Ik waag me maar beter niet aan vloggen

Hoi allemaal! Elke dag voeg ik nieuwe video’s toe aan het ellenlange lijstje met video’s die ik graag wil kijken. Ik ben naast lezen ter ontspanning dus ook een fan van Youtube. Toch ben ik blij dat andere mensen die filmpjes in mijn plaats maken en ik ze niet zelf maak. Laat mij maar hier op mijn laptop schrijven. Ieder zijn passie en talenten natuurlijk, daar ben ik voorstander van. Toch denk ik dat het in mijn geval gewoon beter is dat ik vrolijk blijf vertellen op mijn blog dan op Youtube.

•  Veel te ongemakkelijk!

Het idee alleen al dat mijn hoofd wekelijks op Youtube staat maakt me vrij ongemakkelijk. Natuurlijk post ik heel vaak een selfie op mijn blog of op sociale media. Maar dat is toch net iets anders dan een video van pakweg tien minuten die online staat. Het verschil is er wel. Daarnaast ben ik in het dagelijks leven zonder camera in de buurt al onhandig genoeg. Dus ik wil niet weten wat er gebeurt MET camera. Waarschijnlijk scenario’s als deze: struikelen, stotteren, tegen dingen aanlopen. Ik ben al vrij onhandig zonder dat ik gefilmd word. Nee, dat is geen haat naar mezelf. Dat is gewoon zo en dat heb ik geaccepteerd. Dus nee, ik hou het gewoon bij bloggen denk ik.

•  Ik kan nadenken achter mijn laptop

Ik ben een verschrikkelijke controlefreak. Zal ik ook altijd blijven vrees ik. Maar dat terzijde. Als ik aan het filmen ben, dan moet het vlot gaan, terwijl ik juist graag nog eens nadenk voor ik iets online zet. Omdat ik me besef dat internet groot is, iedereen je kan zien en het vaak nog jaren later teruggevonden wordt. Op mijn blog kan ik zinnen herformuleren, stukken schrappen en blogartikels simpelweg achter een wachtwoord zetten als ik dat wil. Kan met Youtube ook, maar dat is gewoon veel meer gedoe. Ook denk ik dat een video waar je duidelijk ziet dat er in de beelden geknipt is, gewoon niet meer leuk is om naar te kijken. Wat bij mij dus wel het geval zou zijn

•  Een veel te gewoon leven

De meeste vloggers die ik volg, hebben een leven waar van alles in gebeurt. Hoewel dat wel meevalt, want ik ken ook heel veel jongeren met een normaal leven die filmpjes maken. Maar ik vind mijn leven net interessant genoeg om weekoverzichtjes te maken, en daar zelfs twijfel ik al eens. Daarnaast denk ik ook gewoon niet dat mijn werkgever het zou appreciëren als ik ineens al vloggend op de werkvloer kom gewandeld. Ik ben niet wekelijks op de wildste feestjes te vinden en ga ook niet maandelijks naar een pretpark. Mijn weekdagen bestaan meestal gewoon uit werken van ‘s morgens tot ‘s avonds en af en toe een uitje. Dus nee, ik denk niet dat ik zo’n bijster interessant leven heb dat ik iedere seconde op film moet vastleggen. Weekoverzichtjes zijn genoeg.

•  Onzekerheid?

Ik denk ook gewoon dat ik veel te onzeker en ongemakkelijk voor de camera zou zitten. De afgelopen tijd heb ik wel enigszins zelfvertrouwen ontwikkeld en dat voel ik ook (yay me!), maar niet genoeg om voor een camera video’s te maken. Waarom? Omdat ik daar niet op mijn plek zit en mijn talenten gewoon ergens anders liggen. En dat is prima, want iedereen heeft zulke momenten in zijn of haar leven. Ik hoor niet thuis voor een camera op een Youtube-kanaal en daar ben ik helemaal oke mee. Er komen nog genoeg generaties die dat wel leuk vinden. Ik zie het platform nog niet zo snel leeglopen.

•  Totaal geen verstand van editen

Oke, dit reken ik niet echt als een puntje waarom ik ‘t niet doe. Want ik had vroeger ook geen verstand van WordPress en bloggen. Niet dat ik mezelf nu als de grootste expert zie trouwens. Ik doe ook maar wat. Maar als ik video’s maken echt leuk zou vinden, zou ik me daar niet door laten tegenhouden. Integendeel, ik zou het met heel veel liefde leren ervoor. Als mijn passie daar zou liggen. En daar ligt hij simpelweg niet. Volgens mij zouden mijn filmpjes de eerste keer er echt amateuristisch en raar uitzien. Maar aan de andere kant, iedereen moet leren. Elke expert was ooit een beginner en elke wijze uil, was ooit een uilskuiken.

•  Bloggen maakt me rustiger dan praten

Ik geef toe, als ik compleet opgefokt ben en een slechte dag heb gehad dan lukt een prachtig artikel schrijven me ook niet. Maar ik merk wel dat als ik een goeie dag heb en ik begin met tokkelen op mijn toetsenbord, ik daar vanzelf rustig van word. Zeker als ik in mijn flow zit. Schrijven is nu eenmaal een van mijn grootste passies. Duh, anders was ik zeker geen blog begonnen. No shit sherlock zou mijn beste vriendin nu zeggen. Ik kan enorm kalmeren van schrijven, ook naast mijn blog. Als ik te veel nadenk dan gooi ik het allemaal in een Word-bestandje en krijg ik overzicht in mijn gedachten. Meestal toch. Soms komt er daardoor inspiratie vrij voor een artikel, soms is het te persoonlijk. Maar schrijven kalmeert me dus echt wel.

•  Ik kan me beter uiten al schrijvend

Ook dit is waar. Vraag me om een artikel te schrijven met volle gevoel en eentje die raakt, en ik ga er vol voor. Maar datzelfde doen hardop in woorden, is iets anders. Hoewel ik prima kan uitleggen wat er scheelt of prima kan vertellen. Maar toch lijkt het alsof ik al schrijvend nog makkelijker de woorden vind die kunnen duidelijk maken wat ik bedoel. Ook gewoon omdat ik tijdens het bloggen tijd heb om betekenissen en woorden op te zoeken. Dus als ik heel slim lijk door dure woordenschat, overschat mij niet. Google is mijn beste vriend. Nee grapje, ik zoek niet zo vaak andere woorden op. Als ik in mijn flow zit voor een artikel, dan lijkt het vaak vanzelf op het scherm te verschijnen wat ik probeer te vertellen. En dat vind ik een heerlijk gevoel. Ik denk dat dit ook wel iets is wat vele collega-bloggers zullen herkennen.

Wat vind jij zo fijn aan bloggen?

En voor de niet bloggers: lees je liever blogs of kijk je liever filmpjes?