Het lijkt soms maar zo

Hoi allemaal! Ik kom zo vaak motiverende quotes tegen op Pinterest. Maar ook teksten die gewoon de waarheid zijn. Deze keer zette dat mij aan het denken. Want we denken zoveel te weten over een ander of over zijn of haar leven. Maar eigenlijk is dat niet zo. Dingen zijn niet altijd wat ze lijken. Ik denk dat dat goed is om te beseffen. En ik heb het niet alleen over social media, heus niet. Het echte leven is hier minstens even hard van toepassing. Want hoe vaak denk je dat iedereen het perfect voor elkaar heeft? Toch is dat niet zo. Niemand heeft een perfect leven.

Hetgene wat je van een ander ziet is slechts een momentopname. En dat heb ik ook met mijn faalangst. Gelukkig zie ik nu door die sluier heen. Mensen in mijn klas lijken altijd perfect te zijn en de leerkrachten ook. Terwijl ze dat niet zijn. Dat maakte mij onzeker. Te bedenken dat ik hier de enige ben die fouten maakt. We maken ze allemaal. Sommige zijn gewoon beter in ze te verdoezelen. Niemand is perfect. Heus niet. En ik wil ook niet op fouten van een ander gaan letten of ze in de bloemetjes zetten, maar soms doet het mij wel eens deugd dat een ander een fout maakt waar ik bij ben. Dat klinkt echt sadistisch. Maar dat is het niet. Het doet mij altijd beseffen dat ik niet de enige ben die fouten maakt en het iedereen overkomt. Mijn leerkracht schrijft ook wel eens iets verkeerd. Die perfecte klasgenoten halen ook wel eens onvoldoendes of weten het eventjes niet. Ze zullen het alleen niet zo gauw tonen. We maken ze allemaal en dat is oke. En weet je, dit kan je echt op heel veel stukken in het leven toepassen.

Want het tekstje wat mij echt aan het denken zette, was deze; ‘Sometimes the strongest people in the morning are the people who cried all the night’. We denken altijd maar dat iedereen het zo voor elkaar heeft of nooit problemen heeft. Ik vind dat wel mooi dat je niet bij je problemen blijft zitten, maar soms vind ik dat ook wel eens lastig. Ik merkte dat vooral toen oma pas was gestorven. Er waren mensen in de klas die op de hoogte waren, en ik verwachtte ook niet dat mensen elke keer gingen vragen of het wel ging met mij. Maar ik had gewoon een lastige periode. Nogal logisch ook. En sommige dagen hoor ik dan van mijn klasgenoten hoe positief ik ben en dat ik zoveel lach en blij ben. Ik zie dat als een compliment, ondertussen wel. Maar weet je, op dat moment kwam dat ook wel als een compliment aan. Maar iets in mijn achterhoofd knaagde ook wel. Niemand wist hoe hard ik struggelde met het verwerken van het verdriet en hoeveel moeite ik moest doen om me elke dag uit bed te slepen op sommige dagen. Ik krijg altijd de opmerking dat ik zulke mooie punten heb en ik het perfect voor elkaar heb. Maar dat is niet zo. Ik ben ook maar een mens dat dingen probeert. Ik denk dat weinig mensen in de klas beseffen hoe hard die strijd is die ik soms voer tijdens lessen of tijdens ontwerpen. Door mijn perfectionisme welteverstaan. Ik doe mijn opleiding met heel veel liefde en zou het niet anders willen trouwens. Net als de wijsheid die ik heb. Mensen denken zo vaak dat ik weet hoe ik mijn eigen problemen moet oplossen en ik er wel uit kom. Uiteindelijk wel, maar ik kan het ook niet alleen. Het maakt niet uit hoe sterk of positief ik ben. Of hoeveel oplossingen ik heb. Ik ben ook een mens en af en toe wil ik gewoon iemand die mij zegt dat het goedkomt en mij een knuffel geeft. Natuurlijk vind ik al die complimenten heel mooi en leuk. Maar ik denk dat het goed is om te beseffen dat ieder persoon dat zo een perfect leventje lijkt te lijden, ook zijn probleempjes heeft. Ieder huisje heeft zijn kruisje. Net als dat perfecte gezinnetje. Wie weet breekt er vanaf de voordeur dicht is wel altijd stevige ruzie uit tussen de ouders en zijn kinderen al gauw weg omdat ze het niet weer willen meemaken. Niks is perfect, zo is het leven. Maar het is aan jou om er wel iets moois van te maken.

Ik denk gewoon dat het goed is om te beseffen dat alles ook een ‘backstage’ heeft. Zie het als een muziekshow. De werk en crew die daarachter zitten zie je ook niet zo heel vaak in beeld, maar toch zijn ze er. Dat is met veel elementen in het leven ook zo. Net zoals je leven op sociale media. Je zal niet zo snel op facebook zetten dat je ontslagen bent of je een baaldag hebt gehad. Er zijn mensen die dat doen, en ik ook wel eens. Maar ook social media is maar een momentopname. Je kan nog zo je best doen, je zal nooit het gehele plaatje zien van hoe iets zit. Ook in het echte leven niet. De enige die dat totaalplaatje kent, is toch echt de persoon zelf. Ik weet het, als ik een probleem heb moet ik er dan ook wel over praten of er iets aan doen. Dat probeer ik op mijn allerhardst elke dag. Maar het is soms lastig. Soms zijn er ook dagen dat ik moe word van mijn perfectionisme. Soms zijn er ook dagen dat ik in ruzie kom met mezelf of het lastig heb. Ze horen er allemaal bij. Maar ik kies er altijd voor om er het beste van te maken. Besef gewoon goed dat dingen niet altijd zijn zoals ze lijken. Ik denk dat je met die visie een realistischer beeld van dingen krijgt. Het is goed om de goede dingen te benadrukken. Dat juich ik wel toe. Maar weet dat niemand perfect is en iedereen problemen of fouten heeft. Je bent heus niet de enige.

Hoe denk jij hierover?