Technologie & Sociale media

Hoi allemaal! Euhm, hoe ga ik hier aan beginnen zonder er eerst duizend clichés tegen te gooien dat ik niet kan geloven dat we alweer een half jaar verder zijn? Geen idee. Maar het is dus zo. Een dag eind september nam ik het nogal impulsieve besluit dat ik een jaar zonder social media zou gaan doen. Dat impulsieve besluit zette ik in actie nog geen week later. En dus ben ik binnenkort alweer zes maand zonder social media pauze. Oftewel, ik ben op de helft van mijn detox. Wat echt te gek voor woorden is. Ik merkte een paar eigenaardige veranderingen op en ik wilde ze graag delen met jullie. Het zijn dingen die je niet opmerkt als je wel op social media zit. Of toch een stuk minder. 

• Ik zit véél minder op mijn telefoon ondertussen

Oke, wanneer ik dit aan het uitwerken ben is het tegendeel waar want mijn schermtijd is immens hoog. Maar andere dagen merk ik echt wel verschil. Het voelt ook veel chiller om mijn telefoon ergens buiten mijn bereik te leggen. Vaak lig ik te lezen in de sofa en ligt hij dan gewoon op mijn kamer op te laden. En ik heb er geen last van. Meer nog, ik heb het gevoel dat er een soort last van me af is. Dat ik mijn vrijheid en rust terug heb gevonden. Het was een van de redenen dat ik die detox begon. Of ik dat vasthoud over een half jaar, dat heb ik natuurlijk zelf in de hand. We will see.

• Ik irriteerde me aan Instagram

Laat het me uitleggen. Ik vertelde al over mijn vast contract, maar ik wilde nog een paar mensen op de hoogte brengen. Eventjes live langsgaan was geen optie, en het waren twee mensen die ik enkel via Instagram te pakken kon krijgen. Dus er zat niets anders op dan eventjes die app te installeren. Ik heb redelijk veel meldingen aan staan van mensen als ze iets posten dat je daar dan een melding van krijgt. En ik irriteerde me zwaar aan elke melding. Uiteindelijk heb ik gewoon in de instellingen van Instagram dat uitgezet zodat ik alleen een melding zou krijgen als de desbetreffende personen antwoord hadden gegeven, want ik vond het wel zo netjes om daar op te wachten en eventueel te reageren. Het voelde heel gek en onwennig. En het nog gekkere was dat ik blij was toen ik Instagram terug van mijn telefoon kon halen. Het voelde alsof ik de sleutel naar de gevangenis had gevonden. Dat offline leven bevalt me wel, en dat heb ik toen echt goed beseft. Toen kwam dat inzicht echt binnenwaaien.

Ook gewoon het feit dat ik echt zoveel keer ging checken of ik nog geen antwoord had. Dat verslavende effect voel ik nu dus niet meer omdat ik er een streep heb doorgetrokken voor mezelf. Ik werd er echt gek van. Ik merk zelfs bij het idee dat ik over een half jaar terug social media heb, dat me dat zelf een beetje angst aanjaagt. Een half jaar geleden zou ik je hebben uitgelachen als je dat zou zeggen.

• Tegelijkertijd mis ik het ook wel

Ik geef toe, ik mis het ook wel. Er zitten niet alleen negatieve dingen aan social media. Soms krijg ik echt de meest toffe reacties op mijn stories op Instagram of echt heel grappige opmerkingen. Dat kan echt serieus mijn dag beter maken en die communicatie mis ik nu wel een beetje. De stomme punten aan social media zijn nu weg gevallen (de verslavendheid, prikkels, bang om iets te missen…) maar daarmee neem ik nu ook wel de goeie dingen weg. Want ik ben absoluut geen mens die zal zeggen dat ik alles aan social media stom vind. Nee, ik haal er ook hele goeie dingen uit. Dus ik sta er een beetje met een dubbel gevoel in.

• Er zijn effectief dingen die aan me voorbij gaan

Facebook en Instagram zijn tegenwoordig de platformen waar je veel mensen bereikt. Bedrijven of winkels die in verlof gaan ook. Dat heb ik gemerkt. Een tijd terug ging ik na mijn vroege shift een broodje halen, en dat doe ik altijd in dezelfde broodjeszaak. Die ligt iets van vijf minuutjes wandelen van mijn werk en dan ga ik zo de trein op. En ik zag het al in de verte dat er weinig leven in de brouwerij was. En toen ik voor de deur stond, wist ik het al helemaal. Ik heb toen eventjes research gedaan. En die mensen bleken in skiverlof te zijn. Ik bedacht me dus lachend dat dit dus gebeurt als je geen social media hebt. Ook op televisie als een bekende Vlaming ineens over kinderen begint dan ben ik zo de eerste om te vragen: die heeft toch helemaal geen kinderen? En dan zijn mijn ouders zo van: jawel hoor, X is bevallen, het stond op Facebook. En dat is dus het probleem. Op zich maak ik daar ook geen drama van hoor. Van die broodjeszaak is vervelend, maar het is niet de enige broodjeszaak in de wereld. En wat betreft bevalling van BV X, ik ben niet ineens een pak slimmer geworden toen ik ineens wist dat X of Y een kind heeft ondertussen. Het echte belangrijke nieuws komt toch wel aan mijn oren, daar heb ik geen social media voor nodig. Dat viel me wel op en ik vind het best grappig eigenlijk.

• Ik heb veel meer tijd voor de dingen die me echt gelukkig maken

Vroeger sloop er echt heel veel tijd in social media. Instagram heeft een tijdmeter, ik weet niet meer zeker of Facebook die ook heeft of had. Of ondertussen gekregen heeft. De uren die ik soms op Instagram spendeerde waren echt hoog. En dan kwam er nog eens hetzelfde bij voor Snapchat en Facebook. Nu heb ik daar dus geen last van. Mijn schetsboek vult zich heel snel, ik lees terug meer en ik ben ook een pak rustiger en relaxter geworden. Die haast van social media of snel eens bekijken is weg. Ik merk ook dat ik me veel sneller irriteer aan mensen die voortdurend door Facebook aan het scrollen zijn tijdens uitjes. Meestal weet ik ze genoeg af te leiden dat ze uiteindelijk hun telefoon neerleggen gelukkig.

Conclusie 

Mis ik mijn social media? Ja, soms wel. Ik zal ook wel blij zijn om terug online te zijn later. Maar aan de andere kant ben ik er ook bang voor. Weer constant die prikkels, die verslavendheid. Beide heb ik natuurlijk wel zelf in de hand. En wellicht kan ik ook wel iets doen met de functie van schermtijd in mijn telefoon. Een limiet opstellen. Want oprecht, ik mis het wel. Maar ik zou liegen als ik zeg dat mijn leven er niet beter is op geworden sinds ik offline leef. Er zijn ook heel veel dingen in mijn hoofd veranderd die ik niet goed kan uitleggen. Dus hoe het ook verder loopt hiermee, ik haal er voordelen uit. Of ik dat over pakweg 3 maand nog ga zeggen, dat zien we dan wel weer.

Hoi allemaal! Inmiddels ben ik alweer drie maanden zonder social media bezig; Wat gaat dat ook snel. Ik merk het aan een paar dingen. Ik mis soms volledige boten en trends, maar dat vind ik niet zo belangrijk. Ik geniet er wel van en met de dingen die toen iets minder gingen, gaat het nu een stuk beter. Dus dit smaakt zeker nog naar die zeven andere maanden. Het offline leven lijkt een soort parallel universum voor sommige mensen heb ik het idee, maar dat is het niet. Het is een wereld die simpel te betreden is. Gewoon die zijknop van je smartphone eventjes indrukken. 

Er is een groot ding waar ik het aan merk en het is nu al een paar weken zo. In het begin van mijn detox stonden mijn overzichtjes op maandagochtend vol met foto’s en vertelsels. De vertelsels zijn er nog steeds want ik hou iets meer bij wat ik doe of denk. Ik vind dat wel heel leuk. En jullie blijkbaar ook, want ik krijg zo nu en dan wel eens een toffe reactie. Maar de foto’s. Ik ga na dit artikel een stuk weekoverzicht uitwerken en ik weet nu al dat ik weer ga strugglen met de foto’s. Simpelweg omdat ik er te weinig maak. Ik probeer er op te letten, maar ik ben vaak bezig met leven dat ik het vergeet. Op zich vind ik dat niet zo erg. Er is meer dan het schermpje in je handen of op je schoot. Maar ik wil er wel op blijven letten zodat ik mijn weekoverzichtjes kan voorzien van beeldmateriaal. Dat is net iets leuker. Maar sommige weken maak ik ook gewoon weinig mee en dan wil ik weer niet elke keer hetzelfde fotograferen. Ik geniet er dus wel van.

Trends die volledig aan me voorbij gaan, ook een puntje. Blijkbaar heeft Instagram nu ook van die filters of lenzen net zoals Snapchat. Ik had geen idee, gezien ik momenteel niet op social media zit. Toen ik het aan mijn zusje vroeg toonde ze alles, dus ik weet er ondertussen wel van. Maar dat bedoel ik dus. Mensen spreken ook soms over dingen die ze op Facebook hebben gezien, waar ik dan niet van op de hoogte ben. Vind ik het erg? Niet echt. Ik heb tijd voor mijn tekeningen, mijn boeken en de dingen die ik leuk vind. Dus ik geniet er zeker wel van.

Ik ben ook meer mezelf sinds ik in detox ben. Al heeft dat natuurlijk ook wel met andere factoren te maken. Maar ik was vroeger vaak aan het wikken of wegen of ik nu iets wel of niet online zou zetten en dat heeft te maken met het feit dat ik te veel nadenk. Dat doe ik nog steeds hoor, maak je geen illusies. Maar ik heb het idee dat ik nu wel al die toffe liedjes zou durven delen of gewoon die prachtige lucht. Dus ik heb het idee dat als ik terug ben in de online wereld dat ik nog meer mezelf zal zijn. Voor mij is dat heel erg leuk natuurlijk. Ik krijg altijd het compliment dat mensen me missen op social media omdat ik altijd zulke vrolijke en toffe dingen post, dus ik denk niet de enige ben die dat leuk zal vinden.

Maar. Er is een maar. Ik merk wel dat ik het mis. Nu ga ik die zeven maanden nog wel doen omdat ik geen opgever ben. Maar ik mis het wel. Ik vind het stiekem ook wel leuk om door die statussen en foto’s te scrollen en nu kan dat niet meer. Ik zei het al eens eerder, ik vind Instagram Stories een van de leukste dingen aan social media. Nu mis ik dat dus en dat vind ik wel jammer. En dat er ook een jaartje niks aan herinneringen zal zijn, dat is ook iets wat ik niet zo leuk vind. Daar heb ik nu geen last van, maar over een jaar zal dat wel het geval zijn. Ook niet het einde van de wereld, gezien ik een dagboek heb. Op zich valt het gemis wel mee. Het gebeurt soms dat ik echt iets tofs meemaak of een superleuk liedje ontdek en het dan heel graag wil delen. Als mijn vinger dan bij Spotify boven de knop van Facebook hangt dan realiseer ik me dat dat niet kan. Tegenwoordig realiseer ik het me wel eerder. Voorlopig geniet ik wel nog eventjes van mijn zeven maand rust. En daarna wil ik toch echt wel heel graag terug op mijn kanalen. Maar dan wel met mate, ik denk dat dat ook wel zo zal zijn. Hoop ik.

Mis jij het online leven als je lang offline bent? 

Hoi allemaal! Ik ben net drie maandjes in Digital Detox, dit is enorm tegenstrijdig. Dat weet ik. Maar toch wilde ik er iets over vertellen op mijn blog. Niet om op te scheppen, maar gewoon omdat ik ’t een leuke toevoeging vind. Technologie is namelijk ook iets waar ik graag mee bezig ben. Nogmaals, ik ga dit niet  vertellen omdat ik wil opscheppen of me plots beter voel want daar ben ik totaal niet mee bezig. Ik vond het gewoon leuk om te vertellen. Let’s go!

Voorheen had ik een Huaweii P9 Lite. Een prima toestel, zeker niks mis mee en we hebben twee jaar veel plezier gehad met elkaar. Maar de batterij is al een keer vervangen en toont nu alweer mankementen. Hij laadt lastiger op of laadt gewoon niet op en loopt pijlsnel leeg. En deze keer lette ik echt wel op met wat ik deed qua opladen of gebruiken, niet zoals voordien. Daarnaast ook had mijn vorige toestel maar 16GB. Voor iemand die zijn telefoon enkel gebruikt voor bellen en sms’en is dat prima. Maar ik gebruik mijn telefoon voor gewoon heel veel. Om te beginnen schiet ik dagelijks bijna vijf/zes foto’s die ik dan ook nog eens bewerk. Allemaal op mijn telefoon. En dat doe ik natuurlijk omdat ik op maandag een mooi overzichtje zou kunnen plaatsen voor jullie. Muziek luister ik inmiddels op mijn iPad, dus daar lag het probleem niet. En zelfs als ik alles verwijderde wat ik niet nodig had, kwam ik nog ruimte tekort. Nu inmiddels niet meer, gezien al mijn social media niet op mijn telefoon staan voor een jaar. Maar ik weet na dat jaar dat dat weer een probleem wordt. Hij liep ook wel eens vast of wilde sommige dingen niet doen. Van de week liet ik ‘m ook een keer vallen en er zat een kras in. Daar moet ik wel een notitie bijmaken; ik had een beschermglas en de kras was niet zo diep. Ik vermoed dus dat die kras alleen in de screenprotector zat. En niet in het echte scherm van mijn telefoon zelf. Maar ik wilde dus een nieuwe telefoon.

Ik riep al een tijdje dat ik terug over wilde stappen naar Apple. Oke, het heeft zeker zijn nadelen met de updates en Apple is een stuk gevoeliger voor breken en vallen. Maar toch wilde ik terug. Voor ik blogger was (of zelfs nog een klein stukje in het begin van mijn blog) had ik een iPhone 5C. En daar heb ik echt altijd veel plezier aan gehad. Hij is helaas wel kapot gegaan toen hij van mijn stapelbed viel. Maar ik had er geen beschermglas op gelegd en dat doe ik nu dus wel. Ik merk ook dat ik het besturingssysteem van Apple een stuk fijner vind werken dan dat van Android. Dat zijn keuzes die je maakt. Besides, ik moet mijn aankoop niet verantwoorden. Ik heb zelf gewerkt voor de centjes. Maar ik heb er wel goed over nagedacht.

Waarom ik ineens voor de iPhone 11 koos? Ik had geen zin in het gedoe met updates. Ik twijfelde eerst tussen de iPhone XR en de 11. Maar mijn nichtje had al een 11 en toen ik ook op Romy haar blog las hoe graag ze ‘m wou en waarom, was ik overtuigd. Mijn nichtje stuurde een paar dagen later foto’s die gemaakt zijn met de 11, en toen was ik verkocht. Ik wilde ook een 11. De iPhone 11 heeft twee camera’s en ik merk zeker wel verschil. Dat is wel fijn voor mijn blog en weekoverzichtjes. Nu kan ik nog niet zo goed overweg met de camera, maar dat komt wel goed. Ik hoop dat mijn foto’s en skills zullen verbeteren door experimenteren met de camera en in allerlei situaties. Maar ik kocht hem natuurlijk niet alleen voor de camera. Voor dat geld kon ik anders wel een normale fotocamera kopen.

De iPhone 11 is ook enkel verkrijgbaar vanaf 64GB. Dat is iets wat sommige mensen niet leuk vinden, maar ik vind het wel handig. Ik had geen andere keuze, maar aan de andere kant is dat wel fijn. Ik zei al eerder dat ik problemen had met geheugenruimte op mijn telefoon. Nu heb ik dat niet en ik denk dat het nog wel een tijd duurt voor ik die hele ruimte vol krijg. Zoveel apps heb ik zelfs niet. Op mijn iPad staan allerlei spelletjes en muziek en foto’s. En zelfs die is nog niet eens over de helft vol. Ik klink wel heel opschepperig nu, maar dat is niet de bedoeling. Ik ben alleen heel blij met mijn aankoop.

Ik wil voor ik dit artikel afsluit een ‘disclaimer’ schrijven. Namelijk dat ik de iPhone 11 helemaal zelf betaald heb en dat ik dat niet doe om nu achteraf op mijn blog op te scheppen. Ik ben er heel blij mee en wilde het delen. En daarnaast, ik zou nooit iets kopen om er achteraf bij iedereen mee te kunnen opscheppen of om er gewoon bij te horen. Ik keek al een tijdje uit naar een nieuwe telefoon en zoals ik al zei, ik ben gewoon blij dat ik hem nu heb 🙂 

Ben jij tevreden over je telefoon?

Hoi allemaal! In de wereld van vandaag heb ik het idee dat bijna iedereen in mijn omgeving wel een abonnement op Netflix had. Ik hoorde mensen om me heen praten over series en films waar ik nog nooit over gehoord had en over personages die ik niet kende. Best wel grappig, ik maakte er ook niet van. Want ik ben geen seriekijker. En waarom heb ik dan toch ineens Netflix? Wel, dat verhaal ga ik vandaag vertellen. Ik heb het gevoel dat ik van onder een steen kom gekropen eigenlijk.

Ik ben nooit een seriekijker geweest. Een programma moet al heel goed zijn voor ik wekelijks of dagelijks voor de buis zit. Of in mijn geval, voor het scherm van m’n iPad in bed te kijken. Dat vind ik de fijnste manier om een programma te volgen. Er is maar een serie die daar door het jaar heen voor zorgt en dat is Familie. Familie is een soap die elke weekdag op televisie is en zit vol drama. Maar ik kijk het wel graag. Hoewel ik nu al twee weken niet gekeken heb… Maar voor de rest volg ik sporadisch hier en daar een programma. Voor The Voice Kids zit ik wel altijd trouw voor de tv. Altijd. Ik hou ervan.

Dus waarom Netflix? Mijn zusje deelde een account met een vriendin van haar en liet me het aanbod eens in detail zien. En ineens ging er een wereld voor me open. Films van boeken die ik had gelezen en series van boeken die ik had gelezen. Ik leefde niet zo erg onder een steen dat ik niet wist dat er boekverfilmingen op Netflix stonden. Maar ik had er geen toegang toe gezien ik geen abonnement had. Maar daarnaast zag ik ook andere series en films die me aanspraken en die ik wilde zien. Ineens werd het me ook duidelijk waarom ik zo weinig televisie kijk. De programma’s die op televisie spelen interesseren me vaak gewoon niet. Of het onderwerp spreekt me niet aan of de manier waarop het wordt weergegeven is niet goed. Ik denk dat ik nu bijna een maandje Netflix gebruik en die series spreken me wel gewoon aan. Ik zal altijd een lezer blijven. Maar als ik een hele dag gewerkt heb (of in mijn geval is een halve van 6 uurtjes ook al heavy genoeg soms) dan ben ik gewoon te moe om te lezen. En dan is Netflix gewoon fijn.

Zal ik ooit een bingewatcher worden die aflevering na aflevering kijkt van een seizoen? Of in het ergste geval drie seizoenen na elkaar? Nee, ik denk ’t niet. Ik ben geen zo’n persoon. Wie weet lees ik dit later terug en lach ik mezelf vierkant uit, we will see. Dat is net het toffe van m’n blog. Het ideale zou zijn als ik mijn verhaal over Netflix kon afsluiten met de series die ik leuk vind of films die ik aanraad. Maar daarvoor heb ik het platform nog niet intensief genoeg voor gebruikt en heb ik nog niet genoeg ontdekt. Maar eens ik een volledig lijstje kan geven, dan wil ik er best een stukje over schrijven op mijn blogje. Ik kijk niet dagelijks Netflix, soms heb ik ook gewoon zin om te lezen. Maar als ik moe ben (wat mij nogal vaak gebeurd, en dat zal nog een tijdje zo zijn) dan is Netflix de ideale manier om mijn hoofd leeg te maken. Toen ik nog social media gebruikte liet ik wel eens in mijn storie vallen dat ik onder een dekentje Netflix lag te kijken. Nu gebeurt dat natuurlijk niet, maar ik doe het wel nog steeds. Ik ben eigenlijk wel benieuwd of mijn kijkgedrag nog gaat veranderen. Maar de testperiode beviel me goed en ik ben wel van plan te blijven betalen voor Netflix. We kijken in huis met drie Netflix. Dus het geld is goed gespendeerd. Mijn zusje is echter de grootste verslaafde in huis en ‘smeert’ me dikwijls series aan die ik nog moet kijken. Maar dat komt nog wel.

Kijk jij regelmatig Netflix?

Hoi allemaal! Gek hoe ik een week geleden aankondigde dat ik ging detoxen voor een jaartje en die eerste week alweer voorbij is. Het was een hele interessante week maar ook een rustige week. Mede door mijn werkrooster, maar ook door die social media. Ik had ’t niet verwacht, maar ik heb er sinds dag een al deugd van. Dus alleen maar goed! Ik ben echt heel benieuwd of ik er over een half jaartje ook zo zal instaan of ik dan gefrustreerd zal worden. We zullen het allemaal zien. Een verslagje van de eerste week!

Ik zal de verhalen over de eerste dag laten, die heb ik al verteld op mijn blog. Vandaag ga ik het over de verdere week hebben. Want de eerste dag is leuk en makkelijk, maar de verdere week is meestal wel een uitdaging. Ik merkte eigenlijk dat de meeste dagen vlotjes gingen zoals mijn eerste dag. De tijd die er vrijkomt doordat ik nu geen social media moet (of ja moet, het is nooit een moetje geweest) onderhouden is eigenlijk verbazingwekkend. In de positieve zin. Mis ik het momenteel? Nee. De mensen die ik normaal dagelijks spreek via app of Messenger hoor ik nog steeds en genoeg zodat ik tijd voor mezelf heb maar hun ook vaak genoeg hoor. Dus momenteel geen struggles ermee.

Heel veel rust

Er is heel veel rust teruggekeerd. De dingen die ik doe, doe ik met een rust die ik niet altijd heb. Ik merk dat ik als ik bijvoorbeeld Netflix lig te kijken mijn telefoon wel bij me ligt uit gewoonte, maar ik raak hem niet aan. Zelfs als ik een appje krijg van mijn vrienden blijft hij soms gewoon liggen omdat ik het zo fijn vind eventjes van de wereld weg te zijn met hetgene waar ik mee bezig ben. Ik denk dat het donderdagmiddag was, ik was rustig (moe van de vroege shiften) en lag op bed Youtube te kijken. En terwijl ik aan het kijken was, besefte ik me ineens hoe rustig en kalm ik was. Ik schrok er best wel van, omdat het lang geleden was dat ik zo relaxed en rustig met iets bezig was. Normaal ben ik met een half hoofd bij andere zaken. Vaak bij social media. En dat had ik nu niet. Heerlijk.

Ook mijn leesconcentratie is echt geweldig. Ik las op een avond een keer 104 pagina’s in 35 minuten. Ook als ik op de trein zit op mijn werk of naar huis zit ik een kwartiertje en vaak lees ik iets van pagina’s. Als ik dat vertel aan mijn naasten zijn ze daar niet eens verbaasd meer over omdat ik vrij veel lees. Maar zelfs voor mij is dit nieuw. Ik geef toe, ik lees veel en enorm snel. Maar 104 pagina’s in 35 minuten? Holy shit. Zelfs voor mij is dat best wel heavy. Echt wel.

Missen en drang?

Natuurlijk zou het mooi zijn als alles zo mooi gaat en alles rustig en vrede is. Maar een verslag over dit experiment schrijven zou niet echt nuttig zijn als ik er niet de lastige kant ook bij betrek. Die is er ook wel, hij overheerst gelukkig niet. Ik merk niet echt dat ik het mis, vooral niet als ik bezig ben. Nu bijvoorbeeld ben ik aan de slag met dit verslag en heb ik geen drang om ineens mijn telefoon te pakken en Instagram open te trekken bijvoorbeeld. Wat ik vroeger wel had. Mijn telefoon ligt ook naast me, dus de drempel is vrij laag. Ik heb wel al een paar keer drang gehad. Als ik mensen hoor praten over iets wat ze bijvoorbeeld hebben gezien op social media, dan ben ik wel eens benieuwd en is mijn nieuwsgierigheid aangewakkerd. Tot nu toe heb ik altijd kunnen weerstaan. Donderdagavond had ik wel een enorme drang om te kijken en ik weet niet meer waardoor ik geprikkeld werd. Het kwam eigenlijk best wel uit het niks. Ik weet niet meer wat ik toen heb gedaan, maar ik heb me ergens mee beziggehouden en het is weggetrokken. Ik heb er ook over gepraat met mijn vriendin via Whatsapp en ik heb toen ook gezegd dat ik niet ging toegeven. Omdat als ik dat deed, heel mijn detox om zeep was want dan ging ik het volgende keer sowieso ook doen.

Er is echter een terugkerend moment waarop ik altijd last heb. Ik ben een van de vele mensen die tijdens het wachten op de bus social media checkt om de tijd te doden. Ook bij het wachten op de trein. Die tijd kan ik weinig anders doen dan wachten. En als ik dan niks om handen heb word ik gek en als ik op de bus wacht kijk ik echt duizend keer in vijf minuten over hoeveel minuten mijn bus komt. Bij ons in België is er een app van de maatschappij zelf die realtime aangeeft wanneer de bus komt. En het klopt ook altijd dus ik klamp me daar ook aan vast dan. Ik denk dat dat wel betert hoor op den duur. Nu ja, ik klampte me de laatste dagen ook wel vast aan die realtime app vanwege het weer, dat speelt ook mee natuurlijk. Niemand wordt echt vrolijk van in de gietende regen op de bus wachten.

Tot zover mijn avonturen zonder social media! Mijn weekoverzichtje was in elk geval goed voorzien van beeld gisteren. Een mooie meevaller!

Hoe lang zou jij zonder social media overleven?