Dingen die ik mijn jongere zelf zou willen zeggen

Ik ben vroeger altijd vrij hard voor mezelf geweest. En ik ga er niet over liegen, ik heb daar nog altijd een hand vol van. Kwam ook deels door het trauma dat zich toen aan het ontwikkelen was natuurlijk, maar ik leer veel bij. Zo voel ik af en toe de behoefte om een paar dingen te vertellen aan de jongere Nikita, en dat zet dingen ook in perspectief voor wie ik nu ben.

★ Op een dag ben je niet meer alleen

Ik weet het, er zijn enorm veel gevechten aan vooraf gegaan. Je was altijd tussen mensen die jou niet accepteerden, mensen die jou het liefst een beetje anders wilden. Een beetje meer extravert, een beetje minder gevoelig. Een beetje meer ‘lachen’ wanneer er ‘grapjes’ werden gemaakt. Ik weet dat je je alleen voelt. Maar geloof me, er komt een dag dat je zoveel lieve mensen zult ontmoeten die jou accepteren gewoon om wie jij bent. Er zal een dag komen dat je je gevechten niet meer alleen vecht, maar dat je dat samen met anderen doet. En spoiler alert: je zal ook een weg vinden om jezelf te accepteren.

★ Luister naar je gevoel als je van school verandert

Ik zie je en ik weet hoe je in paniek bent. Verzorging blijkt uiteindelijk toch niet je droomopleiding te zijn. Want je bent doodongelukkig op stage. Ik weet dat je op een woensdagmiddag in volle paniek naar inhaalstage bent gegaan omdat je niet wist was je dan wel wou doen. Eventjes later ontdek je je nieuwe richting en voel je ‘dit is het’. Maar je bent ook bang. Een nieuwe school, een nieuwe stad. Compleet nieuwe vaardigheden moeten leren. Luister naar mij en laat je angst niet winnen. Luister naar dat enthousiasme in je hart, want het brengt je naar een van de beste tijden in je leven. In je leven buiten school zal het niet altijd makkelijk zijn, maar binnen school heb je de tijd van je leven.

★ Blijf boeken lezen, ondanks alles

Boeken lezen is niet de meeste coole hobby in de middelbare school en ik weet dat je het eigenlijk niet meer wilt omdat je er zoveel commentaar op krijgt. Mensen noemen je een nerd en pesten je. Toch hoop ik dat je nooit echt je liefde voor boeken gaat verliezen. Niet alleen brengt het jou zoveel plezier en kennis, maar je gaat er ook een paar geweldig lieve mensen door leren kennen. Mensen die jou wel gaan begrijpen als je vertelt hoe fantastisch goed een boek was, maar zoveel meer dan dat. Je gaat niet alleen boekgerelateerde vrienden maken, maar vrienden waar je eigenlijk alles mee kan bespreken en waar je altijd bij terecht kan. Misschien is dat nog het meest magische aan je hele leesavontuur.

Leer naar je gevoel luisteren

Ik zei het al eerder hierboven, maar ik benadruk het nu nog maar eens. Leer naar je gevoel luisteren. Er gaan een heleboel mensen zijn die dat echt zever gaan vinden, maar ik kan je wel vertellen dat een heleboel van je beste beslissingen op gevoel gemaakt zijn. Als iets goed voelt, ga ervoor. Want het gaat je nog zoveel moois brengen en leren dat de wereld niet alleen maar donker en zwaar is. En als je gevoel je vertelt om iets niet te doen, doe het dan ook niet. Ook dat zal je veel problemen sparen. Maar ik weet het, soms moeten dingen gebeuren voor je ervan leert. Zo werkt het leven nu eenmaal.

Je bent meer dan genoeg

Ik weet dat het wellicht anders voelt. Waarschijnlijk voel je je allesbehalve genoeg. Je voelt je van alles, te veel, te weinig, te zwak, te raar. Je bent alles behalve die dingen. Weet je wat je wel bent? Genoeg. Maar er zijn nu eenmaal mensen die dat -jammer genoeg- nooit gaan inzien. Zoals ik al vertelde: er komen in die plek mensen die dat wel gaan inzien. Als ik terug kon gaan zou ik je vertellen hoe trots ik ben op je. Maar dat vertel ik je later vandaag nog.

Het komt allemaal goed

Niet op de manier die jij had gedroomd. Ook niet op magische wijze. Integendeel, het zal heel veel vechten worden en verwerken. En we zijn er nog niet op het moment dat ik dit schrijf naar je. Maar we zijn al verder dan pakweg gisteren of vorige week. Ik weet dat je bang bent voor de wijde wereld na school, maar het komt goed. Misschien met hier en daar was strubbelingen en valpartijen, maar die horen bij het volwassen leven. Eigenlijk gewoon bij het leven. De dingen waar je zo bang voor bent, komen uiteindelijk op hun pootjes terecht. En ik weet het, het doet pijn als je hard wordt geraakt. Maar alles wat je nu breekt, worden later je krachten. Geloof me maar.

★ Ik ben trots op jou

Misschien voelde je het toen niet, maar ik ben trots op je. Jij vond dat het altijd beter kon, dat je maar wat volwassener moest zijn of wat meer dit of dat. De dingen die jij op je bord kreeg, zijn dingen waar zo’n jong meisje nooit mee zou moeten dealen. En je hebt het gedaan met de kennis die je hebt, zo goed en zo kwaad. Maar je hebt het gedaan en ik ben trots op je dat je nooit hebt opgegeven. En bovendien heb je het nooit toegestaan dat je bitter zou worden maar ervoor gekozen om je hart niet te laten verstenen. We hebben soms wat moeite om ons hart open te zetten nu, maar dat komt wel weer. Met alles wat je toen moest doorstaan, heb je het aangepakt op de best mogelijke manier. En daarvoor ben ik trots op je.

★ De wereld heeft je nodig

Misschien is dit nog wel de meest moeilijke boodschap die je mag horen. Maar we hebben je nodig hier. Het voelt als de enige optie en het voelt ook gewoon alsof het beter kan zonder jou. Maar dat is niet zo. Niet alleen de wereld heeft je nodig, jij zelf ook. We vinden het af en toe nog steeds moeilijk om in de toekomst te kijken, maar het komt wel goed. Je mag niet alleen blijven vechten voor anderen, maar ook voor jezelf. Ook jij hebt dromen, doelen en ambities waar je voor mag blijven vechten. Maar vergeet de gedachte dat de wereld je niet nodig heeft. Je hebt een groot hart vol liefde en goede intenties. En dat hebben veel mensen, maar niet op jouw manier en niet met jouw combinaties. Dus we hebben je nodig hier. Geef niet op.

Wat zijn een paar dingen die jij tegen je jongere zelf zou zeggen?

Doelen voor het nieuwe jaar

Er is zo’n uitspraak en die gaat als ‘new year, new me’. Daar geloof ik niet zo zeer in, en het gaat ook geen zo’n soort post worden vandaag. Maar de magie van het nieuwe jaar heeft wel iets motiverend voor mij, ik krijg er altijd energie van. Een versie lei van 365 dagen zeg maar. En ik geloof ook zeker niet dat je tot het nieuwe jaar moet wachten om je domen na te jagen of om dingen in je leven te verwelkomen. Maar ik vind het wel altijd leuk om vooruit te blikken. Dus here we are.

★ Een leesdoel van 12 boeken

Ieder jaar zet ik trouw mijn challenge op Goodreads. Dat doe ik al sinds 2014, dus zeker zo’n acht jaar. Ik verlies daardoor lezen niet uit het oog in drukke tijden. Vroeger was het vaak in de zin om mezelf uit te dagen tot nieuwe doelen, records. Dit jaar gaat hij net zoals vorig jaar op twaalf boeken. Zo is er geen druk, maar heb ik wel een stok achter de deur om te blijven lezen. En één boek per maand is zeker haalbaar.

★ Focussen op mezelf (en mezelf ontdekken)

Dat betekent niet dat ik in het nieuwe jaar ineens iedereen laat vallen en denk dat mensen hun eigen plan moeten trekken. Absoluut niet. Maar in 2022 ben ik erachter gekomen dat ik een hele rits trauma’s heb aan mijn jeugd en daardoor nooit echt volledig mezelf ben geweest. Naar het einde van het jaar toe kwam dat wel wat meer naar boven, en het lijkt me heel erg leuk om daar in 2023 verder aan te breien. Het leven draait ook een stuk om jezelf creëren, maar ik wil graag ontdekken wie ik zelf wil zijn. Niet wie de maatschappij wil dat ik ben, maar wie ik zelf wil zijn. Het zal zeker een uitdaging worden, maar I got this.

Mijn blog meer aandacht geven

Zou ik zeggen dat ik in het afgelopen jaar niet geblogd heb? Nee, zeker niet. Maar ik merkte wel dat er momenten waren dat ik mijn blog verwaarloosde. En soms komt het leven nu eenmaal in de weg, en dat zal in het nieuwe jaar (of de jaren erna) zeker nog gebeuren. Maar mijn blog is een onderdeel van wie ik ben, en ik wil er meer aandacht, tijd en liefde insteken. En ik moet denk ik voor mezelf ook eens nagaan wat ik met mijn blog wil doen, want de laatste maanden voelt het alsof ik een beetje ‘vast’ zit.

★ Meer genieten van mijn leven

Vooral in het laatste stuk van het jaar vielen er een paar dingen op hun plek waardoor ik een stuk losser van mijn trauma leefde. En ik durfde weer te geloven dat het echt kan, dat ik gelukkig kan zijn en mag genieten. Het zijn dingen die ik lang niet gevoeld heb. Dus dit wil ik in het nieuwe jaar zeker voort zetten. Er staan ook al een paar leuke plannen op de kalender, maar los daarvan wil ik ook heel graag genieten van de kleine dingen. Ik weet zeker dat dat wel goed komt.

Heb jij doelen voor het nieuwe jaar?

Weer eens verdwenen van mijn blog

Ik weet dat ik de laatste tijd veel mijn schrijfsels open met ‘het is heftig geweest’. Dat was het nu ook, maar er is verbetering in gekomen. Ik wilde eigenlijk vorige week al terug een weekoverzichtje maken, maar tegen het eind van de week had ik al weer geen beeldmateriaal meer genoeg. Dus dat plan blijft voor het nieuwe jaar. Maar ik ben er om jullie een nieuwe update te geven over wat er allemaal speelt in mijn wilde leven. Spoiler alert: niet veel.

De avond dat ik dit schrijf ben ik ‘s ochtends naar de psycholoog geweest. Het was een heel verhelderende sessie, maar ik ben ook met een heel blij gevoel naar buiten gegaan. Mijn demonen uit het verleden worden steeds stiller, en hoewel ze altijd een beetje voelbaar gaan zijn, is het een opluchting. Een van de gedachten die ik had voor ik aan de eerste sessie begon was: op naar een vrijer leven. En hell yeah dat dat gelukt is. Het is alleen niet allemaal rozengeur en maneschijn geweest de afgelopen tijd. In mijn vorige ‘update’ schreef ik dat ik bijna terug suïcidaal werd, gelukkig is het niet zover gekomen. Het gaat wel oprecht beter. De redenen waarom ik me zo slecht voelde, zijn helaas dingen die ik vanwege privacy niet kan delen.

Er zal je wel iets opvallen in de nieuwe weekoverzichtjes, want ik werk al een maand voor een andere winkel. Ik werk ook terug in mijn eigen stad, dus geen treinritjes meer. Enkel busritjes of stepritjes. Er was altijd een soort van vast ritme aanwezig want ik had een vast rooster, ook dat heb ik niet meer. Maar dat vind ik op zich niet erg, want er zit heel veel variatie in mijn weken en ik heb soms ook hele korte dagen. Niet dat ik dik tegen mijn goesting ga werken, integendeel. Ik ga met heel veel plezier naar mijn werk en mijn psycholoog merkte ook op dat ik er gelukkiger uit zag. Dus all is good. De verandering heeft me wel energie gekost en ik merk ook dat ik sommige dagen enorm moe ben. Maar er zijn dan ook meerdere trauma’s verwerkt geraakt en nu vraagt mijn lichaam om rust. Dus ik zal waarschijnlijk niet de meest boeiende of wilde avonturen delen, maar dat heb ik eigenlijk nooit echt gedaan. Een nieuw werkritme betekent ook wennen en aanpassen in mijn privé-leven, maar dat komt wel goed. Ik weet het zeker. Er staan momenteel al een paar toffe dingen op de planning en daar kijk ik ook naar uit.

De vele veranderingen en dingen die ik te verwerken had (want loskomen uit een zware periode vraagt ook veel energie achteraf) zorgden ervoor dat er geen ruimte in mijn hoofd was om te bloggen. Ik zal ook nooit een consequente blogger worden, ondanks dat ik wel heel graag schrijf. Maargoed, deze kiddo heeft weer een lastige periode overleefd en daar is ze heel trots op. Op naar vele mooie dingen.

Hier zou ‘younger me’ trots op zijn

Nu ik bezig ben met mijn trauma verwerking blik ik heel vaak terug op het verleden. Dat is een beetje het hele ding van verwerken, het terugblikken, maar dan zonder de nare gevoelens erbij. Ik denk regelmatig terug aan mijn jongere zelf en de laatste tijd komen er veel quotes, teksten en verhalen op mijn pad over je jongere zelf. Lang leve algoritmes. Dat zette me aan het denken. Ik kon als kind/tiener heel vaak fantaseren over hoe het later zou zijn, maar ik weet eigenlijk heel zeker dat ze trots zou zijn op wie ik nu ben. Dit is waarom.

Ik lees nog steeds heel veel (en Engels!)

Ik kan me bijna geen versie van mezelf voorstellen waar ik niet las. Als kind had ik een hekel aan lezen, maar ik denk nu achteraf gezien dat dat was omdat ik niet mijn interesse in boeken terugvond. Want ik weet dat er een wereld voor me openging de eerste keer dat we naar de bibliotheek gingen en ik mijn eigen boeken mocht en kon kiezen. Ik lees nu uiteraard minder dan toen, maar ik lees nog steeds heel veel. Een hele tijd terug zat ik op de trein naar huis, na een dagje shoppen met twee nieuwe boeken en bedacht ik me met een glimlach hoe blij mijn jongere versie zou zijn als ze me zo zag zitten. En ik lees nu ook bijna altijd Engels en dat was iets waar ik toen alleen maar van kon dromen.

★ Mensen lichtpuntjes bezorgen

Al van zolang ik me kan herinneren was ik erop gebrand om een goed persoon te zijn voor anderen. De wereld een beetje mooier maken, in kleine en grote dingen. Het is een waarde waar ik altijd veel belang aan gehecht heb, onbewust al sinds een heel klein meisje. Nu hoor ik soms van mensen dat ik ze inspireer of dat ik hun dag beter heb gemaakt en dat kan mij echt zo ongelooflijk gelukkig maken. Ik doe niks liever dan dat. En niet perse om de held uit te hangen of om iets te krijgen. Puur uit het hart. Ik weet dat dat heel cliché klinkt, maar het is toch zo.

Dat ik mijn creativiteit achterna ben gegaan

Ook dit zit er al heel jong in. Ik herinner me nog dat we in het tweede leerjaar (en de jaren erna) de vrijdagnamiddag standaard als knutselmiddag beschouwden. En dat dat ook mijn favoriete middagen waren. Toen kwam later ook mijn opleidingswissel in het middelbaar waardoor ik elke week vele lesuren bezig was met tekenen en creativiteit. En nog steeds is dat een heel belangrijk iets in mijn leven. Ik denk op zich ook dat als ik mezelf uit het middelbaar zou vertellen hoe groot mijn collectie markers is geworden, ze daar vrij gelukkig mee zou zijn. Ik heb die stiften in mijn hart gesloten tijdens mijn eindwerk in het zesde en zevende middelbaar en de liefde is nog altijd heel groot.

Dat ik altijd de humor van dingen blijf zien

Lachen is al heel mijn leven iets wat ik graag doe. Humor is een van mijn beste vrienden en ik relativeer ook heel gemakkelijk door humor. Afgelopen maanden en jaren zijn alles behalve grappig geweest, maar ik ben mijn lach nooit verloren. En los van het humor gedeelte, dat ik altijd positief ben gebleven. Ik heb een paar heel bittere kanten van de wereld gezien, maar ik ben het zelf niet geworden. Ik heb in het middelbaar ooit gezworen dat ik nooit bitter zou worden en tot nu toe heb ik die belofte altijd kunnen houden. Sommige dingen zijn niet grappig, maar veel dingen kun je oplossen met een goeie lachbui erna. Ik weet nog dat toen ik pas ziek was, ik heel vaak meme’s rond chronic illness heb opgezocht en nog steeds zijn die mijn redder in nood tijdens moeilijke dagen. Want ja, je moet er toch op some way mee dealen.

Dat ik nog steeds op de aardbol rondloop

Er is een moment geweest in het middelbaar dat ik er genoeg van had. Alleen had ik dat toen niet door. Een hele tijd terug deelde ik mijn verhaal op mijn blog. Het zijn geen gemakkelijke tijden geweest toen en nu eigenlijk ook niet. Maar I’m still standing. Still going. Niet altijd met evenveel moed, maar ik heb niet opgegeven. En ik denk dat ze daar nog wel het allertrotst op zou zijn

Dansen in de regen | Over trauma, mijn social media break & andere dingen

Ik blijf maar zeggen dat ik binnenkort weer actief ga bloggen, dat ga ik bij deze niet nog maar eens herhalen want ik weet niet of ik het kan waarmaken. Zoals bijna elke post die ik tegenwoordig schrijf over mijn eigen leven kan ik alleen maar zeggen dat het weer vrij ruige tijden geweest zijn. Ik praat eventjes bij.

Photo by Jan-Willem on Unsplash

We zijn eind november en het viel me op dat er heel weinig online is gekomen deze maand. Ik denk dat ik dat kan verklaren want alle tijd die normaal in bloggen kruipt, kruipt in iets anders. Namelijk: lezen. Ik lees nog steeds heel veel. De cijfers uit mijn boekenpost van oktober ga ik waarschijnlijk niet kunnen evenaren, maar het is toch wel weer een mooie periode geweest. Ik denk ook net dat het de boeken zijn die me erdoor hebben geholpen. Het is namelijk een lastige periode, en niet perse door mijn verwerking. Het speelt mee, maar het speelt niet de hoofdrol. Ik kan ook niet in detail gaan, want er zijn derden bij betrokken. En mensen door het slijk halen of hun privacy niet respecteren is niet waar ik voor sta als blogger. Er is wel een eind aan de storm aan het komen. Met bijgevolg ook dat ik waarschijnlijk tot eind dit jaar geen weekoverzichtjes meer ga posten. En niet perse omdat mijn leven niet perfect is (dat is het in geen enkel overzichtje) maar ik merk dat ik er de ruimte en zin niet in heb. En het is nu echt belangrijk dat ik inspeel op dingen die me energie geven en waar ik zin in heb. Mijn mentale gezondheid is er niet zo goed aan toe geweest de afgelopen weken.

Ik heb een paar keer gedanst op de grens van terug suïcidaal zijn, net niet gebeurd. Ik heb ook voor dat kon gebeuren actie ondernomen. Ik ben een paar weken offline geweest van de socials, maar ook heb ik heel veel gelezen. Begin deze maand heb ik een post gelanceerd met hoeveel en wat ik gelezen heb in oktober en die cijfers zijn insane. Zelfs voor mij. Nu moet ik zeggen dat ik dat de komende tijd ook niet perse zie veranderen, want los van mijn mentale gezondheid geniet ik er enorm van. Voor mocht je bezorgd zijn: ik ben oke. Ik heb heel veel lieve mensen om me heen waar ik veel steun heb uitgehaald, maar ik ben zelf ook sterker dan de vorige keer dat ik me zo slecht voelde. Ik weet dat ik op mezelf kan vertrouwen om het tot een goed einde te brengen. Ondertussen ben ik weer actief op de socials, dus het gaat beter. Al is het in hele kleine deeltjes, maar dat vind ik prima.

Vandaar dat ik ook geen kleine gelukjes gedeeld heb of ook maar iets. Hoewel het juist nu belangrijk is om daaraan te denken, geloof ik ook niet in toxic positivity. En het voelde enorm fout om te delen dat alles op wieltjes loopt terwijl dat niet zo is. Maar ik had ook niet echt de drang om iets anders te delen, gewoon eventjes niks. Er is heel veel paniek, huilbuien, stress, wanhoop en nog zoveel meer de revue gepasseerd de afgelopen weken. En dat deel ik ook graag. Weet dat het ook bij de meest positieve mensen niet altijd voor de wind loopt. We hebben allemaal onze moeilijke periodes. Ondanks dat blijf ik wel vechten voor beter. Maar zoals ik al zei, de storm is ten einde aan het komen.

Hoe gaat het met jou?