Hi allemaal! Weer een week voorbij. Eigenlijk is het gek dat ik nu alweer klaar zit om het nieuwe overzichtje te typen. Helaas voor mij ook niet zo’n hele toffe week. Op zich zijn er wel leuke dagen geweest met veel lichtpuntjes, maar ik heb het ook heel lastig gehad. Gelukkig had ik donderdag een sessie bij de psycholoog gepland staan en dat heeft veel opgeklaard waardoor ik me veel beter voel nu. Zelfs de meest positieve mensen zijn niet altijd vrolijk en hier is het bewijs. Ik heb om die reden ook weinig foto’s gemaakt omdat ik ook echt gedemotiveerd was om veel te doen. Naar het einde van de week ging dat wel beter, maar gezien ik op zaterdag mijn foto’s verzamel was dat eigenlijk niet zoveel meer van nut. Het was een lastige week, maar tegelijkertijd zat hij ook vol met leuke dingen. Let’s go!
Zondag was ik weer een hele dag aan het werk zoals meestal. Ik at over de middag een lekkere salade met blauwe kaas, peer, selder en frambozendressing. Hij is kant en klaar van Albert Heijn maar het is wel een van mijn favorieten. Dus ik genoot er wel van. Samen met mijn andere favoriet: oude Brugse kaas.
Als het ‘s avonds nog goed weer is en ik nog energie heb, vind ik het zo fijn om te voet naar het station te gaan. Vooral omdat de zon ook onder aan het gaan is dan, wat altijd weer prachtige taferelen oplevert. Als het echt een drukke dag is geweest dan vergeet ik dat echt meteen. Ik weet het, ik vertel dat iedere week. Maar je kan de kleine gelukskes van het leven niet genoeg benadrukken denk ik. Zeker nu ook niet in coronatijden. Altijd eigenlijk. Het maakt niet uit in welke tijd van je leven.
Helaas slaagde ik er ook in om mijn voet om te slaan. In snelheid mijn voet verkeerd gezet afgelopen zondag. Er zit op de foto een brace rond, maar dat was eerder voor sneller herstel omdat ik natuurlijk zo al genoeg pijn ervaar hele dagen. Maar nu voel ik er eigenlijk weinig tot niks meer van, het stond zelfs niet eens blauw. Dus zo erg was het niet. Maar die brace heb ik vijf dagen gedragen gewoon om het herstel te ondersteunen. En dat was een goed idee. Het was niet de eerste keer dat ik die voet in mijn leven omsloeg en het zal ook zeker niet de laatste keer zijn. Lomp geboren he.
Van mooie taferelen na het werk gesproken, dit was er eentje. Deze foto is ook op Instagram verschenen als ik me niet vergis.
Donderdagnamiddag waagde ik me voor het eerst in langere tijd nog eens in de winkelstraten. Wel met afspraak natuurlijk. Ik was ‘s morgens naar mijn psycholoog geweest, en in de namiddag keek ik op de site van de Casa en er waren nog een paar gaten vrij om een afspraak vast te leggen en dat heb ik ook gedaan. Uiteindelijk kwam er iets tussen waardoor ik hem een uurtje later heb laten zetten, maar ik ben er alsnog geraakt. Ik had namelijk nog een kussen nodig voor op mijn bed, als ik een rustdag heb. En ik wilde een mooi kussen, dus vandaar dat ik voor Casa ging. Ik ben ook geslaagd. Nadien ging ik meteen door om boodschappen en zo naar huis.
Vrijdagochtend ruimde ik het een en ander op, deed waarschijnlijk nog een paar andere dingen en daarna ging ik nog eventjes Shadowhunters kijken voor het tijd was voor de lunch. Het wordt steeds spannender! Ik ben ook bijna klaar met Shadowhunters trouwens, dus dan kan ik gaan uitkijken voor een nieuwe serie. Al denk ik dat ik er twee ga combineren. Dus ik ben benieuwd! Al ga ik mijn serie nu ook wel missen. Het was leuk en ondertussen na zoveel seizoenen heb je wel een binding met de personages. Althans, ik toch. Ik ga vooral Magnus Bane missen en zijn sarcasme en wijsheid.
Ik deed ook gezond en stak wraps in elkaar. Normaal hou ik niet van de groenten tortilla’s maar ik besloot ze nog een keer een kans te geven en nu vind ik ze dus wel lekker. Ik hield het simpel maar gezond en het was heel lekker dus ik had meteen een goeie lunch.
Zaterdag was ik druk aan het spelen met Animal Crossing. Een van mijn bewoners ging verhuizen van mijn eiland en ik vind het dan leuk om zelf naar een nieuwe bewoner op zoek te gaan. Na veel sukkelen en soms echt hele slechte dieren tegenkomen, kwam ik Raymond tegen. Raymond is oorspronkelijk geen bewoner die ik wilde, maar hij is wel schattig. Dat betekent wel dat ik een van mijn dreamies moet schrappen. Want je mag maar tien dieren op je eiland hebben. Voor mochten er Animal Crossing spelers mijn blog lezen en nieuwsgierig zijn: Molly & Ketchup zijn mijn twee grote droompersonages om ooit te hebben op mijn eiland, daarnaast heb ik nog een lijstje met onder andere Shep en Olive.
Op dit moment zit het mentaal vrij goed, als dat blijft komende week ben ik heel gelukkig want dan ga ik volgens mij een hele fijne week tegemoet. Hangt er natuurlijk ook weer van af welke gekkigheden er gebeuren in mijn omgeving. Waarom ik zei in het begin dat het een lastige week was. Ik had het vooral de eerste drie dagen enorm gehad. Met de vermoeidheid vooral. Ik had er gewoon eventjes geen zin meer in. Die bui hing al een beetje van de week ervoor, ook al heb ik er niet echt iets over verteld in mijn vorige weekoverzichtje. Er is ook een avond geweest dat ik met mijn nichtje aan het chatten was op de trein en ben beginnen huilen omdat ik het gewoon eventjes niet meer zag zitten. Hoe positief ik ook ben en hoe een grote vechter, ook ik heb mijn breekmomenten. As I said, ik ben aan het rouwen om mijn gezondheid. En dat gaat met vallen en opstaan, met lachen en huilen. Ook hier. Ik zag eventjes niet meer in hoe ik dit de rest van mijn leven ging doen, zo doorvechten door moeilijke dagen heen. Het idee dat dat voor altijd is beangstigt me nog steeds om eerlijk te zijn. Maar ik denk dat het in mijn geval goed is om niet op de tijd vooruit te lopen en te leven van dag tot dag. En bij sommige dagen van minuut tot minuut of een aanval per keer.
Hoe was jouw week?
Ik denk dat dat de beste ingesteldheid is: van dag tot dag. En als dat niet gaat van uur tot uur of minuut tot minuut. Ik vind het altijd leuk om te zien welke boodschappen je doet trouwens :p
Lijkt me ook best wel iets dat met vallen en opstaan is. Iets aanvoelen dat ‘voor altijd’ is, terwijl je dat eigenlijk zelf niet wil en niets kan aan doen.. Dat is niet altijd gemakkelijk om positief te blijven bekijken. Rouwen is dan ook het goede woord, denk ik. Rouwen is ook bij momenten meer aanwezig dan andere momenten.
Maar klinkt wel als een gezellige week! En de Casa is goud als het komt op kussens 🙂
Oei, nog iemand die goed is in het omslaan van voeten. Ik heb dat echt super vaak voor en ik heb soms het idee dat mijn enkels het er echt voor doen. Want op zo’n moment is er meestal amper iets te zien waar ik over zou kunnen struikelen en toch slaagt die enkel (meestal de rechter) dan plots om. Al een geluk dat die brace kon helpen om het herstel te versnellen.