Hoi allemaal! Vorige maand had ik een eerlijke openbaring op mijn blog. Eerlijk, dat voelt goed. Ik voel me opgelucht en kan nu ook mijn blog gebruiken als uitlaatklep. Maar ook zoals ik al zei, ik wil geen ‘en ik leefde nog lang en gelukkig’ schrijven als dat niet zo is. Omdat mijn leven ook niet perfect is en ik niet wil dat mensen die illusie trekken. Het gaat gewoon eventjes lastig, al lang. Maar ik vecht dapper door. En toch is het niet altijd zo ingewikkeld om je beter te voelen. Dat mocht ik dit weekend maar weer eens ervaren. Het zijn de kleine dingen toch?
Donderdagavond merkte ik dat ik op was. Ik had die dag weer negatieve gedachten gehad en ik merkte dat ik zelfs de energie niet meer had om ertegen te vechten. Er spelen meerdere dingen mee in mijn periode. Maar die zijn een beetje te persoonlijk om online te gooien, vandaar dat ik dat niet doe. En het gaat trouwens ook om derden, en ik gun die ook hun privacy. Ik wist ook geen raad, maar ik wist wel dat ik er met iemand moest over praten. Of in elk geval er iets aan doen, want zo kon ik niet meer verder. Ik besloot Romy te mailen en ze heeft mijn mail gelezen, wat al een dankjewel op zich is. Hij was vrij lang. Laten we zeggen dat hij een A4’tje aan huiswerk kon vullen. Maar ik kreeg minstens een even lang antwoord terug en dat gaf mij hoop. Ik heb heel veel aan haar woorden momenteel. En hoewel ik nog niet genoeg moed heb verzameld om hulp te zoeken, komt dat wel. Alles stapje voor stapje. De eerste stap is gezet. Ik ben mijn problemen onder ogen gekomen én ik heb erover gemaild gepraat. Romy haar woorden waren zo waar, ik realiseerde me het alleen pas toen ze zwart op wit stonden. Maar hoewel ik het mezelf momenteel niet gun om er iets aan te doen, ga ik dat wel doen. En ik verdien dat wel.
Maar ik ben ten einde raad, alleen betekent dat niet dat ik stop met vechten. Het is maar iets kleins, maar het maakt wel verschil. Zaterdagochtend werd ik wakker met de gedachte dat we naar de bibliotheek gingen. En wat er toen gebeurde was een beetje schokkend. Het deed me niks. En nu denken sommigen misschien dat dat geen drama is. Maar wie mij een beetje kent weet dat de bibliotheek en de boekenwereld mijn tweede thuis is. Boeken hebben mij al door periodes geholpen, hebben mij al hoop gegeven wanneer ik die kwijt was. Als ik geen zin heb in de bibliotheek kan je je maar beter echt zorgen gaan maken. Lezen en tekenen zijn de dingen die mij vrolijk maken, die mij doen opleven. Mijn boek is meer mijn verlengstuk dan mijn smartphone (soms dan..). Dus het was schrikken.
Maar ik wilde dat niet. Ik wil leven en gelukkig zijn. Dus ik probeerde iets en het heeft gewerkt. Ik kwam uit mijn bed en in plaats van de outfit die ik deze week aanhad, trok ik mijn favoriete broek uit de kast, een vrolijk t-shirt en liet mijn zusje (aka kapper in spé) mijn haar invlechten. Ik voelde me na die kleine verandering iets beter en gelukkiger. Het is soms maar zo simpel. Eventjes iets aandoen waar je je comfortabel of vrolijk in voelt. In de bibliotheek heb ik extra lang tussen de rekken gezworven en werd ik blij van de boeken die ik zag. De bibliotheek is bijna een tijdlijn voor mij. Als ik boeken zie, dan herinner ik me de tijd waarin ik ze las en keer ik heel eventjes terug naar die tijd. En weer eens is onze bibliotheek erin geslaagd om mij hoop te geven. Soms is het maar echt zo simpel. Soms hoef je het niet te zoeken in een dure reis met luxe cruise. Geef mij gewoon mijn bibliotheek en een comfy outfit. Dan komt het echt wel goed 😉
Door wat voel jij je altijd weer beter?
Verdrietig om te lezen dat het niet zo goed met je gaat, Nikita. Gelukkig kan je wel bij mensen terecht om je verhaal te doen (je mag me ook altijd mailen als je dat zou willen!). En erkennen dat het écht niet goed gaat en je hulp van buitenaf nodig hebt is inderdaad al een eerste, grote stap.
Ik word altijd gelukkig van vrolijke muziek en eventjes naar buiten gaan ook al blijf ik liever in huis. Sowieso is een wandeling voor mij echt de beste oplossing omdat ik dan een fris hoofd krijg en alles even heel rationeel kan overdenken of net loslaten.
Dankjewel voor je lieve reactie! Romy is een schat. De hulp waarover ik in mijn blogpost sprak, die ben ik al aan het zoeken en daar heb ik ondertussen al stappen voor gezet hoor. Deze blogpost is uitgeschreven van een tijdje terug en ik was hem vergeten te overlezen.
Vrolijke muziek of naar buiten gaan kan een mens inderdaad goed doen! Ik merk zelf ook dat muziek mijn leven heel vaak beter maakt. Lang leve onze favoriete artiesten. Goed dat je niet bij de pakken blijft zitten en toch naar buiten gaat. Ook daar heb je lef voor nodig, om de sleurt te doorbreken en iets te gaan doen.