Sinds begin juni verscheen er weinig tot niks op mijn blog. Ik had ook een plannetje in mijn hoofd om een hele lange tijd niet te bloggen en te zien waar het schip strandt, maar eigenlijk ben ik er onbewust toch mee bezig. Dan ben ik toch weer random foto’s bij elkaar aan het verzamelen en aan het einde van de week tot de conclusie te komen dat ik eigenlijk te weinig beelden heb voor een fatsoenlijk overzichtje. De afgelopen maanden en eigenlijk het afgelopen half jaar heb ik af en toe op de rand van een haat-liefdes verhouding gedanst met bloggen. Omdat ik heel vaak naar een leeg canvas staarde. Allee ja, een lege pagina op Jetpack (ik wilde bijna WordPress typen maar dat is niet meer van toepassing gezien alles nu via Jetpack gaat) maar canvas klinkt iets artistieker. Maar tegelijkertijd het idee om voor eens en voor altijd de boeken toe te gooien, die gedachte kon ik ook niet aan. Schrijven is iets wat ik al sinds een klein meisje heel erg leuk vind en waar ik ook echt mijn ei in kwijt kan. Maar ik ben wel aan het bedenken welke richting ik op wil met mijn blog. Want het format (of amper bestaande format eigenlijk) wat ik nu hanteer maakt me eigenlijk niet gelukkig. Er zijn tijden geweest waarin ik altijd vol inspiratie en goesting naar mijn blog ging om mijn vingers over het toetsenbord te laten dansen. En die mis ik.
Ik hoor je denken dat die periodes nooit aan een stuk doorheen het blogger bestaan zullen zijn. En dat is zo. Net zoals alles in het leven heeft bloggen ook zijn hoogtepunten en dieptepunten. Maar er is een tijd geweest dat ik er zelfs op de minder inspiratievollere periodes toch iets uit kon putten. Mijn blog is heel lang een verlengde van me geweest en dat lijkt nu niet meer zo en dat vind ik jammer. Want ondanks dat ik mijn blog amper deel en er een heleboel mensen in mijn omgeving hun kin op de grond zou vallen als ze wisten dat ik al jaren blog, ben ik er wel trots op. Soms lees ik stukken terug van jaren geleden en denk ik ‘wauw, dat echt goed geschreven’ of ‘er zit talent in die blog’. En begrijp me niet verkeerd, ik ga echt niet pretentieus worden of arrogant. Maar mijn blog is denk ik het dichtste dat ik bij een moedergevoel ben gekomen in mijn leven (naast een paar levende mensen in mijn omgeving dan) dus dan is dat ergens normaal. Ik zal ook nooit iemand worden die blogt voor lezers of om ‘viral’ te gaan zoals ze dat zo mooi zeggen op social media. Maar ik moet eens goed bekijken wat ik wil. Of misschien niet, want ik weet eigenlijk diep vanbinnen wel wat ik wil. Ik moet het gewoon uitvoeren en geloven in mijn eigen (schrijf)kunsten.
Ik denk dat de oorzaak van mijn blogpanne aan een heleboel oorzaken te wijten is, waarvan een paar met de tijd wel beter gaan worden. Sommige ook niet. Maar ik hoop dat er in elk jaar van mijn leven toch een stukje blog zit. En als dat niet zo is, dan is dat ook goed. Ik ben meer dan vijf jaar geleden mijn blog gestart met passie en plezier en die twee zijn nog altijd de belangrijkste voor mij. We will see waar het schip strandt. Mijn blog is een klein verlengde van me, maar ik ben zelf ook heel veel aan het experimenteren (klinkt een beetje alsof ik nu drugs en alcohol aan het gebruiken ben, maar da is uiteraard nie) dus eigenlijk is het logisch dat ik daar ook mijn weg in moet zoeken. Maar net zoals ik mezelf nu leer kennen en aan het ontwikkelen ben, zal mijn blog door de tijd heen wel mee ontwikkelen. Daar vertrouw ik op.
Dus, hoe gaat het met jou?
“want ik weet eigenlijk diep vanbinnen wel wat ik wil. Ik moet het gewoon uitvoeren en geloven in mijn eigen (schrijf)kunsten.”
Ben benieuwd wat het dan is wat je graag wil 🙂 Fijn dat je er weer soort van bent. Soms zie je pas waar iets heen gaat als je er in zit.
Dankjewel voor de wensen, en zoals ik bij Luus al zei op haar reactie, ik wil iets meer vanuit mijn hart schrijven. Nu heb ik het gevoel dat ik dat niet zo vaak doe en dat is een van de redenen waarom ik zo graag blog. Maar het zal inderdaad een experiment worden en zien waar het schip strandt 🙂
Ik dacht toevallig vandaag nog ‘hoe zou het met Nikita zijn’ en nu plaats je weer eens een blog haha! Leuk 🙂 Wat je ook gaat doen, ik blijf lezen!
Ben benieuwd wat eruit gaat komen dat bij jou past!
Dat is inderdaad heel toevallig maar wel heel lief. Je weet nooit he, wie weet heb ik telepathie krachten he. Maar wel fijn om te weten dat ik het vertrouwen van mijn trouwe lezers heb. Ik weet niet of het een helse verandering zal zijn om te lezen of het gewoon aan mij ligt, maar ik wil iets meer vanuit mijn hart bloggen.
Benieuwd naar je plannen en ideeën voor je blog! Welkom terug 🙂
Dankjewel! Blij dat ik jou ook terug kan verwelkomen 🙂