Hoi allemaal! Af en toe vind ik het heel leuk om een paar kleine feitjes over mezelf te delen. Vooral op mijn blog dan. Het zijn zo net die feitjes die zo klein zijn, maar mij toch echt wel mij maken. Feitjes waardoor ik niet compleet zou zijn. Soms ontdek ik dan zo’n feitje en dat vind ik dan wel leuk. Grappig ook. Maar bijna direct er achterna voel ik trots, want dit is wie ik ben. Vandaag deel ik graag enkele feitjes over mij!
-
Na een onhandig moment, heb ik altijd de slappe lach
Van wie ik die onhandigheid mee heb gekregen, is mij inmiddels ook al vrij duidelijk. Maar ik heb lang gedaan vroeger om die onhandigheid te accepteren. Vaak ben ik boos op mezelf geweest omdat ik weer een keer onhandig ben. Maar nu niet meer eigenlijk. Zolang het niet gevaarlijk wordt. En dat is het meestal niet. Ik weet nog een maand geleden dat ik erin slaagde om de watt van de microgolf niet juist te zetten waardoor er vier minuten later zwarte popcorn uitkwam in plaats van de smakelijke, normale variant. En zo zijn er nog wel van die momentjes. Struikelen of ergens over vallen in de turnles op school, mijn halte van afstappen missen op de bus omdat ik zo diep in mijn boek zit. Meestal heb ik achteraf gewoon de slappe lach, maar het is gezond. Ik lach mezelf niet uit, integendeel. Ik ben dan juist blij dat ik mezelf weer eens blij heb gemaakt omdat ik eens goed kon lachen.
-
Mijn droom is om de wereld te zien
Hoe groot mijn angst voor het onbekende ook is, ik wil heel graag de wereld zien. Er is zoveel meer dan de stad waar je opgroeit of naar school gaat. Ik wil niet perse een grote wereldreis maken, maar gewoon stukje voor stukje de wereld zien. En ja, de wereld is groot. Maar ik wil het liefst zoveel mogelijk ervan zien. Dat dat ook geen gemakkelijke droom is, dat weet ik. Ook deze keer ben ik bereid om ervoor te gaan en mijn droom waar te maken. Er is gewoon iets wat me facineert aan de rest van de wereld. Wat gek is, want normaal ben ik het liefst in eigen omgeving tussen al het vertrouwde.
-
Afscheid nemen van al mijn knuffelberen lukt me niet
Als je mijn kamer binnenkomt zie je ze op drie plekken liggen. Boven op mijn kledingkast, bovenop mijn boekenrek en bovenop de lange kast van mijn zusje. Ik heb het over mijn knuffels. En aangezien ik je net vertelde dat ze op drie verschillende plekken liggen, kan je zelf al constanteren dat het er veel zijn. Ik heb al zo vaak geprobeerd om ze te minderen (meestal met een beetje succes) maar het blijven er veel. Het zijn denk ik gewoon de jeugdherinneringen waar ik geen afscheid van kan nemen. Ergens vind ik het ook wel schattig dat de hele kamer nog vol ligt ermee. Het geeft ook wel een stukje van mezelf weer.
-
Mij zal je sneller in jeans en t-shirt zien, dan in een kleedje of rokje
In mijn kledingkast ligt het vol van de kleurtjes. Alle kleuren van de regenboog. Maar je kan heel de kast doorzoeken, je zal er geen enkel rokje of kleedje of wat dan ook zien liggen. Ik ben geen rokjesmeisje of jurkjesmeisje. Hoe vaak mensen mij ook zeggen dat ik het ideale figuur ervoor zou hebben of hoe mooi ik met een kleedje zou staan. Nee, dit is niet wie ik ben. Ik weet dat ik met niet perse onzeker voel in een rok of kleedje, maar het voelt gewoon niet als mij. Dat is de reden waarom ik altijd in jeansbroek of short ben. We hebben allemaal onze kleding waar we ons het allerbeste in voelen toch? Die moet je gewoon zo vaak mogelijk aandoen, want daarin straal je het best!
-
Vuurwerk maakt mij het allerstilst van allemaal
Tussen mijn familie ben ik een prater. Op school valt dat mee, daar ben ik altijd stiller. Onbewust. Ik ben sowieso meer een denker, dat is een feit. Vaak kan ik achteraf nog praten over dingen of iets uitleggen. Maar als ik vuurwerk zie, dan ben ik sprakeloos. Want er is niks wat de schoonheid van vuurwerk kan verklaren vind ik zelf. Het is magisch. Daarom hou ik ten eerste ervan om te gaan kijken ernaar, maar het is prachtig. Zelfs als ik nu terugdenk aan de laatste keer dat ik vuurwerk zag (wat niet zo heel lang geleden is trouwens) kan ik amper schrijven hoe mooi ik het vind. Sommige dingen voel je diep in je hart, maar kan je niet verklaren. En dat is een van de mooiste dingen denk ik. Gevoelens diep vanbinnen kunnen het gewoon niet winnen van mooie woorden. Daarvoor zijn ze te diep en mooi.
Wat is een feitje van jou dat niet veel mensen weten?
Ik vind het zelf ook heel leuk om af en toe zo’n kleine weetjes te delen. Deze week had ik het er nog over met mijn nicht dat ik die meteen moest neerpennen zodra ze me te binnen schieten want enkele minuten later ben ik het alweer vergeten. Het grappige is dat ik zo ook bij dingen stilsta waar ik me eerder niet bewust van was. Vroeger droeg ik net als jij vrijwel altijd een jeans en t-shirt/trui. Een drietal jaar geleden is dat plots veranderd en sindsdien heb ik eigenlijk steeds een kleedje of rok aan.
Haha, het is altijd leuk om bij zulke feitjes stil te staan. Je leert jezelf op een andere manier kennen. En ik heb geen idee of dat kleedje en rokje iets gaat worden, ik vrees er een beetje voor 😀