Week in beeld | 120

Dit was een week waar ik al een tijdje naar uitkeek, en doordat er iets op het programma stond waar ik al een jaar naar uitkijk, voelde ik me als bijgevolg ook echt de hele week enorm goed. Vorige week werd m’n afspraak met de psycholoog gecanceld want hij was ziek, dus die ging nu deze week door. Het was daardoor ook wel een drukke week, en dan moest het Hemelvaart weekend nog komen. Ik werk in een winkel die niet sluit op zondagen en feestdagen, dus een verleng weekend heb ik niet. Niet dat ik klaag hoor, daarvoor ben ik te dankbaar voor m’n werk. Maar dat maakte het wel drukker, want we waren bijna de enige winkel die een hele dag open is.

Zondag was het Moederdag, en ook een werkdag voor mij. Ik zet mijn moeder ieder jaar in de bloemen, ze krijgt altijd wel een cadeautje maar ik vind eigenlijk ook niet dat dat maar een dag per jaar moet. Ik bracht uiteraard wel een boeketje bloemen mee en chocolade, en mijn collega aan de kassa zei dat ik zeker goeie punten ging scoren als ik thuiskwam. Moest ik wel om lachen, maar dat was de bedoeling. Ik ga haar sowieso binnenkort ook eens meenemen om samen iets te gaan eten, dat heeft ze nog tegoed van me. Ik kon niet wachten om mijn bloemen af te geven, want mensen gelukkig maken is echt een van mijn favoriete dingen om te doen.

Maandag was de start van een nieuwe werkweek en ik werkte van negen tot zes. Tegen zes uur werd het echt eventjes heel druk. Maar tegen die tijd zat ik al in mijn flow en dat zijn de momenten dat ik mijn werk het leukste vind ook. Ik weet ook niet wat er gebeurde, maar ik had maandag echt een eindeloze stroom energie die niet leek te stoppen. Door de hele week zat dat wel goed, naar het einde van de week kakte dat wel in maar het is een drukke week geweest dus das vrij normaal. Na het werk trok ik naar de Basic Fit, want ik had anders geen tijd om te gaan. Mijn work out was iets korter dan normaal want ik wilde ook niet over mijn grenzen heen gaan, maar het was wel fijn. Nadien at ik en rustte ik met een serie. Ik begon aan de eerste aflevering van ‘Lockwood & Co’. Ik heb de boeken ooit gelezen, en ik was eigenlijk best wel blij met wat ik al gezien had. Maar Netflix heeft het tweede seizoen gecanceld heb ik gezien, wel jammer.

Op dinsdag was het tijd voor de psycholoog. Ik las wat en ontbeet op mijn gemak, en tegen tien uur vertrok ik. Mijn psycholoog zijn praktijk zit in een andere stad en ik moet treinreizen daarvoor, dus daarmee. Ik had zelfs een beetje te ruim gerekend want ik kwam een halfuur te vroeg aan aan de bushalte bij zijn praktijk. Mind you: het is maar vijf minuten wandelen. Ik kwam een kwartier te vroeg aan in de praktijk, en hij riep me uiteindelijk ook tien minuten eerder binnen. Ik was blij dat het zo was opgelost geraakt. Normaal zijn sessies heel zwaar en confronterend, dat viel deze keer wel goed mee. Mag ook wel eens. Ik had ook verteld dat ik eind deze week naar de K3 show ging en hij zei dat ik er met volle teugen van moest genieten en dat ik dat verdien en me dat gegund was. Dat was heel erg lief en dat heb ik ook de hele week in mijn hoofd gehouden. Ik denk ook niet dat dat een issue ging zijn, maar toch. Nadien ging ik traditioneel een Starbucks koffie halen en deze keer testte ik de Strawbeery Créme Frappuchino, die heel lekker was. Het gaf een heel zomers gevoel, maar ik ga volgende keer gewoon weer voor mijn eigen favoriete drankje. Verder herinner ik me eigenlijk niet zoveel meer van dinsdag, dus het zal wel een prima dag geweest zijn.

Woensdag ging ik ‘s morgens eerst naar de tandarts om mijn gebit verder te laten herstellen, het is waarschijnlijk de voorlaatste sessie. Ik moet zeggen dat ik wel een beetje gestresseerd was want waarschijnlijk was de vorige afspraak uitgelopen want mijn tandarts was twintig minuten te laat. Normaal heb ik geen haast, maar ik moest nog werken. Uiteindelijk was de sessie zelfs korter dan ik zelf dacht en had ik nog zeeën van tijd, dus ik kon nog op mijn gemak iets eten en gaan werken. Normaal mag je niet eten met verdoving, maar ik ben voorzichtig geweest en de verdoving zat eigenlijk op een plek waar ik eigenlijk niet op mijn tong of lip kon bijten. En ik moest nog zes uur werken die middag en dat doe ik niet op enkel ontbijt, want daar gaat mijn lichaam niet zo blij mee zijn denk ik. Ik ben wel heel erg blij met het resultaat dus het was het allemaal waard. Zeker weten.

Op donderdag sliep ik wat uit en ging ik werken van twee uur tot acht uur. Doordat het Hemelvaart was, was het uiteraard vrij druk. En veel mensen hebben door Hemelvaart ook een verlengd weekend dus er zaten ook enorm veel toeristen in de omtrek. Maar dat seizoen is ook stilletjes aan aan het beginnen. Op vrijdag werkte ik van twaalf uur tot acht uur, maar ik was sowieso al heel blij want ik keek uit naar zaterdag. Niet te geloven dat het eindelijk bijna zover was. Door die energie had ik vrijdag echt een goeie dag, was mentaal alles gewoon super. Wat het vooruitzicht van een concert met een mens kan doen he.

Helaas ben ik de nacht van vrijdag op zaterdag echt een paar keer wakker geworden door de pijn. Die nachten komen steeds vaker weer terug en dat is confronterend. Maar ik moet er doorheen. Voor het grootste deel las ik ‘s ochtends en daarna at ik iets, belde eventjes met mijn zus die bij haar lief was en uiteindelijk was het dan zover en vertrok ik naar de locatie waar het concert doorging. Ik meette eerst met mijn beste vriendin en we gingen daarna samen naar de locatie zelf. Het was echt zo leuk! K3 heeft me al jaren door heel veel struggles en moeilijke tijden heen geholpen, dus om ze nu eens in het echt te zien optreden was heel speciaal. Ik heb genoten van de show, het was een mooi verhaal en de live versie van het liedje ‘Ik geloof in jou’ was echt om kippenvel van te krijgen. Dus zeker een zaterdag om nooit meer te vergeten. Ik heb nu al heimwee naar de show. Maar deze zomer heb ik nog een concert op de planning staan, dus nog maar twee maanden aftellen. Het zal er sneller zijn dan ik denk.