Hoi allemaal! Mijn vogeltje is al vaker voorbijgekomen op mijn blog en zeker op sociale media. Die gekke, vrolijke en luide groene gek die na een lange schooldag het hele appartementsgebouw bij elkaar fluit omdat hij weet dat ik onderweg ben naar boven. En ik realiseer het me elke dag dat ik dat beestje doodgraag zie, maar meer nog. Er zijn een paar dingen waar hij zo goed in is en ik nog moet leren of zelfs accepteren. Maar ook dingen waar de mens nog iets van kan leren. De wereld zou er af en toe wat minder verzuurd uitzien als we allemaal een beetje zijn visie zouden overnemen. Dus dit is een ode aan Jacqueline! En ja, het is een hij. We hadden de naam bepaald vooraf en toen bleek het een mannetje te zijn, maar hij luisterde naar zijn naam en daarom hebben we hem niet meer veranderd. Het is gek, maar dat is Jacqueline zelf ook dus dat maakt niet zo heel veel uit haha.
-
Fouten maken mag
Voor iemand die al heel haar leven struggelt met faalangst is dit een les die altijd zal terugkeren. Hoe zeker ik ook zal zijn van mezelf, een fout zal me denk ik altijd wel een beetje remmen. Dat heb ik te accepteren, het is niet anders. Maar we maken allemaal fouten, doen perongeluk iets verkeerd. Ook heb ik al perongeluk een keer op Jacqueline zijn staart gestaan toen hij weer op ontdekkingstocht was en over de vloer liep. Een tijdje terug deed ik de kast met jassen en schoenen dicht en zat zijn poot ertussen en het bloedde vrij hevig. Ik ben denk ik nog nooit zo hard geschrokken. En ik dacht, nu is hij kwaad. Maar weet je, ondanks hij zoveel pijn had en wist wie die kast had dichtgedaan, was er maar een persoon bij wie hij wou rusten tegen de pijn. En dat gebaar heeft me zo enorm hard geraakt. Tenslotte had ik het niet expres gedaan. Hij was heel stilletjes op de kastdeur gaan zitten terwijl hij dat anders met het nodige lawaai doet. En ik had het dus gewoon niet gezien.
-
Blijf altijd jezelf en doe wat je wil
Ik verklapte het al een beetje in mijn inleiding, maar Jacqueline is luid. Altijd. Of toch 90% van de dag. Als ik thuiskom na school is het nog erger want dan fluit hij de oren van je hoofd tot hij aandacht krijgt. Wil ik dan eerst iets vertellen aan mama of papa omdat er iets extreem grappigs gebeurde op school? Geen denken aan! Jacqueline moet en zal de aandacht krijgen. En weet je wat ik dan zo knap vind, is dat hij niet eens zich iets aantrekt van wat een ander vindt. Als hij zin heeft om lekker luid te zijn of met zijn bek op de tv te kloppen tijdens het nieuws van papa, dan doet hij dat gewoon. En dan mogen we roepen wat we willen of zeggen dat hij moet stoppen, hij doet het niet. Hij is altijd zijn (luide) zelf en soms zou ik dat ook wel willen.
-
Tijd voor liefde is er altijd
Als het nu ‘s morgens om 9u is omdat hij in de slaapkamer van zijn baasje is geraakt (de mijne dus) en hij heeft zin om mij wakker te brullen omdat hij een kusje wilt geven, doet hij dat gewoon. En dat ik midden in mijn weekend dan zo vroeg wakker ben? Maakt hem niks uit. Jacqueline stalkt mij bijna en vliegt het hele appartement door om maar bij me te zijn. Meestal om daarna een kusgeluidje te maken of zich tegen mij aan te vleien. Het maakt niet uit of ik huiswerk maak, aan het lezen ben of net ga douchen. Hij is altijd klaar om een kusje te geven of een hele lieve ‘awel’ te laten horen.
-
Je bent nooit alleen
Als er een moment is wat ik nooit ga vergeten is het wel dat van een paar jaar geleden. Begrijp me niet verkeerd, er zijn veel momenten die ik nooit ga vergeten. Maar het was een paar jaar geleden en ik zat in de stress. Was aan het huilen achter mijn computer, voelde me alleen en enorm rot. De exacte reden weet ik niet meer en die doet er ook eventjes niet toe. Maar die lieve Jacqueline had gezien dat ik verdriet had en twee seconden later kwam hij aangevlogen en landde op mijn schouder. Maakte een kusgeluidje en zei ‘awel’ echt op een toontje waarmee ze wou duidelijk maken ‘het komt wel goed lieve schat’. En weet je, het is niet dat al mijn ellende dan opgelost is. Maar ik voelde me op slag een beetje beter. Die geluidjes die hij toen maakte, waren onbetaalbaar lief. Het is nu bijna twee jaar geleden en ik herinner het me nog als gisteren. En de glimlach die nu op mijn gezicht hangt door het terugdenken daaraan, is onbeschrijfbaar. Zo lief!
-
Grijp je kansen voor het te laat is
Een ding waar hij om bekend staat in ons huis, is zijn drang om alles te stelen. Het maakt niet uit of het voedsel is of een balpen of potlood. Hij steelt het allemaal. Als mama kookt en er staat bijvoorbeeld iets van eten op tafel (bijvoorbeeld groenten die nog moeten gesneden worden) is hij van de partij. Hij vliegt ernaartoe en begint ervan te eten. En vergis je niet, dat beestje eet alles. Fruit, groenten, chips, koekjes. Als er iets te eten valt, dan is hij de eerste die je tegemoet vliegt. Zonder schaamte. Hij wil dat eten dus hij gaat erachteraan.
Heb jij huisdieren? En zoja, welke mooie herinneringen heb je er al mee?