Gelezen afgelopen maanden

Hi allemaal! Ik was een beetje aan het nadenken wat ik wilde schrijven voor mijn blog. Op zich heb ik nog een hele lijst met onderwerpen en vertelsels over fibromyalgie, maar daar had ik eventjes geen zin in. Ik weet dat er mensen onder mijn volgers zijn die heel gelukkig zijn met die blogposts (waar ik dankbaar voor ben!) maar vandaag eventjes niet. Ik kom er sowieso nog op terug, altijd wel. Want hoe goed ik er ook mee leer omgaan, het zal er altijd zijn. Maar das voor een andere keer. Ik lees wel terug wat meer en ondertussen heb ik ook al een paar toffe boeken gelezen die ik wilde delen! Ik lees meestal young adult dus als je op zoek was naar een goeie volwassen thriller dan kan ik je verzekeren dat je hier op je honger zal blijven zitten. Ik ga ze niet allemaal bespreken want zonder stoefen, ik heb wel al het een en ander weggelezen de afgelopen maanden.

De volgorde van de boeken maakt niks uit, ik ga af op leesvolgorde. De boeken die het meest recent zijn gelezen, komen eerst.

De Academie – Astrid Boonstoppel • ★★★

Niemand weet wat er precies gebeurt tijdens een Academiejaar aan de exclusieve Recourt Academie voor Meisjes. De alumni zwijgen als het graf. Eén ding is echter zeker: de studenten worden zonder uitzondering succesvol.

Jaarlijks worden hooguit vijf studenten toegelaten tot de eliteschool van Frédéric en Isabella Recourt. De ambitieuze, talentvolle Em is een van die studenten. Ze kan niet wachten om haar grote voorbeeld, Isabella, in het echt te ontmoeten. Dit jaar is het begin van haar toekomst. Maar langzamerhand ontdekt ze dat de Academie vele geheimen kent…

Ik heb al eens eerder iets van Astrid Boonstoppel gelezen en haar boeken scoren altijd vrij hoog. Ik moet toegeven, haar schrijfstijl is aangenaam en leest makkelijk weg. De originaliteit van haar verhalen ook wel, maar toch komt het verhaal nooit echt helemaal binnen zoals zou moeten. Met het vorige boek had ik ook dat het altijd eindigt met een hele dramatische uitkomst. En op zich vind ik dat niet zo erg, maar voor mijn gevoel komt die altijd een beetje uit the middle of nowhere. Ik vind haar boeken absoluut niet slecht en er zit talent in. Maar ik denk niet dat ze ooit mijn favoriete schrijfster gaat worden. Drie sterren.

Wie ik gisteren was – Pamela Sharon • ★★★★★

Als Yara de diagnose CVS (chronisch vermoeidheidssyndroom) krijgt, weigert ze zich daar zomaar bij neer te leggen. Ze is zeventien, ze wil niet ziek zijn, en al helemaal niet chronisch.
Haar ouders, haar broertje Corey en zus Tessa proberen haar te helpen, maar Yara laat niemand toe. In plaats daarvan verliest ze zichzelf in Evol, een hyperrealistisch spel waarin je zelf de hoofdrol speelt. In deze virtuele wereld is Yara niet ziek en kan ze zijn wie ze wil zijn. Ze ontmoet er de knappe Amir, met wie ze op zoek gaat naar de oplossing voor de mysterieuze rook die de stad en haar inwoners bedreigt. Stukje bij beetje raakt Yara meer en meer betrokken bij de gebeurtenissen in de stad.
In het echte leven ontmoet ze Finn, die haar uit de virtuele wereld probeert te trekken en haar in wil laten zien dat ze ook met CVS een leuk leven kan hebben.

Terwijl Yara’s familie en vrienden zich zorgen maken om haar gezondheid, kiest Yara ervoor om zich te blijven verliezen in deze alternatieve werkelijkheid. Zal ze uiteindelijk nog terug willen keren naar de realiteit?

Pamela Sharon haar boeken vind ik altijd goed, ze kan heel goed mensen raken met haar schrijfstijl. Dat ik dit boek zo fantastisch vind heeft natuurlijk ook een persoonlijk aandeel. Zelf heb ik geen CVS, maar de symptomen die Yara heeft komen wel overeen. Het was fijn om samen met Yara te wennen aan een diagnose. Naast het feit dat het mij enorm raakte, is het boek ook heel goed neergezet. Ik denk dat als je graag je wat meer wil informeren of met iemand meeleeft die een chronische ziekte heeft met gelijkaardige symptomen dat dit een goed boek is. Yara heeft het gevoel dat haar hele leven op zijn kop staat, dat de dingen die vroeger zo gemakkelijk gingen nu heel confronterend zijn. Zeer herkenbaar. Toch is het geen zwaar dramatisch verhaal, er zit luchtigheid genoeg in. Ik heb ook het idee dat ik sinds dit boek ook iets beter omga met mijn eigen ziekte, dat ik me iets minder alleen voel. Dus dankjewel Pamela Sharon voor dit boek. Ik denk dat ik nu al kan voorspellen dat dit een van mijn favoriete boeken zal zijn van dit jaar.

Het onzichtbare leven van Addie Larue – V.E Schwab • ★★★

Frankrijk, 1714. Als Adeline LaRue wordt uitgehuwelijkt, smeekt ze om meer tijd en een leven in vrijheid. Haar wens gaat in vervulling, maar tegen een vreselijke prijs. Addie zal eeuwig leven, en is gedoemd te worden vergeten door iedereen die ze ontmoet. Zelfs haar ouders vergeten hun dochter op slag en jagen haar hun huis uit.

Ontheemd en alleen begint Addie aan een betoverend avontuur dat eeuwen en continenten omspant. Van de achttiende-eeuwse salons van Parijs tot de straten van het moderne New York: Addie leert overal overleven. Maar terwijl haar tijdgenoten de geschiedenisboeken in gaan, blijft Addie onopgemerkt bestaan. Dag na dag, jaar na jaar.

Tot ze op een dag een boekhandel in stapt en iemand haar voor het eerst in driehonderd jaar herkent…

Ik val meteen met de deur in huis, normaal gezien lees ik weinig geschiedenisboeken. Dit is normaal niet mijn genre. Waarom ik hem dan toch heb opgepakt? Omdat hij zoveel lovende woorden kreeg dat ik zo benieuwd was. En indeed, hij is absoluut niet slecht. Ik denk dat er nooit echt een dag gaat komen dat ik dit soort boeken vijf sterren ga geven omdat ik dit genre minder leuk vind. En dat is echt persoonlijke voorkeur. Maar het was een heel dik boek en ik heb hem uitgelezen, en dat zegt wel heel veel. Het verhaal is heel interessant en zet je op vele manieren aan het denken. Heel vaak denk ik nog terug aan Addie Larue met momenten. Ik ken de schrijfster niet zo goed, het is de eerste keer dat ik iets van haar lees. Misschien dat ik ooit haar andere boeken ook ga oppakken. Want eerlijk, dit was niet mijn genre maar toch vond ik het wel goed. Dus ja, deze vind ik ook een aanrader.

Zondagsleven – Judith Visser • ★★★★★

Rinkelende telefoons, felle lampen, rumoerige collega’s én haar hond mag niet mee. Voor Jasmijn Vink, die autisme heeft, is het dagelijkse kantoorleven een ware beproeving. In Zondagsleven zoekt Jasmijn uit hoe ze, ondanks alle chaos, een veilige en overzichtelijke wereld voor zichzelf kan creëren. Hoe ze haar hoofd boven water kan houden, niet alleen op kantoor, maar ook op het turbulente pad van de liefde. Liefde voor haarzelf, voor haar hond Romy, voor de mensen om haar heen – en in het bijzonder voor die ene man die zo zijn best doet haar te begrijpen…

Zondagsleven is herkenbaar, meeslepend en ontwapenend. Een authentieke roman over je weg vinden en trouw blijven aan wie je bent.

Vorig jaar las ik al ‘Zondagskind’ en ik heb die ook herlezen om met een frisse blik in deze te kunnen beginnen. Zondagskind gaat over Jasmijn Vink die opgroeit in een wereld die haar niet begrijpt. Want het boek is geschreven in een tijd waar autisme nog niet bekend was, het is een autobiografisch werk. Zondagsleven gaat eigenlijk verder over dat boek, dit keer is Jasmijn volwassen en heeft ze al een job. Net zoals ik meer en meer verliefd werd op Zondagskind werd ik ook verliefd op Zondagsleven. Heel goed boek en waarschijnlijk wordt dit ook een van mijn favorieten van dit jaar. Als je Zondagskind hebt gelezen en deze ook een must om te gaan lezen.