Hi allemaal! Een tijdje terug vertelde ik in een weekoverzichtje dat ik goed nieuws had gekregen. Maar het was toen nog te vroeg om daar iets over te delen, en bovendien had ik nog mensen die ik op de hoogte moest brengen. Ik denk (en hoop) dat ik niemand vergeten ben. Als dat wel zo is, don’t take it personal. The brain fog made me do it. Want ik heb gemerkt dat ik in mijn laatste weekoverzichtje met de happy socks ook een gigantische fout heb gemaakt. Geen drama’s hoor, gewoon iets verkeerd uitgelegd. Maar hier komt het dus! Ik weet niet of het voor anderen een big deal is, ergens wel. Maar voor mij is dit heel fijn nieuws. En ik wilde ook pas iets vertellen als het echt rond was.
In het begin van augustus denk ik vertelde ik dat ik mijn job had stopgezet omdat ik niet meer kon. Mijn job werd te zwaar voor mijn lichaam, ik had steeds meer dagen van rusten en werken. Zo’n leven is voor niemand leuk, ook niet voor mij. Normaal was het plan om eind augustus mijn contract stop te zetten, alleen brak ik dus mijn vingers waardoor dat een beetje eerder gebeurde. In november zat er dus een gigantisch gat in de werkroosters, waardoor mijn baas dus met een heel groot probleem zat in personeel. Hij vroeg of ik het zag zitten om een paar keer flexi te komen doen. Ik had op dat moment geen werk en eventjes terugkomen leek me wel tof. Daarnaast was het een goeie kans om mijn lichaam terug te laten wennen aan een job hebben, zonder dat er een hele rompslomp aan kennismakingen en een nieuwe werkvloer bij kijken kwam. Dus ik zei ja en ik deed het. Zoals in mijn weekoverzichtjes te lezen was, deed ik vrij vaak een paar shiften per week. En toen kwam het goeie nieuws. Ik kreeg het voorstel om in januari terug te komen onder vast contract, maar deeltijds. En ik zei ja. Als dit online komt heb ik normaal mijn krabbel al gezet en ben ik terug officieel vast medewerker.
De dag dat ik te horen kreeg dat dit een mogelijkheid kon zijn, was ik heel blij. Want dit was een van de moeilijkste beslissingen die ik heb moeten maken voor mijn gezondheid. De job die ik al twee jaar met zoveel liefde en plezier deed, opgeven. Er zijn dingen veranderd in de tijd dat ik er niet was, maar over het algemeen ben ik nog steeds heel gelukkig. En zoals ik al zei, ik had heel erg last van moodswings en hele zware downs soms. Sinds ik terug aan het werk ben is dat een heel stuk minder. Ze zijn niet weg, ik ben en blijf een mens. Een heel gevoelig mens zelfs, dus eigenlijk is dat iets waar ik moet mee dealen. Maar als ik voel hoe gelukkig ik ben na mijn werkdag of tijdens een werkdag, dan weet ik dat dat klopt. Dus dit is een mooiere uitkomst dan ik kon dromen. Er zal altijd pijn zijn, in welke job ook. Daar moet ik gewoon mee leren leven, hoe moeilijk dat soms ook is. Ik heb in de afgelopen maanden ook al een paar hele intense aanvallen gehad, maar dat is wat het is. Maar het feit dat ik een werkplek heb waar ik me goed voel en me zo blij maakt, maakt het wel draaglijker. Het zijn die dingen die me veerkracht geven om door te vechten. Want dat is wat het soms zal zijn. Vechten met mijn eigen lichaam.
Deeltijds werken is natuurlijk wel een hap uit mijn loon en daar ga ik ook niet in detail over gaan. Dat is iets wat ik niet bespreek op mijn blog. Maar er waren wel mensen die zich afvroegen hoe dat zit. Ik heb nog steeds genoeg om rond te komen, al zal ik wel langer moeten sparen als ik iets duurs wil kopen. Maar eerlijk, mijn gezondheid staat op de eerste plek. Met geld koop je heel veel, maar geen gezondheid. En ik heb al een zwakkere gezondheid, dus ik moet er extra goed voor zorgen. En ik denk ook maar altijd: ik kan wel een fulltime loon hebben en meer verdienen. Maar wat heb ik daar aan als ik in mijn vrije tijd altijd in mijn bed moet liggen rusten? Misschien ben ik naïef of nog te jong om dit te beseffen, maar dit is wel hoe ik erover denk. Laat mijn verhaal ook een voorbeeld zijn dat mensen niet altijd kiezen om parttime te werken, maar ze soms geen andere keus hebben. Al is het geen schande om parttime te werken zelfs als je dat gewoon wil. Whatever makes you happy denk ik altijd dan. Werk is belangrijk, maar je (mentale) gezondheid is dat ook. Van beide krijg je maar eentje bij je geboorte, en als je het breekt is het kapot voor altijd. Je kan het proberen te lijmen, maar de barsten zal je altijd voelen.
Dikke knuffel ❤️