Week in beeld 36 | Nieuw onderzoek, werken en lichtpuntjes

Hi allemaal! Ik wilde weer elke week een weekoverzichtje schrijven, maar blijkt dat ik het veel foto’s maken per week echt afgeleerd ben en er al iets zots moet gebeuren voor ik echt veel foto’s maak. Dat is nu net het probleem denk ik. Er gebeuren niet zoveel zotte dingen, want dat kan niet zo goed en we weten allemaal hoe dat komt. Maar deze week heb ik wel een paar foto’s gemaakt, nu ook niet zoveel dat je achterover valt van verbazing. Maar toch genoeg om er iets over te schrijven. Ik krijg de uitslag van m’n slaaponderzoek en deed ook een paar dingen waar ik altijd van geniet. Het was een week vol lichtpuntjes. Als er een ding is dat covid en mijn eigen situatie me geleerd hebben het afgelopen half jaar, is het wel dat er in elke donkere wolk een lichtpuntje zit. Let’s go!

Voor some reason word ik de laatste tijd enorm blij van ontbijtjes. En vooral als ik veel keuze in mijn frigo heb staan van wat ik kan nemen. En ja, ik heb het over mijn frigo. Ik doe namelijk zelf inkopen, maar onze grote frigo werd daar dus te klein voor. Ik blijf wat langer thuis wonen dan waarschijnlijk de gemiddelde jongvolwassene door mijn lichaam, maar nu heb ik dus mijn eigen kleine frigo. Zo’n studentenmodelletje. Werkt heel goed voor mij en nu is er geen frustratie meer. Maar ja, ik word daar dus blij van. Zeker nu we een oven hebben en ik afbakbroodjes kan maken ‘s morgens. Food is life haha.

Zondag moest ik wel vroeg uit mijn bed rollen, want ik had dagshift. Vond ik op zich niet zo erg. Nu het weer wat vroeger licht wordt zie ik daarmee ook de mooie lucht altijd en dat is wel altijd een leuk begin van de ochtend. Cliché he, maar ik kan daar heel gelukkig van worden van zulke dingen. Tzit hem ook in die dingen in het leven, niet meer en minder. Aan het einde van de dag of week, zijn het nog juist die kleine gelukjes die een mens zo blij kunnen maken. De mens kan kunst maken en schrijven en schilderen. Maar niemand wint het van de natuur.

Er was deze week ook een lieve vriendin in Nederland jarig dus ik stuurde eventjes een kaartje. Ik stel dat altijd keihard uit om te schrijven, terwijl ik echt wel hou van nadenken wat ik ga schrijven en andere mensen blij maken. Heb achteraf ook een berichtje gehad dat het kaartje goed is aangekomen en ze het heel lief vond! Yes. Ik vind kaartjes sturen altijd een beetje spannend en zeker naar het buitenland. Je weet namelijk nooit goed of alles oke is en of je kaartje netjes en wel aankomt. Of ligt dat gewoon aan mij? Ben ook altijd als het kaartje in de brievenbus zit van de post aan het stressen of ik wel de adressen op de juiste kant heb geschreven. Anders komt het kaartje gewoon mijn kant terug op, en dat is niet de bedoeling. Maar alles is goed gekomen dus dikke duim voor mij.

Maandag was ook in Animal Crossing m’n favoriete villager jarig. En normaal ben ik niet zo hyped dat ik op elke bewoner zijn verjaardag eventjes ga spelen, maar die van Bill kon ik niet missen. Bill is een van de eerste bewoners die op het eiland kwam wonen en hij is totaal geen populair dier onder de spelers. Maar Bill is echt te schattig, hij is mijn favoriet haha. Vooral als hij over het eiland rent. Sorry, ik ben echt verslaafd aan dat spel haha. Heel dat spel is ook gewoon gebaseerd op schattigheid. Het zal ook niet de laatste keer zijn dat ik ergens op mijn blog Animal Crossing benoem denk ik, dus bereid je maar voor.

En toen was het woensdag en zat ik in de wachtzaal van de neuroloog. Die ochtend heb ik nog gewerkt en ik was echt super stressy. Kwam ook nog eens bij dat ik constant werd gebeld door een onbekend nummer zonder voicemail en ik werd er helemaal gek van want ik dacht dus dat het het ziekenhuis was. Gelukkig niet. Ik kreeg bij de neuroloog de uitslag van mijn slaaponderzoek, en hij vond geen slaapproblemen. Op zich is dat een hele mooie uitslag. Maar het is dubbel. Fibromyalgie en chronisch vermoeidheiddsyndroom worden vastgesteld als er niks anders lijkt verkeerd te zijn (correct me if i’m wrong). Dus door uitsluitingsdiagnose. Mijn botscan was in orde, slaaptest is nu ook goed verlopen. Ik moet nog twee uitslagen krijgen natuurlijk. Maar dit wijst natuurlijk meer in die richting van die twee en dat is niet zo leuk om te beseffen. Maargoed, er kan nog veel veranderen en ik moet in mei natuurlijk nog een onderzoek hebben. Plus dat het nog steeds iets psychisch kan zijn, wat ik ook niet weet. We will see. Ondertussen probeer ik zoveel mogelijk positief te blijven en de goeie dingen te zien in mijn dag. En dat lukt, dus ik ben trots op mezelf.

Toen ik uit het ziekenhuis kwam was het echt keihard aan het regenen. Maar echt niet normaal. Gelukkig stond de bus er net dus ik trok een sprintje en kon nog opstappen. Je zag echt bijna niks door de regen. Het was echt zot, al wist ik al dat het een regenachtige dag was. Dat voelde ik aan mijn lijf, maar ik had het ook gewoon gezien toen ik aan het werk was.

Ik besloot toen ik thuis was gekomen eventjes te liggen en Netflix te kijken, want het was een vermoeiende dag geweest. Ik was al vroeg uit mijn bed, maar die onderzoeken zijn mentaal zwaar. De confrontatie van het misschien ziek zijn komt steeds dichterbij zo. Gelukkig was ik deze week niet zo kapot emotioneel zoals vorige keer met het slaaponderzoek. Dat was al een zegen. Al moet ik wel toegeven dat toen ik woensdag het ziekenhuis binnen ging, ik wel eventjes moest slikken. Ik ben tijdens Netflix ook eventjes in slaap gedonderd, maar that’s okay.

Donderdag was mijn vrije dag en ik ging boodschappen doen. Dit is trouwens niet mijn normale portie wat ik altijd meeneem, maar ik wilde deze week een keer fruitsalade maken omdat ik daar zin in had. En ik wist ook dat ik pas zondag weer vrij was dus ik had wat extra mee, want das gemakkelijk dan. Dus daardoor was mijn kar iets voller dan normaal, want normaal vul ik nog geen halve bodem van mijn kar. Normaal neem ik zelfs gewoon een mandje op wielen, maar ik wilde het niet riskeren dat mijn fruit geplet zou worden vandaar haha.

Ik wilde fruitsalade, ik had ook fruitsalade gemaakt. Vrijdagochtend stond ik in de keuken om alles te snijden en te schillen, maar het was wel een gelukje in mijn dag. Het was vrijdag ook niet echt een leuke werkdag door omstandigheden waar ik niks over ga vertellen want het gaat niet over mij persoonlijk. Dus dat ik in mijn pauze fruitsalade had, maakte het toch een beetje beter. Kleine gelukskes in het leven 🙂

Zaterdag nam ik een shift over, toen ik op de trein zat had ik weer een klein spektakeltje in de lucht. Vooral doordat het beton van het perron nog nat was, maakte het beter want er was een reflectie in het water daardoor. As I said, dit soort dingen maken het begin van de dag een stuk beter. We hebben wel gekke dingen meegemaakt vandaag. Mensen die gingen hamsteren omdat het zondag ging sneeuwen. Echt mensen gehad die tegen 100 euro aan boodschappen meebrachten. Zo’n werkdagen zijn er ook. Ik heb beelden gezien uit Nederland, daar was het blijkbaar nog veel slechter. Ik heb er eens goed om gelachen, iedereen moet weten wat hij doet. Maar als je iedereen bezig hoorde was het precies of het ging volledig ondergesneeuwd zitten zondag en we niet buiten gingen kunnen. Ik ben dit aan het uitwerken op zondag met zicht op het raam en de sneeuw en het valt goed mee kan ik zeggen.

Zaterdagavond kreeg ik een ideetje voor een tekening, waar ik mee aan de slag wilde. Het was al een hele lange tijd geleden dat ik nog getekend had, en ik mis dat echt wel. Gisteravond (als in zaterdagavond) was ik er nog een beetje sceptisch over, maar nu ik het zo later terugzie ben ik wel heel blij met hoe het aan het worden is. Ik was ook van plan enkel de schets te maken zodat ik zondag aan de slag kon, maar dat is mislukt en dat kon ik weten. Het was daardoor vrij laat voor ik in mijn bed kroop. Maar kijk, ik heb ervan genoten en ik moest vandaag toch niet werken. Voor een keer is dat nu ook niet zo erg.

Hoe was jouw weekje?