En daar zijn we dan, 25 juni. Ik ben jarig! Vandaag loop ik officieel 23 jaar rond op deze wereldbol. Weer een leeftijd dichter bij volwassenheid. Het jaar is omgevlogen en dat zeg ik met nieuwjaar ook altijd, maar het is zo. Ik ga vandaag geen uitgebreide post met levenslessen doen, maar dat komt er wel aan. Want dat vind ik altijd superleuk om te doen.
Het is donderdag vandaag dus ik ben thuis, wat ik al heel leuk vind. Ik ga geen groot feest geven, ten eerste mag dat niet. En ik zou het anders ook niet doen, ik ben geen feestbeest. Maar ik ga er wel iets tofs van maken, dus ik heb er zin in!
Eventjes ook stilstaan bij het feit dat ik al twee jaar afgestudeerd ben vandaag. Mijn diploma uitreiking van de middelbare school was op mijn verjaardag. Een beter cadeau was er niet. Daardoor was het ook een heel dubbele dag, want ik moest afscheid nemen van drie hele mooie jaren. Maar ik kan oprecht zeggen dat ik nu ook gelukkig ben. Met mijn werk, hoe mijn leven is. Het is niet het meest wilde leven en dat zal het ook niet meer worden, daar heb ik de energie niet altijd voor. Maar ik ben oke met een rustig leven en dat is het allerbelangrijkste. En nu ga ik genieten van mijn verjaardag!
De afgelopen tijd heb ik veel over mezelf geleerd. Mede dankzij Corona, maar ook door andere dingen die in mijn leven gebeurd zijn. Dingen die niet altijd leuk zijn en sommige dingen in het leven slaan je tegen de grond van verdriet, frustratie en boosheid. En dat is heel normaal en ook dik oke. Je kan ook vechten voor beter en proberen je leven aan te passen zodat je gelukkig bent. Maar heel soms zit de kracht juist in iets aanvaarden zoals het is. Dat is niet gemakkelijk. Maar je leven wordt er wel makkelijker door. Als je niet elke dag een strijd met jezelf hoeft te voeren over wie je bent of hoe jouw leven in elkaar zit. Er zijn dingen die je kan veranderen en dat moedig ik ook zeker aan. Maar er zijn ook dingen die je zult moeten aanvaarden. Beseffen dat iets niet meer zal veranderen of iets is zoals het is. Er zit daar een mooie kracht in. Het is iets wat ik me realiseerde en ik wilde dat graag delen.
Mensen die mijn blog al langer volgen weten dat ik altijd vecht voor beter. Een leven zonder verdriet, eentje zonder die dagelijkse dipjes. Eentje zonder pijn of vermoeidheid. Zoals ik al zei, vechten voor beter is een heel mooie eigenschap. Want je kan wensen dat dingen beter gaan, maar als je er zelf niks aan doet dan is het eigenlijk zo goed als nutteloos. Er is weinig in het leven dat zomaar in je schoot komt gevallen. Ja oke, soms zijn er omstandigheden waar dat wel zo is. Soms komen dingen in je schoot gevallen. Maar voor veel dingen moet je zelf knokken, werken en er gewoon voor gaan. Dat is meestal de weg naar succes. Ik wijk af… Maar wat ik wilde vertellen is dat ik soms hele zware dippen heb. De buitenwereld ziet dat niet altijd en dat is ook niet omdat ik me ervoor schaam. Niet iedereen heeft zaken met hoe ik me voel. Grappige uitspraak voor iemand die openbaar blogt, ik weet het. Maar op mijn blog is dat anders. Er zijn dagen dat ik quotes opzoek, liedjes luister die me hoop geven. Dat er een tijd gaat komen dat ik geen dipjes meer heb en alles weer goed gaat. Tot er de afgelopen tijd een ‘belletje ging rinkelen’ in mijn hoofd. Nee, er zal geen dag komen dat ik weer perfect in orde ben. Daarvoor heb ik gewoon te veel meegemaakt. Ik zal er sterker door worden en ermee leren omgaan, dat is het verschil.
Die gedachte deed me schrikken. Net zoals dat ik moest aanvaarden dat ik altijd problemen zal hebben met mijn energie. Stilletjes aan begin ik me daar sterker in te voelen. Maar ik zal ook altijd problemen hebben met mijn gemoed. Ik kan letterlijk de ene dag vrolijk zijn en het gevoel hebben dat ik alles aankan. Maar er zijn ook dagen dat dat volledig het omgekeerde is. Soms zijn die ‘fases’ dagen aan een stuk. Soms ben ik dagen aan een stuk gelukkig en soms dagen aan een stuk ongelukkig. Dat is stom en niet altijd makkelijk. Maar ik ben nu eenmaal heel gevoelig en misschien is dat wel de prijs die ik ervoor betaal. En ik kan daar best tegen vechten en het betekent ook niet dat ik op mijn zware dagen ineens ga opgeven. Maar misschien is het gewoon beter te aanvaarden dat ik gewoon heel snel van stemming omsla. Dat is wie ik ben. Ik ben ook niet perfect, maar dat hoeft ook helemaal niet. Al die dingen zoals mijn energie, mijn gemoed dat omslaat, dat ik sneller uitgeput ben, veranderen niks aan mijn waarde. We hebben allemaal wel iets. En weet je, dat is perfect oke.
Het heeft eventjes wat langer geduurd dan anders, maar hier is hij dan toch eindelijk. Ik deel iedere maand een lijstje met muziek die ik ontdekte in die maand. Niet allemaal, maar een paar favorieten die ik echt de moeite waard vind. Mensen die nieuwe muziek delen zijn een van mijn favoriete soort mensen, dus bij deze. Ik haal al heel mijn leven heel veel steun uit muziek, dus let’s go!
Ik ontdekte deze band deze maand. Het is eigenlijk een rockband, dus het verbaast me dat ik zelfs muziek van hen luister. Maar sommige liedjes zijn nog steeds best rustig voor een rockband, en dat vind ik wel oke. Let me be myself is een liedje dat me raakt, maar ik kan niet goed uitleggen waarom. Misschien omdat ik ooit gepest werd als kind/tiener een stuk. Ik heb wel meerdere momenten gehad in mijn leven dat ik mezelf niet kon zijn, en misschien raakt het me daarom wel zoveel
Ook dit is geschreven voor Corona. Maar het is een heel mooi liedje, vooral de waarheid. Dit liedje geeft me moed als het eventjes niet meer gaat. En we komen hier ooit doorheen en dat geeft me de kracht om door te gaan. Want niet alleen voor mij is het moeilijk, maar ook voor anderen. Dit liedje is daar een goeie reminder voor. Dus zeker een van mijn favorietjes van deze maand.
Volgens mij is dit al een ouder liedje van hen, maar daarom niet minder mooi. Ik kende het nog niet. Het gaat erom dat er altijd hoop is. En als er een moment is dat we allemaal die boodschap kunnen gebruiken, is het nu wel. We komen erdoorheen.
Ook dit liedje is geschreven voor de crisis. Maar eigenlijk is het altijd van toepassing. Er zijn zoveel mensen die de wereld mooier maken en er voor elkaar. En nu ook. Er zijn zoveel mooie initiatieven, mensen helpen elkaar, er worden locals gesteund. Weet je, je hoeft echt geen held te zijn om de wereld een beetje beter te maken. Als er iets is wat ik het afgelopen jaar heb geleerd, is het wel dat.
Ook dit liedje geeft hoop. Maar het vertelt exact wat de titel zegt. We zijn allemaal mensen en zolang we ons best doen komt het wel goed. Alles komt ooit wel een keer goed.
Er is weer een maand voorbij, ook in lockdown gaat alles snel. Maar het was wel een lastige maand. Ik vrees ook dat het overzichtje van deze maand korter zal zijn. Het muziekoverzichtje zal wel in orde komen, maar ik heb weinig zelf geblogd, weinig andere blogs gelezen en het eigenlijk gewoon heel slecht bijgehouden. Dus ik ga er het beste van maken dat ik kan. Ik heb ook minder gelezen in tegenstelling tot april, maar ik heb wel heel veel Netflix gekeken deze keer. Achja, ik had er meer behoefte aan dan lezen. Dus dan doen we dat maar.
★ Gezien
Series Stranger Things – Seizoen 2: 1-3 Greenhouse Academy – Seizoen 1: 5-12 Seizoen 2: 1-11
Favoriet van deze maand: Laten we zeggen dat beide series gelijk staan. Ik heb veel meer Greenhouse gekeken, dat geef ik toe. Maar ik kijk heel vaak Netflix als ik na het werk iets eet omdat dat dan mijn momentje is. En Stranger Things is niet altijd even smakelijk. Vandaar. Maar dat neemt niet weg dat ik Stranger Things heel erg leuk vind. Ik hou van beide.
Films The Willoughbys : ★★★
★ Gelezen
Rosie hartje Jack – Mel Darbon : ★★★★ Hot Dog Girl – Jeniffer Dugan: ★★★ Meer gelukkig dan niet: ★★★ 10 Blind Dates – Ashley Elston: ★★★
Favoriet deze maand: Als je kijkt naar het aantal sterren is het wel duidelijk, en het is ook het boek waar ik het meest aan terugdenk nu. Voor ik aan dit overzichtje begon was ik aan het denken welke boeken ik gelezen had en direct dacht ik hieraan. Ik heb het over Rosie hartje Jack van Mel Darbon. Het gaat over een meisje met het syndroom van Down. Haar vader wil niet meer dat ze met Jack omgaat, haar vriendje omdat hij agressie-aanvallen heeft. Maar Rosie houdt van Jack. Rosie trekt er op haar eentje uit om Jack te gaan zoeken, met alle gevolgen van dien. Het is winter, het sneeuwt en de treinen rijden heel slecht. Waardoor ze in allerlei situaties terecht komt. Hoe ik het nu uitleg klinkt het echt als zo’n kinderlijk avonturenboek, maar dat is het niet. Het is eigenlijk best wel mooi om te lezen. Vandaar, mijn favoriet.
★ Gedaan
Ik ben terug begonnen met meditatie. Het moment dat ik deze blog aan het uitwerken ben heb ik al een paar dagen niet gemediteerd. Maar dat ga ik terug oppakken, want het is heel fijn om voor ik ga slapen eventjes te mediteren. En als ik zin heb ’s morgens ook. Mijn streak tot nu toe was 8, en ik wil hem graag verbreken.
★ Trots momentjes
Ergens in het midden van mei denk ik was het, moest ik naar het ziekenhuis voor verdere controles. En ik moest door de gangen waar ik ooit met mijn opa door liep. Het was pittig en het heeft wel een naslag op me gehad. Nog steeds een beetje eigenlijk. Maar ik ben die middag gaan werken en het is gelukt. Dus ik was best wel trots.
Deze week was niet perse slecht. Ik heb goeie dingen en dagen gehad. Maar ik zei het al eerder, ik begin het oprecht moeilijker te vinden om te dealen met de lockdown en de crisis. Absoluut niet alleen op werkgebied. Ik mis dingen die ik voordien wel kon, die vrijheid. En dan vind ik altijd dat ik niet mag zagen omdat ik niet de enige ben. Iedereen gaat hierdoor heen. Allemaal. Ik ben niet de enige die in lockdown zit en ik mag nog werken. Maar toch wordt het moeilijk. Ik probeer er altijd het beste van te maken, maar dat is gewoon niet altijd makkelijk. Foto’s maken was ook aan het einde van de week ook iets wat ik weinig heb gedaan dus je zal wel merken dat het beeldmateriaal langzaam aan slinkt. Maar oke haha. Er is een overzichtje en voor de rest is het prima gevuld vind ik zelf.
★ Op zich ging mijn week wel goed van start. Ik was van plan de week goed te starten en naar de bakker te gaan. Maar onze bakker is dicht op maandag en de andere ook. Mijn moeder moest kleine broer naar school doen (voor een halve dag) en dus bracht ze terwijl iets mee voor me. Ik heb niet zoveel uitgespookt in de ochtend, ’s middags ging ik werken. Het was op zich wel een goeie shift, toen ik in de straat kwam zag ik de collega die ik moest aflossen ook nog en dat was wel leuk. ’s Avonds gebeurde er een misverstand met de bus waarmee ik naar het station ging waardoor ik bijna mijn trein heb gemist en een halfuur zou mogen wachten op de volgende. Maar dat was niet het geval gelukkig.
★ ’s Morgens tekende ik op mijn laptop, waar ik geen beelden van heb gemaakt. Ik ben bezig met de techniek terug in handen te krijgen, en mijn perfectionisme wilt het niet delen. Maar dat komt wel weer. Net zoals maandag ging de shift snel en deze keer zonder busmisverstanden. Ik geloof dat de mondmaskers van de stad ook zijn gearriveerd toen dus nu hebben we papieren en stoffen maskers. Ik vind de stoffen maskers echt een stuk beter want die zitten gewoon echt beter. Maar dat is een mening natuurlijk. Het wordt heel eentonig nu, maar verder heb ik niet zoveel te vertellen over deze dag
★ Woensdag werd ik best wel moe wakker, iets wat ik de andere twee dagen niet had. Maar zoals ik dan ben, probeer ik er het beste van te maken. Ik kan mij ook helemaal niks meer herinneren van die dag. Ik heb wel iets van notities genomen, maar niet echt ruim genoeg. Dus dit wordt weer een heel kort weekoverzichtje.
★ Mijn vrije dag! Nog steeds moe trouwens, maar het goeie weer gaf me een beetje meer energie. Ik wilde ook helemaal niet binnen blijven zitten bij zoveel zon. Dus ik heb mezelf wel geforceerd. Ik ging in de ochtend wel naar de bakker en deed een extra wandeling zodat ik iets langer buiten was. En in de namiddag ging ik met mijn moeder wandelen, wat langer dan verwacht was. Dus ik had spierpijn, maar het liet me koud om eerlijk te zijn. In de avond en middag speelde ik een stukje sims, en ik ben sindsdien ook terug verslaafd. Het goeie is dat ik als ik bezig ben met spelen ik alles om me heen vergeet zoals ik met lezen en tekenen heb. En dat is echt een zegen deze tijd.
★ En we gaan weer in herhaling vallen. Ik weet deze keer wel dat ik ’s morgens en ’s avonds sims heb gespeeld. Van de week kwam mijn t-shirt van The Care Bears toe die ik besteld had bij Pull & Bear. Ik moest hem gewoon hebben, pure nostalgie. Voor de nieuwsgierigen, het is dit shirt dat ik bestelde. Ik was eens aan het rondsurfen en ik weet dat ik dat niet moet doen omdat er dan geheid iets besteld wordt. Maar voor een keer dacht ik, kom, het mag. Nu heb ik mezelf ook verboden om op kledingsites te kijken. Winkels zijn toch niet gevaarlijk want je mag de stad niet in om zomaar te shoppen. En ook, de mode die tegenwoordig in de winkels hangt is soms echt prut. Ik vind er mijn stijl niet meer terug, dus ik ben wel genoodzaakt iets online te bestellen als ik iets nieuws wil. Verder vloog m’n shift voorbij ondanks het weer en de rustigheid in de winkel.
★ Het was weekend. Het was niet mijn leukste weekend ooit want de corona-sfeer sloeg weer toe op me. Zo nu en dan heb ik die momentjes dat ik down ben of er eventjes geen zin meer in heb. In de crisis bedoel ik dan wel. Dan slinkt mijn motivatie eventjes weg en is er van mijn positiviteit niks meer over. Maar het hoort erbij. In de ochtend speelde ik vooral sims en ging ik relaxen. En in de namiddag deed ik inkopen en ging ik blogwerk doen. Voornamelijk dit weekoverzichtje schrijven, want voor andere dingen heb ik klaarblijkelijk weinig inspiratie. ’s Avonds keek ik naar The Willoughbys op Netflix, een film die er nog niet zo lang op staat. Ik ben een beetje met gemixte gevoelens achter gebleven. Ik vond het wel leuk, maar aan de andere kant had ik er meer van verwacht. Voor kinderen is het wel echt een ideale film denk ik. Misschien was dat het probleem gewoon, mijn leeftijd :p
★ Voor zondag heb ik geen foto, het is weer schaars deze week. Zondag was op zich wel een betere dag. Ik las een boek uit, begon in een nieuw en deed blogwerk. En voor de rest ook niet zo heel veel. Ik ben echt lui geworden de laatste tijd heb ik het idee. Maar oke
