Gedachtenstromen | Praat ik niet te veel over mezelf?

Hoi allemaal! Dit artikel en deze gedachten zijn vrij tegenstrijdig, maar ik wil ze graag toch eventjes kwijt. Ik ben een persoonlijke blogger en daardoor praat en schrijf ik vrij veel over mijn eigen ervaringen. Mijn blog is mijn uitlaatklep, maar ook mijn manier om mijn verhalen en gedachten de wereld in te sturen. En dit werkt voor mij. Toch vraag ik het me soms af.

Eigenlijk gek, deze vraag bij een persoonlijke blog. Maar soms ben ik bang dat ik veel te veel onzin uitkraam op mijn blog. Dat ik dingen vertel die nergens op slaan of dingen die gewoon niet kloppen. Of dat mijn leven veel te saai of onbenullig is om bijna dagelijks een artikeltje over te publiceren. Toch zijn de reacties altijd positief en blij. En daar geniet ik ten volle van! Zeker! Af en toe bedenk ik me bepaalde dingen die niet altijd gezond zijn voor mijn inspiratiestroom of blogflow. Ik blokkeer mezelf wel meer dan eens door gedachten die ik veel te veel macht geef. Boven gedachten die dat bloggen en mijn geluk stimuleren. Dit is weer een gedachte die veel meer macht krijg dan ‘ie werkelijk verdient. Dat ik er nu een blogartikel aan het wijden ben, dat vindt die gedachte waarschijnlijk ook wel leuk. Maar ik heb in het verleden gemerkt dat dat soms de beste manier is om met zulke gedachten en blokkades om te gaan. En zo ben ik ook eerlijk tegenover mijn volgers. De illusie dat iedere blogger elke dag zelfzeker achter zijn of haar laptop zit te typen is maar al te groot, maar dat is een zware illusie. Ik denk dat ik voor iedere medeblogger kan spreken als ik zeg dat we wel eens met onze handen in het haar zitten over blogartikels of zelfs voor inspiratie. Het hoort erbij, net zoals elke hobby zijn fijne en minder fijne kanten heeft. No rainbow without rain.

Maar…

Ik moet me goed realiseren dat ik nog geen jaren blog. En dat dit voor mij een begin is, ook al blog ik al zeker een jaar. In augustus zijn dat er twee. Mijn blogervaring is er wel, ik heb zeker van 2013 tot 2017 een boekenblog gehad. Natuurlijk is dit een heel ander soort blog, maar toch heb ik de voeling van een blog wel in de vingers. Ook al zijn het twee verschillende onderwerpen. Want op een boekenblog haalde ik heel vaak inspiratie uit de gelezen boeken, door erover te vertellen. Dat kan ik hier niet. Natuurlijk kan ik altijd eens een lijstje maken van wat ik las of welke boeken ik zwaar aanraad. Maar elke dag over boeken bloggen, zou mijn blogpersoonlijkheid volledig omgooien.

En daarnaast, ik heb een vrij persoonlijke blog. Soms schrikt me dat wel eens af, dat heel veel van mijn gedachten of kwetsbaarheden open en bloot liggen. Maar mijn blog geeft me vaak de stem die ik niet altijd in het echt heb. Niet uit verlegenheid of onzekerheid. Ik ben niet de luidste, en dat is oke. Maar al schrijvend kan ik me uiten, ken ik mijn weg in het land van woorden en verhalen. Bloggen werkt voor mij zoveel beter om te vertellen wat ik eigenlijk bedoel. Ik ben een blogger met een eigen verhaal, dat ik graag aan de wereld wil vertellen. En waarmee ik mensen wil inspireren. En eigenlijk is het vrij logisch dat ik dan veel over mijzelf of mijn leven praat. Anders zou dit geen persoonlijke blog zijn. Ik haal ook veel lessen en inzichten uit mijn blog, waarmee ik weer verder kan bouwen aan mijn eigen leven. Dus het heeft echt wel voordelen en dit werkt echt wel voor mij. Eigenlijk moet ik gewoon doen met mijn blog wat ik wil. De juiste mensen zullen vanzelf wel blijven plakken op mijn blog en hem volgen. En ook dat, is niet de essentie. De essentie van bloggen is dat je het met je hart doet. En dat je hiervan geniet. Een blog die niet uit het hart komt of voor andere redenen is opgestart, daarmee val je vrij snel door de mand. Moge dat duidelijk zijn.

Hoe denk jij over mijn blog?