Hoi allemaal! Een tijdje terug schreef ik over perfectionisme. Over mijn drang ernaar. Dat is iets wat ik nooit ga bereiken, perfectie bestaat immers niet. Maar ik merk een tweede fenomeen dat tevreden zijn met wat ik doe of maak nog veel lastiger maakt. Het leed dat vergelijken heet. En het heeft totaal geen zin, want je kan de weg van jou niet met die van een klasgenoot of collega of weet ik veel wie vergelijken. We zijn allemaal andere mensen.
Toch betrap ik me er heel vaak op en moet ik mezelf dan echt een terugfluiten dat ik ook dingen heb gedaan om trots op te zijn. Ik ben zo goed in het feit dat als ik bijvoorbeeld een 8 heb, het niet meer goed te vinden omdat iemand anders een 9 of hoger heeft. En dat is onzin. Het heeft geen zin om zo te denken. En ik weet het, het leven draait om meer dan de schoolresultaten die je behaalt. Ik heb geen obessie met mijn schoolresultaten oke, stiekem wel. Maar het was het eerste voorbeeld dat ik kon bedenken dat een beetje universeel begrijpbaar is. Dit kan op heel veel situaties in mijn leven (maar waarschijnlijk ook in andere mensen hun leven) toegepast worden. Als ik iets supergoeds heb gedaan kan ik trots zijn op mezelf en blij zijn met wat ik heb gedaan. Maar als ik vervolgens hoor of zie dat iemand het nog beter deed, dan stort die trots op een of andere manier een beetje in. En dat is enorm irritant maar ook onnodig.
Ik vergelijk mezelf te vaak met mensen die perfect lijken. Maar ik weet zo goed dat ze dat niet zijn. Je ziet enkel een fragment van die persoon zijn leven. En dat is niet realistisch. Het heeft geen nut om een moment van een ander te vergelijken met jouw hele leven. Want we hebben allemaal toch iets waar we ons voor schamen? We maken allemaal fouten. Maar we zullen er gewoon niet zo snel voor uitkomen. Uiteindelijk zitten we in hetzelfde schuitje. En ik vergelijk me vaak met mensen die het al allemaal op een rijtje hebben en die alle wijsheid hebben van hun leven. Maar zelfs die mensen weten niet alles. En ook die mensen hebben op mijn leeftijd met hun handen in het haar gestaan. Het is gewoon belangrijk om dat te beseffen.
Maar ook, we hebben allemaal onze talenten. Je kan een zwemmer en een tekenaar toch ook niet met elkaar vergelijken? Ze zijn beide even goed in hun vak, maar ze hebben een totaal ander vak of een andere hobby. Zo is het leven ook. We hebben allemaal onze eigen weg en problemen en onzekerheden. Uiteindelijk steek je in vergelijken alleen maar nutteloze energie. Want je maakt jezelf er ongelukkig mee, en het steelt je genot van je eigen leven. En je komt er geen stap mee verder. Maar het feit alleen al dat het je ongelukkig maakt zou al een alarmbel moeten zijn dat je het niet meer moet doen. Alleen, zoiets stoppen is niet in een dag gebeurd natuurlijk. Maar je kan het wel leren. Stapje voor stapje.
Ik vergeet ook altijd welke weg mensen afleggen. Zoals ik al vaker heb verteld, ik hou van illustreren en tekenen. Het maakt mij de gelukkigste mens op aarde. Ik volg ook een paar bekende youtubers op Instagram. Ik geniet ervan als ik mijn feed open en die tekeningen daar zie. Dan weet ik dat er over de hele wereld talent zit. Ik kan daarvan genieten en met een gezonde visie naar kijken. Maar op een baaldag dan vergelijk ik mezelf met die tekenaars. En dan vind ik ineens mijn eigen tekenstijl maar waardeloos en stom. Dat is onzin. Want die tekenaars tonen misschien wat ze nu kunnen, maar niet de weg, frustraties en misschien zelfs huilbuien die ze hebben doorstaan om dit te kunnen. Zij stonden misschien vijf jaar geleden ook niet zo ver als ze nu staan. Ik moet altijd aan een quote denken. ‘Dont compare your chapter 1 with someone else’s chapter 20′. Want zo is het maar net! En ik heb alle reden om trots te zijn, want ik heb vijf jaar een verzorgingsopleiding gehad. En ik heb alles wat anderen in 3-5 jaar leerden in een jaar moeten leren. Dus ik heb wel een reden om trots te zijn. En soms is het gewoon goed dat ik die gedachte erbij haal. We hebben allemaal talenten en onze eigen weg en rugzak. En het heeft geen zin om die van een ander naast de jouwe te leggen.
Vergelijk jij jezelf vaak met een ander?
Ik herken mij heel hard in jouw verhaal. Dat van die punten vergelijken op de middelbare school deed ik ook. In de hogeschool heb ik dat wat afgeleerd omdat ik dan gewoon blij was dat ik erdoor was. 😛 Als grafisch ontwerper vergelijk ik wel nog steeds mijn werk met dat van een ander. Ik weet dat het meer slecht dan goed doet, maar het zal altijd een beetje in mij blijven om te vergelijken.
Ik ben daar al bang voor als ik ooit hoge school ga doen haha. En ook dat vergelijken van werk herken ik. Ik doe een grafische opleiding dus het vergelijken is heel aantrekkelijk. Maar het levert je niks anders dan onzekerheid op. Ben blij dat mijn verhaal herkenbaar is, dankjewel voor je reactie! 🙂
Heel goed onder woorden gebracht, heel herkenbaar en een echte eye-opener, haha 😉 Vooral die quote die je aanhaalde – ‘Dont compare your chapter 1 with someone else’s chapter 20′ – die zal ik zeker onthouden ^_^
Dankjewel! Ik probeer het mezelf altijd voor te houden maar dat wil nog wel eens mislukken. Ik ben blij dat je iets hebt gehad aan mijn blogpost! Dankjewel voor je reactie 🙂