9 Grappige feitjes over mij!

Hoi allemaal! Nu en dan vind ik het wel eens leuk om mezelf in een ander licht te bekijken. Even leuk vind ik altijd die blogposts over mensen die van die grappige feitjes delen over zichzelf. Dat zijn feitjes die niet je niet zomaar eventjes ontdekt, maar meestal wel grappige feitjes. Ook ik heb zulke feitjes over mezelf en die wil ik vandaag graag delen! Sommige zijn raar, sommige zijn grappig. En sommige maken me tot wie ik ben! 😊

• Ik draag elk seizoen sneakers en sneakersokjes

Het is nu januari, de vriestemperaturen hangen in de lucht. Ze zijn er niet altijd. Toch is het koud buiten. De meeste mensen trekken dan hun winterlaarzen uit de kast. Mijn familie is gehuld in schoenen met een fijne zachte vulling of de mooiste laarsjes. Absoluut geen sneakers. En dan zie je mij, mama en tante door de stad lopen. Hun voeten ingeduffeld in dikke kousen en warme winterlaarsjes. En dan loop ik daarnaast. In sneakers en korte sokjes. Ik voel me het beste met sneakers aan mijn voeten en ik vind sneakers ook hele mooie schoenen. Maar de sneakersokjes, die vind ik gewoon heel erg fijn zitten. Je hebt geen naad of lastige dingen aan sneakersokjes en ze zitten duizend keer beter voor mij dan gewone sokken. Ik heb er wel een lange broek boven waardoor mijn enkels wel bedekt zijn. Dus ik ben niet helemaal gek 😉

• Ik heb een mozzarella-verslaving

Een kaaseter ben ik sowieso. Wat dat betreft was ik beter Nederlander geweest. Maar ken je die kleine bolletjes mozzarella? Die je eigenlijk in een slaatje doet of bij een maaltijd gooit? Ik kan die zakjes of doosjes gewoon bij mijn soap eten als chips. En nee, dat raak ik niet beu. Net als een bol mozzarella. Ik snij die in reepjes en kan dat met gemak opeten. Ik hou van kaas, maar mozzarella scoort toch echt het het hoogste. Ik kan het eten zoals anderen chips of chocolade eten

• In mijn kast liggen er enkel jeansbroeken

Waar andere mensen hun kast vaak alle soorten broeken in alle kleuren en stofjes hebben, ontploft de mijne van jeansbroeken. Ik heb dan ook enkel jeans liggen in het broeken-gedeelte van mijn kast. Naast dan de shortjes, die ook jeans zijn. Ik voel mij het beste in jeansbroeken. En het liefst van al de donkere, skinny jeans. Ik bof enorm dat op mijn werk de werkbroek een skinny jeans is. Ik vind die broeken altijd zalig zitten. Daarnaast heb ik een broek met gaten zitten, waar ik vroeger niks van moest weten. Nu vind ik dat wel leuk en ik denk er aan om er meer aan te schaffen!

• Ik las nog nooit Harry Potter…

Als ik dit zeg tegen mensen, dan krijg ik de meest verbazende reacties. Grote ogen, kreten van alle soorten. Ik snap het ergens wel. Ik ben een diehard boekenwurm. Voorheen las ik makkelijk 100 boeken per jaar. Sinds de hogeschool moet ik me tevreden stellen met minder. Maar ik heb nog nooit de serie van Harry Potter gelezen. Ik ga daar in 2019 wel iets aan doen, maar in de zomer pas. De eerste boeken zijn vrij dun, maar ik weet dat ze niet dun blijven. Ik heb de films ook nog nooit gezien.

• Wiskunde en ik zijn inmiddels vijanden

Vroeger zou ik zeggen dat wiskunde en ik nooit vriendjes gaan worden. Inmiddels zijn we vijanden van elkaar. Ik heb dyscalculie. Dat is een leerstoornis, waardoor alles met getalletjes en rekenen enorm onlogisch is voor mij. Dat houdt mij echter meestal niet tegen. Ik lach er graag mee, gelukkig draai ik nooit busnummers om. Dat is daar ook een eigenschap van. Mijn dyscalculie werd ontdekt rond mij 11 jaar denk ik. Maar waar ik wiskunde haat en er niet goed in ben, is mijn talenkennis sterk. Ik kan een nieuwe taal vrij goed oppikken, en ik schrijf en lees enorm graag. Taal is mijn ding, laat die getalletjes maar achterwege 😉

• Blogideeen op de stomste momenten

Soms kan ik het daar echt van krijgen. Net als iedere blogger werkt staren naar een witte, knipperde cursor op Word niet. Het is eerder demotiverend. Maar ik krijg vaak wel blogideetjes door wat er om me heen gebeurt, daar haal ik ook mijn inspiratie uit. Ook uit mijn eigen gedachtenstromen haal ik heel vaak wijze lessen of bedenkingen. Ik denk veel na, en mijn blog is een fijne plek om die gedachten te laten rusten. Of ze uit te schrijven. Vaak werkt dat verhelderend en ben ik rustiger nadien. Schrijven is altijd al een remedie geweest voor me. Maar soms krijg ik het. Dan lig ik net in bed, draai ik mijn hoofd naar de juiste kant en trek ik mijn deken wat meer naar me toe. En dan begint het. Dan stromen de ideetjes door mijn hoofd. Soms gebeurt dat en denk ik: laat het, het is nu even niet belangrijk. Maar ik moet mijn hersens wel nageven dat er soms hele mooie titels en ideetjes bijzitten die ik niet kan laten schieten. Opschrijven dus. Soms kreeg ik dat ook in de les, of op een moment wanneer ik ze niet kan opschrijven. Onthouden dan maar. Maar ik heb geen geheugen van een superheld, dat bleek al eerder.

• Ik kan niet schilderen/kleuren zonder knoeien

Als ik papier mache doe, dan is dat ergens normaal. Je hebt echt een vorm in je handen. Als je schildert op papier, zijn er veel mensen die dat vlekkeloos kunnen. Ik hoor daar net bij. Ik grap wel meer dan eens dat mijn handen weer alle kleuren van de regenboog hebben. Als ik met stiften of promarkers werk, net hetzelfde. Achja, zo leid ik ook een kleurrijk leven toch? Kan het maar beter met humor en positiviteit benaderen 😉

• Mijn dag is beter wanneer ik de bus naar Brugge heb gezien

Eigenlijk is er hier al een ding gek aan. Normale mensen in mijn gemeente reizen met de trein naar Brugge, dan ben je er in een kwartiertje. Ik niet. Ik koos ervoor om drie jaar met de bus te reizen. Elke ochtend anderhalfuur. Als er geen file stond in het centrum van Brugge. Dan had ik een nog groter probleem. Hoewel dat meeviel, ik ben niet zo heel vaak te laat geweest in die drie jaar. Maar die bus kwam aan een halte vijf minuutjes van ons huis. En ik heb een hele toffe klas gehad, maar ook een hele drukke klas. Dus die lange busrit was altijd welkom om eventjes tot rust te komen. En ’s morgens ideaal om wakker te worden of net bij te slapen. Als ik overdag buiten ben en ik zie die bus rijden dan ben ik altijd een beetje blijer. Voel ik ook tegelijk mijn hart breken omdat ik weet dat ik nooit meer op die bus ga zitten om 6u42  ’s morgens onderweg naar school. Gelukkig komt de opendeurdag eraan 😉

• Ik ben lid van twee bibliotheken en reis graag anderhalfuur af ervoor

Deze boekenwurm heeft niet genoeg aan een bibliotheek zou je denken. Eigenlijk wel hoor, mijn stapels zijn na die drie weken niet weg. Dat is een illusie die veel mensen hebben. Meestal schieten er nog genoeg boeken over. Maar ik vind het ten eerste fijn om te weten dat ik altijd genoeg boeken in reserve heb. Dat geeft me een soort van rust. Want ook ik kan me wel eens vergissen en een boek meedoen dat geweldig klinkt. En dat het uiteindelijk niks word. Na al die jaren lezen voel ik dat wel aan, maar ook niet altijd. De boeken waar ik eerst vrees bij had, draaien soms uit tot mijn favoriete boeken. De boeken van Ransom Riggs en Julie Kagawa zijn daar hele mooie voorbeelden van. Maar het punt is, ik wissel graag af met onze bibliotheek en die van Brugge. Omdat ik dan de kans heb om nog meer boeken te lezen. Dan zit ik inderdaad vrij lang onderweg. Maar dat zijn uurtjes me-time en rust. En natuurlijk lees ik dan heel wat bladzijden weg. De boeken die we hier niet hebben, hebben ze vaak in Brugge. En omgekeerd. Dat geeft mij de kans om nog meer boeken te lezen die ik wil lezen. En dat heeft niet perse met gierigheid te maken, want mijn boekenkast is ook vol. Maar ik geniet enorm van de bibliotheeksferen. Zelfs al was ik miljonair, ik bleef alsnog naar de bibliotheek gaan denk ik. En zoals je hierboven al kon lezen, mij een keer extra naar Brugge sturen is echt geen straf. Brugge, die schone 😊

Heb jij een grappig feitje over jezelf?