Hi allemaal! Mijn excuses als deze week een beetje een rommeltje is. Ik vergeet gewoon vaak foto’s te maken. Daarnaast heb ik mezelf ook in mijn hoofd gestoken dat m’n weekoverzichtjes niet boeiend genoeg zijn, maar ik schrijf ze wel graag. Vanaf morgen heb ik mezelf opgelegd om beter foto’s te maken en terug het bij te houden. Mijn geheugen werkt deze keer wel mee want ik herinner me nog vrij veel van de week. Daarnaast was het ook de week van onhandigheid bij mij. Je zal vanzelf wel zien waarom. Let’s go!
★ Zoals bijna elke zondag stond ik trouw achter m’n kassa. Normaal was ik vrij, maar de jobstudent liet niks meer van zich horen. Niks aan te doen helaas, dus ik vertrok naar mijn werk. Het was het weekend van de klant en iedere klant kreeg koekjes mee als bedankje. Sommige klanten waren echt heel dankbaar en daar geniet ik dan wel van. Veel klanten hebben daardoor echt wel m’n dag gemaakt. We hadden gehoopt alles te hebben uitgedeeld tegen de avond, maar dat was niet zo. Dus de volgende dag gingen we door met uitdelen. Al bij al een prima werkdag. Zo heb ik ze graag.
★ Maandag deed ik de vroege shift, expres. Want ik moest dinsdag vroeger starten en ik vond het idee dat ik dan maandagmiddag kon rusten wel fijn. Dat klinkt voor anderen misschien heel overdreven, maar voor mij is een paar uur extra werken een big deal. Ik kan er ook niks aan doen. Het is hoe mijn lichaam is en ik moet er naar leren luisteren. Hij ging heel vlot. Helaas toen ik bezig was met de oven voor de winkel openging kreeg ik een van de roosters tegen de bovenkant van mijn arm. Wat pijnlijk was. Het resultaat komt later. Ik heb het wel onder water gehouden en verzorgd maar ik dacht dat ik er ‘s avonds niks meer van zou zien. Was I wrong. Daar was ik dus wel van geschrokken. ‘s Middags ging ik naar de bibliotheek want anders had ik een boete, en daarna lunchte ik en rustte ik. Ik heb zelfs geslapen denk ik. En voor de rest gelezen en een serie gekeken.
★ Zoals ik al zei, ik begon dinsdag wat vroeger dan normaal. Voor ik ging werken ging ik naar de apotheker om wat materiaal voor mijn brandwonden en daarna ging ik aan de slag. Toen ik een van de winkelmandjes die gebruikt waren op de stapel gooide, viel die om. Het was in een druk moment. En de stapel viel om tegen mijn scheenbeen. Ik werkte verder zonder veel zorgen te maken. Maar op een rustiger moment voelde ik nattigheid aan mijn been en toen ik mijn jogging omhoog stroopte zag ik bloed. Jup, ik ben officieel LOMP. Het moest snel gaan dus ik heb een compres uit de doos getrokken die ik had gehaald voor m’n brandwonden en die erop gedaan. De wonde is niet zo heel groot. Tot zover mijn ‘gevaarlijke’ week haha. Voor de rest verliep de dag best wel goed, wel moeizamer. Ik was zeker tegen de namiddag wel moe en dat heb ik gevoeld. Maar het is gelukt!
★ Woensdag had ik de late shift en had ik dus terug m’n normale rooster. In de ochtend deed ik weinig speciaals. Ik merkte wel dat ik heel moe was en toe was aan een dag vrij. Maar gelukkig was het nog een keer doorbijten en dan had ik ook een vrije dag. Voor de rest ging hij vrij snel, zoals altijd. Er is ook niet echt iets speciaals gebeurd. ‘s Avonds verzorgde ik zoals elke avond mijn brandwonden. Op de bovenste foto kan je het resultaat zien. Drie tijgerstrepen dus. Voorlopig dek ik ze af omdat ik niet wil dat ze te veel stoten krijgen als ik aan het werk ben, dan zijn ze beschermd. Ze genezen gelukkig wel goed, dus dat is een opluchting. Want dit soort wonden kunnen ook ontsteken en dan heb je echt wel een probleem. Ze doen pijn, maar ik probeer er maar mee te lachen. Door boos te zijn op mezelf verdwijnen ze toch niet. Vandaar dat ik ze ook m’n tijgerstrepen noem 😉
★ Vrije dag! Ik had wel een sessie bij mijn psycholoog ingepland vandaag. Omdat ik echt wel heel veel stress heb ervaren de afgelopen tijd en ik voelde dat ik en mijn lijf het niet meer aankonden. En dit kan ik ook niet alleen oplossen. Mijn eigen situatie met de onderzoeken, wachten op resultaten en daarnaast corona werden een beetje te veel. Ik voelde me een stuk beter toen ik uit de praktijk kwam en daarom is mijn psychologe dus een heldin. Het deed goed om mijn ei kwijt te kunnen en ik zie de dingen weer veel helderder. Ik heb ook het gevoel dat sinds die sessie er een steen van me afgerold is. Natuurlijk is het daarmee niet opgelost. Maar het is fijn om je ‘ei’ kwijt te kunnen bij iemand die je vertrouwt. In de namiddag deed ik niks speciaals meer, ik rustte en las mijn boek.
★ En toen brak het einde van de week weer aan. Ik ontbeet en luisterde wat muziek in de ochtend. Daarna werd ik er door mijn ouders aan herinnerd dat de bussen staakten vandaag en ik dus moest oppassen dat ik niet te laat kwam. Gelukkig kon ik via de app vrij snel zien welke bussen er wel en niet gingen uitrijden. Het resultaat was dan ook dat ik vrij vroeg in het station was. Maar dat probleem was al snel opgelost want ik had mijn iPad mee en dus kon ik lezen. Handig als je altijd je iPad op zak hebt. Ik lees nu ‘Het meisje met de vlechtjes’ van Wilma Geldhof, een verhaal over de tweede wereldoorlog. Twee zussen worden gevraagd voor een verzetsgroep. Oorlogsverhalen zijn niet mijn favoriete verhalen, maar ik besloot deze toch een kans te geven. Het boek bevalt me wel. Ik ben nog niet zo heel ver dus ik kan er ook nog niet zoveel over vertellen. Vrijdagmiddag was weer snel voorbij, ik heb ook veel gelachen. Lang leve goeie collega’s 🙂 ‘s Avonds raakte ik zonder al te veel problemen weer thuis ondanks de staking. Ik ken ondertussen mijn trucjes wel want dit is niet de eerste keer dat er staking is op een werkdag van me.
★ Ik had terug een vrije dag en ik wilde die goed inzetten. Ik had al de hele week zin om een wandeling te maken, maar het weer liet het niet toe of m’n werk liet het niet toe. Het zag er ook eventjes naar uit dat dat weer het geval zou zijn, maar gelukkig brak de zon door. Ik heb een uurtje gewandeld met muziek op en het was heerlijk. Op een gegeven moment ging de zon ook feller schijnen en dat was echt een geluksmomentje. Eigenlijk besef je in de natuur wat er echt belangrijk is. Ik had nooit zo hard door dat ik oplaad van de natuur, wat wel goed is om te weten. Na de wandeling was het al middag, at ik iets en deed ik een dutje. Het gevolg was dat ik wakker werd met pijn, maar het was het waard. Daarna deed ik boodschappen, at ik en heb ik dit weekoverzichtje geschreven. En nu nog eventjes relaxen. Als het goed is ben ik morgen wel gewoon vrij, maar dat zien we dan wel.
Zo stom van die pijntjes! Brandwonden zijn altijd super pijnlijk hé. Ik hoop dat je er snel van verlost bent. Wel “tof” om het als tijgerstrepen te zien 😀 Of je kan zeggen dat het van een klauw van een of ander gevaarlijk beest is :p haha.
Autch, wat een pechweek op het werk. Misschien moet je vanaf nu gewoon zeggen dat je Wolverine bent tegengekomen want daar deden de brandwonden op je arm me een beetje aan denken. Mijn broer vond vroeger ook dat ik na mijn eerste grote operatie moest zeggen dat ik was aangevallen op straat. Dat klonk stoerder zei hij. 😉