Over weglopen van jezelf

Hoi allemaal! We willen het allemaal wel eens. Veranderen in iemand anders. Soms zouden we allemaal wel eens wensen dat er een feetje kwam met drie wensjes. De feetjes en elfjes uit de sprookjes die we vroeger te horen kregen van onze ouders. Het is normaal en we hebben het allemaal wel eens. Helaas bestaan er in de realiteit geen feeën en elfjes. Wel magie, maar daar moet je zelf voor zorgen. De volgende oplossing die meeste mensen dan bedenken, is weglopen van wie ze zijn. Ik ook. Ik kom je vandaag vertellen dat dat geen enkele zin heeft.

Ik en mijn zelfacceptatie hebben ondertussen al veel meegemaakt. We zullen ook nog veel meemaken. Ik ga niet zeggen dat ik hoop dat het in een streep omhoog zal gaan, want zo werkt het leven gewoon niet. Maar er zijn meerdere dingen die niet werken in het leven. Ik wil met mijn blog geen zelfmedelijden opwekken of tonen dat ik een zielig leven heb. Ik weet dat er mensen zijn die het erger hebben. Maar ik wil niet dat mensen hetzelfde moeten doormaken als ik. Ik heb mijn karakter vrij lang weggeduwd, tot op vorig jaar. En de terugslag is enorm. En hij komt net op een al lastige periode op mijn bord terug.

Ik heb het afgelopen jaar weer geprobeerd. Toen ik ontdekte in welke hel mijn perfectionisme me duwde, heb ik dat ook proberen terug weg te duwen. Afgelopen zomer kwam het besef binnen dat dat niet ging werken. Ik kon mijn perfectionisme of wat dan ook van mezelf zoveel wegduwen als ik wilde. Het zou altijd terugkomen.

En zo kan ik echt nog een heleboel situaties opsommen, want bovenstaande zijn echt niet de enige kerendat ik mezelf probeerde te veranderen. Weglopen van wie je bent werkt niet. Hoe hard je ook rent. Ik hoorde een paar jaar terug een ‘quote’ van een youtubster die ik toen volgde. Zij sprak over angst of weglopen van je problemen. Ik denk het tweede. Maar ik kan die quote evengoed op deze situatie plaatsen. Je kan wel blijven weglopen van wie je bent op je sterke momenten. Maar op een dag raak je moe en uitgeput. Die dag, haalt je karakter je weer in en ben je te zwak om terug te vechten. En krijg je de terugslag. Dit kan je ook over weglopen voor je problemen zeggen, maar daar gaat het nu eventjes niet over.

Weglopen van jezelf lijkt verleidelijk, en ook lijkt het alsof dat kan. Maar dat kan niet. Want je moet je hele leven met jezelf doen. En ik heb ook wel geprobeerd mezelf te veranderen. Maar je kan de strijd tegen jezelf niet winnen. Je hoeft jezelf ook niet te veranderen zodat de wereld je zou accepteren. Er is maar een persoon die jou moet aanvaarden. Die persoon is degene die je ziet als je in de spiegel kijkt of in je selfie-camera op je mobieltje. Alleen die persoon.

Het enige wat je kan doen, en dat kost echt heel veel moed. Is ontdekken wie je bent. Je karakter onder ogen zien. Wie je bent. Met al je imperfecties en goede kanten. Het is confronterend, maar wel een goede levensles. Maar jezelf recht in de ogen kijken en iets aan je problemen willen doen, is iets wat je sterker maakt. Sterker dan weglopen of het gewoon negeren. Daarna kan je jezelf beginnen aanvaarden. Ook dat kost veel tijd.

Maar je bent zo’n prachtig mens. Wie je dan ook bent. Met je sterktes en imperfecties. Met je sterktes en je zwaktes. Met je fantastische karaktertrekken en juist de irritante trekjes. Ze maken jou tot wie je bent. En daar hoef  je je echt niet voor te schamen. We zijn allemaal mensen. We zijn allemaal samengesteld uit een ander pakket sterktes en zwaktes. En we hebben allemaal fouten op onze kerfstok. Maar dat maakt je geen crimineel. Dat maakt je echt <3 Geniet daarvan!