Hoi allemaal! Iets wat ik vaker besef (en me zelf ook soms schuldig aan maak) is mensen beoordelen. En wel heel snel. De gebeurtenist die ik hieraan koppel die vertel ik straks. Ik was niet heel beledigd, maar toch wel een beetje. Het deed me beseffen hoe snel we eigenlijk denken de mensen te kennen. En hoe oordelen soms het leven van anderen of jezelf kan moeilijker maken of heel rottig kan maken. Daarom wil ik zo graag minder oordelen en meer genieten. Want eerlijk? Het maakt de wereld heus niet beter. Toon eens wat meer liefde of begrip. Dat is de boodschap die ik je vandaag wil meegeven.
Het besef kwam er namelijk toen ik vorige week vrijdag met mijn zusje op de bus aan het wachten was. Onze bus naar school. Het was donker en vroeg, en de avond ervoor was er een misverstand met een bus dat ik wou uitdokteren. Ja, welkom in mijn hersens. De enige manier waarop ik dat kon doen, was door mijn mobiele data aan te steken en het op te zoeken. Dus ik deed dat. Maar ik vergat heel eventjes dat het al bijna tijd was en de bus er bijna zou aankomen. En dat als ik niet met mijn busabonnement zou zwaaien, die gewoon voorbij zou rijden. Ik was niet opgeslokt door de wereld van mijn smartphone, was gewoon moe. Wat wil je ook, ik was amper een halfuur wakker. Maar je moet iets overhebben voor je droomopleiding toch? Ineens kwam die bus, en normaal is de bovenkant van de bus (waar de bestemming opstaat) best fel en springt dat op tijd in mijn oog. Alleen was het een wat oudere bus, en was de plaat met de bestemming op niet fel uitgelicht. En ik had om eerlijk te zijn hem ook niet horen aankomen. Dus ik sprong op het laatste moment op en zwaaide als een gek met mijn abbonnement. De chauffeur had het gelukkig gezien en parkeerde en liet mij en mijn zusje erop. Ik zei zoals iedere ochtend ‘goeiemorgen’. En het enige wat ik terugkreeg als antwoord was; ‘Mocht je wat minder smartphoneverslaafd zijn, zou je de bus hebben zien aankomen’. Bam. Geen goeiemorgen terug, alleen een nors antwoord.
Ik moet eerlijk zijn, ik laat niet graag mijn ochtend verpesten maar ik stond daar toch wel even van te kijken. Waar haalt die chauffeur het recht vandaag om mijn direct verslaafd te noemen? Ik geef toe, het is niet zo dat ik mijn mobieltje een hele dag aan de kant laat liggen. Ik gebruik hem wel vaak. Maar mijn gebruik valt nog wel mee vind ik persoonlijk. Het gaat alleen nu eventjes niet daarom. Het feit is gewoon, die chauffeur zag me EEN KEER met mijn mobieltje in mijn handen en noemde me al verslaafd. Wel, in onze maatschappij is dat ook niet moeilijk. Maar om nu iedereen die een smartphone heeft een verslaafde te noemen? Dat vind ik er toch wel een beetje over. Vooral omdat die chauffeur mij helemaal niet kent. Hij zag me misschien een halve minuut, want daarna gingen ik en mijn zusje gewoon zitten. En toch werd ik verslaafd genoemd. En dat is gewoon gek. Dit besef had ik al veel langer trouwens, maar die situatie heeft me er extra over aan het denken gezet.
We oordelen zo snel over elkaar. Ik weet dat er in tijden van aanslagen onschuldige kinderen op school worden gepest omdat ze een bepaald geloof hebben. Ineens zijn die kinderen ook terroristen. En dat is gewoon echt verschrikkelijk grote onzin! Nee, iemand die in de islam gelooft is geen terrorist. Iemand die kalmeert van mediteren, is daarom nog geen sektelid. Iemand die graag gamet en daar vaak mee bezig is, is niet direct een gameverslaafde. Iemand die graag studeert en leest, is niet perse een betweter. Niet iedereen die vol lof over iemand van het andere geslacht praat is er daarom verliefd op. Dit zijn waarschijnlijk vooroordelen die je zelf hebt meegemaakt of al eens hebt gehoord. Onze maatschappij en vooroordelen, we kunnen er wat van. En wie wordt daar gelukkiger van? Niemand. Laten we stoppen met oordelen. Want zo kunnen we om te beginnen pesten stoppen en mensen veel gelukkiger maken.
En nog zoiets. Als iemand van 35 jaar het leuk vind om naar K3 en Studio 100 te luisteren, wie ben jij om dat af te keuren? Als die persoon daar gelukkig van wordt, laat die persoon gewoon een keer in zijn recht. Doet die persoon er iemand mee kwaad? Nee toch? Toon eens wat meer liefde en begrip voor elkaar. En hou je niet van een ander zijn hobby? Zeg er dan ook niks onaardigs over. Laten we elkaar gewoon eens elkaar laten zijn. Iedereen zichzelf laten zijn. Want ik denk dat we met liefde en begrip tonen veel verder komen dan ons eeuwige oordelen. Want daar wordt echt niemand beter van. Jij ook niet. Onbewust maak je jezelf druk in dingen die een ander doet die jij niet leuk vind. En dan geef je jezelf weer negativiteit. Accepteer elkaar gewoon voor wie we allemaal zijn. Ik weet zeker dat de wereld dan zoveel mooier wordt. Echt waar.
Wat denk jij over oordelen?