Hoi allemaal! Weet je, het is niet altijd makkelijk om je door alle dagen heen te slaan alsof ze niks zijn en daar niet van af te zien. Ik zal ook niet zeggen dat ik in een extreem lastige periode zit, maar het komt er wel dicht bij. Ik heb geen problemen in mijn omgeving of iets in die zin. Ik heb problemen met mezelf. En dat maakt het soms enorm lastig. Soms vraag ik me ook wel eens af of het nog wel goedkomt. En ik wil op mijn blog altijd het goede delen en dat het altijd weer goedkomt. Maar ik denk dat het ook sterk is om toe te geven wanneer het soms een keer minder goed gaat. Gelukkig zijn er altijd lieve mensen die je (onbewust) een extra steuntje geven. Zo ook vorige zaterdag toen ik mijn mails bekeek!
Ik ben namelijk iemand die bijna dagelijks reageert op andere blogs. Maar die van Romy is eentje die ik dagelijks bezoek. Ik laat daar ook bijna elke dag een reactie achter omdat ik haar blog gewoon fantastisch vind. Daar ga ik echt niet om liegen. Ik vind als iemand je blij maakt of je leven beter maakt, die persoon dat gerust mag weten. Bij deze, Romy 😉
Maar het ging mij namelijk om een van haar reacties op mijn reactie. Ik had het de eerste week van stage nogal lastig zoals ik al vertelde. Er zijn dagen dat ik mezelf vervloek dat ik elke dag dit gevecht met mijn perfectionisme en angst aan moet gaan. Het kost mij energie als een gek. Mensen zeggen vaak dat ik dat maar moet loslaten en dat ik eindelijk eens dat zelfvertrouwen moet kweken. Die mensen hebben makkelijk praten. Het is niet gemakkelijk om zelfvertrouwen op te bouwen als er elke dag een criticus in je hoofd alles wat je doet tot in de puntjes analyseert en alle goede en VOORAL foute dingen eruit haalt. Het kan altijd beter. En natuurlijk kan ik die criticus het zwijgen opleggen. En er zijn dagen dat ik daar echt in slaag. Er zijn helaas ook heel veel dagen waarop die criticus altijd het hoogste woord heeft. En er altijd wel iets is. Dan vecht ik op mijn hardst, dus onderschat dat zeker niet. De dagen dat ik alles verknal en ik alleen maar zwak lijk te zijn? Vergeet het, het zijn de dagen waarop ik de meeste moed en het meeste lef moet bovenhalen om erdoor te raken. Het zijn de dagen dat ik wel eens aan opgeven denk. Niet op de tragische manier, maar dan heb ik zin om gewoon te zeggen dat het allemaal niet meer hoeft. Die stage, die studie, die huistaken, die tekeningen. Terwijl ik dat ook niet wil opgeven. Tekenen bijvoorbeeld maakt mij gelukkig. En zonder studie of diploma kom je niet heel ver in onze maatschappij helaas. Ik vertelde in een reactie op Romy haar blog over haar blijmakers -oftewel haar vrolijkheidscocktail, zoals ze het zelf zo mooi noemde- over mijn vogeltje. Hoe hij mij altijd zo blij maakt als het eventjes een lastige dag is geweest. En ik vertelde daarna ook heel eerlijk dat mijn perfectionisme toe had geslagen in de eerste week van stage. En dat ik gewoon moe ben. Mentaal, maar ook zeker fysiek. Ik vertelde er ook blij dat er gelukkig wel dingen zijn die mij door die periode heen helpen. De gedachte dat het binnenkort vakantie is bijvoorbeeld. Zij reageerde daarop met veel medeleven, dat ze dat heel rot vond om te horen. Dat medeleven alleen al is een zegen, ik heb dat af en toe echt een keer nodig. En ze sloot haar reactie af met dit zinnnetje; ‘Het komt écht goed!’ -en een heel lief hartje erachter :)-
En dat deed iets met mij. Het zette me aan het denken over wat ik de afgelopen tijd allemaal heb doorgemaakt. In mijn omgeving, met mijn perfectionisme. En haar reactie gaf me hoop. Ja, het zal inderdaad op een dag wel goedkomen. Ik kom hier ook wel doorheen. Op een dag zal ik dit allemaal teruglezen en trots zijn omdat ik me daar maar mooi doorheen heb geslagen. Maar ik mag ook niet vergeten om trots te zijn op wat ik al heb gedaan. Het feit dat ik twee weken geleden na twee dagen vol paniek mezelf kon kalmeren en daarna al een week kalm ben geweest, is een prestatie op zich. Het feit dat ik elke dag met nieuwe moed opsta om die criticus een denkbeeldige schop onder zijn kont te geven en weer die vechterslust heb als nooit tevoren, getuigt van moed. Romy haar reactie deed me dit soort dingen beseffen. Dankjewel lieve Romy 🙂
Komt het volgens jou altijd goed?