik zelf wil met mijn blog maar ook dingen over het leven, waardevolle inzichten. Daar ben ik zo dankbaar voor! Het was ook fijn dat er een paar ‘kwetsbare’ momenten waren of dat er over blunders of domme momenten werd gebabbeld. Dat is misschien de grootste les die ik heb geleerd van bloggen (en die nog eens werd benadrukt toen op de meeting). Niemand is perfect en we doen allemaal maar iets. Ik dacht vroeger dat ik de enige was die soms nog onstabiel in het leven staat of in het volwassen zijn. Of dat ik de enige ben met bepaalde angsten, die dingen heeft meegemaakt. Maar dat is niet en dat voelt minder alleen. En niet alleen dat: ik voel me ‘normaal’ daardoor. Vroeger toen ik als kind of tiener gepest werd zeiden mensen altijd van ‘op een dag ga je jouw mensen ontmoeten’. En net als ieder ‘raar’ advies waar je niks mee kan op die leeftijd luister je daar niet echt naar. Maar het is me altijd bijgebleven. Nu op 24-jarige leeftijd kan ik zeggen dat dat waar is. I’ve met my people. Soms krijg ik zulke mooie reacties op mijn blog en dan val ik soms nog van mijn stoel van verschot. Zijn die mooie woorden of complimenten echt voor mij? Het gaat er in eerste instantie natuurlijk om dat je jezelf accepteert en dat doe ik ook voor een groot stuk. Maar een mens is ook gemaakt om verbonden te zijn. Zonder dat ontbreekt er een cruciaal stukje. Dus thanks people die er waren, thanks aan de twee organisators. Ik heb genoten. De meeting alleen al brengt een grote smile op mijn gezicht terug.

Toen we nadien maar met vijf overschoten hebben we buiten nog iets gedronken en dat vond ik ook heel fijn. Ik merkte dat ik mijn klop van overprikkeling begon te krijgen, Niks persoonlijks, ik doe het sowieso beter in kleine groepen. Over het algemeen heb ik van de hele dag genoten. Ik hoop jullie ook. We wilden ook heel graag een groepsfoto met iedereen, maar dat is mislukt.

Van links naar rechts: Robin – Laurence – Irene – Amber (en haar tweede blog) – Fieke
De rest van de groep: Lesley – Shirley – Talitha

Het was een hele toffe dag! Hopelijk waren de anderen het daar ook mee eens. Zeker voor herhaling vatbaar!

Hoi allemaal! De titel alleen al is volgens mij een woord waar je sowieso mee wint bij Scrabble. Of toch een serieuze voorsprong krijgt. Toch bestaat het. Een festival met sculpturen uit chocolade. En dan denk je dat dat alleen in het buitenland gebeurt. Nee, het werd georganiseerd zo’n tien minuutjes van ons huis. Een goeie vriendin van mama had tickets te veel en we mochten mee. Dus dat was geluk hebben. Die maandagmiddag zag er ineens een stuk beter uit.

Maandag, een dag waarop je frisse week nog moet starten. In de ochtend bestond die voor mij uit lezen en rustig aan doen, en in de namiddag was het tijd voor een sculpturenfestival. Normaal in de zomer is dat uit zand. Normaal zeg ik wel. Deze keer niet, en ik heb het ook nog nooit eerder weten georganiseerd worden in onze stad. Maar deze keer was het dus uit chocolade. Ik was wel benieuwd. Bij binnenkomst kreeg je een aperitiefje van champagne met chocoladesmaak. Wat ik beleefd geweigerd heb, ik drink geen alcohol. Dus we gingen richting de tentoonstelling. Het waren voornamelijk dieren en ik vond het wel tof gemaakt. Alleen had ik misschien iets groter verwacht, de tentoonstelling. Ik heb er wel respect voor, want het moet denk ik niet gemakkelijk zijn om die dieren te maken en dan nog zo gedetailleerd ook. Aan het einde van de tentoonstelling waren er lekkernijen te koop die te maken hadden met -hoe kan het ook anders- chocolade. Zelf ging ik ook niet met lege handen naar huis.

Bij het begin van de tentoonstelling kreeg je  een blad waarop je antwoorden kon aankruisen, want doorheen het pad stonden vragen. Dat vond ik wel een toffe toevoeging, je leerde ook wel het een en ander bij. Want erboven waren ook teksten. Bij de dieren stonden ook bordjes met informatie en wist-je-datjes. Dus het was niet enkel leuk, ook heel leerzaam. Het vragen-aspect is meer voor kinderen, want het waren ten eerste geen moeilijke vragen en de antwoorden stonden meestal in de uitleg erboven. Maar het idee is wel leuk. Tenslotte is zo’n festival ook gewoon een gezinsuitje. Kinderen moeten er ook iets aan hebben. En net nu het vakantie is, is wat bijgeschaafde kennis ook wel op zijn plek.

Maar het lekkers kwam nog…
Eerder in dit artikel zei ik al dat ik niet met lege handen naar huis ging. Natuurlijk is het een evenement en dan is alles wat duurder. Hoewel ik eigenlijk de normale prijs niet echt weet. Het maakte ook niet uit, ik wilde mezelf iets lekkers gunnen. Dat is zeker gelukt, want de dag erna was het doosje leeg. En wie mij volgt op Instagram weet misschien wel waar ik het over heb. Ik heb namelijk macarons gekocht! Ik hou daar van en ik vraag me nog steeds af waarom ik er in mijn zevende jaar in Parijs geen heb gekocht. Dat is namelijk wel de stad van de macarons. Maar maakt niet uit. Ik betaalde 12 euro voor een doosje van 12 macarons. Toen ik ze opat, genoot ik zo hard dat ze elke cent waard waren. Af en toe moet je jezelf gewoon op iets trakteren. En als het lekker is gaat iets heel snel op. Zelfs bij iemand die normaal geen zoete dingen na elkaar eet zoals ik.

Welk tof uitstapje heb jij de laatste tijd gedaan?

Hoi allemaal! Parijs is vanaf nu een van mijn nieuwe lievelingssteden denk ik. Maar het was dan ook geweldig leuk. Ik zei twee weken geleden dat ik er was geweest voor drie dagen. Of er in elk geval heen ging, dat vertelde ik. Met de school, we hadden een studiereis. Studiereis klinkt zo stijf en saai, maar eigenlijk is dat het niet. Het was echt een fantastische tijd, ik heb genoten van die drie dagen. Eigenlijk deed het zelfs een beetje pijn toen de bus terug naar België klaarstond om ons allemaal op te pikken. Maar het is wat het is, en aan alle mooie liedjes komt een einde. Daarom ben ik blij dat ik dubbel zoveel heb genoten! Vandaag vertel ik je wat we hebben gedaan en wat we hebben bezocht! Ben je benieuwd? Lees dan gewoon mee!

Laat ik maar zeggen dat je al op de foto kan zien dat het weer geen tropische bedoening was. Het is dan ook nog steeds februari. Meer nog (en dat zal je merken aan verdere foto’s) het begon onderweg naar Parijs keihard te sneeuwen. Op de foto nu zie je niet echt iets liggen, maar het heeft nog diezelfde dag serieus gesneeuwd. We hebben Parijs dus met een laagje wit gezien! En het had wel iets, zo die sneeuw. Niet iedereen kan zeggen dat hij Parijs heeft gezien in de sneeuw. Warm aankleden en het was opgelost! Als je mij goed kent weet je dat ik kinds blijf in de sneeuw en het dus niet helemaal niet erg vind. Parijs was alsnog prachtig. Ookal was het koud.

We bezochten een heleboel museums, bezienswaardigheden. Dat klinkt enorm cliché, maar eigenlijk vind ik dat niet erg. Want ik vond het gewoon heel interessant. En ook, met mijn klas en leerkrachten is alles gewoon leuk. Ik denk dat zij ook een van de hoofdredenen zijn dat ik op maandagochtend mijn bed uit dans dat ik weer naar school mag. De allereerste dag kwamen we tegen 11u aan, na een busreis van 4u en een halfuur pauze ter ontbijt. Dat was wel welkom, want ik was rond 5u20 uit bed en dan kan ik nog niet echt eten. Dat lukt niet, het is veel te vroeg dan. Om 11u kwamen we aan en we waren uitgestapt ter hoogte van de foto. De eerste stop was aan het eerste museum van die dag, en dat was Musée de Quai Branly. Het is opgericht door de destijdse president Jacques Chirac.

Dit museum ging vooral over andere culturen, de geschiedenis en hun gebruiken. Anders lees je alles over hoe het ging in België, maar het is wel eens fijn om dat van andere culturen te zien. Ze zijn zo anders. Ook hingen er schilderijen en schilderwerken, verder waren het heel veel beelden en gebruiksvoorwerpen. Het was ook een vorm van kunst, maar dat is toch anders dan dat je een museum vol met bekende namen als Van Gogh of Picasso gaat bezoeken. Ook hingen er bekende Afrikaanse maskers, maar ook veel materiaal dat gebruikt werd in rituelen. Zo zie je ook wel hoe de wereld veranderd is. Ik heb geen idee of er nog landen zijn die rituelen gebruiken, maar ik denk het wel. Dat kunnen wij ons in België niet voorstellen denk ik. Gek hoe tijden kunnen veranderen.

Een van de grootste museums die we bezochten en wat ik wel indrukwekkend vond is Musée d’Orsay. Het museum was vroeger een treinstation, en dat merk je wel. Ik moest lachen toen een van mijn vrienden zei dat hij aan de film ‘Hugo’ moest denken. Ik heb die film lange tijd geleden ook gezien, en ik snap zijn bedenking wel. Ik vond het interieur heel erg mooi, zeker met die gouden klok in het midden. Dan vind ik het jammer dat de stations tegenwoordig niet meer zo zijn ingericht, want die architectuur vind ik echt heel mooi. In dit museum hingen veel topwerken, werken die heel veel mensen wel kennen. Ook kunstenaars die geen enkele kunstkenner kent. Zo hing Vincent van Gogh er (zijn schilderijen dan, niet hijzelf haha), Piet Mondriaan, Monet & Manet. Ik was wel onder de indruk, omdat we in die twee jaar (bij mij twee jaar dan) kunstgeschiedenis zoveel werken hadden gezien op scherm. Maar in het echt zijn die werken nog net iets indrukwekkender. Als je echt de penseelstreken ziet staan op dat doek en beseft dat er hier mensen aan hebben gewerkt. Dat liet wel een indruk op mij achter.

Natuurlijk bezochten we meer dan deze twee museums, maar dit was in elk geval dag een. Na een avondetentje dan. Waar de sfeer super was en ik enorm veel heb gelachen. Dag twee was al vanaf 9u begonnen, wat vroeg is. Maar aan de andere kant, in een normale schoolweek ben ik om 6u uit bed, terwijl ik hier om 7u30 eruit mocht. Dus ik heb wel anderhalfuur slaap extra gehad elke ochtend!

Dag twee hebben we o.a veel gewandeld, maar bezochten we ook Centre Pompidou en het Louvre! Je kan Parijs niet bezoeken zonder het Louvre te hebben gezien, dat staat vast. Ik vond Centre Pompidou een museum om nooit te vergeten. Het Louvre ook niet hoor, maar Centre Pompidou had een streepje voor. De inrichting was wel speciaal, maar ook hing er veel moderne kunsten daar hou ik op zijn tijd wel van. In dit museum heb ik heel weinig foto’s gemaakt, omdat ik echt onder de indruk was denk ik. De tocht naar boven met de roltrap was wel cool, want het uitzicht werd steeds een beetje mooier. Ik vind de buitenkant van het museum bijzonder, maar ook de inrichting. Echt een van mijn favoriete museums vanaf nu. Ik ben blij dat ik het heb gezien!

Tegen de avond bezochten we ook het Louvre! Wat een doolhof is, we mochten er om die reden ook niet alleen rondlopen van onze leerkrachten. Ik begreep het wel, want er was zoveel te zien en we moesten door al het volk zelfs oppassen dat we elkaar niet uit het oog verloren. In het Louvre zagen we natuurlijk de Mona Lisa, die zoveel kleiner is dan je zou denken. Maar het volk voor dat schilderij was wel gigantisch. We hebben allemaal heel veel moeite moeten doen om een goede foto te krijgen, maar gelukkig is dat mij gelukt! Waar we in de ochtend veel moderne kunst hadden gezien, was het Louvre wat minder modern. Maar alsnog mooi. Die schilderwerken op het plafond vond ik ook heel mooi! Ik zou het zelf ook niet kunnen, dat moet ik er wel bijvertellen. Laat mij maar illustreren!

Op de laatste dag hebben we niet veel bekende museums bezocht, eerder buiten geweest. Zo gingen we helemaal naar boven op Montmartre. En dat zijn gigantisch veel trappen, ik heb ze niet geteld gelukkig. Maar al die inspanning van die trappen vergeet je meteen als je het prachtige uitzicht ziet van de skyline van Parijs. Weliswaar was die bij ons een beetje mistig, maar dat mocht de pret niet drukken. Door de sneeuw en doorbrekende zon was dat een prachtig zicht. Moeder Natuur had haar best gedaan! Na Montmartre hebben we nog heel veel gewandeld, zijn we gaan eten en bezochten we een natuurmuseum. Wat ik stiekem een van de leukste dingen vond, want ik hou van dieren, van de natuur. En het was zo mooi ingericht en al die opgezette dieren waren echt heel mooi! Helaas was het na dat museum echt wel tijd om Parijs vaarwel te zeggen. Maar ook hier geldt voor een groot stuk ‘Oost West, Thuis Best’. Al mis ik Parijs toch wel eerlijk gezegd! Ook niet alleen Parijs, gewoon de leuke sfeer waar ik dagen in ben geweest was gewoon fijn.

Raakte jij al eens verliefd op een stad of land net als ik?