Hoi allemaal! Zoals je wel gemerkt hebt, kwamen de afgelopen tijd niet altijd trouw drie artikels online. Ik geef toe dat daar een reden achter zit en wil hem heel graag eerlijk delen. Zo weten jullie ook hoe het komt, maar ook dat dit misschien nog wel een tijdje zo chaotisch zal zijn. Het is menselijk. Mijn blog is een stukje een reproductie van mijn leven. Mijn leven is ook chaotisch momenteel, maar op een leuke manier. Ik doe gewoon heel veel dingen momenteel en ik geniet er ten volle van. Maar helaas kan ik niet alles tegelijk.
Ik heb de afgelopen twee maanden bijna wekelijks 5 dagen per week gedraaid. In augustus koos ik dan voor 4 dagen per week en dat is ook zo geweest. Het gebeurde gewoon soms eens dat er medewerkers ziek vielen en ik dan insprong. Met veel plezier, daar niet van. Maar als je doodmoe thuiskomt van een hele dag werken na 19u, dan heb je echt niet meer de motivatie om er een prachtig blogartikel uit te persen. Vooral niet als je de volgende dag rond 10 of 11u terug wordt verwacht. Dan moet dat gewoon eventjes wijken, hoe jammer ik dat ook vind. Ik doe mijn job heel graag, net als bloggen. Maar net als ieder mens heb ik maar twee handen en een brein. En kan ik dus niet alles tegelijk. Begrijpelijk.
Maar wat het ook is, waar een tijdje geleden de artikels eruit vlogen als niks, lukt dat precies eventjes niet. Soms heb ik zoveel dingen die ik wil uitwerken en sta ik vol motivatie in de startblokken voor een volledig nieuw artikel. En dan zie ik plotseling dat witte blad en is die weg. Net als wat ik wilde uitwerken. Gek, ik weet het. Maar ik geloof dat iedere blogger door deze fase gaat. Ook de bloggers die perfect lijken te weten welke dingen ze willen publiceren. Iedereen zit soms wel eens met welke hobby dan ook in een dipje of zwart gat. Oke, dat laatste klonk een beetje TE deprimerend. Zo erg is het niet. Het gaat heel goed met mij, maar er gebeurt nogal veel tegelijk. Mijn toekomst staat voor de deur.
En ja, bloggen maakt mij nog steeds gelukkig. En ik hoop binnenkort gewoon weer te bloggen zoals voorheen. Niet omdat ik het gevoel heb dat ik ergens aan moet voldoen. Maar omdat ik het oprecht mis om die drie dagen die melding te zien voorbijkomen dat mijn geplande artikel is geplaatst. Ik mis het schrijven, het bloggen. Schrijven is net als creatief zijn iets wat mij verder helpt en iets wat ik enorm graag doe. En net als mijn andere hobby’s, voelt het alsof ik een stukje van mezelf kwijtraak als ik het niet kan doen. Meestal is het beste om dat gewoon te accepteren en dan te beseffen dat het uiteindelijk wel weer goedkomt. Met veel situaties kan ik dat ook wel. Maar als het om een van mijn dierbare hobby’s gaat, vind ik dat meteen een pak lastiger. Ik probeer dan ook om mezelf niet te forceren, maar dat is soms verrekte lastig. Ik dobber een beetje tussen het willen bloggen maar niet forceren, en het geforceerd bloggen omdat ik het mis. Maar het komt wel weer goed! Binnenkort begint de hoge school en hopelijk komt mijn leven dan ook terug op gang en heb ik terug inspiratie. Ik ben benieuwd wat de komende tijd gaat brengen. Maar ik vind het ook heel spannend!
Had jij ooit al eens een blogdipje?