Het was nogal een meh-weekje afgelopen week. Voornamelijk door het weer want ik ben eigenlijk echt klaar voor de lente. Ik had ook nog steeds een enorm zware verkoudheid en die kost veel energie. En daarnaast kon ik daardoor ook pas zaterdag terug sporten, en dat heb ik mentaal ook wel gevoeld. Voor de rest was het eigenlijk een goeie week, ik heb echt wel een paar hele fijne dagen gehad. Maar het was ook zo’n dertien in een dozijn weekje, want er is eigenlijk niet echt iets speciaals gebeurd.
Mijn (werk)week begon met een korte werkdag, ik moest werken van negen tot drie. Op zich geen lange dag en die gaat meestal wel snel voorbij, en dat was maandag ook niet anders. Alleen had ik tegen het einde van mijn shift echt pijn en honger, dus het laatste halfuur was ik echt aan het aftellen. Dus ik ben daarna naar huis gegaan, iets gegeten en daarna heb ik me met een pijnstiller en mijn warmtedeken in mijn bed genesteld. Het werd mentaal ook eventjes te veel want ik heb ook echt een mini mental breakdown gehad. Die horen er nu eenmaal ook bij en niet alleen de goeie momenten deel ik graag op mijn blog, maar deze ook. Helen is niet alleen magisch en mooi, ook dit soort rauwe momenten horen erbij. Nadien ben ik gekalmeerd en ging het gelukkig een heel pak beter. Op naar een nieuwe dag.
Dinsdag was mijn vrije dag, ik had er naar uitgekeken om te gaan sporten maar ik had eigenlijk maandag al beslist dat ik dat niet ging doen. Ik had nog te veel last van mijn verkoudheid en dat zou me vroeger niet tegengehouden hebben, maar nu wel. Elke infectie, elk virus of elk ‘normaal’ ziek zijn vraagt een enorme impact van mijn lichaam omdat ik al op normale basis met fibro moet leven. Maar om nu een hele dag stil te zitten daar had ik nu ook niet zoveel zin in. Dus ik ben snel eventjes naar de winkel gegaan om een paar dingen, en ik maakte een cake. Eind november had ik een mixer besteld en ik heb die ondertussen al getest om soep te maken, nu was het tijd voor cake. Aan het einde van de middag zag de keuken er echt als een ontploft nest uit, maar ik heb me er wel mee geamuseerd. Helaas voor mij ben ik te ongeduldig geweest en heb ik niet diep genoeg geprikt toen ik controleerde of hij al gaar was, want hij is mislukt. De onderkant was nog niet volledig gebakken. De stukken die gebakken waren heb ik afgesneden en kunnen redden, dus er was wel een beetje over. Soms lopen dingen nu eenmaal zo. Ik vind het wel stom want ik vond het zelf een van de lekkerste cakes die ik al gemaakt heb.
Woensdag was het terug tijd voor werk. Normaal werk ik op woensdag eigenlijk bijna altijd tot sluitingstijd, maar deze week had ik dat niet. Ik werkte van negen tot zeven en ‘s avonds kookte ik. Verder is er eigenlijk niks speciaals gebeurd die dag, of toch niet dat ik me kan herinneren. Wel dat ik buiten kwam en het echt warm was. Het was niet tropisch heet, maar wel een goeie warme lucht en dat was wel echt een geluksmomentje. En het feit dat het nog licht is als ik naar buiten ga is ook wel iets wat me heel blij maakt.
En toen was het alweer donderdag. Donderdag werkte ik van acht tot vijf. Het was weer een hele snelle dag, en na mijn werkdag passeerde ik eens langs de boekhandel. Het was al heel lang geleden en ik vond dat ik wel een beloning verdiend had na al mijn harde werk in mijn trauma recovery. Ik kwam buiten met drie nieuwe boeken en daar was ik heel content mee. Het grappige was ook dat ik als ik thuiskwam, mijn ouders meteen de zak van de Standaard Boekhandel zagen en daar sneller iets op zeiden dan ik kon zeggen. Mijn ouders kennen hun dochter duidelijk goed. In de avond at ik sushi, want er was een nieuw restaurant open gegaan een tijdje terug dat ik nog moest testen. Sushi is zeker goedgekeurd. En nu ik dit schrijf, wil ik weer sushi maar dat zal niet voor direct zijn.
Vrijdag werkte ik van elf tot acht, maar het was wel een dag met vrij veel pijn. Gelukkig voor mij is het door de dag heen verbeterd door mijn pijnstiller (want dat geluk heb ik niet altijd) en is het pas tegen de avond weer veel erger geworden. Ondanks dat was ik voor een keer wel blij dat het acht uur was, want ik had niet echt mijn dag. Zo’n dagen zijn er nu eenmaal ook. Ik heb wel hele lieve complimenten gehad van een van m’n collega’s en dat koester ik wel nog steeds. Het waren mooie woorden die ik niet zo snel ga vergeten.
En toen was het tijd voor mijn vrije dag. Ik was nog aan het twijfelen wat ik ging doen met de fitness, maar ik ben toch gegaan. In de ochtend at ik eerst iets, las ik in mijn boek en in de namiddag trok ik samen met zus naar de fitness. Het was een kortere en tragere work out dan normaal want ik had nog steeds pijn. En ik wilde me ook niet forceren na vrijdag. Desalniettemin heb ik er wel veel deugd van gehad. Ik heb echt een uitlaatklep gevonden in sporten en in het dagelijks leven zorgt dat er ook voor dat ik meer vertrouwen heb in het kunnen van mijn lichaam. Ik ben meer dan een week niet kunnen gaan door mijn verkoudheid en ik heb zowel mentaal als fysiek een enorm verschil gemerkt.
De laatste dag van de week was een kortere werkdag. Voor ik ging werken schreef ik meer dan de helft van dit weekoverzichtje al, ging ik naar werk en kocht onderweg ook mijn ontbijt. Ik ging eigenlijk ook mijn pakketje ophalen, maar dan zou ik in tijdsnood komen dus het zal voor morgenochtend zijn. Ik ben vandaag voor een of andere absurde reden ook met pijn in mijn ene knie opgestaan, ik heb geen idee wat ik heb gedaan. Gelukkig is het houdbaar, maar ik ben dit wel aan het schrijven met een warmtekussen op mijn knie. Want anders zit er een kans in dat ik vannacht wakker word van de pijn, en daar heb ik nu eens geen zin in si. Vandaag was een snelle werkdag, want er was echt veel volk in de stad ook. En echt voor sluitingstijd hebben we nog zoveel klanten gehad, dat heb ik zelden meegemaakt. Maargoed, op zondag zijn er nu eenmaal niet veel supermarkten open tot acht uur. Ik sloot hem wel met een fijn gevoel af, dus dat is het belangrijkste.
Heb jij plannen komende week?