Week in beeld | 116

Waar vorige week zo’n meh of dertien in een dozijn weekje was, was deze week wel iets beter. Maar mentaal is het sommige dagen echt wel zwaarder geweest. Het verschil met eerder in mijn leven is wel dat ik er meer kracht voor heb om er voor te blijven gaan. En dat ik weet dat het weer beter wordt. Dat werd het ook weer deze week, want tegen het einde van de week klaarde de lucht weer wat op. Het was paasvakantie bij ons, maar ik werk al dus eigenlijk maakt dat voor mij niet zoveel verschil. Behalve dat het natuurlijk drukker is op het werk, maar verder.

Eigenlijk begon mijn week prima, ik werkte van negen tot zes uur dertig. Maar ik weet wel dat die dag er iets mijn trauma heeft getriggerd. Ik weet niet wat en er is ook niks gebeurd. Maar ineens had ik het weer vlaggen en vond ik van mezelf dat alles wat ik deed niet goed genoeg was. En dat de mensen om mij heen me niet leuk vonden. Dat zit eigenlijk alleen maar in mijn hoofd want naar het einde van de week is het tegendeel op zoveel manier bewezen. Gelukkig gebeurde dat maar tegen de avond en overdag had ik eigenlijk nog wel een fijne werkdag. Ik denk dat het ook een beetje is (en ik heb dit al vaker gezegd op mijn blog) omdat mijn leven minder bestaat uit trauma en chaos. Mijn brein en ik zijn het gewend om te moeten vechten voor het goede en nu valt dat stilletjes aan weg. En dat ben ik niet gewend. Maar ik denk door verder te helen dat dat wel beter wordt. Ik moet terug leren vertrouwen dat de wereld ook een veilige plek kan zijn. Met een korreltje zout uiteraard.

Dinsdag was mijn vrije dag, maar ik was toch al redelijk vroeg wakker want om tien uur had ik een afspraak bij de kapper. Nu is tien uur niet zo vroeg, maar ik geef mijn lichaam graag wat tijd om op te starten dus voor een vrije dag sta ik meestal toch nog vrij vroeg naast mijn bed. Er zijn geen wilde veranderingen gebeurd aan mijn haar, het was vooral mijn puntjes bijknippen en verder heb ik ook curtain bangs laten knippen. Ze zijn heel subtiel, maar ik ben er wel heel blij mee. Het is wel altijd een fijn gevoel om zo mensen je haar te voelen wassen en die shampoo die gemasseerd wordt in je haar. Ik vind dat echt een momentje waarvan ik tot rust kom. Na de kapper ging ik door naar de winkel waar ik werk want ik had nog boodschappen nodig. Ik ben altijd blij om eens een bezoekje te brengen aan mijn werk want ik ben er heel erg graag en daar is geen woord van overdreven. In de namiddag deed ik denk ik niks speciaals meer, behalve rusten en lezen denk ik. Anders zou ik het me wel nog herinneren.

Woensdag was de lastigste dag van de week. En hij startte echt enorm positief want ik had een goed ontbijtje dat er niet alleen goed uit zag maar me ook gewoon gesmaakt heeft, en toen ik buiten kwam scheen het zonnetje. Alle benodigdheden voor een goeie dag, maar dat viel al snel in het water. Ik weet niet of het in mijn vel zat, maar ik had echt mijn dag niet en alles stak zowat tegen. Het is een wonder dat ik weinig pijn had die dag, want meestal komt dat er ook nog bij kijken. Mijn shift liep van elf uur tot zeven uur, en om zeven uur had ik samen met een andere collega gedaan met werken en ik ben een stukje met hem meegewandeld voor ik op mijn bus naar huis kroop en ik heb er eens over gebabbeld en toen voelde ik me een stuk beter. Ik ben eigenlijk achteraf gezien wel trots dat ik het zo heb aangepakt, want vroeger zou ik het alleen opgelost willen hebben en het opgekropt hebben. In de avond bestelde ik sushi om mezelf iets te gunnen na een moeilijke dag en kroop ik vroeg in mijn bed. Op naar een betere dag.

Donderdag moest ik werken van twaalf uur tot acht uur, en gelukkig voelde ik me een pak beter dan woensdag. Er is niet echt iets speciaals gebeurd, het was een vrij normale werkdag maar ik was al dankbaar dat ik me beter voelde. Ik vecht al bijna mijn hele leven met mentale issues, maar dat maakt het niet leuker op den duur. Vrijdag werkte ik van elf uur dertig tot zeven uur, en voelde ik me weer als vanouds. Dus dat was fijn.

Zaterdag was mijn vrije dag en ik keek ernaar uit om te gaan sporten. Ik weet door die twee weken dat ik niet kon gaan dat het mij echt wel helpt en ik er echt een verschil door merk. Niet alleen mentaal, ook fysiek. Ik heb een pak meer vertrouwen in de kracht van mijn lichaam ondanks de pijn en dat is altijd welkom. Ik sportte een klein uurtje en uiteraard let ik altijd op mijn grenzen, maar ik was blij dat ik ook al wat vordering zag. Het lopen lukte langer en bij alles waar gewicht bij komt kijken kon ik al een gewicht hoger gaan. Ik had een volledig fris hoofd nadat ik buiten ging en daar was ik erg blij mee. Na het sporten ging ik met mijn zus om donuts, want er is een vestiging open gegaan in de stad en die wilden we testen. De echte speciale paasdonuts waren natuurlijk al weg zo laat, maar ik heb er toch een lekkere lunch aan over gehouden zondag.

Op Pasen had ik een shift van tien uur tot acht uur. Het is heel druk geweest, maar we hebben er ons als een team doorheen geslagen en ik heb doorheen de dag ook echt een paar keer goed gelachen met mijn collega’s. Daardoor kreeg een lastigere week ook een beter einde en dat was wel fijn. Ik genoot over de middag van mijn donuts en mijn koffie, en voor ik het goed en wel door had sloten we de deuren en was het tijd om naar huis te gaan. Ik heb ‘s avonds nog eventjes The Sims 4 gespeeld, want ik ben weer helemaal into The Sims heb ik gemerkt. Maar ik heb niet echt lang gespeeld want ik was moe, en de combinatie van fitness en een drukke werkdag achter elkaar zorgde ook dat ik mijn spieren ook wel wat voelde. We zijn nu twee dagen later en ik voel het nog altijd. Maar ik heb al voor veel hetere vuren gestaan wat spierpijn betreft, dus dat komt wel in orde.