Hoi allemaal! De druk die ik mezelf vaak opleg, maar onmogelijk te bereiken is, is perfectie. En ik weet dat ik niet de enige ben. Perfectie is iets wat voor iedereen anders is, maar ook iets wat je niet kan worden. Zoals wel vaker inmiddels krijg ik inspiratie door dingen die ik meemaak of hoor of zie. Ook deze blogpost is daar weer een resultaat van. Ik realiseerde me door een gesprek met mijn zusje dat er veel mensen zijn die zich perfect willen voelen of perfect willen zijn. Maar dat is onmogelijk, en het is ook juist leuk om je imperfecties te hebben.
Een tijdje terug had ik dus een gesprek met mijn zusje. Ze was gefrustreerd omdat iedereen zoveel van haar verwachtte. De een wou dat ze haar kamer opruimde, de ander wou nog iets anders en zijzelf wilde eerste en vooral haar schoolmateriaal in orde maken voor haar grote middelbare avontuur. Ze vertelde me toen dat ze niet perfect was, maar dat iedereen dat van haar leek te verwachten. En ik weet dat er nog mensen in zulke situaties staan. Ik heb dat gevoel soms zelf ook. Ik heb daar een eindje wel problemen mee gehad, en de dingen die erbij kwamen kijken waren gewoon niet zo leuk. Pijnlijk zelfs. Ik wil dat niemand anders toewensen, vandaar dus.
Perfectie. We willen het allemaal. Een perfect opgeruimd(e) huis/kamer, de beste resultaten van de klas en het liefst nog de beste relatie met iedereen. Maar dat hou je niet vol. Je moet dat perfect zijn soms een keer willen loslaten. Want je zal het nooit zijn. Maar is dat nu zo erg? Ik denk het niet. Een voorbeeld van mezelf is dat ik in de keuken verschrikkelijk onhandig ben. En soms heb ik zulke onhandige taferelen. Achteraf kan ik er vaak om lachen. En zou ik de perfecte keukenprinses willen zijn? Soms zou het inderdaad handig zijn, maar zonder dat zou ik ook niet een keer om mijn eigen bloopers kunnen lachen. En zou ik de talenten die ik wel heb ook niet hebben. En die zou ik niet willen missen. Het is soms leuk om niet perfect te zijn. Het maakt jou uniek. Ooit al een persoon gezien waarvan je heel veel van houdt? Het zijn soms net de imperfecties die een persoon zo compleet maken waardoor je die persoon zo leuk of lief vindt. Ze zijn er bij iedereen, je imperfecties. Het maakt je levend, uniek. Als iedereen recht perfect zou zijn, zou het leven saai zijn. Want niemand zou ooit een fout maken, waardoor er een heleboel grappige taferelen ook weg zouden zijn. Maar ook zou je nooit iets leren.
Het is soms zwaar om dingen te leren, vooral als het proces lang en ver is. Maar de trots die er achteraf bij komt kijken is toch wel de allermooiste. Waarvoor zou je leven als je niks meer moest leren? Als je je nooit zou ontwikkelen? Dan kan je wel bedenken dat je jouw hobby zou kunnen perfect uitvoeren. Net als ik heb met tekenen en illustreren. Wanneer vind ik een tekening het allerleukst? Juist, als ik een uitdaging heb gehad of als ik iets nieuws heb geleerd. Dat gevoel zou dan dus ook weg zijn. Zonder ontwikkelen of uitdagingen val je stil. Het leven zou enorm saai zijn. Daarom juist is het fijn om te bedenken dat we niet perfect zijn en dat ook nooit zullen zijn. En uiteindelijk leer je met tijd, dat kan je niet overhaasten. Uiteindelijk worden we allemaal de persoon die we moeten zijn. Daar geloof ik in
Hoe kijk jij tegenover perfectie?