Technologie & Sociale media – Pagina 2

Technologie & Sociale media · 11 januari 202010 januari 2020

Ik kocht een iPhone 11

Hoi allemaal! Ik ben net drie maandjes in Digital Detox, dit is enorm tegenstrijdig. Dat weet ik. Maar toch wilde ik er iets over vertellen op mijn blog. Niet om op te scheppen, maar gewoon omdat ik ’t een leuke toevoeging vind. Technologie is namelijk ook iets waar ik graag mee bezig ben. Nogmaals, ik ga dit niet vertellen omdat ik wil opscheppen of me plots beter voel want daar ben ik totaal niet mee bezig. Ik vond het gewoon leuk om te vertellen. Let’s go!

Voorheen had ik een Huaweii P9 Lite. Een prima toestel, zeker niks mis mee en we hebben twee jaar veel plezier gehad met elkaar. Maar de batterij is al een keer vervangen en toont nu alweer mankementen. Hij laadt lastiger op of laadt gewoon niet op en loopt pijlsnel leeg. En deze keer lette ik echt wel op met wat ik deed qua opladen of gebruiken, niet zoals voordien. Daarnaast ook had mijn vorige toestel maar 16GB. Voor iemand die zijn telefoon enkel gebruikt voor bellen en sms’en is dat prima. Maar ik gebruik mijn telefoon voor gewoon heel veel. Om te beginnen schiet ik dagelijks bijna vijf/zes foto’s die ik dan ook nog eens bewerk. Allemaal op mijn telefoon. En dat doe ik natuurlijk omdat ik op maandag een mooi overzichtje zou kunnen plaatsen voor jullie. Muziek luister ik inmiddels op mijn iPad, dus daar lag het probleem niet. En zelfs als ik alles verwijderde wat ik niet nodig had, kwam ik nog ruimte tekort. Nu inmiddels niet meer, gezien al mijn social media niet op mijn telefoon staan voor een jaar. Maar ik weet na dat jaar dat dat weer een probleem wordt. Hij liep ook wel eens vast of wilde sommige dingen niet doen. Van de week liet ik ‘m ook een keer vallen en er zat een kras in. Daar moet ik wel een notitie bijmaken; ik had een beschermglas en de kras was niet zo diep. Ik vermoed dus dat die kras alleen in de screenprotector zat. En niet in het echte scherm van mijn telefoon zelf. Maar ik wilde dus een nieuwe telefoon.

Ik riep al een tijdje dat ik terug over wilde stappen naar Apple. Oke, het heeft zeker zijn nadelen met de updates en Apple is een stuk gevoeliger voor breken en vallen. Maar toch wilde ik terug. Voor ik blogger was (of zelfs nog een klein stukje in het begin van mijn blog) had ik een iPhone 5C. En daar heb ik echt altijd veel plezier aan gehad. Hij is helaas wel kapot gegaan toen hij van mijn stapelbed viel. Maar ik had er geen beschermglas op gelegd en dat doe ik nu dus wel. Ik merk ook dat ik het besturingssysteem van Apple een stuk fijner vind werken dan dat van Android. Dat zijn keuzes die je maakt. Besides, ik moet mijn aankoop niet verantwoorden. Ik heb zelf gewerkt voor de centjes. Maar ik heb er wel goed over nagedacht.

Waarom ik ineens voor de iPhone 11 koos? Ik had geen zin in het gedoe met updates. Ik twijfelde eerst tussen de iPhone XR en de 11. Maar mijn nichtje had al een 11 en toen ik ook op Romy haar blog las hoe graag ze ‘m wou en waarom, was ik overtuigd. Mijn nichtje stuurde een paar dagen later foto’s die gemaakt zijn met de 11, en toen was ik verkocht. Ik wilde ook een 11. De iPhone 11 heeft twee camera’s en ik merk zeker wel verschil. Dat is wel fijn voor mijn blog en weekoverzichtjes. Nu kan ik nog niet zo goed overweg met de camera, maar dat komt wel goed. Ik hoop dat mijn foto’s en skills zullen verbeteren door experimenteren met de camera en in allerlei situaties. Maar ik kocht hem natuurlijk niet alleen voor de camera. Voor dat geld kon ik anders wel een normale fotocamera kopen.

De iPhone 11 is ook enkel verkrijgbaar vanaf 64GB. Dat is iets wat sommige mensen niet leuk vinden, maar ik vind het wel handig. Ik had geen andere keuze, maar aan de andere kant is dat wel fijn. Ik zei al eerder dat ik problemen had met geheugenruimte op mijn telefoon. Nu heb ik dat niet en ik denk dat het nog wel een tijd duurt voor ik die hele ruimte vol krijg. Zoveel apps heb ik zelfs niet. Op mijn iPad staan allerlei spelletjes en muziek en foto’s. En zelfs die is nog niet eens over de helft vol. Ik klink wel heel opschepperig nu, maar dat is niet de bedoeling. Ik ben alleen heel blij met mijn aankoop.

Ik wil voor ik dit artikel afsluit een ‘disclaimer’ schrijven. Namelijk dat ik de iPhone 11 helemaal zelf betaald heb en dat ik dat niet doe om nu achteraf op mijn blog op te scheppen. Ik ben er heel blij mee en wilde het delen. En daarnaast, ik zou nooit iets kopen om er achteraf bij iedereen mee te kunnen opscheppen of om er gewoon bij te horen. Ik keek al een tijdje uit naar een nieuwe telefoon en zoals ik al zei, ik ben gewoon blij dat ik hem nu heb 🙂

Ben jij tevreden over je telefoon?

Technologie & Sociale media · 3 oktober 20192 oktober 2019

En plots had ik Netflix

Hoi allemaal! In de wereld van vandaag heb ik het idee dat bijna iedereen in mijn omgeving wel een abonnement op Netflix had. Ik hoorde mensen om me heen praten over series en films waar ik nog nooit over gehoord had en over personages die ik niet kende. Best wel grappig, ik maakte er ook niet van. Want ik ben geen seriekijker. En waarom heb ik dan toch ineens Netflix? Wel, dat verhaal ga ik vandaag vertellen. Ik heb het gevoel dat ik van onder een steen kom gekropen eigenlijk.

Ik ben nooit een seriekijker geweest. Een programma moet al heel goed zijn voor ik wekelijks of dagelijks voor de buis zit. Of in mijn geval, voor het scherm van m’n iPad in bed te kijken. Dat vind ik de fijnste manier om een programma te volgen. Er is maar een serie die daar door het jaar heen voor zorgt en dat is Familie. Familie is een soap die elke weekdag op televisie is en zit vol drama. Maar ik kijk het wel graag. Hoewel ik nu al twee weken niet gekeken heb… Maar voor de rest volg ik sporadisch hier en daar een programma. Voor The Voice Kids zit ik wel altijd trouw voor de tv. Altijd. Ik hou ervan.

Dus waarom Netflix? Mijn zusje deelde een account met een vriendin van haar en liet me het aanbod eens in detail zien. En ineens ging er een wereld voor me open. Films van boeken die ik had gelezen en series van boeken die ik had gelezen. Ik leefde niet zo erg onder een steen dat ik niet wist dat er boekverfilmingen op Netflix stonden. Maar ik had er geen toegang toe gezien ik geen abonnement had. Maar daarnaast zag ik ook andere series en films die me aanspraken en die ik wilde zien. Ineens werd het me ook duidelijk waarom ik zo weinig televisie kijk. De programma’s die op televisie spelen interesseren me vaak gewoon niet. Of het onderwerp spreekt me niet aan of de manier waarop het wordt weergegeven is niet goed. Ik denk dat ik nu bijna een maandje Netflix gebruik en die series spreken me wel gewoon aan. Ik zal altijd een lezer blijven. Maar als ik een hele dag gewerkt heb (of in mijn geval is een halve van 6 uurtjes ook al heavy genoeg soms) dan ben ik gewoon te moe om te lezen. En dan is Netflix gewoon fijn.

Zal ik ooit een bingewatcher worden die aflevering na aflevering kijkt van een seizoen? Of in het ergste geval drie seizoenen na elkaar? Nee, ik denk ’t niet. Ik ben geen zo’n persoon. Wie weet lees ik dit later terug en lach ik mezelf vierkant uit, we will see. Dat is net het toffe van m’n blog. Het ideale zou zijn als ik mijn verhaal over Netflix kon afsluiten met de series die ik leuk vind of films die ik aanraad. Maar daarvoor heb ik het platform nog niet intensief genoeg voor gebruikt en heb ik nog niet genoeg ontdekt. Maar eens ik een volledig lijstje kan geven, dan wil ik er best een stukje over schrijven op mijn blogje. Ik kijk niet dagelijks Netflix, soms heb ik ook gewoon zin om te lezen. Maar als ik moe ben (wat mij nogal vaak gebeurd, en dat zal nog een tijdje zo zijn) dan is Netflix de ideale manier om mijn hoofd leeg te maken. Toen ik nog social media gebruikte liet ik wel eens in mijn storie vallen dat ik onder een dekentje Netflix lag te kijken. Nu gebeurt dat natuurlijk niet, maar ik doe het wel nog steeds. Ik ben eigenlijk wel benieuwd of mijn kijkgedrag nog gaat veranderen. Maar de testperiode beviel me goed en ik ben wel van plan te blijven betalen voor Netflix. We kijken in huis met drie Netflix. Dus het geld is goed gespendeerd. Mijn zusje is echter de grootste verslaafde in huis en ‘smeert’ me dikwijls series aan die ik nog moet kijken. Maar dat komt nog wel.

Kijk jij regelmatig Netflix?

Technologie & Sociale media · 1 oktober 201930 september 2019

Digital Detox | First week

Hoi allemaal! Gek hoe ik een week geleden aankondigde dat ik ging detoxen voor een jaartje en die eerste week alweer voorbij is. Het was een hele interessante week maar ook een rustige week. Mede door mijn werkrooster, maar ook door die social media. Ik had ’t niet verwacht, maar ik heb er sinds dag een al deugd van. Dus alleen maar goed! Ik ben echt heel benieuwd of ik er over een half jaartje ook zo zal instaan of ik dan gefrustreerd zal worden. We zullen het allemaal zien. Een verslagje van de eerste week!

Ik zal de verhalen over de eerste dag laten, die heb ik al verteld op mijn blog. Vandaag ga ik het over de verdere week hebben. Want de eerste dag is leuk en makkelijk, maar de verdere week is meestal wel een uitdaging. Ik merkte eigenlijk dat de meeste dagen vlotjes gingen zoals mijn eerste dag. De tijd die er vrijkomt doordat ik nu geen social media moet (of ja moet, het is nooit een moetje geweest) onderhouden is eigenlijk verbazingwekkend. In de positieve zin. Mis ik het momenteel? Nee. De mensen die ik normaal dagelijks spreek via app of Messenger hoor ik nog steeds en genoeg zodat ik tijd voor mezelf heb maar hun ook vaak genoeg hoor. Dus momenteel geen struggles ermee.

Heel veel rust

Er is heel veel rust teruggekeerd. De dingen die ik doe, doe ik met een rust die ik niet altijd heb. Ik merk dat ik als ik bijvoorbeeld Netflix lig te kijken mijn telefoon wel bij me ligt uit gewoonte, maar ik raak hem niet aan. Zelfs als ik een appje krijg van mijn vrienden blijft hij soms gewoon liggen omdat ik het zo fijn vind eventjes van de wereld weg te zijn met hetgene waar ik mee bezig ben. Ik denk dat het donderdagmiddag was, ik was rustig (moe van de vroege shiften) en lag op bed Youtube te kijken. En terwijl ik aan het kijken was, besefte ik me ineens hoe rustig en kalm ik was. Ik schrok er best wel van, omdat het lang geleden was dat ik zo relaxed en rustig met iets bezig was. Normaal ben ik met een half hoofd bij andere zaken. Vaak bij social media. En dat had ik nu niet. Heerlijk.

Ook mijn leesconcentratie is echt geweldig. Ik las op een avond een keer 104 pagina’s in 35 minuten. Ook als ik op de trein zit op mijn werk of naar huis zit ik een kwartiertje en vaak lees ik iets van pagina’s. Als ik dat vertel aan mijn naasten zijn ze daar niet eens verbaasd meer over omdat ik vrij veel lees. Maar zelfs voor mij is dit nieuw. Ik geef toe, ik lees veel en enorm snel. Maar 104 pagina’s in 35 minuten? Holy shit. Zelfs voor mij is dat best wel heavy. Echt wel.

Missen en drang?

Natuurlijk zou het mooi zijn als alles zo mooi gaat en alles rustig en vrede is. Maar een verslag over dit experiment schrijven zou niet echt nuttig zijn als ik er niet de lastige kant ook bij betrek. Die is er ook wel, hij overheerst gelukkig niet. Ik merk niet echt dat ik het mis, vooral niet als ik bezig ben. Nu bijvoorbeeld ben ik aan de slag met dit verslag en heb ik geen drang om ineens mijn telefoon te pakken en Instagram open te trekken bijvoorbeeld. Wat ik vroeger wel had. Mijn telefoon ligt ook naast me, dus de drempel is vrij laag. Ik heb wel al een paar keer drang gehad. Als ik mensen hoor praten over iets wat ze bijvoorbeeld hebben gezien op social media, dan ben ik wel eens benieuwd en is mijn nieuwsgierigheid aangewakkerd. Tot nu toe heb ik altijd kunnen weerstaan. Donderdagavond had ik wel een enorme drang om te kijken en ik weet niet meer waardoor ik geprikkeld werd. Het kwam eigenlijk best wel uit het niks. Ik weet niet meer wat ik toen heb gedaan, maar ik heb me ergens mee beziggehouden en het is weggetrokken. Ik heb er ook over gepraat met mijn vriendin via Whatsapp en ik heb toen ook gezegd dat ik niet ging toegeven. Omdat als ik dat deed, heel mijn detox om zeep was want dan ging ik het volgende keer sowieso ook doen.

Er is echter een terugkerend moment waarop ik altijd last heb. Ik ben een van de vele mensen die tijdens het wachten op de bus social media checkt om de tijd te doden. Ook bij het wachten op de trein. Die tijd kan ik weinig anders doen dan wachten. En als ik dan niks om handen heb word ik gek en als ik op de bus wacht kijk ik echt duizend keer in vijf minuten over hoeveel minuten mijn bus komt. Bij ons in België is er een app van de maatschappij zelf die realtime aangeeft wanneer de bus komt. En het klopt ook altijd dus ik klamp me daar ook aan vast dan. Ik denk dat dat wel betert hoor op den duur. Nu ja, ik klampte me de laatste dagen ook wel vast aan die realtime app vanwege het weer, dat speelt ook mee natuurlijk. Niemand wordt echt vrolijk van in de gietende regen op de bus wachten.

Tot zover mijn avonturen zonder social media! Mijn weekoverzichtje was in elk geval goed voorzien van beeld gisteren. Een mooie meevaller!

Hoe lang zou jij zonder social media overleven?

Technologie & Sociale media · 2 augustus 20192 augustus 2019

Ik geef weinig om coole reputaties

Hoi allemaal! Onze maatschappij de dag van vandaag kickt op populair zijn. En het is overal merkbaar. Voornamelijk online. Likes, shares en followers. Daar draait het vaak om. Er zijn mensen die populair zijn en duizenden likes op hun nieuwe profielfoto krijgen. Waarvan hun post onmiddelijk gedeeld wordt met anderen. Ja, ook ik heb zulke mensen in mijn vriendenlijst en ik durf te wedden iedereen die dit artikel leest. Populariteit is een groot begrip de dag van vandaag. Ook onder bloggers. Er zijn bloggers die makkelijk de 100 reacties per dag aantikken of gewoon al de 50. Bij mij is dat allemaal niet. En guess what? Ik vind dat helemaal prima.

Eigenlijk begint het al op de schoolbanken. Van heel klein aan. Ik wilde er eerst de middelbare school bij betrekken, tot ik me bedacht dat dat niet de plek is waar het begint. Zelfs in de basisschool is het soms al een wedstrijd de meeste vrienden te hebben en de coolste te zijn. Nieuwe schoenen van Nike, de nieuwste telefoon. Alles om maar populair en cool te zijn. Alles om maar de beste te zijn. En helaas voor ons loopt dat gedrag door. Maar gewoon op sociale media. Ineens draait het allemaal om likes, followers en shares en nog zoveel meer. De meeste reacties en de bekendste zijn. Er zijn mensen die er een sport van maken. Geen probleem hoor. Ik ben mijn blog niet gestart om stenen te gooien naar mensen. Iedereen doet wat hem of haar gelukkig maakt.

Zelf ben ik niet de populairste. Nee, ik ben niet alleen en het is niet zo dat niemand om mij geeft. Dat weet ik ook wel. Ik heb heel veel lieve mensen om me heen die om me geven en van me houden voor de persoon die ik elke dag ben. Maar ik weet ook dat als ik mijn profielfoto verander of iets nieuws online zet op Instagram, mijn likes niet uit het dak zullen stijgen. Eigenlijk geef ik daar niet zoveel om. En dat zeg ik niet omdat ik weinig likes heb. Dat zeg ik omdat het zo is. Ik deel dingen niet om op te scheppen of om cool te zijn. Gewoon omdat ik het leuk vind en er plezier in heb. Zo simpel is het, en misschien klinkt dat gek of raar. Maar het is wel zo. Net als bloggen. Ik heb niet de meest bekeken blog maar ik ben dankbaar voor iedere volger, reactie en like. Dat mensen werkelijk waarderen wat ik schrijf en uitkraam op mijn stukje internet vind ik geweldig. Want ik kan het zelf gewoon niet voorstellen dat ik effectief zo goed schrijf dat mensen het goed vinden. Toch doe ik dat met plezier, ook als daar onzekerheid bij zit. Ik ben over het punt heen dat ik dingen laat wegnemen door twijfel en onzekerheid. Het hele punt is gewoon, ik geef niet zo om de coolste te zijn met de beste inkomsten. Er is iets wat belangrijker is bij mij. Mijn geluk en karakter.

Wat karakter betreft, dat betekent niet dat ik roekeloos allerlei dingen doe waar ik misschien wel anderen mee kan kwetsen. Ik geef ook om anderen en denk ook wel na voor ik iets doe of zeg. Maar ik heb het meer over het algemene plaatje. Dat cool gevonden worden door grote groepen. Daar geef ik niet zoveel om. En als ik toch iets doe wat ‘in is’ dan is het wel omdat het mij gelukkig maakt. Ik geef toe, ik loop elke dag op All Stars door de straten en door ons appartement. Dat doe ik niet om cool te worden gevonden of op te scheppen. Want ik geef toe, ik maak vrij veel foto’s waar mijn schoenen op zichtbaar zijn. Ook op mijn blog gebeurt dat heel regelmatig. Maar dat doe ik niet om op te scheppen. Ik vind de schoenen van Converse oprecht heel mooi en draag ze met heel veel plezier. Dat ze in de mode zijn, is iets wat bijkomstig is. Als ze dat niet waren, zou ik ze alsnog dragen. Ik trek me gewoon niet zoveel aan van cool gevonden worden en doe graag wat mij gelukkig maakt. Ook als ik daarmee anders ben of uit de boot val. Ik geef ook weinig om likes en shares. Want die bepalen je waarde niet. Echt niet. Laten we vooral die gedachte de wereld uithelpen.

Er was een tijd dat ik dat ook dacht. Hoe meer likes, hoe mooier je was als persoon. Maar ik kan die gedachte niet open en bloot op mijn blog zetten zonder hem te ontkrachten. Want ik ben het er niet mee eens. Je kan nog de persoon zijn met de meeste likes en de populairste zijn op sociale media. Je stories op Instagram worden door miljoenen mensen bekeken. Als je dan mensen expres kleineert en verkeerd behandelt, geef ik echt niks om het feit dat je populair bent en miljoenen volgers hebt. Weet je, er is meer dan die reputatie. Karakter bijvoorbeeld. En uiteindelijk zal dat spreken. Er is een hele lange tijd een discussie geweest tussen twee youtubers. Ik weet niet de welke, want ik heb het verhaal een hele lange tijd terug gehoord van mijn zusje. En uiteindelijk kwam er het een en ander uit en zouden ze elkaar gewoon gekleineerd hebben. En dat was zichtbaar in het aantal volgers. Duizenden mensen haakten af en ging iemand anders volgen. Dus dat is wel het bewijs dat ik klaarblijkelijk niet de enige ben die zo denkt. Aan de andere kant zal het ook wel zijn dat ze de andere youtuber wilden beschermen of iets in die trant. Maar het is wel een mooi bewijs.

En daarnaast: die likes, shares & followers bepalen niet hoeveel jij waard bent. Je hebt al die likes niet nodig om iets waard te zijn en ze zijn ook helemaal niet belangrijk. Tuurlijk mag je blij zijn als een foto goed bekeken wordt en mensen je complimentjes geven. Dat doe ik zelf ook. Maar laat het niet de hoofdrol nemen in je gedachten en leven. Want dat is het niet waard. Er kunnen zoveel mensen je waarderen en mooi vinden. Maar eigenlijk is er maar een like uit al die miljoenen mensen op sociale media die er echt toe doet. En je raadt ’t waarschijnlijk wel al. Dat is die like van jouzelf. Die is het allerbelangrijkste. Want zelfliefde en zelfacceptatie, is de sleutel tot geluk maar ook tot succes. Als je van jezelf houdt, heb je meer vertrouwen in jezelf en zullen dingen je gewoon beter afgaan op den duur. En het is vanzelfsprekend dat die dingen leiden naar succes. Dus laat je niet gek maken door al die populaire babes en coole jongens op socaile media. Je mag ze bewonderen en mooi vinden. Maar vergeet je eigen waarde niet. Want echt, we zijn allemaal van onschatbare waarde. Ik hoop dat je dat nooit vergeet en met een trots gevoel in de spiegel kijkt. Want hoeveel volgers je ook hebt doet er niet toe. Je bent goed genoeg, precies zoals je bent ♥

Hoe sta jij tegenover likes en volgers?

Technologie & Sociale media · 31 juli 201931 juli 2019

Sociale media | Neem ’t niet te serieus

Hoi allemaal! Terwijl ik dit aan het typen ben, ligt mijn telefoon naast me. Op die telefoon staat mijn sociale media. Iets waar ik heel bewust mee bezig ben. Ik ben geen perfecte goeroe die haar eigen tips perfect naleeft. Dat geef ik toe. Meer nog, ik zit meer op sociale media momenteel dan ik zelf zou willen. Ik zag echter afgelopen week een filmpje dat me aan het denken zette en daar wilde ik graag iets over schrijven. Ik zal het filmpje onderaan het artikel linken. En bidden dat ik het straks niet vergeet. Want nee, ik ben ook geen perfecte blogger. ’t Is maar dat je het weet.

Zoals ik al heel vaak zeg: ik heb op zich niks tegen sociale media. Soms lijkt het echt wel zo en straal ik dat ook uit op mijn blog. Ik weet dat het zo overkomt. Maar het is niet zo. Ik ben heel graag bezig met sociale media. Maar ik probeer het gewoon niet al te serieus te nemen. De video die ik ga linken is maar weer eens een bewijs waarom en als je hem bekijkt zal je me ook snappen. Want het leven op sociale media is nooit echt. We posten vaak alle goeie dingen. De momenten dat we genieten, dat we lachen. Wanneer we op restaurant gaan en de lekkerste dingen eten. Het stomme is, ik doe het ook wel eens. Allemaal hoor, onbewust. De perfecte achtergrond zoeken om een boek te fotograferen dat je gaat lezen. Eventjes de rommel uit beeld schuiven om je perfect opgeruimde woonkamer in de kijker te zetten. Ja, ook ik ben daar schuldig aan.

Ik probeer het gewoon niet te serieus te nemen, omdat ik weet dat niet alles klopt. Ik ken de meeste mensen van mijn vriendenlijst. Op Facebook dan. Eigenlijk zo goed als iedereen, want ik heb geen onbekende mensen op mijn profiel volgens mij. Ik ken echter niet alle mensen hun leven helemaal. Maar ik weet wel dat velen het wel eens moeilijk hebben. Of ja, dat hebben we allemaal wel eens. Daar kan je niet omheen. Er is geen mens op de aardbol die leeft vol gelukkige momenten en sterft zonder iets naars mee te maken. Dat bestaat niet. Maar ik weet dus ook dat mijn beste vrienden door rottijden gaan soms. En toch staat dat niet online. Waarschijnlijk uit privacy-redenen. En ik geef ze gelijk. Wanneer ik een off-day heb vol huilbuien ga ik ook niet mijn wenende kop online zetten. Maar we creëren allemaal zo’n ‘perfect’ leventje op sociale media en uiteindelijk vergelijken we ons ook met die beelden. Het is niet omdat iemand zo gelukkig lijkt op sociale media, dat alles koek en ei is. Ook niet als er elke dag een lachende foto online staat. Je weet niet wat er gebeurt als die camera weg is. Koppeltjes ook. Die elke dag liefdesuitingen op elkaars profiel posten en daarna een selfie al kussend en knuffelend. Wie weet barst er na elke foto wel een ruzie uit. Dus nee, je hebt geen realistisch beeld van anderen via sociale media. Eigenlijk heb je dat nooit, enkel als je iemand echt heel goed kent. En dan nog. We kiezen zelf wat we delen met de buitenwereld. De enige die jou goed kent, ben jijzelf.

Ik geef toe. Als je mijn sociale media bekijkt is het ook een hypere boel vol geluk en blijheid. Ik ga geen hele ontkenning uitwerken. Net als iedereen doe ik me ook wel eens beter voor dan ik me voel op sociale media. Niet als in mezelf compleet veranderen om cool te zijn op sociale media. Ik ben en blijf mezelf. Ook online. Maar ik heb ook wel eens op een baaldag een gezellige foto online gezet. Op een moment dat ik helemaal geen zin had in studeren voor mijn examens op de hogeschool toch de positieve student uitgehangen. Dus ja, ik doe het ook. Ik probeer zoveel mogelijk een eerlijk beeld van mezelf weer te geven online. Voor zover dat mogelijk is dan. Ik heb ook mijn privacy en er zijn dingen die ik ook nooit online ga zetten. Niet op m’n blog, niet op sociale media.

Sociale media is leuk en tof, maar neem het niet te serieus. Die perfecte vriendin maakt ook baaldagen door en die influencer eet ook ’s morgens wel eens brood met normale kaas en een glas melk in plaats van de nieuwste en lekkerste cornflakes. Geen idee of ze ook werkelijk dat promoten, want ik volg er geen enkele. Maar dat terzijde. Neem het altijd met een korreltje zout. Ik gebruik sociale media vooral om de dingen die me gelukkig maken te delen. Niet om het negatieve te verbergen of mijn kop in het zand te steken. Maar ik word er zelf ook beter van. Ook hou ik wel van de herinneringen functies die vele platformen inmiddels hebben. Maar ik merk zelf ook dat ik veel minder online zet en dat bevalt me wel. Vroeger was ik jong en stond alles online. Maar je groeit daar uit met volwassen worden. Althans, dat heb ik toch. Nu is sociale media een stukje van mijn leven, maar niet m’n hele leven.

En zoals beloofd, niet vergeten. Het linkje!

Denk jij serieus na bij sociale media?