Week in beeld 39 | Mini-weekend en zonnetje!

Hi allemaal! Afgelopen week maakte ik eindelijk weer eens wat meer foto’s, het werd tijd. Maar ik leef soms voor mijn eigen rust met mijn telefoon aan de andere kant van het huis, dat is de reden heb ik ondertussen ondervonden. En vorige week was ik bijna constant aan het werk waardoor er niet veel te fotograferen viel. Dus vandaar. Deze keer ook weer een overzichtje netjes op zondag. Wat een timing weer. Ik had weekend midden in mijn week, genoot van de zon en las wat meer dan anders. Ik ben echt in een heel dik boek bezig waardoor ik nu al een paar boeken achterloop op mijn challenge, maar dat haal ik wel weer in. Ergens in het jaar krijg ik meestal een maand waar ik heel veel lees en als de zon weer wat vaker schijnt op m’n vrije dagen komt dat helemaal in orde. En zo niet, tis voor het plezier en niet voor challenges dat ik lees. Ik kocht ook drie broeken over van Irene, waar ik nog steeds heel blij mee ben. Let’s go!

Maandagochtend begon ik mijn week met natuurlijk mijn ontbijtje. Ik ben een heel saaie ontbijter want ik gooi bijna altijd een afbakbroodje in de oven. Maar ik vind dat gewoon echt heel lekker. Why change a winning team? Verder zag ik dat er een nieuwe video online stond over Animal Crossing, over de update die op komst is. Ik bedenk me nu ook dat toen ik deze blog startte ik me nooit kon voorstellen dat ik ooit gehyped zou raken door Animal Crossing of gewoon de Nintendo Switch haha. Zo zie je maar hoe hard het leven je kan verrassen met momenten. Soms kan dat slecht zijn, maar dit is wel leuk. Ondertussen heb ik al eens gespeeld met de update, maar ik heb nog niet echt gekeken naar de nieuwe spulletjes. Ik ben vooral mijn eiland aan het vormgeven. De perfectionist in mij wilde er nooit aan beginnen, maar het moest toch een keer gebeuren. De sneeuw is nu ook weg ondertussen op het eiland, er zijn nieuwe vissen en insecten die je kan verzamelen. Dus ik kan weer spelen. Dit zijn bekende verhalen als je zelf ook de game speelt, anders klinkt dit raar. Maar dit was dus mijn maandagochtend.

Dinsdagochtend werd ik wakker met een zware flare-up. Een flare-up betekent dat de klachten van een chronische ziekte heel hoog zijn, dat kan dagen of uren duren. Soms ook maar een kwartiertje. Ik kan me er best positief doorheen slaan heb ik het idee, maar als ik er zo een paar na elkaar heb op verschillende dagen dan is het wel confronterend. Ja, ik heb deze week gehuild toen ik een flare-up had. Maar ik werd dus wakker met heel veel pijn en ik was echt heel misselijk. Ik was nog aan het bedenken wat ik zou doen met het werk. Uiteindelijk ben ik er tegen mijn principes nog een uurtje terug ingekropen want ik moest pas in de namiddag werken. Dat uurtje slapen heeft wel geholpen, en daarna ging ik lunchen. Ik was bang dat dingen zoals chocolade of zuivel de boel weer zouden verergeren, dus ik smeerde voor de verandering eens confituur op mijn brood. En dat kwam uit dit schattige kleine potje. En ja, mijn kerstkaartjes staan nog steeds in mijn kruidenrekje. Ik vind ze te lief om ze weg te doen. Uiteindelijk is het wel goed gekmen en ben ik toch gaan werken. Ik doe mijn werk graag en daarom probeer ik toch altijd te blijven gaan. ‘s Avonds kreeg ik een tweede flare-up, dus ik ben vrij snel in mijn bed gekropen toen.

Woensdag was ik vrij, omdat ik vorige week zondag (dus nu een week geleden als je dit leest) extra had gewerkt. Daar maakte ik gebruik van door iets langer te blijven liggen en toen ik wakker werd heb ik eventjes Shadowhunters opgezet. Het wordt steeds spannender, dus ik wil heel snel verder kijken. Met op de hoek van de foto mijn geweldige hamster van de Albert Heijn haha. Ik spaar ze, ik vind ze echt heel schattig. En mijn punt is ook gewoon, als ik dan toch een bad pain day heb en in bed moet blijven kan ik dat maar beter doen op een plek waar het gezellig is. Ik heb niks liever dan een bed vol schattige knuffeltjes. Ik weet het, ik ben een klein kind. De hamsters van Valentijn heb ik helaas gemist. Ik had ze heel graag gehad, maar er waren er geen meer toen ik van de week ging dus volgens mij zijn ze uitverkocht.

Zoals ik al zei, ik kocht drie broeken over van Irene. Ze deed een oproepje om haar te steunen zodat zij ook nieuwe broeken kon halen in de winkel en broeken is iets waar ik altijd een tekort aan heb op een of andere manier. En ze verkocht een paar mom jeans in mijn maat die ik heel mooi vond. Dus nu zijn de de mijne. Ik had nog geen mom jeans met scheuren of rafelingen, die heb ik nu wel en ik ben er verliefd op. Wanneer hij in de was moet ga ik heel verdrietig zijn want dat ding zit zo goed! En er zitten scheuren in. Mom jeans zijn veel comfortabeler dan de broeken die ik vroeger altijd droeg. Dus zo heb ik nog steeds mijn eigen kledingstijl. Een chronische ziekte met pijn verandert heel veel, ook dingen waar je in eerste instantie gewoon niet aan denkt. Maar merci Irene voor de broeken! Heel blij ermee. Mocht je benieuwd zijn, ze heeft een shopje op Vinted waar je kan rondneuzen. Nu ik ernaartoe surfte om het linkje te kunnen plaatsen zag ik dat er weer dingen zijn bijgekomen die ik leuk vind. Irene is bij deze ook officieel slecht voor mijn shopverslaving :p

Met dat ik wat meer vrij was deze week kon ik ook nog een keer naar de Albert Heijn. Die winkel ligt namelijk iets verder weg, waardoor het ook meer moeite kost om er te raken. Maar ze hebben er -ofcourse- heel veel dingen die ik lekker vind. Om te beginnen hebben ze een veel groter aanbod aan afbakbroodjes. Die Italiaanse bollen zijn echt mijn favoriet. De pakjes die op de foto staan zijn maar het topje van de berg. Maar ik doe er heel lang mee en als ik soms thuiskom van het werk ben ik zo moe en dan is het voor mij heel chill als ik een broodje in de oven kan gooien en kan eten. Zo krijg ik toch een voedzame maaltijd altijd. Verder was ik dus verdrietig dat ik geen hamster van Valentijn meer kon scoren, maar ja. Te laat. Boodschappen doen in de Albert Heijn vind ik altijd leuk want ze hebben daar dingen die Belgische winkels niet altijd hebben.

Afgelopen week scheen het zonnetje ook veel meer, waar ik heel blij mee was. Tot mijn grote verbazing kon ik zelfs een paar keer zonder jas naar het werk wandelen. Ik neem eigenlijk altijd standaard de bus sinds mijn normale wandelpad open ligt door werken. Maar je wordt dus via de alternatieve weg bijna altijd omvergereden door fietsers terwijl ze eigenlijk moeten afstappen. Maar door mijn collega ontdekt ik dus een tweede weg en die is een stukje door de natuur en nu heb ik dus een mini wandeling elke werkdag. Ik was ook veel te vroeg vrijdag waardoor ik nog eventjes vijf minuten in het zonnetje kon zitten en genieten. Echt, ik ben zo klaar voor de lente en zomer! Maar de wintermaanden zijn bijna voorbij dus nog eventjes geduld hebben is de boodschap. Ik kan me wel voorstellen dat ik niet de enige ben die enorm uitkijkt naar de lente. Het was dan niet zo’n koude winter, maar ik denk dat de pandemie de winter niet echt beter heeft gemaakt.

En zaterdagmiddag trok ik mijn zusje mee naar buiten als een pauze van haar schoolwerk en gingen we samen een uurtje wandelen. Zelf heb ik er ook wel van genoten, eventjes de natuur in en praten met elkaar. Ik heb ook weer een stuk van het park gezien dat ik anders ook nooit zie. Omdat ik als ik alleen ben meestal hetzelfde rondje wandel. Het was fijn en helemaal niet zo koud als ik in eerste instantie dacht. Yes!

Verder las ik afgelopen week heel veel, ik was woensdag en donderdag vrij ter compensatie. Woensdag ging ik samen met mijn zusje dat pakketje ophalen met de broeken van Irene waardoor we eventjes alleen op stap waren en ik merk hoe hard ik dat ook mis. Natuurlijk kan wandelen altijd, maar zij heeft natuurlijk veel schoolwerk doordat ze veel meer liveles krijgt. En we zijn vaak niet op hetzelfde moment thuis. Vroeger ging ik heel vaak met haar de stad in, naar de bioscoop, iets eten in de stad. Ik mis die dingen echt wel ondertussen. Maar we moeten blijven hopen op beter. Het duurt al heel lang, dat weet ik. Maar blijven gaan. Komende week heb ik niet echt plannen, dus het wordt denk ik gewoon een rustige week. De dag dat dit online staat ben ik een hele dag aan het werk, dus waarschijnlijk ben ik niet aan het genieten van de zon als die er is.

Hoe was jouw week?