Hoi allemaal! Afgelopen tijd was het complimentjesdag. Een dag die ik graag in de bloemetjes zet. Het nieuws is namelijk al negatief genoeg en we schelden al meer dan genoeg naar elkaar. Een beetje meer positiviteit op onze aardbol zou zeker geen overbodige luxe zijn. Iedereen wil wereldschokkende dingen doen en de wereld redden. Helaas is dat niet mogelijk. Toch hoef je niet als Wonderwoman of Superman door de lucht te vliegen om iets te doen voor onze wereld. Ook kleine gebaren zijn belangrijk. Hoe klein en onbelangrijk ze ook lijken.
Complimentjesdag is eigenlijk een perfecte dag om daarover na te denken, al komt mijn blogpost wel laat daarmee. Maar dat vergeten we eventjes. Want hoe gemakkelijk wordt de kracht van een complimentje vergeten? Soms denk je dat je maar een klein complimentje geeft, maar het kan voor die andere persoon de wereld betekenen. Misschien heb je iemand met een baaldag wel net een lichtpuntje bezorgd. Ik denk maar aan mensen die onzeker zijn als ze voor het eerst een jurkje aandoen en jij geeft een compliment dat dat meisje of die vrouw er geweldig uitziet. Dan heb je die vrouw of dat meisje direct vrolijker gemaakt. Door gewoon een paar simpele woorden. Onderschat nooit de kracht van woorden, of van complimenten. Want geloof me vrij, ze kunnen heel ver reiken en heel lang blijven hangen. Woorden zijn krachtig, we vergeten soms de macht die ze bezitten.
Maar niet enkel woorden natuurlijk. Iemand die ziek is helpen door er boodschappen voor te doen. Een zieke klasgenoot zijn boeken invullen zodat die persoon geen uren werk heeft aan inhalen van leerstof. Een snack meebrengen als je naar huis gaat zodat je zusje ook iets te knabbelen heeft voor de televisie. Het zijn kleine gebaren, maar ze kunnen een wereld van verschil maken. Ik kom uit een moeilijke periode, en ik weet maar al te goed dat de kleine gebaren de beste zijn. Mijn vrienden stonden altijd voor me klaar en waren er altijd voor me. Ze waren ook altijd klaar om iets leuks te doen om me af te leiden. Ook dat zijn geen wereldschokkende dingen. Wel dingen die me hebben geholpen op moeilijke momenten. Je hoeft echt geen superheld te zijn, want dit zijn dingen die iedereen kan. Als je moeite doet en wil toont.
En toch weet ik een voorbeeld waarmee ik zo weer aantoon dat ik ook mijn eigen gebaren niet altijd met waarde schat. Vorig schooljaar viel er een klasgenoot ziek. Een van mijn vrienden. Hij had klierkoorts, kon zeker een maand of twee (zoiets was het denk ik) niet naar school komen. Omdat dat zwaar besmettelijk is. Dus ik heb hem elke avond gemaild met de leerstof en met foto’s van onze cursussen zodat hij mee bleef en alles op zijn eigen tempo kon studeren. Voor mij was dat een kleintje, ik leerde er zelf ook mijn leerstof automatisch ook al door. Dat heb ik iedere avond gedaan. Eerste examen mondeling, ik zal het nooit vergeten. We hadden Frans, ook hij was terug op school. Het ging al een stuk beter en zijn examens kon hij wel afleggen. Ik was aan het wachten tot ik binnen mocht, maar gezien ik veel te vroeg was, ging dat nog een tijdje duren. Mijn klasgenoot (en vriend ook trouwens) nam me apart en gaf een doos chocolade (zo’n doos Merci) als bedankje. Ik was compleet in shock en natuurlijk dankbaar. Het was een kleintje om een doos te kopen, maar ik ben daar zo lang goedgezind van gebleven. Meer nog, als ik nu een doos Merci in de winkel zie liggen, word ik automatisch beter gezind omdat ik er dan aan terugdenk. Een week later vertelde ik het aan een van mijn leerkrachten, dat ik chocolade had gekregen. Zij was natuurlijk blij maar vond dat ergens wel normaal. Omdat ik best wel veel had gedaan voor hem. Ik besefte toen pas dat mijn klein gebaar eigenlijk niet zo klein was. Maar dat ik wel iemand had geholpen met slagen. Ik denk er nog steeds met heel veel plezier en warmte aan terug.
Hoe maak jij je omgeving blij?