Hi allemaal. De laatste tijd is het stil op mijn blog en dat steek ik op mijn mentale gezondheid. Daar ga ik op een later moment wel weer verder op in, maar ik wilde graag weer bloggen want ik mis het. Daarom besloot ik eerst een ‘laagdrempelig’ artikel te schrijven, want dat gaat veel beter. België is terug in lockdown, er zijn nog winkels open. Maar het is niet hetzelfde want afspreken met anderen wordt afgeraden en je moet zoveel mogelijk thuisblijven. De lockdown gaf mij wel een ideetje tot dankbaarheid. En dat ga ik vandaag delen.
Toen ik hoorde dat we terug in volledige lockdown gingen was ik best wel verdrietig. Ik had het er moeilijk mee en nog steeds is mijn mentale nog niet wat het moet zijn. Begrijp me niet verkeerd, we kunnen zo niet verder. Ik weet de cijfers op dit moment niet want ik luister er niet meer naar. Ik maak me er gewoon echt te kwaad in. Maar zo kon het niet verder. Dus ben ik tegen een lockdown? Nee. Maar het maakt me wel verdrietig dat ik net zoals heel veel mensen weer mijn vrienden niet kan zien. En die lockdown is ook weer een signaal dat het achteruit gaat. En dat is nooit een leuk signaal, voor niemand. Dus ik besloot een beetje positiviteit in mijn leven te halen en op zich werkt het wel. Want ik ben automatisch geneigd om actief op geluksmomentjes te letten.
Ik ben fan van Instagram Stories. En als ik echt zin heb kan ik daar ook echt actief op bezig zijn door te delen wat ik doe of denk. Zeker sinds alle discussies rond corona vind ik Facebook een stuk minder leuk om op rond te kijken. Ik ga niet zeggen dat er op Instagram niks negatiefs is of er nooit discussies zijn. Maar Facebook is wel echt de ergste van de twee. Elke dag deel ik daar een klein gelukje. Dat doe ik effectief door erbij te zetten dat het om het geluksmomentje van die dag gaat en wat mijn geluksmomentje is. Met een foto erbij natuurlijk. Voor mij is dat ook een laagdrempelige manier om die dingen te delen en te zoeken in mijn dag. Soms komt het ’s morgens online, soms ’s avonds maar vaak rond de middag. Het hangt er een beetje van af wat ik als mijn ultieme gelukje van die dag beschouw en hoeveel tijd ik heb natuurlijk. Daarmee bedoel ik ook nooit dat dat dat mijn enige gelukje van die dag is. Ik hoop ook mensen te laten zien dat er zelfs in de lockdown en tijdens zo’n intense crisis ook nog steeds heel veel mooie dingen zijn. En dat het heus niet allemaal draait om reizen, restaurants en dure uitstappen. Natuurlijk is het dik oke als jij verdrietig bent om al die dingen die nu eventjes niet meer mogen of kunnen. Maar het is ook goed om te kijken naar wat wel kan. Daar worden we allemaal beter van. Vandaar! Als je mij nog niet volgt op Instagram dan kan je dat hier doen. Mijn account staat afgeschermd, maar ik accepteer wel volgers van mijn blog. Mocht ik je toch geweigerd hebben mag je altijd een comment achterlaten. Dus voor een dagelijkse dosis klein geluk ben je altijd welkom 🙂
Hi allemaal. Van de week was op zich wel fijn, hij ging ook best wel snel. Elke dag had wel zijn eigen uniek geluksmomentjes en daar probeer ik van te genieten. Helaas kregen we aan het einde van de week te horen dat we weer in een lichte lockdown gaan. Heel begrijpelijk natuurlijk, maar we hadden het kunnen voorkomen. Horeca gaat terug dicht en veel evenementen mogen niet meer doorgaan. Dus het wordt weer een pittige periode voor veel mensen. Mijn hart is bij die mensen, en bij de honderden mensen die sterven, lijden of dierbaren verliezen door Corona. Hopelijk leren we deze keer eindelijk de les dat het geen grapje is maar dat er echt wel iets moet veranderen.
★ Ik had een vrij weekend afgelopen weekend, waar ik blij mee was. Samen met m’n moeder deed ik boodschappen want de winkels zijn natuurlijk maar een halve dag open. En sowieso wilde ik graag eventjes buiten zijn geweest. Ik ben moe en ik heb pijn maar ik probeer zoveel mogelijk het normale leven te volgen. Is beter voor mij. Ik liet Mc Donalds thuisleveren en trakteerde de rest als bedankje voor de steun die ik heb gekregen. Wat wel gewaardeerd werd overigens. Ik keek de allerlaatste aflevering van Stranger Things af en nu moet ik dus een nieuwe serie zoeken. ’s Avonds wilde ik perse nog eventjes wandelen en dat heb ik ook gedaan. Het was koud en er was veel wind, maar mijn lijf wilde perse wandelen en daar probeer ik daar ook naar te luisteren. Ben heel kort buiten geweest, maar het was fijn. Letterlijk uitgewaaid.
★ Tijd voor de nieuwe werkweek! Ik ging naar de bakker en stond trouwens vroeg op wat me wel deugd deed. Zou ik vaker moeten doen. Onze eigen bakker was met verlof dus ik moest iets verder wandelen. En daar keek ik eerst tegenop maar uiteindelijk was het zo erg niet. En het waren lekkere croissantjes. Daarna nam ik een paracetamolletje en bestelde nieuwe All Stars. Anderhalf jaar geleden kocht ik Irene haar All Stars over, maar die zijn echt uit elkaar aan het vallen. En zwarte All Stars passen overal onder dus die zijn gewoon handig om in huis te hebben. Ik las nog wat in mijn boek en ging toen werken. Het was regenachtig en koud buiten waardoor het een rustige middag is geworden. Ook voor mijn energie, het was best een energieke dag eigenlijk. Normaal kak ik in tegen 15u terwijl dat nu pas om 18u30 was. En dan is het maar een uurtje meer. Dus dat was een gelukje. Nog een gelukje, m’n collega bracht appeltaart mee naar het werk.
★ Dinsdag stond ik laat op en chagrijnig. En ik kon ook niet vinden wat de oorzaak was. ’s Morgens wilde ik toen een nieuw compres op mijn wonden leggen voor de laatste keer en dat werkte ook niet mee en toen was de tape op om hem te kleven. En dat maakte het niet beter. Later besefte ik dat ik niet perse chagrijnig ben. Ik was bang en verdrietig dat er weer een lockdown zou komen. En nu ik dit aan het typen ben, mijn gevoel had geen ongelijk. Ik gooide mijn social media van mijn telefoon voor de rust en eigenlijk heb ik er vrij weinig tijd op gespendeerd deze week. Ik vind het makkelijker om het los te laten nu omdat ik bijna een jaar zonder heb gedaan. Voor ik ging werken sloeg ik nieuwe compressen en tape in bij Kruidvat, ik heb ze nu niet meer nodig. Maar dat zijn dingen die altijd van pas komen en je eigenlijk standaard in huis moet hebben. De shift ging vrij snel vooruit ondanks het weer. Ik wacht ook nog steeds op de data van mijn verdere onderzoeken, maar zoals de cijfers er nu uitzien kan ik er denk ik vanuit gaan dat de diagnose niet meer voor dit jaar is. En ja, dat doet me heel veel pijn.
★ Gelukkig stond ik woensdag een stuk beter gezind op. Sliep wel weer wat langer maar die gewoonte wil ik terug de kop indrukken. Want van alle dagen had ik maandag wel echt de meeste energie. Ik ging naar de bakker voor m’n ouders en haalde voor mijn lunch een broodje. De eigenaresse zit er pas een jaar denk ik, maar ze doet dat zo goed. Dus ik gaf haar een complimentje en dat deed haar deugd. Zij blij, maar ik ook. Ik maak graag mensen gelukkig. Ik begon ook op tijd met lunchen waardoor ik me een keer niet moest haasten en relaxed kon vertrekken naar de bus. Dat is wel echt iets wat ik vaker wil doen, want dat is echt een stuk beter voor mijn humeur. Ik voelde wel echt dat ik moe was, maar that’s okay. ’s Avonds bleek mijn trein vertraging te hebben door personen op het spoor. Wanneer gaan we eens leren dat dat niet mag? Dat is echt gevaarlijk en niet alleen dat. Het was gelukkig geen persoonsongeval. Het was niet zo’n grote vertraging gelukkig.
★ Yes, donderdag! Gisteravond had ik mijn nieuwe schoenen ontdekt want Zalando was snel. Ik had met mama afgesproken om naar de markt te gaan dus ik kon ze al meteen inlopen. We zijn niet zo lang gebleven want ik was zelf ook nog moe. Maar het was fijn. Ik maakte croque monsieurs als lunch want dat was lang geleden en ik had nog een overschot van woensdag. Die op moest. Ik denk niet dat ik in de namiddag veel heb gedaan, denk wel een lange tuk. En uiteindelijk ging ik boodschappen doen. De lucht was heel mooi toen we thuiskwamen. De stelling die je een klein beetje ziet op de foto is ook weg ondertussen want ze zijn eindelijk klaar met ons dak. Ik weet dat het moet en dat het tijd vraagt. Maar wakker worden met zoveel lawaai en geboor boven je hoofd is niet echt tof. Zeker niet als je net als ik al heel gemakkelijk hoofdpijn krijgt.
★ Vrijdag was nen minder toffe dag. Ik ga de details sparen want er zijn andere mensen bij betrokken. Er is niks ergs gebeurd trouwens, maar ik heb een discussie gehad waardoor ik nogal van slag was voor de rest van de dag. Daarbovenop was ik ook best wel moe nog voor ik was gaan werken. Dat zijn meestal de zwaarste dagen. Het is me wel gelukt en ik was trots op mezelf. Ik kroop er niet al te laat in, want zaterdag moest ik er terug vroeg uit. Vrijdagavond werd ook bekend gemaakt dat vanaf maandag de horeca dicht gegooid word en er zijn weer verstrengingen. Over het hele land is er een avondklok. Het is nodig, dat weet ik. Maar het feit dat er weer verstrengingen zijn en die cijfers die elke dag de lucht in schieten. Het maakt me van slag. Maar ik heb deze week ook geleerd dat ik dat van me af moet leren zetten voor mijn eigen goed. Het is fijn om mee te leven met anderen en met wat er in de wereld aan de hand is. Maar ik ben mezelf aan het kwellen nu. Dat mag niet.
★ Ik had zo goed als een vrij weekend. Er zat alleen een klein gaatje in de planning waardoor ik twee uurtjes moest werken, in de ochtend. Dus om 6u liep de wekker al weer af. Vind ik op zich niet zo erg, want dat vliegt voorbij. En ik had gelijk. Op de terugweg naar huis zat de trein zo vol dat ik me afvroeg waarom er niet werd ingegrepen. Ik ben voor mijn eigen veiligheid gewoon in de gang tussen twee wagons blijven zitten want alles zat best wel vol. En dat is in al die tijd dat ik op mijn huidige werk zit echt nog nooit voorgekomen dus vond het best wel gek. Maar oke, voor alles een oplossing. Het was zo’n trein met twee verdiepingen dus ik heb me op de trap geparkeerd. In de namiddag at ik lunch en speelde ik sims op mijn bed. Daar heb ik heel veel deugd van gehad. En ik smeet nogmaals m’n social media van mijn telefoon af. Het is echt op en neer maar ik volg mijn gevoel. Ik had geen zin meer in alle prikkels, boze mensen over corona. Natuurlijk snap ik dat dat iedereen raakt. Maar dit kon er eventjes niet meer bij. Het is om mezelf te beschermen. Ik ging ook boodschappen doen en toen kwam ik thuis met hoofdpijn omdat ik me zo druk had gemaakt in het apengedrag van andere mensen. En dat moet echt stoppen nu. Dit is niet meer gezond. ’s Avonds lag ik een hele avond in bed een serie te kijken om de hoofdpijn te stillen. iPad en hoofdpijn zijn geen goeie combi, dat weet ik. Maar als ik neerlag viel de hoofdpijn goed mee en de afleiding was fijn. Op naar een nieuwe week met lichtpuntjes 🙂
Hi allemaal. Iedere maand maak ik een overzichtje met de nieuwe muziek die ik heb leren kennen in die maand. Muziek speelt nu eenmaal een grote rol in mijn leven, vandaar. September was een hele goeie maand, ik heb echt wel veel muziek ontdekt. Graag nog zo’n maand in oktober want er zitten echt pareltjes tussen. Ik kreeg ook een afspeellijst van een collega met liedjes waarvan ze dacht dat ik ze leuk zou vinden. Daar zaten inderdaad liedjes tussen die ik nog steeds bijna dagelijks luister. Let’s go!
Oke, ik was eventjes in shock want ik dacht dus dat dit liedje echt al heel oud was. Zo klinkt het wel. Maar het is in 2019 uitgegeven. Alsnog maakt dat niet uit, want ik vind het echt een heel mooi nummer. Absoluut een van mijn grote favorieten van deze maand. Rollercoaster gaat over het leven, het is net een achtbaan want je gaat hele tijd omhoog en omlaag. Het is de waarheid en een hele mooie vergelijking. Daarnaast vind ik Danny Vera zijn stem heel rustgeven en het nummer raakt me tot diep in mijn hart. Er gaat geen week of soms zelfs dag voorbij dat ik deze beluister.
Ook deze twee hadden een nieuw nummer. Charlie Puth ken ik natuurlijk van ‘One Call Away’ en ‘Attention’ en nog veel meer nummers. Maar dit nummer luister ik ook heel vaak. Hard on Yourself gaat over vergelijken met anderen, sociale media en je eigen persoonlijke struggles. Binnen en buiten de liefde. Maar uiteindelijk zijn we allemaal goed genoeg zoals we zijn. Dit is een boodschap die ik af en toe ook wel eens kan gebruiken. Soms moet ik er wel eens aan herinnerd worden dat ik het goed genoeg doe en dat ik prima ben zoals ik ben. We hebben allemaal onze eigen imperfecties en struggles. We kunnen niet perfect zijn, want niemand weet hoe dat moet.
Normaal gesproken heb ik vrij weinig met muziek die echt elke dag op de radio is. Maar dit vind ik zo’n fijn nummer. Een lekker vrolijke en zomerse melodie. Hij is al een hele tijd uit maar ik heb nu pas door hoe vrolijk ik hiervan wordt. De melodie maakt dat dat automatisch gebeurt. Normaal ben ik ook niet zo’n megagrote fan van Hooverphonic (hun inzending voor het Songfestival vond ik echt kak) maar dit nummer kan ik wel waarderen.
Yevgueni is een band die ik heel vaag kende, maar dankzij mijn collega ben ik naar hun muziek gaan luisteren. En wat ben ik daar blij mee! Niet alle nummers vind ik even fantastisch, maar dit is absoluut een van mijn favoriete liedjes. Ook dit liedje gaat voor een stuk over het leven, dat het niet altijd makkelijk is. In het nummer is de vergelijking gemaakt met fietsen, wat ik een hele goeie vergelijking vind. Absoluut ook een favorietje van me.
Tijdens een avondje scrollen op Spotify ontdekte ik deze band. Five For Fighting en ik hou van hun muziek. Born to Win is een van mijn favorietjes van hen. Ik vermoed dat de zanger dit voor zijn zoontje zingt, maar eigenlijk kan je dit nummer veel ruimer trekken. Vooral als hij zingt in het refrein dat je geboren bent om te vallen en terug sterker recht te staan en dat je geboren bent om te winnen. Ik vind dat een hele krachtige boodschap en volgens mij kunnen we die allemaal wel eens gebruiken.
Een van mijn favoriete muziekduo’s heeft weer een nieuw nummer en er is een album op komst waar ik heel hard naar uitkijk. Oostenwind is hun nieuwe nummer. Ze vertelden zelf op social media dat dit nummer gaat over de enorme tegenslagen die het leven kan hebben. Dit liedje kwam ook uit vlak na de botscan, de dag erna. Je begrijpt dat ik heel veel steun heb aan dit liedje. En nee, ik wil ook nog niet wennen aan mijn winterjas zoals zij het zo mooi zingen. Ook als blijkt dat ik chronisch ziek ben, weet ik nu al dat ik dit liedje heel vaak ga luisteren.
Liedjes over mental health en over dat het oke is als je verdrietig bent of je slecht in je vel zit zal ik altijd toejuichen. Want we leven in een tijd van social media, waar iedereen alle highlights online gooit en waar verdrietig zijn bijna een zwaar crimineel feit is. Want er is nog zoveel om dankbaar voor te zijn. Soms is het leven gewoon echt stom en dan is het helemaal oke als jij je slecht voelt. Zelfs zonder tegenslagen. Je hoeft je niet te verantwoorden waarom jij ongelukkig bent. It’s okay not to be okay ♥
Een van de mooiste liedjes ooit geschreven volgens mij. Diggy Dex zingt over social media en standaarden van de maatschappij en media. Maar die vertellen niet wie jij bent. Want je bent mooi zoals je bent. Ik denk dat dit een boodschap is die niet vaak genoeg in een liedje kan gegooid worden want we willen perfect zijn en alles kunnen. Maar die twee zijn onmogelijk. Je bent juist het allermooist precies zoals je bent. Dit liedje heb ik de afgelopen dagen al echt heel vaak op repeat gehad. Maar elke keer weer raakt het me. Ook voor mezelf, ik ben ook mooi zoals ik ben.
Oke, dit was blijkbaar een goeie maand voor muziek dus ook een langere lijst. Maar ik hoop dat het jullie bevalt en je eventueel wat nieuwe muziek ontdekt.
Het was een memorabele week. Ik had het allereerste echte onderzoek midden in de week, maar daarnaast was het ook gewoon een werkweek. Ik heb niet zoveel boeiends te vertellen deze week, maar ik heb wel heel goed mijn doen en laten bijgehouden in mij notities. Alleen de foto’s zijn een beetje een rommeltje geworden, maar ik ben eruit geraakt. Het was tegelijkertijd een lastige maar ook een hele mooie week want ik realiseerde me zoveel. Ook hoeveel mensen er duimen voor me op een goeie uitslag. Dus zoals ik al zei: een memorabele week.
★ Ik stond zondag uitgeslapen en pijnvrij op. Alleen al dat maakte dat ik een paar sprongetjes en dansjes wilde doen, maar dat heb ik gelaten haha. Er sliepen nog mensen en sebiet maak ik een verkeerde beweging en heb ik alsnog pijn. Maar dat was dus een geluksmomentje zoals je waarschijnlijk wel kon bedenken. Ik ontbeet op mijn gemakje, dronk een theetje en ging daarna op mijn gemak de trein op naar het werk. Het was verdacht rustig voor een zondag trouwens. Normaal hebben we altijd handen tekort op zondagen, maar het viel goed mee. Dat was wel eens welkom. Over de middag moest er zoveel tegelijk in de magnetron dat het eventjes puzzelen was, maar het is gelukt. Tegen de avond had ik zoveel gelachen met mijn collega en dat was heel fijn. ’s Avonds keek ik met mama De Code van Coppens. Dat is een programma waar bekende Vlamingen een escape room spelen in twee teams. Elk team apart. Het is vaak hilarisch om ze bezig te zien en horen.
★ De nieuwe week brak aan en ik stond uitgeslapen op. Helaas was de pijn wel terug. Het was fijn voor een dagje. Ik sliep iets langer uit, ook dat was welkom. Daarna ontbeet ik, ging ik boodschappen doen, naar de bakker en liet twee nieuwe sleutels maken bij de sleutelmaker. Dus nu heb ik mijn sleutels terug, want die was ik kwijt. Ik nam de bus voor een halte om mezelf te helpen. Dat maakt echt wel een verschil als je best wel veel boodschappen meehebt. Mensen keken me als een debiel aan. Maar mensen weten niet wat er aan de binnenkant zit. Later na de lunch rammelde het openbaar vervoer met mijn voeten waardoor ik mijn trein mistte. Geen probleem, want met de volgende ben ik ook nog op tijd. Maar dan moet ik me meer haasten. Maar ik ben gelukkig zonder problemen op mijn werk geraakt. Werken was tof, ik had een goeie shift. Wel kreeg ik ineens een flare-up en dat was minder fijn. Een flare-up betekent dat mijn klachten in een paar minuten heel erg worden. Dus dat de pijn en vermoeidheid verhoogt, ik me niet meer kan concentreren. Hij was gelukkig wel van korte duur. Mijn trein naar huis had vertraging omdat er bij het vorige station de hulpdiensten moesten tussenkomen. Daar heb ik respect voor, maar ik heb een taxi genomen naar huis want ik was te moe om te wachten. Goeie keus, want ik was veel sneller thuis met de taxi.
★ Dinsdag was not my day. Ik stond moe op en gespannen en dat is helaas gebleven. Ik was de hele dag onder stress en spanning, wat geen deugd doet. Ik had stress voor mijn onderzoeken van donderdag. Ik wilde ook een menuplanning maken maar dat mislukte helaas. ’s Avonds bestelde ik pizza om mezelf een gelukje te gunnen. En dat was een goed idee.
★ Ik stond wel op tijd op deze keer, maar ik stond ook met een betere mood op. Voor ik boodschappen ging doen bekeek ik de promo’s van de week waardoor ik me officieel een volwassene voelde. En ik nam een klantenkaart, wat het gevoel nog erger maakte haha. Ik deed broodnodige boodschappen. In de namiddag werkte ik en ik voelde me een stuk beter. Er werd veel gelachen op de werkvloer en dat maakte het nog beter. Ik ben daar zo dankbaar voor! Tot ik een flare-up kreeg en ik eventjes moest gaan zitten dan. ’s Avonds maakte ik van het restje wraps dat ik nog had een andere soort wrap dan maandag. Ik gebruikte een saus uit een bokaaltje maar ‘spicete’ hem op met kruiden, kaas en groenten en dat was een succes want het was zo lekker! Iets wat ik vaker ga doen. Natuurlijk is verse saus maken het beste van al, maar daar had ik niet echt zin in. Voor ik ging slapen ging ik voor het eerst in een eeuwigheid weer mediteren, ik wil er terug een gewoonte van maken.
★ Ik stond op en ik realiseerde me dat het vandaag de grote dag was. Botscan. ’s Morgens legde ik mijn iPad aan de oplader en downloadde een paar seizoenen van series want ik wilde voorbereid zijn op het wachten. Want ja, ik wist dat ik dat ging moeten doen. ’s Morgens probeerde ik zoveel mogelijk te relaxen want ik heb gemerkt dat stress de pijn erger maakt. Maar uiteindelijk moest ik toch de bus op. In het ziekenhuis verdwaalde ik eerst drie keer voor ik het vond, want ingewikkeld gebouw. Maar ik vond het wel. De dokters op de afdeling waren wel heel vriendelijk, heel fijn. Dat stelt een mens wel op zijn gemak. Eerst werd er een contrastvloeistof ingespoten, dat is nodig voor de scans. Die moet helaas twee uur inwerken, dus vandaar mijn voorbereiding aan series kijken. Heb ik ook gedaan, ik ben ondertussen wel ook eventjes om een snack geweest in het winkeltje van het ziekenhuis. Ik had een hongertje en eten mocht gelukkig. Na twee uur werd de scan gemaakt. De volledige scan van mijn lijf was tien minuten, maar toen dacht ik dus dat het al voorbij was. Ze wilden een detailscan van mijn rug en die duurde een halfuur. Daarbij moeten je armen ook omhoog en zo liggen voor een halfuur doet pijn haha. Daarna nog een scan van mijn pols en handen en toen mocht ik gaan. In het station bleek mijn trein vertraging te hebben en dat kon er eventjes niet meer bij. Ik was best wel emotioneel door die hele onderzoeken. Nee, ze hebben geen pijn gedaan uiteindelijk en het viel mee. Maar dat werkt wel echt op je mentale. Gelukkig duurde het niet zo heel lang en zat ik even later toch op mijn trein naar huis. ’s Avonds warmde ik mijn spaghetti op en deed ik niks meer. Ik was moe van de emoties, spanning die dag. Tijdens de dag had ik wel op mijn Stories gezet dat ik bij de Nucleaire Geneeskunde was voor mijn onderzoeken en er waren mensen bezorgd. Wat ik heel lief vond en dat maakte echt wel mijn dag.
★ Ik ging boodschappen doen en haalde onderweg een broodje voor de lunch wat heel lekker was. De shift vloog weer voorbij zoals vaker op de vrijdag lijkt wel. De tijd gaat echt steeds sneller heb ik het idee. Werken is soms zwaar en ik heb soms echt wel pijn. Maar ik heb de afgelopen week wel gemerkt dat mijn werk me beter maakt. Daarmee bedoel ik niet dat ik nu elke dag wil gaan werken want dat kan mijn lichaam niet aan. Maar ik wil zo lang mogelijk blijven werken, want mijn werk heeft echt wel een goeie invloed op mijn mentale gezondheid. Bovendien heb ik ook gewoon topcollega’s dus die wil ik ook niet missen. ’s Avonds keek ik de finale van The Voice Kids en ik was het niet eens met de winnaar. Maar niet ieder jaar kan je favoriet winnen helaas.
★ Ik nam een shift over vandaag, maar gelukkig pas in de namiddag. Ik schreef de ene helft van dit weekoverzichtje. Bad habit, ik weet het. Ik vind weekoverzichtjes heel leuk om te typen en maken, maar ik stel het altijd veel te lang uit. Ik at de overschot saus met wraps op en ging werken. De trein had technische problemen waardoor ik vijf minuten te laat was, maar gelukkig was het dat maar. En besides, dit is overmacht. Ik kan daar niks aan doen. De rest van de dag verliep wel vlotjes gelukkig. Na mijn shift at ik en ik schreef mijn overzichtje af. En ik las een halfuurtje in bed want ik wil nu elke dag een halfuurtje lezen. Minimum. Ik lees de laatste tijd echt heel weinig en dat vind ik gewoon jammer.
De laatste zomermaand is omgevlogen, het was wel een memorabele maand. De kindjes mogen weer naar school, maar het zal toch wel anders zijn met de maatregelen. Niks is nog hetzelfde momenteel. Maar er is hoop. Augustus was een rustige maand qua uitstappen en dingen, maar wel een memorabele maand. Ik voelde mijn lichaam achteruit gaan en heb binnenkort mijn onderzoeken. Het komt wel goed. Verder was het geen gekke maand. Ik heb niet bijzonder veel Netflix gekeken of gelezen.
★ Gezien
Stranger Things
Seizoen 2: 8-9 Seizoen 3: 1-4
Trinkets
Seizoen 1: 1-9
A Series of Unfortunate Events
Seizoen 2: 6-7
Favoriet van de maand Ik twijfel vooral tussen Stranger Things en Trinkets. Beide vind ik hele toffe series. Het hangt er meestal van af of ik ga eten tijdens Netflix of niet. Want dan is Stranger Things geen goed idee. Maar sowieso hou ik van beide. Ik denk wel dat Stranger Things wint want ik heb zoveel zin om verder te kijken! Personages zijn ook heel tof.
★ Gelezen
De bucketlist van mijn hond – Lauren Fern Watt ★ ★ ★ ★ ★
Trinkets – Kirsten Smith ★ ★ ★
Geek Girl ‘Knap Anders’ – Holly Smale ★ ★ ★ ★ ★
Geek Girl ‘Blundert door’ – Holly Smale ★ ★ ★ ★
Whisper to Me – Nick Lake ★ ★ ★ ★
Favoriet van de maand Zoals je ziet was ik met alle boeken wel tevreden. Alleen springt De Bucketlist van mijn hond van Lauren Fern Watt er tussenuit. De boeken van Holly Smale heb ik al eens gelezen en die lees ik voor de nostalgie. Maar dat boek was echt een tranentrekker. Het is een waargebeurd verhaal over de vriendschap tussen een mens en hond. Zo zijn er wel meerdere, maar dit was wel echt een heel bijzonder verhaal. Toen ik mijn lijstje bekeek met gelezen boeken deze maand wist ik zonder twijfel welk boek me het meeste geraakt heeft. Gevolgd door Whisper to me van Nick Lake.
★ Gedaan
Op zoek geweest naar zuivelvrije alternatieven Mijn lichaam reageert minder goed op zuivel dan vroeger. Nu moet ik wel zeggen dat ik niet helemaal zuivelvrij eet en dat merk je ook wel in mijn overzichtjes. Ik heb ondertussen ondervonden dat dat niet nodig is. Alles wat plantaardig kan eet ik plantaardig, al de rest niet. En ik let alsnog op met wat ik neem van zuivel. Ik eet geen kilo’s kaas meer, en als ik bijvoorbeeld kaas op mijn pasta doe dan is het vegan kaas. Op zich vind ik dat wel lekker, maar er zit een nasmaak aan die ik minder lekker vind. Ik denk wel dat ik daar gewend aan zal raken.
Ik belde de dokter op voor mijn onderzoeken
Mijn onderzoeken gingen nog een tijd uitgesteld worden, wat ik niet meer zag zitten. Ik ben ondertussen ook een keer terug bij de psycholoog geweest (in een week waar geen overzichtje was, wat niet de reden was overigens) en zij zei ook dat dat langer wachten me geen goed deed. Dus ik ging samenzitten met de huisarts, waardoor mijn onderzoeken vervroegd zijn. De dag dat dit online staat heb ik de eerste afspraak bij de specialist.
Ik keerde terug naar social media Ik was normaal van plan om tot september offline te blijven, maar ik had er geen zin meer in. Ik heb het alsnog iets van 10 maand en een half volgehouden, dus dat vind ik nog altijd heel goed. Niet veel mensen zouden het zolang kunnen. Maar het was fijn. Op het moment dat ik dit aan het typen ben staan de apps eventjes niet op mijn telefoon omdat ik me wil voorbereiden op mijn onderzoeken. De prikkels maken me te onrustig. Vandaar. Ze komen vanzelf wel weer terug. Ik ben wel blij terug online te zijn, want ergens heb ik het wel gemist. Ik merk wel dat het hele gedoe rond social media me een stuk minder boeit. Ik hecht er niet zoveel waarde meer aan als vroeger en als ik veel likes krijg op een post doet het me ook niet zoveel meer. Ik gebruik het nu eerder voor mezelf als ik een keer iets wil delen. Maar de druk is er wel vanaf. En dat is maar goed ook.
★ Memorabele of gekke momenten
Ik stond in de Media Markt zonder portemonne Toen ik een bericht kreeg dat mijn laptop hersteld was en klaar was voor ophaling was ik als een kind zo blij. Een blogger zonder laptop is lastig, ik mocht die van mama gebruiken. Maar zoals ik al vaker zei, ik heb het liefst van al mijn eigen toestel. En in volle enthousiasme nam ik een grotere zak mee en toen ik mijn reparatie in de winkel wilde betalen besefte ik dat ik mijn portemonnee vergeten was. Gelukkig was mama zo lief om hem te brengen, waar ik heel dankbaar voor was.
Ik had mijn allereerste samenwerking!
Er verscheen onlangs een artikel in samenwerking met Fotofabriek. Ik mocht van hen twee setjes Retroprints testen, wat ik al fantastisch vond. Maar tegelijkertijd ook heel speciaal, want het was de allereerste keer dat ik benaderd werd voor een samenwerking. Ik ga ze ook alleen maar aannemen als ik vind dat de samenwerking bij mij of mijn blog past. Dat was het geval. Mocht je het artikel gemist hebben, hier is een linkje.
Ik had verlengd weekend Ergens midden augustus was het denk ik, kreeg ik verlengd weekend. Ik was vrij van zaterdag tot en met dinsdag. Woensdag moest ik ook maar in de namiddag werken dus eigenlijk was dat nog een verlenging. Maar ik ging die ochtend naar de dokter, dus helemaal vrij was ik niet. Het was wel welkom en ik heb vooral rust genomen. Dat deed enorm veel deugd.
★ Geleerd
Het is oke om aan te geven dat het niet meer gaat en hulp te vragen. Ook bij de meest simpele dingen.
Pijn en vermoeidheid is niet mijn schuld. Het is onzin om me schuldig te voelen daarover. Ik kies er niet voor
★ Trots-momentjes – Dat ik het moeilijk vind dat er in zoveel lekkere dingen zuivel zit. Maar ik toch dapper ben doorgegaan op zoek naar alternatieven en ik ze lekker vind!
– Dat ik een keiharde doorzetter ben
– Dat ik de dokter heb gebeld om hulp bij mijn onderzoeken
– Dat ik mijn baas en collega’s heb ingelicht over het feit dat ik misschien chronisch ziek ben. Niet dat het zo’n monsters zijn, maar dit zijn dingen je gewoon liever niet hoeft te vertellen. Het liefst van al wil je je job zonder problemen doen.
