Want je kunt het niet alleen

Hoi allemaal! Een liedje wat ik zo mooi vind en waar ik ook fan door werd van Nick en Simon, is het liedje ‘Pak maar mijn hand’. Iets in de melodie vond ik ten eerste al prachtig, maar de tekst is ook gewoon de waarheid. Daardoor spreekt het mij ook heel erg aan. En het geeft mij ook heel erg het idee dat het oke is om anderen hulp te vragen. Dat is namelijk wel iets waar ik soms moeite mee heb. Soms wil ik de wereld op mijn twee eigen blote handen dragen en het liefst alleen. Alleen heeft iedereen mensen om zich heen nodig. Want niemand overleeft alleen op onze aardbol.

Het is goed om in jezelf te geloven en te weten en bedenken dat je dingen kan. Dat is heel gezond en broodnodig trouwens. Een stevige portie zelfvertrouwen. Het houdt je overeind bij problemen of als iets niet meteen lukt. Je moet op jezelf kunnen rekenen. Maar de wereld helemaal alleen redden? Ik denk het niet. De wereld is onneindig groot, dit kan je niet allemaal alleen. En ook je eigen zorgen en problemen altijd maar alleen aanpakken en aankijken kan je ook niet alleen. We hebben allemaal wel eens een moment waarop je eens moet kunnen klagen. Al is het maar dat je geirriteerd bent dat die bus weer eens een kwartier te laat is. Die frustratie moet eruit. En het is leuk om dat tegen jezelf te vertellen, dat doe ik zelf ook wel eens. Maar de kans is vrij groot dat je frustratie alleen maar groter wordt. Op dat moment kan je namelijk niet kalmeren omdat jij geirriteerd bent. Daar is een luisterend oor altijd fijn. Om je te bedaren en te vertellen dat je bus zo wel komt. En dat je wel op bestemming raakt. Dit voorbeeld is nu heel standaard en vrij herkenbaar. Maar bedenk dit in grotere situaties. Ruzies met mensen, een overlijden van iemand dierbaar. Problemen in je eigen omgeving. Zoals ik al zei, je kan het proberen te vertellen aan jezelf. Dat kan ook. Maar uiteindelijk heb je mensen om je heen nodig die luisteren en de boel wat opklaren. Of relativeren.

Ik ben zelf ook iemand die graag alles alleen doet, maar dat is gewoon niet mogelijk. Ook al voel ik me iemand die zeurt, ik zal uiteindelijk toch wel over mijn problemen praten. Lang stelde ik dat lang uit om maar niemand tot last te zijn. Maar ik heb zelf leren inzien dat je daar jezelf niet mee verderhelpt. Dus ik zal nu sneller hulp vragen en over iets praten. Al is het een probleem op school of thuis, ik zoek altijd wel iemand op om ermee te praten. Negen op tien kansen is dat een leerkracht, omdat die mij net iets meer begrijpen heb ik de indruk. Maar ook mijn lieve zus kan mij soms heel erg helpen. Het hangt er een beetje van af waar ik mee zit. Een ander heeft misschien wel een compleet andere visie op jouw probleem waarmee je het ineens verslaat misschien. Of laat je er net op een andere manier naar kijken. Ik heb dit heel vaak met mijn vertrouwenspersoon op school. Altijd als ik een probleem vertel en mijn visie erop, komt hij met een compleet andere visie. Eentje die me altijd doet verbazen, want ik had er nooit op die manier naar gekeken. En dan kijk ik net iets meer verder dan mijn probleem en kan ik ermee omgaan. Dus praten over iets is een aanrader. Je hebt sowieso wel iemand in jouw omgeving waar je bij terecht kan als je problemen hebt. En uiteindelijk ontwikkel je wel zo iemand. Al is het net als ik een leerkracht. Zolang het maar iemand is waar je je verhaal bij kwijt kan. Want we verdienen allemaal iemand die ons helpt, maakt niet uit wat het probleem is of wat er gebeurd is. Soms hebben we allemaal een keer eens schouder nodig om op te huilen of iemand die ons vertelt dat het wel terug goedkomt. Soms moet er een keer iemand je moed omhoog helpen. En weet je wat? Dat is dik oké 😉

Vraag jij makkelijk hulp?