Hoi allemaal! Vorige week was ik heel enthousiast en vertelde ik dat ik een goeie week had (maar met weinig foto’s). Op dat fotoprobleempje heb ik wel gelet, ik heb iets meer beeldmateriaal deze week. Het was een bewogen week. Ik ga niet zeggen dat hij slecht was, echt niet. Maar er zaten wel een paar moeilijke momentjes bij. Ik had daarnaast ook wel heel veel dingen om blij mee te zijn, dus het was gewoon een bewogen week. Een kleine rollercoaster aan emoties. Let’s go!
Maandag 13 januari 2020 | Goeiemorgen, frisse nieuwe week! Ik was met een hele goeie mood opgestaan en dat maakte een heleboel goed voor de start van mijn (werk)week. Ik wilde de nieuwe weekoverzichtjes van iedereen checken maar Bloglovin’ had er geen zin in. Even later gelukkig wel. Ik probeer er een gewoonte van te maken om dagelijks op blogs te reageren. Wel enkel op de posts waar ik iets op wil reageren of iets aan toe te voegen heb voor mijn gevoel. Maar ik denk dat iedereen dat wel heeft. Ik besefte ook dat de zondag het nieuwe seizoen van #Likeme was begonnen. Maar door die drukke dagshift had ik daar helemaal niet meer aan gedacht. Dus ik was heel blij want ik vond het vorige seizoen ook heel tof. Die combinatie van muziek en het luchtige programma is heel fijn. De rouw speelt er een grote rol in, maar dat is geen trigger. Integendeel, het troost me wel. In de namiddag ging ik zoals altijd mijn late shift werken. Het was een rustige dag en dus ook een rustige start van de week. Onderweg naar mijn werk was ik aan het sms’en met mijn beste maat en hij zei zulke mooie dingen. Ik werd er een beetje emotioneel van, maar het was zo lief van hem!
Dinsdag 14 januari 2020 | Van dinsdag heb ik eigenlijk alleen de foto van mijn donut. Het was tijd voor mijn vroege shift dus ik at op de trein. Voor de verandering werd het een donut. Toen ik pas was begonnen met werken hadden ze altijd croissants met banaan chocolade en die vond ik heel lekker. Jammer genoeg voor mij zijn ze nu weg. Het was een rustige ochtend, voornamelijk omdat het echt een niet zo’n gezellig weertje was buiten. Het was constant aan het regenen en waaien. Gelukkig voor mij was het gestopt toen ik klaar was met werken. Mama moest weg voor persoonlijke zaken in verband met opa, dus ik ging in de namiddag mijn kleine broer afhalen van school. Vond hij ook niet erg, en ik ook niet. Ik doe mijn ouders graag een plezier en met mijn kleine broer heb ik een hele goeie band. Ik ben altijd de eerste waar hij naar komt als hij verdriet heeft. Dat is een teken van vertrouwen en van dat hij zich goed voelt bij me, en dat vind ik wel een mooie gedachte. We lijken qua karakter ook enorm op elkaar en dat schept ook een band natuurlijk. ‘s Avonds was ik een beetje ‘overstuur’. Het viel wel mee eigenlijk. Maar ik besefte dat ik te veel moet van mezelf en daarmee maak ik mezelf overstuur. Ik moet van mezelf perfect om 8u opstaan, daarna iets nuttigs doen en dan gaan werken. En ‘s avonds moet ik van mezelf in mijn boek lezen. Terwijl ik dinsdag gewoon zin had in een serie. Ik heb toen een berichtje gestuurd naar Ireneke om mijn hart te luchten en daarna ben ik onder een dekentje Netflix gaan kijken. En dat luchtte op.
Woensdag 15 januari 2020 | Van woensdag heb ik vrij weinig te melden eigenlijk. Ik had een afspraak bij de dokter ‘s morgens (niks ergs trouwens) maar ik wil het liever niet delen op mijn blog. Op een kwartier was ik weer buiten, toen heb ik mijn middageten gehaald en in de namiddag ging ik mijn late shift werken. Ook dat was een rustige shift. Het was ook niet echt fijn weer, maar doordat ik mijn job graag doe ging het alsnog goed vooruit. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar van die shifts waar de tijd niet vooruit lijkt te gaan zijn niet echt leuk. Dus ik heb liever het gevoel dat m’n shift goed vooruit gaat en ik me fijn voel. ‘s Avonds keek ik met mama naar het nieuwe seizoen van De Luizenmoeder en deed ik niks meer speciaals. Ik was best wel moe eigenlijk dus. Ik ga ook niet zeggen dat ik zware shiften of een zware job heb, daar ligt het helemaal niet aan. Maar weet je, ik ben aan het rouwen en het gaat gelukkig beter. Maar dat kost veel energie en ik heb al niet altijd alle energie van de wereld.
Donderdag 16 januari 2020 | Mijn dag begon door aan mijn boek te werken, daarna ging ik een reservatie ophalen uit de bibliotheek. Vroeger bleven ze drie weken aan de kant liggen, nu heb je maar tien dagen de tijd meer. Het was een boek dat ik al een tijd wil lezen, dus ik ben er maar meteen om gegaan. Op zich snap ik het wel, want sommige boeken zijn echt heel lang uitgeleend. In de namiddag las ik zelf een boek, maar dat wilde niet echt lukken dus ik heb het snel opgegeven. Ik ging mijn kleine broer ophalen en maakte ik voor het eerst in wat als een eeuwigheid voelt nog eens een tekening. Ik moet dat echt vaker doen, want elke keer weer voel ik hoe hard ik het gemist heb. Het is en blijft mijn grootste passie.
Vrijdag 17 januari 2020 | Werkdag! Ik trok een van mijn favoriete shirts aan. Toen we uit het raam keken stond er voor een of andere reden een auto aan de overkant op het voetpad geparkeerd. Maar echt middenin, en daar loopt een stuk fietspad. Dus al die fietsers moesten rond die auto rijden. Ik heb er geen foto van, maar het was niet echt wettelijk en ten tweede echt gevaarlijk. Toen ik even later ging werken was mijn koptelefoon plat en dat vind ik niet leuk, want ik had geen oortjes en de kabel ook niet bij. Ik had alleen mijn powerbank mee, maar die kabel past ook niet in mijn koptelefoon. Ik ben toen een eigen kabeltje gaan halen in het station en toen ik in Brugge kwam was hij opgeladen en had ik weer muziek! Ik ben geen dramaqueen, maar ik hou niet zo van busritten of treinritten zonder muziek. Het was weer een rustige shift, misschien nog wel rustiger dan woensdag. Maar dat vond ik niet zo erg. Op de trein naar huis besefte ik dat ik mijn jaarlijkse controle bij de oogarts nog niet had ingepland en met mijn ogen is dat iets wat moet. Maar ik besefte ook waarom ik nog niet had gebeld voor een afspraak. Onze oogarts zit in het ziekenhuis waar mijn opa is overleden. Ik ben thuisgekomen en ik heb het erover gehad met mama, en toen heb ik een breakdown gehad. Vervolgens voelde ik me schuldig omdat het nieuwe jaar zo goed was gestart en ik me ineens zo verdrietig voelde. Maar het is oke. Het hoort erbij. We zijn twee maanden ver en ik kan van mezelf gewoon nog niet verwachten dat ik ineens happy ben en alles verwerkt heb. Daarna besefte ik dat er morgen weer een dag komt waar het weer beter kan gaan. Het heet rouwen 😉
Zaterdag 18 januari 2020 | Weekend! Toch voor een dag. Ik had een rustige dag, maar ik was zelf wel onrustig. Mijn verdriet rond opa speelde enorm op, dus het was misschien maar goed dat ik thuis was. Ik heb een groot stuk gelezen en liggen Netflixen. Ik heb ook een muziekkussen besteld. Dat is zo’n speciaal kussen waar een boxje inzit en als je erop ligt hoor jij alleen dus de muziek. Ik zou niet weten waar ik was zonder muziek de afgelopen tijd en als ik overstuur ben dan heb ik me al heel vaak neergelegd met mijn koptelefoon op en ik kalmeer vanzelf. Dus ik hoop dat dat ‘s avonds voor het slapengaan hetzelfde effect heeft. Ik slaap niet perse slecht, maar ik pieker wel veel voor het slapengaan. Muziek tempert dat. Ik maakte een superschattige foto van Jacqueline en ik ging mee om boodschappen. En ja, die knuffelschilpad op de foto heb ik voor mezelf gekocht. Ik weet het, ik ben 22 mensen. Volgens mij ga ik nooit volwassen worden. Ik heb die hoop al jaren geleden opgegeven haha.
Zondag 19 januari 2020 | Ook vandaag heb ik maar een foto gemaakt. De reden daarvoor is simpelweg omdat ik een hele dag moest werken. Ik was rustig aan het opstaan en me aan het klaarmaken. Toen ik buitenkwam was het echt keihard aan het hagelen en regenen. En als ik zeg keihard, bedoel ik ook zeker keihard. De bushalte ligt letterlijk nog geen minuut van ons huis (je ziet hem gewoon vanuit het raam) en toen ik in het portaal stond om te schuilen was ik al doorweekt tot op het bot. Van gewoon een straat oversteken. De bus was gelukkig wel netjes op tijd dus het viel allemaal nog wel mee. Het was een drukkere zondag, maar het ging wel goed. Ik heb veel gelachen ook met sommig mensen, in de positieve zin dan. Dat maakt mijn job natuurlijk het allerleukste. ‘s Avonds viel er een trein weg waardoor ik anderhalfuur onderweg was. De winkel gaat dicht om 19u en ik was om bijna 21u eindelijk thuis. En oke, ik werk niet in mijn eigen stad. Maar zelfs anderhalfuur is echt overdreven voor de afstand die ik moet afleggen. Normaal ben ik in drie kwartier thuis. Anyway, volgens de treinmaatschappij is het eenmalig. Laten we het hopen. Ik ben er niet boos om trouwens, ik vond het gewoon een beetje vervelend. Omdat de zondag al een best drukke en vermoeiende dag is. En dan wil je gewoon zonder veel problemen naar huis. Dus ja.
Hoe was jouw week?
Zo jammer dat die lekkere croissants er niet meer zijn. Ik moet eerlijk bekennen dat ik er meteen zin in kreeg toen je ze omschreef want het klinkt als een heerlijke combinatie. Misschien kan je ze zelf een keertje namaken thuis. Wat een verschil trouwens dat reservaties plots in plaats van drie weken nog maar 10 dagen apart worden gehouden.