Vergeet niet vanwaar je komt

Hoi allemaal! Afgelopen tijd heb ik heel veel over mezelf ontdekt. Ook dat die perfectionist in mij altijd maar verder en verder wil. Deze manier van denken zal mij op een dag doen crashen en dat besef ik maar al te goed. Ik weet alleen niet hoe ik dit kan tegenhouden, want dit lukt me momenteel niet. Maar dat komt nog wel. Stap voor stap. Je kan niet alles in een keer willen. Deze week kwamen er toch wel mooie wijze woorden op mijn pad. Eigenlijk in mijn mailbox, maar je snapt me haha. Ik deel ze graag met je, want ze hebben me aan het denken gezet en het is eigenlijk de waarheid.

Photo by Aaron Burden on Unsplash

Perfectionisme. Het is een woordje wat waarschijnlijk nog lang zal dansen in mijn artikelen of zweven over mijn blog. Omdat dat momenteel het probleem is en mijn blog ook een persoonlijke blog is. Ik ben een beetje op zoek naar manieren om dit te dimmen. Maar zoals ik al zei, het lukt momenteel niet. Ik ben aan het kijken hoe ik mezelf kan helpen, maar ook hoe ik hulp kan krijgen. Ik heb wel een paar ideetjes. Praten is hier zo belangrijk, want ik kan mijn gedachten en dingen die ik doe niet op de juiste manier relativeren momenteel. Dus dan is de visie van een ander (zodat ik zelf ook helder ga denken) des te belangrijker. Ik mailde van de week mijn vertrouwenspersoon met mijn problemen, en ook dit zat erbij. Momenteel is dit ook mijn grootste zorg. En ik had er al met veel leerkrachten over gepraat, maar ik wou er ook zeker met hem eens over praten. Door omstandigheden is het een mail geworden, maar ik heb er evenveel aan. Ik ben al blij met het advies.

Je herinnert je waarschijnlijk wel nog toen ik vertelde over mijn opleidingswisseling. De vroege volgers zullen zich dat nog herinneren, ik heb op dat artikel look wel een paar reacties gehad trouwens. Het is niet makkelijk om na 5 jaar verzorging ineens in een tekenrichting te komen. Vooral niet als je net als ik geen enkele tekenervaring had. Nu heb ik die wel natuurlijk. Maar ik zie dat altijd als iets vanzelfsprekends, als iets wat ik zomaar heb gedaan. En dat is het niet. Het is helemaal niet vanzelfsprekend om in 10 maanden zoveel tekenervaring op te doen op een hoger niveau en alsnog te slagen voor je jaar. Dat is het niet. En ik vergeet dat nogal gemakkelijk. Gelukkig waren de woorden van mijn vertrouwenspersoon er wel in de mail. Hij zei dat ik niet mocht vergeten vanwaar ik kwam. Van dat bange vogeltje destijds, en waar ik nu sta. En toen ik dat las dacht ik aan wie ik was twee jaar geleden. Van dat kwetsbare meisje is weinig over. Ik ga niet zeggen dat ik alle zelfvertrouwen van de wereld heb, maar ik ben wel op de goede weg. Ik kan tekenen, ik weet wat ik wil en ben opengebloeid. Een groot verschil. En het grootst verschil –daar gaan we weer– is wel in mijn schoolresultaten te merken.

Maar ik wilde jullie een boodschap meegeven. Want we zijn in onze maatschappij altijd bezig met meer en verder en sneller en beter. Maar het is soms goed om een keer op die rem te staan en te denken van waar je komt. Van hoe je bent gegroeid als persoon. En een keer niet altijd meer te willen. Denk eens na over jezelf. Wie was je zoveel jaar geleden en wie ben je nu? Onmogelijk dat je nog steeds dezelfde persoon bent. Natuurlijk zullen er dingen gebleven zijn. Ik ben nog steeds het gevoelige meisje dat ik twee jaar geleden was. Maar exact dezelfe persoon als twee jaar geleden? Ik denk het niet. Het is goed om een keer terug te blikken. Normaal is in het verleden kijken geen goed idee omdat je het toch niet kan veranderen. Maar voor een keer mag het. Misschien had je een paar jaar geleden nog geen job en was je pas afgestudeerd. En heb je nu een fantastische job. Mag je trots op zijn! Misschien heb je in die jaren een prachtige blog uit de grond gestampt. Ook iets om trots op te zijn! Er zijn zoveel dingen waar je trots op kan zijn. En vergeet tussen dat razen en snellen om je doelen te bereiken, niet te vergeten vanwaar je kwam. Want dat is zo belangrijk!

Sta jij soms stil bij jezelf?